Семнадцатый день Великого поста


Исход 2.23-3.15

23 Спустя долгое время, умер царь Египетский. И стенали сыны Израилевы от работы и вопияли, и вопль их от работы восшел к Богу. 24 И услышал Бог стенание их, и вспомнил Бог завет Свой с Авраамом, Исааком и Иаковом. 25 И увидел Бог сынов Израилевых, и призрел их Бог. 3 1 Моисей пас овец у Иофора, тестя своего, священника Мадиамского. Однажды провел он стадо далеко в пустыню и пришел к горе Божией, Хориву. 2 И явился ему Ангел Господень в пламени огня из среды тернового куста. И увидел он, что терновый куст горит огнем, но куст не сгорает. 3 Моисей сказал: пойду и посмотрю на сие великое явление, отчего куст не сгорает. 4 Господь увидел, что он идет смотреть, и воззвал к нему Бог из среды куста, и сказал: Моисей! Моисей! Он сказал: вот я, [Господи]! 5 И сказал Бог: не подходи сюда; сними обувь твою с ног твоих, ибо место, на котором ты стоишь, есть земля святая. 6 И сказал [ему]: Я Бог отца твоего, Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова. Моисей закрыл лице свое, потому что боялся воззреть на Бога. 7 И сказал Господь [Моисею]: Я увидел страдание народа Моего в Египте и услышал вопль его от приставников его; Я знаю скорби его 8 и иду избавить его от руки Египтян и вывести его из земли сей [и ввести его] в землю хорошую и пространную, где течет молоко и мед, в землю Хананеев, Хеттеев, Аморреев, Ферезеев, [Гергесеев,] Евеев и Иевусеев. 9 И вот, уже вопль сынов Израилевых дошел до Меня, и Я вижу угнетение, каким угнетают их Египтяне. 10 Итак пойди: Я пошлю тебя к фараону [царю Египетскому]; и выведи из Египта народ Мой, сынов Израилевых. 11 Моисей сказал Богу: кто я, чтобы мне идти к фараону [царю Египетскому] и вывести из Египта сынов Израилевых? 12 И сказал [Бог]: Я буду с тобою, и вот тебе знамение, что Я послал тебя: когда ты выведешь народ [Мой] из Египта, вы совершите служение Богу на этой горе. 13 И сказал Моисей Богу: вот, я приду к сынам Израилевым и скажу им: Бог отцов ваших послал меня к вам. А они скажут мне: как Ему имя? Что сказать мне им? 14 Бог сказал Моисею: Я есмь Сущий. И сказал: так скажи сынам Израилевым: Сущий [Иегова] послал меня к вам. 15 И сказал еще Бог Моисею: так скажи сынам Израилевым: Господь, Бог отцов ваших, Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова послал меня к вам. Вот имя Мое на веки, и памятование о Мне из рода в род.

Иоиль 2.21-32
21 Не бойся, земля: радуйся и веселись, ибо Господь велик, чтобы совершить это. 22 Не бойтесь, животные, ибо пастбища пустыни произрастят траву, дерево принесет плод свой, смоковница и виноградная лоза окажут свою силу. 23 И вы, чада Сиона, радуйтесь и веселитесь о Господе Боге вашем; ибо Он даст вам дождь в меру и будет ниспосылать вам дождь, дождь ранний и поздний, как прежде. 24 И наполнятся гумна хлебом, и переполнятся подточилия виноградным соком и елеем. 25 И воздам вам за те годы, которые пожирали саранча, черви, жуки и гусеница, великое войско Мое, которое послал Я на вас. 26 И до сытости будете есть и насыщаться и славить имя Господа Бога вашего, Который дивное соделал с вами, и не посрамится народ Мой во веки. 27 И узнаете, что Я посреди Израиля, и Я – Господь Бог ваш, и нет другого, и Мой народ не посрамится вовеки. 28 И будет после того, излию от Духа Моего на всякую плоть, и будут пророчествовать сыны ваши и дочери ваши; старцам вашим будут сниться сны, и юноши ваши будут видеть видения. 29 И также на рабов и на рабынь в те дни излию от Духа Моего. 30 И покажу знамения на небе и на земле: кровь и огонь и столпы дыма. 31 Солнце превратится во тьму и луна – в кровь, прежде нежели наступит день Господень, великий и страшный. 32 И будет: всякий, кто призовет имя Господне, спасется; ибо на горе Сионе и в Иерусалиме будет спасение, как сказал Господь, и у остальных, которых призовет Господь.

