Девятнадцатый день Великого поста
Второзаконие 8.11-9.10
11 Берегись, чтобы ты не забыл Господа, Бога твоего, не соблюдая заповедей Его, и законов Его, и постановлений Его, которые сегодня заповедую тебе. 12 Когда будешь есть и насыщаться, и построишь хорошие домы и будешь жить [в них], 13 и когда будет у тебя много крупного и мелкого скота, и будет много серебра и золота, и всего у тебя будет много, – 14 то смотри, чтобы не надмилось сердце твое и не забыл ты Господа, Бога твоего, Который вывел тебя из земли Египетской, из дома рабства; 15 Который провел тебя по пустыне великой и страшной, где змеи, василиски, скорпионы и места сухие, на которых нет воды; Который источил для тебя [источник] воды из скалы гранитной, 16 питал тебя в пустыне манною, которой [не знал ты и] не знали отцы твои, дабы смирить тебя и испытать тебя, чтобы впоследствии сделать тебе добро, 17 и чтобы ты не сказал в сердце твоем: "моя сила и крепость руки моей приобрели мне богатство сие", 18 но чтобы помнил Господа, Бога твоего, ибо Он дает тебе силу приобретать богатство, дабы исполнить, как ныне, завет Свой, который Он клятвою утвердил отцам твоим. 19 Если же ты забудешь Господа, Бога твоего, и пойдешь вслед богов других, и будешь служить им и поклоняться им, то свидетельствуюсь вам сегодня [небом и землею], что вы погибнете; 20 как народы, которые Господь [Бог] истребляет от лица вашего, так погибнете и вы за то, что не послушаете гласа Господа, Бога вашего. 9 1 Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес, 2 народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: "кто устоит против сынов Енаковых?" 3 Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь. 4 Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего; 5 не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову; 6 посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный. 7 Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу. 8 И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас, 9 когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, 10 и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.
Иов 12.1-13.6
1 И отвечал Иов и сказал: 2 подлинно, только вы люди, и с вами умрет мудрость! 3 И у меня есть сердце, как у вас; не ниже я вас; и кто не знает того же? 4 Посмешищем стал я для друга своего, я, который взывал к Богу, и которому Он отвечал, посмешищем – человек праведный, непорочный. 5 Так презрен по мыслям сидящего в покое факел, приготовленный для спотыкающихся ногами. 6 Покойны шатры у грабителей и безопасны у раздражающих Бога, которые как бы Бога носят в руках своих. 7 И подлинно: спроси у скота, и научит тебя, у птицы небесной, и возвестит тебе; 8 или побеседуй с землею, и наставит тебя, и скажут тебе рыбы морские. 9 Кто во всем этом не узнает, что рука Господа сотворила сие? 10 В Его руке душа всего живущего и дух всякой человеческой плоти. 11 Не ухо ли разбирает слова, и не язык ли распознает вкус пищи? 12 В старцах – мудрость, и в долголетних – разум.
Второзаконие 8.11-9.10
11 Берегись, чтобы ты не забыл Господа, Бога твоего, не соблюдая заповедей Его, и законов Его, и постановлений Его, которые сегодня заповедую тебе. 12 Когда будешь есть и насыщаться, и построишь хорошие домы и будешь жить [в них], 13 и когда будет у тебя много крупного и мелкого скота, и будет много серебра и золота, и всего у тебя будет много, – 14 то смотри, чтобы не надмилось сердце твое и не забыл ты Господа, Бога твоего, Который вывел тебя из земли Египетской, из дома рабства; 15 Который провел тебя по пустыне великой и страшной, где змеи, василиски, скорпионы и места сухие, на которых нет воды; Который источил для тебя [источник] воды из скалы гранитной, 16 питал тебя в пустыне манною, которой [не знал ты и] не знали отцы твои, дабы смирить тебя и испытать тебя, чтобы впоследствии сделать тебе добро, 17 и чтобы ты не сказал в сердце твоем: "моя сила и крепость руки моей приобрели мне богатство сие", 18 но чтобы помнил Господа, Бога твоего, ибо Он дает тебе силу приобретать богатство, дабы исполнить, как ныне, завет Свой, который Он клятвою утвердил отцам твоим. 