دیدید بعضی کتاب‌ها رو دلتون می‌خواد مثل بالش بغل کنید و بو کنید و مثل پتو بندازید روی خودتون که دلتون رو گرم نگه داره؟ “از دو که حرف می‌زنم”ِ موراکامی برای من چنین بود.

درخواست کمک:

موسسه‌های مختلفی که با کودکان افغانستانی سروکار دارند شدیدا نیازمند کتاب‌های درسی دوره دبستان هستند. اگر کتاب سالمی دارید که دیگر نیاز ندارید، می‌توانید از ساعت ۱۰ صبح تا ۸ شب بفرستید به کتابفروشی دماوند:

تهران، بلوار کشاورز، خ ۱۶ آذر، خ ادوارد براون، پلاک ۷
.

اون گربه‌ها هستند که مهرداد کریمی روشون پتو می‌ندازه که میزجحسحر نکنن ها، من هم همینطور.

اگه قراره یه مونولوگ بداهه درمورد جامعه و ظلم به زنان و اهمیت دموکراسی در رشد جمعی که پشم‌های همه رو بریزونه نداشته باشم، اصلا این زندگی ارزشش رو داره؟

اگر بخواید یکی از شخصیت‌های سریال‌ها رو به عنوان پارتنرتون انتخاب کنید کیو انتخاب می‌کنید؟

@samestuff_bot

با این همه مرگ چه کار باید کنیم آقای خدا؟ با این همه نبودن چه کار باید بکنیم؟

“… until I met her.”

#conversations

مثلا حتا یک روز هم اینطوری نیست که بگم وای خدا رو شکر اومدیم این رشته.

یعنی در بهترین روزها هم فوووقش دیگه هیچی نگم، ولی اکثر مواقع “عجب غلطی کردم.”ام.

انتلکتی‌ترین عبارتی که بلدید چیه؟
خودم: ما یتعلق به

و بذل مساعی

Just not enough

خیلی مهمه که بدونی باید از کی عصبانی باشی.

خیلی بده که بفهمی فکر می‌کنن تو احمقی.

از همینِ “مهربون” خونده شدن بدم میاد.

نکنه واقعا آدم‌های حسابیِ دنیا تموم شدن؟

بقول مریم، آدما با همین تصمیم‌هاشون اولویت‌هاشون رو مشخص می‌کنند.

اصلا شب بخیر و من دیگه نیستم.

خسته ام. کاش میشد بخوابم و تا پنجاه سالگی بیدار نشم.

مشکل من مردن نیست؛ مشکل من اینه که نمی‌دونم باید با مرگ چی کار بکنم.