ԺԷ օր Մեծի պահոց

Ելք 2.23-3.15
23 Շատ օրեր անց մեռավ եգիպտացիների թագավորը: Իսրայելացիները, որոնք տանջվում էին տաժանակիր աշխատանքի մեջ, աղաղակ բարձրացրին. նրանց աղաղակը հասավ Աստծուն: Եվ Աստված լսեց նրանց հեծությունը, 24 հիշեց իր ուխտը, որ կապել էր Աբրահամի, Իսահակի ու Հակոբի հետ: 25 Աստված իր հայացքն ուղղեց իսրայելացիներին: Նա հայտնվեց նրանց: 3 1 Մովսեսն արածեցնում էր իր աներոջ՝ Հոթորի՝ մադիամացիների քրմի ոչխարները: Նա ոչխարները տարավ անապատ ու հասավ Աստծո լեռը՝ Քորեբ: 2 Տիրոջ հրեշտակը երևաց նրան մորենու միջից կրակի բոցով: Մովսեսը տեսնում էր, որ մորենին հրով վառվում էր, բայց չէր այրվում: 3 Մովսեսն ինքն իրեն ասաց. «Գնամ տեսնեմ այս մեծ տեսարանը: Ինչպե՞ս է, որ մորենին չի այրվում»: 4 Երբ Տերը նկատեց, որ Մովսեսը տեսնելու համար մոտ է գնում, մորենու միջից ձայն տվեց նրան ու ասաց. «Մովսե՛ս, Մովսե՛ս»: Սա ասաց. «Ի՞նչ է»: 5 Աստված ասաց. «Մի՛ մոտեցիր այստեղ: Կոշիկներդ հանի՛ր քո ոտքերից, որովհետև այն վայրը, ուր կանգնած ես դու, սուրբ հող է»: 6 Եվ ավելացրեց. «Ես քո հոր Աստվածն եմ՝ Աբրահամի Աստվածը, Իսահակի Աստվածը ու Հակոբի Աստվածը»: Եվ Մովսեսը շուռ տվեց իր երեսը, որովհետև վախենում էր նայել Աստծուն: 7 Տերն ասաց Մովսեսին. «Ես ականատես եղա Եգիպտոսում գտնվող իմ ժողովրդի կրած տառապանքներին, 8 լսեցի վերակացուների պատճառով նրանց բարձրացրած աղաղակը, տեղյակ եմ նրանց վշտերին: Ես իջա, որ նրանց փրկեմ եգիպտացիների ձեռքից, նրանց հանեմ այդ երկրից, նրանց տանեմ մի լավ ու ընդարձակ երկիր՝ Քանանացիների, Քետացիների, Ամորհացիների, Փերեզացիների, Խևացիների, Գերգեսացիների ու Հեբուսացիների երկիրը, ուր կաթ ու մեղր է հոսում: 9 Արդ, ահավասիկ իսրայելացիների աղաղակը հասել է ինձ. ես տեսա այն տառապանքները, որ նրանք կրում են եգիպտացիների ձեռքից: 10 Արդ, արի՛ քեզ ուղարկեմ եգիպտացիների արքա փարավոնի մոտ, որ իմ ժողովրդին՝ իսրայելացիներին, հանես Եգիպտացիների երկրից»: 11 Մովսեսն ասաց Աստծուն. «Ես ո՞վ եմ, որ գնամ եգիպտացիների արքա փարավոնի մոտ և իսրայելացիներին հանեմ Եգիպտացիների երկրից»: 12 Աստված ասաց. «Ես քեզ հետ կլինեմ, և երբ այս լեռան վրա Աստծուն պաշտեք, այդ քեզ համար նշան կլինի, որ ես եմ ուղարկել քեզ, որպեսզի իմ ժողովրդին հանես Եգիպտացիների երկրից»: 13 Մովսեսն ասաց Աստծուն. «Ես կգնամ իսրայելացիների մոտ ու նրանց կասեմ. “Ձեր հայրերի Աստվածն է առաքել ինձ ձեզ մոտ”: Եվ եթե նրանք հարցնեն ինձ, թե ինչ է նրա անունը, ես ի՞նչ պատասխան տամ նրանց»: 14 Աստված ասաց Մովսեսին. «Ես այն Աստվածն եմ, որ Է»: Եվ ավելացրեց. «Այսպես կասես իսրայելացիներին, որ “Էն առաքեց ինձ ձեզ մոտ”»: 15 Աստված դարձյալ ասաց Մովսեսին. «Այսպես կասես իսրայելացիներին. “Ձեր հայրերի Տեր Աստվածը՝ Աբրահամի Աստվածը, Իսահակի Աստվածը և Հակոբի Աստվածն է առաքել ինձ ձեզ մոտ”: Այս է իմ հավիտենական անունը, որ հիշատակ է ազգից ազգ:


Հովելի մարգարեությունը 2.21-31
21 Քաջալերվի՛ր, երկի՛ր, ցնծա՛ և ուրախացի՛ր, որովհետև Տերը մեծ գործեր կատարեց քեզ հետ: 22 Քաջալերվի՛ր, վայրի՛ կենդանի, որովհետև անապատի դաշտերը դալարեցին, որովհետև ծառը տվեց իր պտուղը, որթատունկն ու թզենին տվեցին իրենց բերքը: 23 Սիոնի՛ որդիներ, ցնծացե՛ք և ուրախացե՛ք ձեր Տեր Աստծով, քանի որ Տերը արդար կերակուր տվեց ձեզ և ձեզ համար կտեղացնի գարնան առաջին և աշնան վերջին անձրևը, ինչպես առաջ: 24 Կլցվեն ցորենի կալերը, և կհորդեն գինու և յուղի հնձանները: 25 Եվ այն տարիների դիմաց, ինչ որ մորեխը, ջորյակն ու թրթուրը կերան, կհատուցեմ ձեզ իմ մեծ զորքով, որ ուղարկեցի ձեզ վրա: 26 առատորեն կուտեք, կհագենաք և կօրհնեք ձեր Տեր Աստծո անունը, որ հրաշքներ գործեց ձեզ համար, և այլևս իմ ժողովուրդը չի ամաչի հավիտյան: 27 Եվ կլինի այնպես, որ սրանից հետո իմ Հոգուց կհեղեմ ամեն մարմնի վրա, կմարգարեանան ձեր տղաներն ու աղջիկները, ձեր ծերերը երազներ կտեսնեն, և ձեր երիտասարդները տեսիլքներ կունենան: 28 Եվ կիմանաք, որ Իսրայելի մեջ եմ ես, որ ես եմ ձեր Տեր Աստվածը, ու չկա ոչ ոք ինձնից բացի, և իմ ժողովուրդը չի ամաչի հավիտյան: 29 Այն օրերին իմ Հոգուց կհեղեմ իմ ծառաների վրա, իմ աղախինների վրա, որոնք կմարգարեանան: 30 Հրաշքներ ցույց կտամ երկնքում և երկրի վրա՝ արյուն, հուր և ծխի մրրիկ. արեգակը կխավարի, և լուսինը արյուն կդառնա, քանի դեռ չի եկել Տիրոջ մեծ ու երևելի օրը»: 31 Այո՛, կլինի այնպես, որ ով կանչի Տիրոջ անունը, կապրի: Սիոն լեռան վրա և Երուսաղեմում փրկություն կլինի, Տերը կկանչի իր մոտ, ինչպես որ ասաց և ծանուցեց:

КОГДА ЧЕЛОВЕК ПЛАЧЕТ В ЦЕРКВИ.
Могу сказать как священник, что за свою жизнь видел множество слёз в стенах храма.
Почему так бывает и как себя вести в такие моменты - смотрите видео ☝️

А ещё стоит помнить одно простое правило:
Если хотите, чтобы завтра вас окружали отзывчивые люди, то проявите отзывчивость к другим уже сегодня ❤️

