Forwarded from ForElisa
من خیلی غمگینم. من تا چشمام پر از اشک میشه به خودم تشر میزنم که گریه نکنی ها. ولی داستان اینه که این موقع‌ها که میشه انگار دیگه نمیتونم. انگار دیگه جونی برام نمونده. انگار منتظرم بهم خبر بد برسه. انگار مقصر تمام این اتفاق‌ها منم. انگار من بی مصرف‌ترین آدم دنیام. من خیلی دلم میخواد شجاع و قوی باشم، مثل تموم اونایی که خودشون رو در هر شرایطی جمع و جور میکنند و یه جوری درست میکنند اوضاع‌شون رو. ولی من فقط نفس تنگی و اضطراب و استرس دارم. فقط استیصال و ناتوانی دارم.
Forwarded from ForElisa
دلم میخواست یه زندگی عادی و نرمال داشته باشم. دلم میخواست هیچوقت لازم نبود وسط این جنگی که توشیم بیام اینجا و بگم من حس میکنم دیگه نمیتونم. نه تنها تو این شرایطی که همه داریم تجربه‌اش میکنیم بلکه تو زندگی خودمم دیگه نمیتونم. مگه ما چقدر توان داریم. همش پای تلویزیونم. همش گوشی دستمه. اگه خودم نتونم دنبال کنم خبرها رو با ترس و لرز از بقیه میپرسم خبر جدیدی نشده؟ غذا میخورم با عذاب وجدان غذا میخورم. صدای “منم داشتم زندگیمو میکردم..” مدام توی سرم پخش میشه.
ذره ذره وجودم استیصاله.
کاش قوی بودم. کاش میتونستم اوضاع رو مدیریت کنم. من دلم خیلی چیزا میخواست و میخواد همچنان ولی از بین همه‌شون تنها چیزی که الان میخوام “توان و قدرت” برای ادامه دادنه.
ذره ذره وجودم استیصاله.
کاش قوی بودم. کاش میتونستم اوضاع رو مدیریت کنم. من دلم خیلی چیزا میخواست و میخواد همچنان ولی از بین همه‌شون تنها چیزی که الان میخوام “توان و قدرت” برای ادامه دادنه.
Forwarded from مدرسه پزشکی - امیرمحمد قربانی (Amirmohammad Ghorbani)
در آسیب اندام‌ها که خونریزی شدید دارند، یک کار مهم این هست که جریان خون رو کم کنید.
دست رو بالا میگیرید که خون از دست خارج بشه. یه وسیله مثل تورنیکت پیدا کنید. کمربند یا هر چیزی. یک ساعت و نیم میتونه بسته باشه. هر یک ساعت و نیم باید حداقل ۱۰ دقیقه باز باشه تا اندام دچار ایسکمی نشه. این عدد برای پا ۲ ساعت هست.
دست رو بالا میگیرید که خون از دست خارج بشه. یه وسیله مثل تورنیکت پیدا کنید. کمربند یا هر چیزی. یک ساعت و نیم میتونه بسته باشه. هر یک ساعت و نیم باید حداقل ۱۰ دقیقه باز باشه تا اندام دچار ایسکمی نشه. این عدد برای پا ۲ ساعت هست.
Forwarded from هذیـــــــــــــون (نــــ🌱ــــال)
کاربرای توییتر دارن با نوشتن «برای …» هشتگ مهسا و opiran رو میبرن بالا. شروع میکنی به خوندنشون و تک به تک بلاهایی که سرمون آوردن یادت میاد. بلاهایی که هرچقدر بنویسیم و بخونیم و از دردش گریه کنیم تمومی نداره.
بچه‌ها خیلی سخته این بین حواستون به خودتون باشه. می‌فهمم. پس مراقب هم باشید. هرکس مراقب دو تا از عزیزاش هم باشه بسه. قول بدید.
Forwarded from | Obliviate |
یه چیزی بگم؟ چون دیشب کیسش رو داشتیم.🤦🏻♀️ اگه با آسیب نافذ گردن مواجه شدید و جت خون دیدید با انگشت سعی کنید جلوی خونریزی رو بگیرید و سریع فرد رو به یه مرکز درمانی برسونید. بارها من دیدم حتی کارشناس‌های فوریت هم به اشتباه به جای اینکه دستکش استریل بپوشن(میدونم شما تو اون موقعیت دستکش استریل ندارید! بدون اون هم اوکیه) و با انگشت جلوی جت خون رو بگیرن؛ روی گردن چندتا گاز استریل میذارن. اینجوری حجم زیادی خون از دست میره و شما اصلا متوجه میزان خونریزی از طریق گازهای ابتدایی نیستین. فاصله‌ی شوک توی افراد جوون و ارست هم به خاطر شلاق سمپاتیک خیییلی کوتاه‌تر از چیزیه که فکرش رو بکنید. پس انگشت پتروس رو یادتون نره!