19 Если же ты забудешь Господа, Бога твоего, и пойдешь вслед богов других, и будешь служить им и поклоняться им, то свидетельствуюсь вам сегодня [небом и землею], что вы погибнете; 20 как народы, которые Господь [Бог] истребляет от лица вашего, так погибнете и вы за то, что не послушаете гласа Господа, Бога вашего. 9 1 Слушай, Израиль: ты теперь идешь за Иордан, чтобы пойти овладеть народами, которые больше и сильнее тебя, городами большими, с укреплениями до небес, 2 народом [великим,] многочисленным и великорослым, сынами Енаковыми, о которых ты знаешь и слышал: "кто устоит против сынов Енаковых?" 3 Знай же ныне, что Господь, Бог твой, идет пред тобою, как огнь поядающий; Он будет истреблять их и низлагать их пред тобою, и ты изгонишь их, и погубишь их скоро, как говорил тебе Господь. 4 Когда будет изгонять их Господь, Бог твой, от лица твоего, не говори в сердце твоем, что за праведность мою привел меня Господь овладеть сею [доброю] землею, и что за нечестие народов сих Господь изгоняет их от лица твоего; 5 не за праведность твою и не за правоту сердца твоего идешь ты наследовать землю их, но за нечестие [и беззакония] народов сих Господь, Бог твой, изгоняет их от лица твоего, и дабы исполнить слово, которым клялся Господь отцам твоим Аврааму, Исааку и Иакову; 6 посему знай [ныне], что не за праведность твою Господь, Бог твой, дает тебе овладеть сею доброю землею, ибо ты народ жестоковыйный. 7 Помни, не забудь, сколько ты раздражал Господа, Бога твоего, в пустыне: с самого того дня, как вышел ты из земли Египетской, и до самого прихода вашего на место сие вы противились Господу. 8 И при Хориве вы раздражали Господа, и прогневался на вас Господь, так что хотел истребить вас, 9 когда я взошел на гору, чтобы принять скрижали каменные, скрижали завета, который поставил Господь с вами, и пробыл на горе сорок дней и сорок ночей, хлеба не ел и воды не пил, 10 и дал мне Господь две скрижали каменные, написанные перстом Божиим, а на них [написаны были] все слова, которые изрек вам Господь на горе из среды огня в день собрания.
Иов 12.1-13.6
1 И отвечал Иов и сказал: 2 подлинно, только вы люди, и с вами умрет мудрость! 3 И у меня есть сердце, как у вас; не ниже я вас; и кто не знает того же? 4 Посмешищем стал я для друга своего, я, который взывал к Богу, и которому Он отвечал, посмешищем – человек праведный, непорочный. 5 Так презрен по мыслям сидящего в покое факел, приготовленный для спотыкающихся ногами. 6 Покойны шатры у грабителей и безопасны у раздражающих Бога, которые как бы Бога носят в руках своих. 7 И подлинно: спроси у скота, и научит тебя, у птицы небесной, и возвестит тебе; 8 или побеседуй с землею, и наставит тебя, и скажут тебе рыбы морские. 9 Кто во всем этом не узнает, что рука Господа сотворила сие? 10 В Его руке душа всего живущего и дух всякой человеческой плоти. 11 Не ухо ли разбирает слова, и не язык ли распознает вкус пищи? 12 В старцах – мудрость, и в долголетних – разум.
13 У Него премудрость и сила; Его совет и разум. 14 Что Он разрушит, то не построится; кого Он заключит, тот не высвободится. 15 Остановит воды, и все высохнет; пустит их, и превратят землю. 16 У Него могущество и премудрость, пред Ним заблуждающийся и вводящий в заблуждение. 17 Он приводит советников в необдуманность и судей делает глупыми. 18 Он лишает перевязей царей и поясом обвязывает чресла их; 19 князей лишает достоинства и низвергает храбрых; 20 отнимает язык у велеречивых и старцев лишает смысла; 21 покрывает стыдом знаменитых и силу могучих ослабляет; 22 открывает глубокое из среды тьмы и выводит на свет тень смертную; 23 умножает народы и истребляет их; рассевает народы и собирает их; 24 отнимает ум у глав народа земли и оставляет их блуждать в пустыне, где нет пути: 25 ощупью ходят они во тьме без света и шатаются, как пьяные. 13 1 Вот, все это видело око мое, слышало ухо мое и заметило для себя. 2 Сколько знаете вы, знаю и я: не ниже я вас. 3 Но я к Вседержителю хотел бы говорить и желал бы состязаться с Богом. 4 А вы сплетчики лжи; все вы бесполезные врачи. 5 О, если бы вы только молчали! это было бы вменено вам в мудрость. 6 Выслушайте же рассуждения мои и вникните в возражение уст моих.