ԺԸ օր Մեծի պահոց
Եսայու մարգարեությունը 45.17-25
17 Նորոգվեցե՛ք իմ առաջ, ո՛վ կղզիներ, քանզի Իսրայելը փրկվեց հավիտենական փրկությամբ: Դուք չեք ամաչելու, այլևս ամոթահար չեք լինելու մինչև հավիտենություն: 18 Արդարև, այսպես է ասում Տերը, որ ստեղծեց երկինքը, Աստված, որ արարեց ու հաստատեց երկիրը, նա, որ կարգավորեց այն. զուր տեղը չստեղծեց այն, այլ ստեղծեց բնակության համար. «Ես եմ Տերը, ուրիշը չկա: 19 Ո՛չ գաղտնի խոսեցի և ո՛չ էլ երկրի մութ տեղում. Հակոբի սերնդին չասացի, թե՝ սնոտի բաներ եք փնտրում: Ես եմ, ես եմ Տերը, որ խոսում եմ արդարությունը և հայտնում ճշմարտությունը»: 20 «Հավաքվեցե՛ք և եկեք, միասին խորհեցե՛ք, ո՛վ դուք հեթանոսներից փրկվածներ: Ովքեր վերցրել, բերում էին փայտե կուռքը և աղոթում էին աստվածներին, չգիտակցեցին, որ նրանք չէին կարող փրկել իրենց: 21 Երբ նրանց հայտնեն, թող մոտ գան, որպեսզի միասին իմանան, թե այդ ամենի մասին սկզբից ո՛վ լուր տվեց. և այժմ էլ ասվում է ձեզ. “Ես եմ Աստվածը, ինձնից բացի ուրիշը չկա, արդար ու փրկող Աստվածը, ինձնից բացի մեկ ուրիշը չկա”: 22 Դարձե՛ք ինձ մոտ և կփրկվեք, դուք, որ եկել եք երկրի չորս ծագերից: Ես եմ Աստվածը, ուրիշը չկա: 23 Անձովս եմ երդվում, որ ինչ էլ դուրս գա իմ բերանից, արդարություն է, և իմ խոսքերը չեն եղծվելու: Ամեն ծունկ ինձ է խոնարհվելու, ամեն լեզու Աստծուն է խոստովանելու 24 և ասելու, թե արդարությունն ու փառքը նրա միջոցով են գալու: Եվ բոլոր նրանք, ովքեր իրենց անձը բաժանելու են Աստծուց, ամոթով են մնալու: 25 Աստծով պիտի արդարանա և փառավորվի իսրայելացիների ամեն մի սերունդ:

Պողոս առաքյալի թուղթը եփեսացիներին 3.14-4.13
14 Ահա թե ինչու ծնկի եմ գալիս մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Հոր առաջ, 15 որից իր անունն է ստանում ամեն ազգատոհմ երկնքում և երկրի վրա, 16 որպեսզի դուք, ըստ իր փառքի մեծության, իր Հոգու միջոցով զորությամբ ամրանաք ներքնապես. 17 այնպես որ, ձեր հավատի միջոցով Քրիստոս բնակվի ձեր սրտերում, և դուք սիրո մեջ արմատավորված ու հաստատված լինեք. 18 և կարողանաք հասկանալ բոլոր սրբերի հետ, թե ինչ է լայնությունը, երկարությունը, բարձրությունը և խորությունը, 19 այսինքն՝ ճանաչեք Քրիստոսի սերը, որ գերազանց է, քան ամեն գիտություն, որպեսզի լցվեք Աստծո լրիվ ամբողջությամբ: 20 Ուրեմն, նրան, որ կարող է ավելին անել՝ առավել առատությամբ, քան այն ամենը, ինչ մենք խնդրում ենք և մտածում, ըստ այն զորության, որ գործում է մեր մեջ, 21 նրան փա՜ռք եկեղեցում Քրիստոս Հիսուսով, բոլոր ժամանակներում, հավիտյանս հավիտենից: Ամեն: 4 1 Արդ, աղաչում եմ ձեզ, ես՝ Տիրոջ համար բանտարկվածս, որ ընթանաք այնպես, ինչպես վայել է այն կոչմանը, որին կոչվեցիք. 2 կատարյալ խոնարհությամբ, հեզությամբ և համբերությամբ հանդուրժեցե՛ք միմյանց սիրով, 3 ջանացե՛ք պահել հոգու միությունը խաղաղության կապով. 4 մեկ մարմին և մեկ հոգի, ինչպես որ մեկ է ձեր հույսը, որին Աստված կոչեց մեզ: 5 Մեկ Տեր կա, մեկ հավատ, մեկ մկրտություն, 6 մեկ Աստված՝ Հայր բոլորի, որ է բոլորի վրա, բոլորի հետ և մեր բոլորի մեջ: 7 Բայց մեզնից յուրաքանչյուրին տրված է շնորհ՝ ըստ Քրիստոսի պարգևած չափի. 8 դրա համար էլ ասում է. «Ելավ բարձունքը, գերիների բազմություն գերեվարեց և մարդկանց պարգևներ տվեց»: 9 «Ելավ»-ն ի՞նչ է, եթե ոչ՝ այն, որ իջավ նախ երկրի ստորին կողմը: 10 Նա, որ իջավ, նույն ինքն է, որ բարձրացավ երկինքներից ավելի վեր, որպեսզի լցնի ամբողջ տիեզերքը: 11 Նա շնորհ տվեց ոմանց լինելու առաքյալներ, ոմանց՝ մարգարեներ, ոմանց՝ ավետարանիչներ, ոմանց՝ հովիվներ և ուսուցիչներ՝ 12 հաստատելու համար սրբերին իրենց պաշտոնի կատարման մեջ ի շինություն Քրիստոսի մարմնի, 13 մինչև որ մենք բոլորս հասնենք հավատի կատարյալ միությանն ու Աստծո Որդու ճանաչմանը, կատարյալ մարդու աստիճանին՝ ունենալով ճիշտ Քրիստոսի հասակի չափը:

