💡‌ کارآمدی آموزش‌های حیوان‌دوستانه

🔹 آیا انجام آزمایش روی حیوانات به منظور آموزش صحیحِ متخصصین سلامت ضروری است؟
🔹 آیا به‌اصطلاح قربانی‌کردنِ حیوانات، تنها راه یا بهترین راه برای تربیت متخصصینِ پزشکی، دامپزشکی، و دانشمندان است؟

🔹 در این ویدیو، با کمک شواهد علمی، به این پرسش‌ها پاسخ داده می‌شود.

📑 دسترسی به مقاله‌ی مورد نظر:

Zemanova MA, Knight A. The Educational Efficacy of Humane Teaching Methods: A Systematic Review of the Evidence. Animals. 2021; 11(1):114.

ترجمه: علی بنی‌اسد

@noanimaltestin

لایکا
فرشته آسمانی....
@vegan_world

یکی از غم انگیز ترین داستانهای طول تاریخ مربوط میشه به این سگ مظلوم و زیبا
لایکا !
و میشه گفت یکی از پررنگ ترین جنایات بشری...
@vegan_world

گروهی از دانشمندان هوافضا بر این باور بودند که انسان نمی‌تواند شرایط پرتاب سفینه یا شرایط فضای خارج از جو زمین را تاب بیاورد، پس مهندسان، فرستادن حیوانات به فضا و بررسی وضعیت آنان را گامی لازم برای مأموریت‌های آتی انسان دانستند.

لایکا سگی ماده و آزادگرد بود که همراه با دو سگ دیگر مورد آموزش قرار گرفت و در نهایت، به عنوان سگ فضانوردی که قرار بود همراه با فضاپیمای اسپوتنیک ۲ به فضا فرستاده شود انتخاب‌شد. با توجه به اینکه در این برهه از زمان، اطلاع از تأثیر سفرهای فضایی بر موجودات زنده بسیار ناچیز بوده و تکنولوژیِ خارج‌کردن از مدار نیز هنوز توسعه نیافته بود، دانشمندان امکان زنده‌ماندن لایکا را نامحتمل می‌دانستند. به‌علاوه اسپوتنیک ۲ برای بازگشت طراحی نشده‌بود و لایکا در هر صورت می‌مرد
@vegan_world
دورسنجی‌های اولیه حکایت از اضطراب لایکا داشت بااین‌حال او غذا می‌خورد. سرانجام پس از گذشت تقریباً ۵ تا ۷ ساعت پس از پرواز، علایم حیاتی لایکا قطع گردید.

علت اصلی مرگ لایکا تا سال ۲۰۰۲ از عموم مخفی نگاه‌داشته شد. در این مدت مرگ او را ناشی از اتمام اکسیژن در روز ششم به‌دلیل از کارافتادن باتری‌های سفینه اعلام کرده بودند یا بنا بر ادعاهای اولیهٔ دولت اتحاد جماهیر شوروی، لایکا را پیش از اتمام ذخیرهٔ اکسیژنش کشته‌بودند تا زجر نکشد. در ۱۹۹۹ برخی منابع روسی گزارش دادند که لایکا در روز چهارم بر اثر افزایش بیش از اندازهٔ گرمای کابین مرده‌است. سرانجام دیمیتری مالاشنکف، از دانشمندان مسئول مأموریت اسپوتنیک ۲، در اکتبر ۲۰۰۲ اعلام داشت که لایکا، در چهارمین گردش سفینه، بر اثر گرمای بیش از اندازه مرده‌است. به دلیل از کار اُفتادگی رادیاتورهای خنک‌کننده و سیستم تهویه هوا، هوای کابین به دمای ۶۲ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۸۳٪ رسید و لایکا پس از ۲ الی ۴ ساعت جان سپرد.

هدف این آزمایش ثابت کردن این موضوع بود که آیا سرنشین زندهٔ سفینهٔ فضایی می‌تواند، مرحلهٔ پرتاب را سلامت پشت سر گذاشته، وارد مدار گردیده و شرایط بی‌وزنی را تجربه کند و راه را برای سفرهای فضایی انسان هموار ساخته و به دانشمندان این امکان را بدهد تا به نخستین اطلاعات در زمینهٔ چگونگی عکس‌العمل ارگانیسم‌های زنده دربرابر محیط‌های سفرهای فضایی دست یابند. اولگ گزنکی، یکی از دانشمندان مسئول در پرتاب لایکا به فضا، از اینکه اجازه دادند او در فضا بمیرد اعلام پشیمانی کرد:

هرچه زمان بیشتری میگذرد احساس پشیمانی بیشتری می‌کنم. ما نباید این کار را می‌کردیم … چیزهایی که یادگرفتیم به اندازه‌ای نبود که بتوان مرگ یک سگ را توجیه کرد.
@vegan_world

در ۱۱ آوریل ۲۰۰۸، مقامات روسی از مجسمهٔ یادبود لایکا در نزدیکی مرکز تحقیقات فضایی این کشور در مسکو، جایی که لایکا را برای مأموریت فضائی آماده ساخته بودند پرده‌برداری کردند. این یادبود مجسمه‌ای کوچک از سگی است که بر بالای موشکی ایستاده‌است.!!!....
@vegan_world

لایکا هیچوقت برنگشت....

🖤
شوربختانه قصه ی غم انگیز لایکا یکی از هزاران حکایت غم بار زندگی حیوانات در کنار موجود بی رحمی به انسان،بوده و همچنان این تراژدی ادامه دارد...

@vegan_world