Razanau
@razanau_wir_by
664
subscribers
1
photo
Тэкст Алеся Разанава кожны дзень. Створана
@wir_by
Download Telegram
Join
Razanau
664 subscribers
Razanau
Зімовае сонца. Імкнуцца ўстаць
са снежнай пасьцелі
цені.
Razanau
Зіхоткая поўня -
акно, зь якога
глядзіць у душу нябыт.
Razanau
Парушаны мур:
чырванее жар -
цэгла ў бязмежжы сьцюжы.
Razanau
Сьнежная горка.
Дзеці зьлётваюць долу -
ці, можа, увышыню?!.
Razanau
Чакаем таксоўку ўначы:
чарга пасунулася на адно месца -
і то весялей.
Razanau
Зімовыя прыцемкі:
снег настае,
растае навакольле.
Razanau
Вісяць між пупышак
замерзлыя кроплі -
таксама вясны чакаюць?
Razanau
Абудзіўся сярод суровых
зімовых палеткаў:
куды пацячэш, ручай?!.
Razanau
Які пахмурлівы небакрай!..
Адтуль
вясна надыходзіць.
Razanau
Чырвоны дом на гары -
уволю
я ў ім нагутарыўся б зь цішынёй.
Razanau
Бягуць ручаіны
у полі — зьвівы
жвавай гаворкі.
Razanau
Беляць у садзе вясновым
камлі — галіны
самі пабеляцца неўзабаве.
Razanau
Вісіць і не падае
у паветры зялёны дождж:
ніцыя вербы зазелянелі.
Razanau
Цела — плынь, якая захоплівае і нясе ў сваё «мора» чалавечыя памкненні, намеры, думкі, самога чалавека, хоць адзінае, што чалавеку неабходна зрабіць у жыцці,— гэта перайсці з аднаго берага на другі.
Razanau
Не бойся цячы, ручай,
у яры і ў ямы:
рака цябе не забудзе.
Razanau
Вясновы самотны вечар.
Гуляе дзяўчынка
у хованкі з маладзіком.
Razanau
Гром загрымеў — і адразу
аціхлі ўсе галасы:
нябёсы гавораць!
Razanau
Першыя кроплі дажджу:
на плітах
азбука кропак.
Razanau
Ладкуюць гнёзды гракі:
абламанае вецце
зноўку вяртаецца дрэвам.
Razanau
Вішня наўскрай дарогі,
спяшайся першаю расцвісць -
у пчол абранніцай будзеш.