Восемнадцатый день Великого поста

Исаия 45.17-25
17 Израиль же будет спасен спасением вечным в Господе; вы не будете постыжены и посрамлены во веки веков. 18 Ибо так говорит Господь, сотворивший небеса, Он, Бог, образовавший землю и создавший ее; Он утвердил ее, не напрасно сотворил ее; Он образовал ее для жительства: Я Господь, и нет иного. 19 Не тайно Я говорил, не в темном месте земли; не говорил Я племени Иакова: "напрасно ищете Меня". Я Господь, изрекающий правду, открывающий истину. 20 Соберитесь и придите, приблизьтесь все, уцелевшие из народов. Невежды те, которые носят деревянного своего идола и молятся богу, который не спасает. 21 Объявите и скажите, посоветовавшись между собою: кто возвестил это из древних времен, наперед сказал это? Не Я ли, Господь? и нет иного Бога кроме Меня, Бога праведного и спасающего нет кроме Меня. 22 Ко Мне обратитесь, и будете спасены, все концы земли, ибо я Бог, и нет иного. 23 Мною клянусь: из уст Моих исходит правда, слово неизменное, что предо Мною преклонится всякое колено, Мною будет клясться всякий язык. 24 Только у Господа, будут говорить о Мне, правда и сила; к Нему придут и устыдятся все, враждовавшие против Него. 25 Господом будет оправдано и прославлено все племя Израилево.

Посл. к Ефесянам 3.14-4.13
14 Для сего преклоняю колени мои пред Отцем Господа нашего Иисуса Христа, 15 от Которого именуется всякое отечество на небесах и на земле, 16 да даст вам, по богатству славы Своей, крепко утвердиться Духом Его во внутреннем человеке, 17 верою вселиться Христу в сердца ваши, 18 чтобы вы, укорененные и утвержденные в любви, могли постигнуть со всеми святыми, что широта и долгота, и глубина и высота, 19 и уразуметь превосходящую разумение любовь Христову, дабы вам исполниться всею полнотою Божиею. 20 А Тому, Кто действующею в нас силою может сделать несравненно больше всего, чего мы просим, или о чем помышляем, 21 Тому слава в Церкви во Христе Иисусе во все роды, от века до века. Аминь. 4 1 Итак я, узник в Господе, умоляю вас поступать достойно звания, в которое вы призваны, 2 со всяким смиренномудрием и кротостью и долготерпением, снисходя друг ко другу любовью, 3 стараясь сохранять единство духа в союзе мира. 4 Одно тело и один дух, как вы и призваны к одной надежде вашего звания; 5 один Господь, одна вера, одно крещение, 6 один Бог и Отец всех, Который над всеми, и через всех, и во всех нас. 7 Каждому же из нас дана благодать по мере дара Христова. 8 Посему и сказано: восшед на высоту, пленил плен и дал дары человекам. 9 А "восшел" что означает, как не то, что Он и нисходил прежде в преисподние места земли? 10 Нисшедший, Он же есть и восшедший превыше всех небес, дабы наполнить все. 11 И Он поставил одних Апостолами, других пророками, иных Евангелистами, иных пастырями и учителями, 12 к совершению святых, на дело служения, для созидания Тела Христова, 13 доколе все придем в единство веры и познания Сына Божия, в мужа совершенного, в меру полного возраста Христова;

Девятнадцатый день Великого поста
Второзаконие 8.11-9.10
11 Берегись, чтобы ты не забыл Господа, Бога твоего, не соблюдая заповедей Его, и законов Его, и постановлений Его, которые сегодня заповедую тебе. 12 Когда будешь есть и насыщаться, и построишь хорошие домы и будешь жить [в них], 13 и когда будет у тебя много крупного и мелкого скота, и будет много серебра и золота, и всего у тебя будет много, – 14 то смотри, чтобы не надмилось сердце твое и не забыл ты Господа, Бога твоего, Который вывел тебя из земли Египетской, из дома рабства; 15 Который провел тебя по пустыне великой и страшной, где змеи, василиски, скорпионы и места сухие, на которых нет воды; Который источил для тебя [источник] воды из скалы гранитной, 16 питал тебя в пустыне манною, которой [не знал ты и] не знали отцы твои, дабы смирить тебя и испытать тебя, чтобы впоследствии сделать тебе добро, 17 и чтобы ты не сказал в сердце твоем: "моя сила и крепость руки моей приобрели мне богатство сие", 18 но чтобы помнил Господа, Бога твоего, ибо Он дает тебе силу приобретать богатство, дабы исполнить, как ныне, завет Свой, который Он клятвою утвердил отцам твоим. 19 Если же ты забудешь Господа, Бога твоего, и пойдешь вслед богов других, и будешь служить им и поклоняться им, то свидетельствуюсь вам сегодня [небом и землею], что вы погибнете; 20 как народы, которые Господь [Бог] истребляет от лица вашего, так погибнете и вы за то, что не послушаете гласа Господа, Бога вашего. 9 1 Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес, 2 народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: "кто устоит против сынов Енаковых?" 3 Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь. 4 Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего; 5 не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову; 6 посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный. 7 Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу. 8 И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас, 9 когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, 10 и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.

Иов 12.1-13.6
1 И отвечал Иов и сказал: 2 подлинно, только вы люди, и с вами умрет мудрость! 3 И у меня есть сердце, как у вас; не ниже я вас; и кто не знает того же? 4 Посмешищем стал я для друга своего, я, который взывал к Богу, и которому Он отвечал, посмешищем – человек праведный, непорочный. 5 Так презрен по мыслям сидящего в покое факел, приготовленный для спотыкающихся ногами. 6 Покойны шатры у грабителей и безопасны у раздражающих Бога, которые как бы Бога носят в руках своих. 7 И подлинно: спроси у скота, и научит тебя, у птицы небесной, и возвестит тебе; 8 или побеседуй с землею, и наставит тебя, и скажут тебе рыбы морские. 9 Кто во всем этом не узнает, что рука Господа сотворила сие? 10 В Его руке душа всего живущего и дух всякой человеческой плоти. 11 Не ухо ли разбирает слова, и не язык ли распознает вкус пищи? 12 В старцах – мудрость, и в долголетних – разум.