Исаия 42.1-8
1 Вот, Отрок Мой, Которого Я держу за руку, избранный Мой, к которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд; 2 не возопиет и не возвысит голоса Своего, и не даст услышать его на улицах; 3 трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине; 4 не ослабеет и не изнеможет, доколе на земле не утвердит суда, и на закон Его будут уповать острова. 5 Так говорит Господь Бог, сотворивший небеса и пространство их, распростерший землю с произведениями ее, дающий дыхание народу на ней и дух ходящим по ней. 6 Я, Господь, призвал Тебя в правду, и буду держать Тебя за руку и хранить Тебя, и поставлю Тебя в завет для народа, во свет для язычников, 7 чтобы открыть глаза слепых, чтобы узников вывести из заключения и сидящих во тьме – из темницы. 8 Я Господь, это – Мое имя, и не дам славы Моей иному и хвалы Моей истуканам.
Исаия 42.1-8
1 Вот, Отрок Мой, Которого Я держу за руку, избранный Мой, к которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд; 2 не возопиет и не возвысит голоса Своего, и не даст услышать его на улицах; 3 трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине; 4 не ослабеет и не изнеможет, доколе на земле не утвердит суда, и на закон Его будут уповать острова. 5 Так говорит Господь Бог, сотворивший небеса и пространство их, распростерший землю с произведениями ее, дающий дыхание народу на ней и дух ходящим по ней. 6 Я, Господь, призвал Тебя в правду, и буду держать Тебя за руку и хранить Тебя, и поставлю Тебя в завет для народа, во свет для язычников, 7 чтобы открыть глаза слепых, чтобы узников вывести из заключения и сидящих во тьме – из темницы. 8 Я Господь, это – Мое имя, и не дам славы Моей иному и хвалы Моей истуканам.
ԺԹ օր Մեծի պահոց
Երկրորդ օրենք 8.11-9.10
11 Զգո՛ւյշ եղիր, չլինի թե մոռանաս քո Տեր Աստծուն, չպահես նրա պատվիրանները, նրա այն կանոններն ու օրենքները, որ ես հաղորդում եմ քեզ: 12 Այնպես չլինի, որ ուտելուց ու կշտանալուց հետո, գեղեցիկ տներ կառուցելուց ու դրանց մեջ բնակվելուց հետո, 13 քո արջառն ու ոչխարը բազմանալուց հետո, քո արծաթն ու ոսկին շատանալուց հետո, քո ունեցած ամեն ինչը բազմանալուց հետո 14 գոռոզամտանաս ու մոռանաս քո Տեր Աստծուն, որը քեզ դուրս բերեց Եգիպտացիների երկրից՝ ստրկության տնից, 15 քեզ անցկացրեց մեծ ու ահազդու անապատի միջով, ուր օձն ու կարիճն են խայթում, ծարավը տանջում, ուր ջուր չկար, բայց նա քեզ համար ապառաժ քարից ջրի աղբյուր բխեցրեց: 16 Նա քեզ անապատում կերակրեց քո հայրերին անծանոթ մանանայով, որպեսզի քեզ տանջի ու փորձի և վերջում բարություն անի քեզ: 17 Մի՛ ասա քո մտքում, թե՝ “Իմ ուժով ու ձեռքի զորությամբ եմ տիրացել ես այս մեծ հարստության”, 18 այլ հիշի՛ր քո Տեր Աստծուն, որովհետև նա է քեզ ուժ տալիս այդ հարստության հասնելու համար, որպեսզի հաստատի իր այն ուխտը, որ դրել է քո հայրերի հետ, ինչպես տեսնում ես այսօր: 19 Եթե պատահի, որ մոռանաս քո Տեր Աստծուն, գնաս օտար աստվածների հետևից, ծառայես ու երկրպագես դրանց, ապա այսօր երդվում եմ երկնքով ու երկրով, որ դուք անհետ կկորչեք: 20 Եթե չլսեք ձեր Տեր Աստծո ձայնը, կկորչեք այնպես, ինչպես կորան մյուս ազգերը, որոնց վերացրեց Տերը ձեր առջևից: 9 1 Լսի՛ր, Իսրայե՛լ: Այսօր դու անցնում ես Հորդանան գետից այն կողմ, որպեսզի մտնես ու նվաճես քեզնից մեծ ու հզոր ժողովուրդներ, մեծամեծ ու մինչև երկինք հասնող պարսպապատ քաղաքներ, 2 մեծ, բազմամարդ ու բարձրահասակ մի ժողովուրդ՝ Ենակի հետնորդներին, որոնց դու ինքդ ճանաչում ես: Դու լսել ես այն խոսքը, թե՝ “Ո՞վ կարող է դեմ կանգնել Ենակի հետնորդներին”: 3 Դու այսօր կիմանաս, որ քո Տեր Աստվածն ինքը, որպես լափող կրակ, գնալու է քո առջևից: Նա կոտորելու է, ոչնչացնելու է նրանց քո աչքի առջև, կոտորելու է նրանց ու ոչնչացնելու անմիջապես, ինչպես որ ասաց քեզ Տերը: 4 Երբ քո Տեր Աստվածը քո առջև սպանի նրանց, քո մտքում մի՛ ասա, թե՝ “Իմ արդար լինելու համար է, որ Տերը ինձ բերել է այստեղ, որպեսզի ժառանգեմ այս լավ երկիրը”: Ոչ թե քո արդար լինելու, այլ այդ ազգերի ամբարիշտ լինելու համար է, որ քո Տեր Աստվածը կոտորում է նրանց քո աչքի առջև: 5 Ոչ թե քո արդար լինելու և քո հոգու մաքուր լինելու համար ես մտնում նրանց երկիրը, որպեսզի ժառանգես այն, այլ այդ ազգերի անօրինության համար է քո Տեր Աստվածը վերացնում նրանց քո առջևից, որպեսզի հաստատի մեր հայրերին՝ Աբրահամին, Իսահակին ու Հակոբին երդումով արած իր ուխտը: 6 Դու այսօր կիմանաս, թե քո արդար լինելու համար չէ, որ քո Տեր Աստվածը իբրև ժառանգություն քեզ լավ երկիր է տալիս, որովհետև դու կամակոր ժողովուրդ ես: 7 Հիշի՛ր, մի՛ մոռացի՛ր, թե որքան ես անապատում բարկացրել քո Տեր Աստծուն: Այն օրից սկսած, ինչ դուրս եկաք Եգիպտացիների երկրից ու ելաք մինչև այս վայրը, ըմբոստանալով էիք գալիս տերունական այս վայրը: 8 Քորեբում բարկացրիք Տիրոջը, և Տերը զայրացավ ձեզ կոտորելու աստիճան, 9 երբ ես լեռն էի բարձրանում, որպեսզի ստանամ քարե տախտակները, ուխտի այն տախտակները, որ Տերը խոստացել էր տալ ձեզ: Ես քառասուն օր, քառասուն գիշեր մնացի լեռան վրա, հաց չկերա, ջուր չխմեցի. 10 Տեր Աստված ինձ տվեց իր իսկ ձեռքով գրած քարե երկու տախտակներ: Դրանց վրա գրված էին բոլոր այն պատգամները, որ Տերը լեռան վրա հաղորդել էր ձեր հավաքի օրը:
Հոբի գիրքը 12.1-13.6
1 Հոբը նորից խոսեց ու ասաց. 2 «Արդ դո՞ւք եք լոկ մարդիկ. հանճարը ձեզ հե՞տ է մեռնելու: 3 Ես նույնպես ձեզ նման սիրտ ունեմ: 4 Արդար ու անարատ մի մարդ է ենթարկվել ծաղրանքի: 5 Սահմանված ժամանակ պատրաստվեց. տեսավ իր տները՝ կործանված օտարից, անօրենների ձեռքով ավերված: 6 Բայց ով որ չար լինի, թող երբեք չհուսա, թե անպարտ կլինի: Եվ ով որ բարկացնի Տիրոջը, նրանից մի՞թե չի պահանջվի պատասխան: 7 Բայց դե եկ ու հարցրու գազանին, թե կտա պատասխան, երկնքի թռչունին, թե մի բան կասի քեզ. 8 ու պատմի՛ր դու երկրին, թե մի բան հասկացնի.
