Книга “Американская трагедия”

Мен адаммын.

Мен адаммын. Мен ұшатын құс емеспін, мен жорғалайтын жылан емеспін. Мен адаммын. Менің аңдардан айырмашылығым: мен сезіне аламын. Мен таңның атқанын сезіне аламын, мен күннің шыққан сәтін сезіне аламын. Мен күннің ыстығын сезіне аламын. Мен әрбір күннің ерекшелігін, жапырақтың сыбдырын, жауынның сылдырын, найзағайдың күркірегенін, мен дауылды сезіне аламын. Мен сезінемін, мен күлемін, мен жүремін. Мен күннің батқанындағы әрбір сәтті сезінемін, мен айдың әдемілігін, сәулесін сеземін, түннің самалын сеземін. Әрбір күн, әрбір түн адам үшін, әрбір тіршілік иесі үшін берілетін мумкіндік. Мен бәрін сезіне аламын.

Настоящую любовь ни с чем не спутаешь.
Когда ты любишь по-настоящему или любят тебя, сразу чувствуешь.
Ты просто уже не можешь без этого человека.
Просыпаешься, засыпаешь мыслями лишь об этом человеке, о его благополучии.
Об этом можно говорить...
Но просто без любимого человека ты себя уже не представляешь. Полностью растворяешься в этом человеке.
Любовь открывает тебе новый мир...❤️

Николай Заболоцкий

НЕ ПОЗВОЛЯЙ ДУШЕ ЛЕНИТЬСЯ

Не позволяй душе лениться!
Чтоб в ступе воду не толочь,
Душа обязана трудиться
И день и ночь, и день и ночь!

Гони ее от дома к дому,
Тащи с этапа на этап,
По пустырю, по бурелому,
Через сугроб, через ухаб!

Не разрешай ей спать в постели
При свете утренней звезды,
Держи лентяйку в черном теле
И не снимай с нее узды!

Коль дать ей вздумаешь поблажку,
Освобождая от работ,
Она последнюю рубашку
С тебя без жалости сорвет.

А ты хватай ее за плечи,
Учи и мучай дотемна,
Чтоб жить с тобой по-человечьи
Училась заново она.

Она рабыня и царица,
Она работница и дочь,
Она обязана трудиться
И день и ночь, и день и ночь!

1958

Талай адам сіз бенен біз секілді,
Жоқ боп кетер еріге мұз секілді.
Бұл дүниенің қызығы алдамшы екен,
Түрі қантқа ұқсайтын тұз секілді.

Джейн Остин

Жүректің зор еді дəмесі,
Сағынған жоқпын тек демеші...
Қоштаса алатын адамдар
Қауыша алмайды неге осы?

Адамым өзіңсің бар сенген
Тек сенің бағыңды аңсар ем...
Кездесу бұйырған тағдырға
Қоштасу бұйырмай қалса екен..

Мұңайып қалайын ақырғы,
Қуантып өмірді, тағдырды.
Кездесіп қалайық кездейсоқ
Көздерім көзіңді сағынды.

Шын сүйе білгеннің несі мін,
Мендегі тамшы жас кешірім.
Аңсатқан, күттірген асыл жан,
Сағыныш болсыншы есімің.

Каждый день я вижу мёртвых людей. Я хожу по комнатам мёртвых, по улицам мёртвых, городам мёртвых — людей без глаз, без голов, людей с фабричными чувствами и стандартными реакциями, людей с газетными мозгами, телевизионными душами и школьными идеалами.

Адам деген қызық жаратылған нәрсе-әу! Туады, өседі, өледі. Осы үш ұғымның арасында күйгелек ғұмыр кешеді. Бір нәрсеге ұмтыласың, талпынасың, өзіңнің шамаң жетпейтінін білген соң тағдырдан тілейсің, күтесің. Жоқ. Сол - жоқ, қанша күтсең сонша күт, онымен тағдырдың да, адамның да шаруасы болмайды. Сонан соң көнесің, көндігесің, үйренесің, мойынсұнасың. Жылдар өтіп жатады, демек, сенің өмірің өшіп жатады. Картаясың. Сонымен біттің.

ШЫНЫ ІШІНДЕГІ ШЫНДЫҚ

I

Соңғы кезде қамалдық шыныға біз,
Тура жолдан сондықтан бұрыламыз.
Ақиқат деп жалғанды ұғынамыз,
Адасу деп санаймын бұны нағыз!

Шыны бізді сиқырлап тастағандай,
Тасқа барып соғылды қасқа маңдай.
Ғаламторды сөндіріп тастамасақ,
Құтылатын амал бар, басқа қандай?

Шыншылдықтың адамға берері көп,
Бірақ, бүгін жалғанға сенеді жұрт.
Шыны деген отаны — соқырлықтың,
Одан дәлел іздеудің керегі жоқ.

Өз санасын біліммен қайраған жас,
Бұл сиқырға алданып, майдаланбас.
Қалтафонның қадірін білмеген жан,
Қалтафонды қажетке пайдаланбас.

Мәселе ғой бұл деген алаңдарлық,
Ізгілікке басылсын қадам барлық.
Ғаламторда бақытты боп көрінгенмен,
Оңаша да жылайтын адамдар көп.

Даналықты сіңдірсін жаның айқын,
Даңғойлықпен ешқашан дамымайсың.
Шыны ішін күн сайын ақтарсаң да,
Шын бейнесін адамның танымайсың.

Шөгіп кетіп қиялға тұнық, түпсіз,
Заңдылығын өмірдің ұмыттық біз.
Шынының ішіндегі айтақшылар, 
Тәлімдеуде жастарды қылып дінсіз.

Ғайып болып жанардан бар асулар,
Үдей түсті мансапқа таласулар.
Шыны деген әлемғой — шымшытырық!
Оған кірсең түбінде адасу бар.

II

Шыны деген бір әлем бар,
Шыншылдығын жоғалтқан.
Адамдардың кім екенін,
Тану қиын ол жақтан.

Сен осында миллиондаған,
Адамдармен кеңес құр.
Алайда, шын достықтың
Зандылығы емес бұл.

Мұнда адам бақытты боп,
Көрінгенмен баршаға.
Оңашада жасын сүртіп,
Жылайтындар қаншама...

Талайлардың көңілдері,
Бұл әлемге орныққан.
Шын бақытты жүрегімен,
Сезінбейді сондықтан.

Жүдеу тартып жан-байлығы,
Айырылып көп асылдан.
Шыны әлемі адамдардың,
Шын бейнесін жасырған.

Жалған мақтау,
Жалған шаттық,
Адастырды сау елді.
Сондықтан да әр екінші,
Бұл әлемге тәуелді.

Мағынасын түсіндің бе,
«Шыны» деген ұғымның.
Ол сенің ұстап жүрген,
Қолыңдағы құрылғың.

Есбол БОЗАН

Бұл өлең менің шәкірттерімен оқыған туынды болатын. Курстың шәкірттері😍👌