13 У Него премудрость и сила; Его совет и разум. 14 Что Он разрушит, то не построится; кого Он заключит, тот не высвободится. 15 Остановит воды, и все высохнет; пустит их, и превратят землю. 16 У Него могущество и премудрость, пред Ним заблуждающийся и вводящий в заблуждение. 17 Он приводит советников в необдуманность и судей делает глупыми. 18 Он лишает перевязей царей и поясом обвязывает чресла их; 19 князей лишает достоинства и низвергает храбрых; 20 отнимает язык у велеречивых и старцев лишает смысла; 21 покрывает стыдом знаменитых и силу могучих ослабляет; 22 открывает глубокое из среды тьмы и выводит на свет тень смертную; 23 умножает народы и истребляет их; рассевает народы и собирает их; 24 отнимает ум у глав народа земли и оставляет их блуждать в пустыне, где нет пути: 25 ощупью ходят они во тьме без света и шатаются, как пьяные. 13 1 Вот, все это видело око мое, слышало ухо мое и заметило для себя. 2 Сколько знаете вы, знаю и я: не ниже я вас. 3 Но я к Вседержителю хотел бы говорить и желал бы состязаться с Богом. 4 А вы сплетчики лжи; все вы бесполезные врачи. 5 О, если бы вы только молчали! это было бы вменено вам в мудрость. 6 Выслушайте же рассуждения мои и вникните в возражение уст моих.

Исаия 42.1-8
1 Вот, Отрок Мой, Которого Я держу за руку, избранный Мой, к которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд; 2 не возопиет и не возвысит голоса Своего, и не даст услышать его на улицах; 3 трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине; 4 не ослабеет и не изнеможет, доколе на земле не утвердит суда, и на закон Его будут уповать острова. 5 Так говорит Господь Бог, сотворивший небеса и пространство их, распростерший землю с произведениями ее, дающий дыхание народу на ней и дух ходящим по ней. 6 Я, Господь, призвал Тебя в правду, и буду держать Тебя за руку и хранить Тебя, и поставлю Тебя в завет для народа, во свет для язычников, 7 чтобы открыть глаза слепых, чтобы узников вывести из заключения и сидящих во тьме – из темницы. 8 Я Господь, это – Мое имя, и не дам славы Моей иному и хвалы Моей истуканам.

ԺԹ օր Մեծի պահոց
Երկրորդ օրենք 8.11-9.10
11 Զգո՛ւյշ եղիր, չլինի թե մոռանաս քո Տեր Աստծուն, չպահես նրա պատվիրանները, նրա այն կանոններն ու օրենքները, որ ես հաղորդում եմ քեզ: 12 Այնպես չլինի, որ ուտելուց ու կշտանալուց հետո, գեղեցիկ տներ կառուցելուց ու դրանց մեջ բնակվելուց հետո, 13 քո արջառն ու ոչխարը բազմանալուց հետո, քո արծաթն ու ոսկին շատանալուց հետո, քո ունեցած ամեն ինչը բազմանալուց հետո 14 գոռոզամտանաս ու մոռանաս քո Տեր Աստծուն, որը քեզ դուրս բերեց Եգիպտացիների երկրից՝ ստրկության տնից, 15 քեզ անցկացրեց մեծ ու ահազդու անապատի միջով, ուր օձն ու կարիճն են խայթում, ծարավը տանջում, ուր ջուր չկար, բայց նա քեզ համար ապառաժ քարից ջրի աղբյուր բխեցրեց: 16 Նա քեզ անապատում կերակրեց քո հայրերին անծանոթ մանանայով, որպեսզի քեզ տանջի ու փորձի և վերջում բարություն անի քեզ: 17 Մի՛ ասա քո մտքում, թե՝ “Իմ ուժով ու ձեռքի զորությամբ եմ տիրացել ես այս մեծ հարստության”, 18 այլ հիշի՛ր քո Տեր Աստծուն, որովհետև նա է քեզ ուժ տալիս այդ հարստության հասնելու համար, որպեսզի հաստատի իր այն ուխտը, որ դրել է քո հայրերի հետ, ինչպես տեսնում ես այսօր: 19 Եթե պատահի, որ մոռանաս քո Տեր Աստծուն, գնաս օտար աստվածների հետևից, ծառայես ու երկրպագես դրանց, ապա այսօր երդվում եմ երկնքով ու երկրով, որ դուք անհետ կկորչեք: 20 Եթե չլսեք ձեր Տեր Աստծո ձայնը, կկորչեք այնպես, ինչպես կորան մյուս ազգերը, որոնց վերացրեց Տերը ձեր առջևից: 9 1 Լսի՛ր, Իսրայե՛լ: Այսօր դու անցնում ես Հորդանան գետից այն կողմ, որպեսզի մտնես ու նվաճես քեզնից մեծ ու հզոր ժողովուրդներ, մեծամեծ ու մինչև երկինք հասնող պարսպապատ քաղաքներ, 2 մեծ, բազմամարդ ու բարձրահասակ մի ժողովուրդ՝ Ենակի հետնորդներին, որոնց դու ինքդ ճանաչում ես: Դու լսել ես այն խոսքը, թե՝ “Ո՞վ կարող է դեմ կանգնել Ենակի հետնորդներին”: 3 Դու այսօր կիմանաս, որ քո Տեր Աստվածն ինքը, որպես լափող կրակ, գնալու է քո առջևից: Նա կոտորելու է, ոչնչացնելու է նրանց քո աչքի առջև, կոտորելու է նրանց ու ոչնչացնելու անմիջապես, ինչպես որ ասաց քեզ Տերը: 4 Երբ քո Տեր Աստվածը քո առջև սպանի նրանց, քո մտքում մի՛ ասա, թե՝ “Իմ արդար լինելու համար է, որ Տերը ինձ բերել է այստեղ, որպեսզի ժառանգեմ այս լավ երկիրը”: Ոչ թե քո արդար լինելու, այլ այդ ազգերի ամբարիշտ լինելու համար է, որ քո Տեր Աստվածը կոտորում է նրանց քո աչքի առջև: 5 Ոչ թե քո արդար լինելու և քո հոգու մաքուր լինելու համար ես մտնում նրանց երկիրը, որպեսզի ժառանգես այն, այլ այդ ազգերի անօրինության համար է քո Տեր Աստվածը վերացնում նրանց քո առջևից, որպեսզի հաստատի մեր հայրերին՝ Աբրահամին, Իսահակին ու Հակոբին երդումով արած իր ուխտը: 6 Դու այսօր կիմանաս, թե քո արդար լինելու համար չէ, որ քո Տեր Աստվածը իբրև ժառանգություն քեզ լավ երկիր է տալիս, որովհետև դու կամակոր ժողովուրդ ես: 7 Հիշի՛ր, մի՛ մոռացի՛ր, թե որքան ես անապատում բարկացրել քո Տեր Աստծուն: Այն օրից սկսած, ինչ դուրս եկաք Եգիպտացիների երկրից ու ելաք մինչև այս վայրը, ըմբոստանալով էիք գալիս տերունական այս վայրը: 8 Քորեբում բարկացրիք Տիրոջը, և Տերը զայրացավ ձեզ կոտորելու աստիճան, 9 երբ ես լեռն էի բարձրանում, որպեսզի ստանամ քարե տախտակները, ուխտի այն տախտակները, որ Տերը խոստացել էր տալ ձեզ: Ես քառասուն օր, քառասուն գիշեր մնացի լեռան վրա, հաց չկերա, ջուր չխմեցի. 10 Տեր Աստված ինձ տվեց իր իսկ ձեռքով գրած քարե երկու տախտակներ: Դրանց վրա գրված էին բոլոր այն պատգամները, որ Տերը լեռան վրա հաղորդել էր ձեր հավաքի օրը:
Հոբի գիրքը 12.1-13.6
1 Հոբը նորից խոսեց ու ասաց. 2 «Արդ դո՞ւք եք լոկ մարդիկ. հանճարը ձեզ հե՞տ է մեռնելու: 3 Ես նույնպես ձեզ նման սիրտ ունեմ: 4 Արդար ու անարատ մի մարդ է ենթարկվել ծաղրանքի: 5 Սահմանված ժամանակ պատրաստվեց. տեսավ իր տները՝ կործանված օտարից, անօրենների ձեռքով ավերված: 6 Բայց ով որ չար լինի, թող երբեք չհուսա, թե անպարտ կլինի: Եվ ով որ բարկացնի Տիրոջը, նրանից մի՞թե չի պահանջվի պատասխան: 7 Բայց դե եկ ու հարցրու գազանին, թե կտա պատասխան, երկնքի թռչունին, թե մի բան կասի քեզ. 8 ու պատմի՛ր դու երկրին, թե մի բան հասկացնի.