Երկրորդ օրենք 8.11-9.10
11 Զգո՛ւյշ եղիր, չլինի թե մոռանաս քո Տեր Աստծուն, չպահես նրա պատվիրանները, նրա այն կանոններն ու օրենքները, որ ես հաղորդում եմ քեզ: 12 Այնպես չլինի, որ ուտելուց ու կշտանալուց հետո, գեղեցիկ տներ կառուցելուց ու դրանց մեջ բնակվելուց հետո, 13 քո արջառն ու ոչխարը բազմանալուց հետո, քո արծաթն ու ոսկին շատանալուց հետո, քո ունեցած ամեն ինչը բազմանալուց հետո 14 գոռոզամտանաս ու մոռանաս քո Տեր Աստծուն, որը քեզ դուրս բերեց Եգիպտացիների երկրից՝ ստրկության տնից, 15 քեզ անցկացրեց մեծ ու ահազդու անապատի միջով, ուր օձն ու կարիճն են խայթում, ծարավը տանջում, ուր ջուր չկար, բայց նա քեզ համար ապառաժ քարից ջրի աղբյուր բխեցրեց: 16 Նա քեզ անապատում կերակրեց քո հայրերին անծանոթ մանանայով, որպեսզի քեզ տանջի ու փորձի և վերջում բարություն անի քեզ: 17 Մի՛ ասա քո մտքում, թե՝ “Իմ ուժով ու ձեռքի զորությամբ եմ տիրացել ես այս մեծ հարստության”, 18 այլ հիշի՛ր քո Տեր Աստծուն, որովհետև նա է քեզ ուժ տալիս այդ հարստության հասնելու համար, որպեսզի հաստատի իր այն ուխտը, որ դրել է քո հայրերի հետ, ինչպես տեսնում ես այսօր: 19 Եթե պատահի, որ մոռանաս քո Տեր Աստծուն, գնաս օտար աստվածների հետևից, ծառայես ու երկրպագես դրանց, ապա այսօր երդվում եմ երկնքով ու երկրով, որ դուք անհետ կկորչեք: 20 Եթե չլսեք ձեր Տեր Աստծո ձայնը, կկորչեք այնպես, ինչպես կորան մյուս ազգերը, որոնց վերացրեց Տերը ձեր առջևից: 9 1 Լսի՛ր, Իսրայե՛լ: Այսօր դու անցնում ես Հորդանան գետից այն կողմ, որպեսզի մտնես ու նվաճես քեզնից մեծ ու հզոր ժողովուրդներ, մեծամեծ ու մինչև երկինք հասնող պարսպապատ քաղաքներ, 2 մեծ, բազմամարդ ու բարձրահասակ մի ժողովուրդ՝ Ենակի հետնորդներին, որոնց դու ինքդ ճանաչում ես: Դու լսել ես այն խոսքը, թե՝ “Ո՞վ կարող է դեմ կանգնել Ենակի հետնորդներին”: 3 Դու այսօր կիմանաս, որ քո Տեր Աստվածն ինքը, որպես լափող կրակ, գնալու է քո առջևից: Նա կոտորելու է, ոչնչացնելու է նրանց քո աչքի առջև, կոտորելու է նրանց ու ոչնչացնելու անմիջապես, ինչպես որ ասաց քեզ Տերը: 4 Երբ քո Տեր Աստվածը քո առջև սպանի նրանց, քո մտքում մի՛ ասա, թե՝ “Իմ արդար լինելու համար է, որ Տերը ինձ բերել է այստեղ, որպեսզի ժառանգեմ այս լավ երկիրը”: Ոչ թե քո արդար լինելու, այլ այդ ազգերի ամբարիշտ լինելու համար է, որ քո Տեր Աստվածը կոտորում է նրանց քո աչքի առջև: 5 Ոչ թե քո արդար լինելու և քո հոգու մաքուր լինելու համար ես մտնում նրանց երկիրը, որպեսզի ժառանգես այն, այլ այդ ազգերի անօրինության համար է քո Տեր Աստվածը վերացնում նրանց