կամ ձկները ծովի կպատմե՞ն մի բան քեզ: 9 Եվ սակայն ո՞վ է, որ չիմացավ, թե Տիրոջ ձեռքն է ստեղծել ամեն ինչ: 10 Եվ մի՞թե իր Տիրոջ ձեռքին չէ կյանքը կենդանի շնչերի ու հոգին ամեն մարդ էակի: 11 Զի միտքն է քննում խոսքն, ու քիմքն է համտեսում կերակուր: 12 Ժամանակի երկարության մեջ կա իմաստություն, և կյանքի երկարության մեջ՝ միտքը հանճարեղ: 13 Նրանից գալիս են ուժ, իմաստություն, Նրանն են խորհուրդներն ու հանճար: 14 Թե նա կործանի, ո՞վ կշինի այն, թե նա փակ դնի մարդկանց առաջ, ո՞վ բաց կանի այն: 15 Թե նա արգելք դնի ջրերի առաջ, կչորանա հողը, իսկ թե որ թույլ տա, կկործանի երկիրը: 16 Նրանից են գալիս ուժ ու զորություն, նրանն են հանճար և իմաստություն: 17 Գերի է քշում խորհրդականներին, հիմարացնում է երկրի դատավորներին, 18 գահերին է նստեցնում արքաներին և գոտի կապում նրանց մեջքին: 19 Գերության է ուղարկում քահանաներին ու կործանում է երկրի հզորներին: 20 Փոխում է խոսքը հավատարիմի, ծերունիների խելքը ճանաչում: 21 Անարգանք թափում իշխանի գլխին և խոնարհներին բժշկում է նա: 22 Երևան հանում խորքը խավարի և լույսի բերում ստվերը մահի: 23 Թափառական է դարձնում ազգերին, կործանում նրանց. սփռում է նրանց և առաջնորդում: 24 Երկրի իշխանաց սիրտն է շուռ տալիս, մոլորեցնում է ճանապարհներին, որոնց ծանոթ չեն: 25 Խավարի միջին միշտ կխարխափեն ու չեն տեսնի լույս և հարբածի պես միշտ կմոլորվեն: 13 1 Ահա այս բոլորն են տեսել աչքերն իմ, լսել ականջներս: 2 Ես այնքան գիտեմ, որքան ինքներդ տեղյակ եք լինում. անմիտ չեմ ձեզնից: 3 Սակայն Տիրոջ հետ պիտի խոսեի, ես նրա առաջ պիտի կանգնեի, թե որ կամենար: 4 Բայց բժիշկներ եք դուք խիստ չարագործ. ողջացնում եք դուք ամենքդ էլ չարիքներ միայն: 5 Սակայն համրանաք՝ իմաստությունն էլ ի վերջո կգա ձեզ այցելության: 6 Լսեցե՛ք բերնիս գանգատները դուք և շրթունքներիս դատաստանին էլ ակա՛նջ դրեցեք:

Եսայու մարգարեությունը 42.1-8
1 Հակոբն իմ ծառան է. օգնական պիտի լինեմ նրան: Իմ ընտրյալն է Իսրայելը, որը հաճելի եղավ իմ հոգուն: Իմ շունչը կտարածեմ նրա վրա, և նա հեթանոսների դատաստանը կտեսնի: 2 Նա չի աղաղակելու և չի վիճելու, ոչ ոք դրսում նրա ձայնը չի լսելու, 3 անգամ ջախջախված եղեգը նա չի ջարդելու և առկայծող պատրույգը չի մարելու, այլ արդարությամբ դատաստան է տեսնելու: 4 Նա պիտի ծագի և չպիտի խորտակվի, քանի դեռ երկրի վրա չի հաստատել դատաստանը. և հեթանոսները իրենց հույսը պիտի դնեն նրա անվան վրա: 5 Այսպես է ասում Տեր Աստված, որ ստեղծեց երկինքը և կանգնեցրեց այն, հաստատեց երկիրն ու ամեն բան, ինչ կա նրա վրա, շունչ տվեց այնտեղ գտնվող մարդկանց, հոգի՝ բոլոր նրանց, ովքեր ոտք են դնում երկրի վրա. 6 «Ես՝ Տեր Աստվածս, արդարությամբ կանչեցի քեզ, բռնեցի քո աջ ձեռքից և զորավոր դարձրի քեզ, իբրև ուխտ տվեցի քեզ ժողովրդին և իբրև լույս՝ հեթանոսներին, 7 որպեսզի կույրերի աչքերը բանաս և խավարի մեջ նստած կալանավորներին հանես բանտից ու զնդանից: 8 Ես եմ Տեր Աստվածը, սա է իմ անունը, իմ փառքը ուրիշին չեմ տա, ոչ էլ իմ քաջությունը՝ կուռքերին»:

О ВАЖНОСТИ МОЛИТВ.
Великий пост - прекрасное время, когда занимаясь духовной работой, мы можем узнать новые молитвы.

В комментариях к этому видео напишите тексты каких молитв вам интересны 🙏

Двадцатый день Великого поста
Святых Иерусалимского патриарха Иоанна, Армянского католикоса Ованеса Одзнеци, святых учителей Ованеса Воротнеци и Григора Татеваци
СВ. ОВАНЕС ОДЗНЕЦИ (+728)
Ованес Одзнеци – отпрыск храброго и знатного рода – появился на свет в селе Одзун, провинции Таширк Великой Армении. В молодых летах учился у вардапета-отшельника Теодороса Кртенавора. В дальнейшем был рукоположен в иерея и, как свидетельствует его житие, «своим животворным и святым служением примирял людей с Богом». В 717 году, когда Армения находилась под игом арабских завоевателей, св. Ованес Одзнеци, унаследовав престол армянского католикоса, начал повсеместно проповедовать истинную веру. Известно, что во время празднеств он являлся народу в роскошном облачении, окропляя свою густую, волнистую бороду смесью розовой воды с золотой пыльцой. Величественный облик армянского владыки был предметом восхищения и зависти даже для арабов. Когда молва о св. Ованесе достигла самого халифа, он пригласил праведника в свои покои и поинтересовался, отчего облачение армянского Патриарха столь роскошно в противовес бедным одеждам Христа и Его учеников. Святой ответил, что он не имеет той внутренней красоты и силы, коей обладали Основатель христианства и Его апостолы, и потому принуждён украшать хотя бы внешний свой облик, дабы казаться представительным в глазах людей. При этом он показал вопрошавшему спрятанную под богатыми покровами и терзающую обнажённое тело власяницу. Увидев это, халиф невольно проникнулся великим благоговением к своему гостью и, склонившись пред ним, испросил благословения. Во дни своего патриаршества св. Ованес Одзнеци созывал церковные соборы в Двине и Маназкерте (Манцикерте) для обсуждения как вероучительных, так и иных важнейших проблем Церкви. Он составил первую армянскую книгу канонов, написал множество проповедей, шараканов, богословских, обрядовых сочинений. Его по праву величали Ованесом Философом. В последние годы жизни, передав патриарший престол преемнику, святой уединился в пустыне, неподалёку от родных мест, где до самой кончины пребывал в подвижнических трудах.

СВ. ОВАН ВОРОТНЕЦИ (1315-1386)
Крупный армянский богослов, философ и учёный, св. Ован Воротнеци, сын великого князя Сюника Иванэ Орбеляна, родился в провинции Воротан исторической Армении. Учился в Гладзорском университете, затем, после кончины своего наставника, продолжил образование в Воротнаванке. За годы своей обширной деятельности Воротнеци основал Татевский монастырь и Апракунисскую высшую духовную семинарию. Ратовал за национальную и вероисповедальную независимость Армянской Церкви. Является автором множества философских творений, проповедей и толкований, большую часть которых уже после его смерти отредактировал, размножил и таким образом спас от исчезновения его великий ученик – св. Григор Татеваци.

СВ. ГРИГОР ТАТЕВАЦИ (1346-1409)
Этот прославленный светозарный учитель Армянской Церкви родился в провинции Вайоц Дзор древнеармянской области Сюник. Его благочестивые родители, потерявшие всех своих детей ещё в малолетстве, непрестанно молили Всевышнего подарить им чадо, взывая при этом к заступничеству св. Григория Просветителя. Когда дитя появилось на свет, при Крещении его нарекли Григором. Приступив к обучению в семилетнем возрасте, он вскоре так преуспел в познании Священного Писания, что толковал Слово Господне учёным мужам, обращавшимся к нему с вопросами. Затем он продолжил образование в Татевском монастыре, где обучался у учителя св. Ована Воротнеци. В 1371 году Григор со своим наставником совершил паломничество в Иерусалим, где был возведён в сан безбрачного священника, а на обратном пути Воротнеци вручил ему посох вардапета. В 1380 году они перебрались в Апракунисский монастырь, который Григор возглавил в 1388-ом, уже после смерти учителя, но именно с его благословения и при всеобщем одобрении. Спустя два года святой со своими многочисленными учениками возвратился в Татевский монастырь. Постоянно пребывая в молитвенном возношении к Господу, св.

Григор Татеваци, подобно полуденному солнцу, ярко освещал своим сиянием Армянскую Церковь. К нему приходили греческие и латинские ораторы слушать речи, исполненные великой мудрости и широких познаний. Его по праву называли вторым Иоанном Златоустом и Григорием Богословом. Неверные, воочию созерцая чудеса, которые Господь творил рукой Своего преданного слуги, не осмеливались ему вредить. Возложением рук на хворых, чтением Евангелия и силой имени Христа святой Григорий тотчас исцелял болезни и изгонял бесов, ибо изнурённый постом и постоянным ношением власяницы, подпоясанной верёвкой, он, будучи живым, умертвил себя для мира и стал мужем великих добродетелей и святости. Перед самой кончиной, почувствовав приближение смерти, он отслужил литургию, благословил своих учеников и, восславив Господа, с миром испустил свой дух. На литературном наследии Татеваци поныне обучаются и основывают свои проповеди учителя Армянской Церкви. Из многочисленных творений сохранились «Книга вопрошений», «Златочрев», Летний и Зимний тома «Книги проповедей», многочисленные толкования и другие труды, а также два Евангелия, иллюстрированные его рукой.