քո առջևից, որպեսզի հաստատի մեր հայրերին՝ Աբրահամին, Իսահակին ու Հակոբին երդումով արած իր ուխտը: 6 Դու այսօր կիմանաս, թե քո արդար լինելու համար չէ, որ քո Տեր Աստվածը իբրև ժառանգություն քեզ լավ երկիր է տալիս, որովհետև դու կամակոր ժողովուրդ ես: 7 Հիշի՛ր, մի՛ մոռացի՛ր, թե որքան ես անապատում բարկացրել քո Տեր Աստծուն: Այն օրից սկսած, ինչ դուրս եկաք Եգիպտացիների երկրից ու ելաք մինչև այս վայրը, ըմբոստանալով էիք գալիս տերունական այս վայրը: 8 Քորեբում բարկացրիք Տիրոջը, և Տերը զայրացավ ձեզ կոտորելու աստիճան, 9 երբ ես լեռն էի բարձրանում, որպեսզի ստանամ քարե տախտակները, ուխտի այն տախտակները, որ Տերը խոստացել էր տալ ձեզ: Ես քառասուն օր, քառասուն գիշեր մնացի լեռան վրա, հաց չկերա, ջուր չխմեցի. 10 Տեր Աստված ինձ տվեց իր իսկ ձեռքով գրած քարե երկու տախտակներ: Դրանց վրա գրված էին բոլոր այն պատգամները, որ Տերը լեռան վրա հաղորդել էր ձեր հավաքի օրը:
Հոբի գիրքը 12.1-13.6
1 Հոբը նորից խոսեց ու ասաց. 2 «Արդ դո՞ւք եք լոկ մարդիկ. հանճարը ձեզ հե՞տ է մեռնելու: 3 Ես նույնպես ձեզ նման սիրտ ունեմ: 4 Արդար ու անարատ մի մարդ է ենթարկվել ծաղրանքի: 5 Սահմանված ժամանակ պատրաստվեց. տեսավ իր տները՝ կործանված օտարից, անօրենների ձեռքով ավերված: 6 Բայց ով որ չար լինի, թող երբեք չհուսա, թե անպարտ կլինի: Եվ ով որ բարկացնի Տիրոջը, նրանից մի՞թե չի պահանջվի պատասխան: 7 Բայց դե եկ ու հարցրու գազանին, թե կտա պատասխան, երկնքի թռչունին, թե մի բան կասի քեզ. 8 ու պատմի՛ր դու երկրին, թե մի բան հասկացնի.
կամ ձկները ծովի կպատմե՞ն մի բան քեզ: 9 Եվ սակայն ո՞վ է, որ չիմացավ, թե Տիրոջ ձեռքն է ստեղծել ամեն ինչ: 10 Եվ մի՞թե իր Տիրոջ ձեռքին չէ կյանքը կենդանի շնչերի ու հոգին ամեն մարդ էակի: 11 Զի միտքն է քննում խոսքն, ու քիմքն է համտեսում կերակուր: 12 Ժամանակի երկարության մեջ կա իմաստություն, և կյանքի երկարության մեջ՝ միտքը հանճարեղ: 13 Նրանից գալիս են ուժ, իմաստություն, Նրանն են խորհուրդներն ու հանճար: 14 Թե նա կործանի, ո՞վ կշինի այն, թե նա փակ դնի մարդկանց առաջ, ո՞վ բաց կանի այն: 15 Թե նա արգելք դնի ջրերի առաջ, կչորանա հողը, իսկ թե որ թույլ տա, կկործանի երկիրը: 16 Նրանից են գալիս ուժ ու զորություն, նրանն են հանճար և իմաստություն: 17 Գերի է քշում խորհրդականներին, հիմարացնում է երկրի դատավորներին, 18 գահերին է նստեցնում արքաներին և գոտի կապում նրանց մեջքին: 19 Գերության է ուղարկում քահանաներին ու կործանում է երկրի հզորներին: 20 Փոխում է խոսքը հավատարիմի, ծերունիների խելքը ճանաչում: 21 Անարգանք