Ի օր Մեծի պահոց

Սրբոցն Յովհաննու Երուսաղեմայ հայրապետին եւ հայրապետին մերոյ Յովհաննու Օձնեցւոյն եւ վարդապետացն մերոց Յովհաննու Որոտնեցւոյն եւ Գրիգորի Տաթեւացւոյն

Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728)
Հովհաննես Օձնեցին, որը քաջ և ազնվազարմ տոհմի շառավիղ էր, ծնվել է Տաշիրք գավառի Օձուն գյուղում: Պատանեկան տարիքում նա աշակերտել է ճգնակյաց վարդապետ Թեոդորոս Քռթենավորին: Հետագայում ձեռնադրվել է քահանա և, ինչպես վկայում է նրա վարքագիրը, «իր ժիր ու մաքուր քահանայագործությամբ Աստծուն հաշտեցնում էր մարդկանց հետ»: 717 թ., երբ Հայաստանը գտնվում էր արաբական տիրապետության տակ, ս. Հովհաննես Օձնեցին դառնում է հայոց կաթողիկոս և սկսում ամենուրեք քարոզել ճշմարիտ հավատը: Հայտնի է, որ տոների ժամանակ նա ժողովրդին ներկայանում էր շքեղ հանդերձներով, իսկ փարթամ, ալեխառն մորուքն օծում էր ոսկեփոշի խառնած վարդաջրով: Այնպես որ նույնիսկ արաբները երանի էին տալիս հայերին՝ նման առաջնորդ ունենալու համար: Ս. Հովհաննեսի համբավը հասնում է նաև խալիֆային, որը նրան հրավիրում է իր պալատը. խալիֆային հետաքրքրում էր, թե ինչն է պատճառը, որ հայոց հայրապետը շրջում է այդպիսի տեսքով՝ ի տարբերություն Քրիստոսի և Նրա աշակերտների: Այդ հարցին սուրբն այսպես է պատասխանում. ինքը չունի այն զորությունները, որոնցով օժտված էին նրանք, դրա համար էլ մարդկանց պատկառելի տեսքով է ներկայանում: Եվ ցույց է տալիս իր խարազանագործ շապիկը, որոնք նա կրում էր անմիջապես մերկ մարմնի վրա: Այդ տեսնելով՝ խալիֆան համակվում է մեծ ակնածանքով ու խոնարհվելով նրա առջև՝ խնդրում սրբի օրհնությունը: Իր հայրապետության օրոք ս. Հովհաննես Օձնեցին Դվին և Մանազկերտ քաղաքներում հրավիրել է եկեղեցական ժողովներ, որոնք քննարկել են կարևոր դավանական և այլ խնդիրներ: Նա գրել է հայոց առաջին Կանոնագիրքը, ինչպես նաև ճառեր, շարականներ, դավանաբանական, պաշտամունքային, ծիսական երկեր: Նրան իրավամբ կոչում են նաև Հովհաննես Իմաստասեր: Կյանքի վերջին տարում, հայրապետական աթոռը հանձնելով ուրիշին, նա առանձնանում է ծննդավայրից ոչ հեռու գտնվող մի անապատում, որտեղ մինչև խոր ծերություն ապրում է ճգնության մեջ:

Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386)
Հայ մեծ աստվածաբան, փիլիսոփա և ուսուցչապետ ս. Հովհան Որոտնեցին՝ Սյունյաց մեծ իշխան Իվանե Օրբելյանի որդին, ծնվել է Որոտան գավառում: Ուսանել է Գլաձորի համալսարանում, այնուհետև իր ուսուցիչների մահից հետո փոխադրվել Որոտնավանք: Իր ծավալուն գործունեության ընթացքում Որոտնեցին հիմնադրել է Տաթևի համալսարանը և Ապրակունիսի բարձրագույն վանական դպրոցը: Պայքարել է Հայ Եկեղեցու ազգային և դավանական ինքնուրույնության համար: Հեղինակել է բազմաթիվ փիլիսոփայական երկեր, ճառեր, քարոզներ ու մեկնություններ, որոնց մեծ մասը նրա մահից հետո խմբագրել, բազմացրել և այդպիսով կորստից փրկել է Որոտնեցու մեծ աշակերտը՝ ս. Գրիգոր Տաթևացին:

Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՎԱՑԻ (1346-1409)
Հայ Եկեղեցու այս մեծահռչակ, տիեզերալույս վարդապետը ծնվել է պատմական Հայաստանի Սյունյաց նահանգի Վայոց ձոր գավառում: Նրա բարեպաշտ ծնողները, որոնք կորցրել էին իրենց բոլոր մանկահասակ որդիներին, անդադար աղոթելով՝ Տիրոջից զավակ էին հայցում՝ դիմելով ս. Գրիգոր Լուսավորչի բարեխոսությանը: Եվ երբ երեխան աշխարհ եկավ, մկրտության ժամանակ նրա անունը դրեցին Գրիգորիոս: 7 տարեկանում Գրիգորին ուսման տվեցին, և շուտով նա այնքան հմտացավ Սուրբ Գրքի գիտության մեջ, որ պատասխանում էր անգամ վարդապետների հարցերին: Այնուհետև նա կրթությունը շարունակեց Տաթևի վանքում՝ աշակերտելով սուրբ վարդապետ Հովհան Որոտնեցուն: 1371 թ. Գրիգորն իր ուսուցչի հետ ուխտագնացություն կատարեց Երուսաղեմ: Այնտեղ նա ստացավ կուսակրոն քահանայի աստիճան, իսկ իրենց վանքը վերադառնալու ճանապարհին Որոտնեցին նրան հանձնեց վարդապետական գավազան: 1380 թ. նրանք տեղափոխվեցին Ապրակունյաց վանք: Իսկ 1388-ին, իր ուսուցչի մահից հետո, նրա իսկ օրհնությամբ և բոլորի հավանությամբ Գրիգորը դարձավ այդ վանքի առաջնորդը: 2 տարի անց իր մեծաթիվ աշակերտների հետ նա վերադարձավ Տաթևի վանք: Շարունակ աղոթքով Տիրոջ հետ լինելով՝ ս.