թափում իշխանի գլխին և խոնարհներին բժշկում է նա: 22 Երևան հանում խորքը խավարի և լույսի բերում ստվերը մահի: 23 Թափառական է դարձնում ազգերին, կործանում նրանց. սփռում է նրանց և առաջնորդում: 24 Երկրի իշխանաց սիրտն է շուռ տալիս, մոլորեցնում է ճանապարհներին, որոնց ծանոթ չեն: 25 Խավարի միջին միշտ կխարխափեն ու չեն տեսնի լույս և հարբածի պես միշտ կմոլորվեն: 13 1 Ահա այս բոլորն են տեսել աչքերն իմ, լսել ականջներս: 2 Ես այնքան գիտեմ, որքան ինքներդ տեղյակ եք լինում. անմիտ չեմ ձեզնից: 3 Սակայն Տիրոջ հետ պիտի խոսեի, ես նրա առաջ պիտի կանգնեի, թե որ կամենար: 4 Բայց բժիշկներ եք դուք խիստ չարագործ. ողջացնում եք դուք ամենքդ էլ չարիքներ միայն: 5 Սակայն համրանաք՝ իմաստությունն էլ ի վերջո կգա ձեզ այցելության: 6 Լսեցե՛ք բերնիս գանգատները դուք և շրթունքներիս դատաստանին էլ ակա՛նջ դրեցեք:
Եսայու մարգարեությունը 42.1-8
1 Հակոբն իմ ծառան է. օգնական պիտի լինեմ նրան: Իմ ընտրյալն է Իսրայելը, որը հաճելի եղավ իմ հոգուն: Իմ շունչը կտարածեմ նրա վրա, և նա հեթանոսների դատաստանը կտեսնի: 2 Նա չի աղաղակելու և չի վիճելու, ոչ ոք դրսում նրա ձայնը չի լսելու, 3 անգամ ջախջախված եղեգը նա չի ջարդելու և առկայծող պատրույգը չի մարելու, այլ արդարությամբ դատաստան է տեսնելու: 4 Նա պիտի ծագի և չպիտի խորտակվի, քանի դեռ երկրի վրա չի հաստատել դատաստանը. և հեթանոսները իրենց հույսը պիտի դնեն նրա անվան վրա: 5 Այսպես է ասում Տեր Աստված, որ ստեղծեց երկինքը և կանգնեցրեց այն, հաստատեց երկիրն ու ամեն բան, ինչ կա նրա վրա, շունչ տվեց այնտեղ գտնվող մարդկանց, հոգի՝ բոլոր նրանց, ովքեր ոտք են դնում երկրի վրա. 6 «Ես՝ Տեր Աստվածս, արդարությամբ կանչեցի քեզ, բռնեցի քո աջ ձեռքից և զորավոր դարձրի քեզ, իբրև ուխտ տվեցի քեզ ժողովրդին և իբրև լույս՝ հեթանոսներին, 7 որպեսզի կույրերի աչքերը բանաս և խավարի մեջ նստած կալանավորներին հանես բանտից ու զնդանից: 8 Ես եմ Տեր Աստվածը, սա է իմ անունը, իմ փառքը ուրիշին չեմ տա, ոչ էլ իմ քաջությունը՝ կուռքերին»:
Եսայու մարգարեությունը 42.1-8
1 Հակոբն իմ ծառան է. օգնական պիտի լինեմ նրան: Իմ ընտրյալն է Իսրայելը, որը հաճելի եղավ իմ հոգուն: Իմ շունչը կտարածեմ նրա վրա, և նա հեթանոսների դատաստանը կտեսնի: 2 Նա չի աղաղակելու և չի վիճելու, ոչ ոք դրսում նրա ձայնը չի լսելու, 3 անգամ ջախջախված եղեգը նա չի ջարդելու և առկայծող պատրույգը չի մարելու, այլ արդարությամբ դատաստան է տեսնելու: 4 Նա պիտի ծագի և չպիտի խորտակվի, քանի դեռ երկրի վրա չի հաստատել դատաստանը. և հեթանոսները իրենց հույսը պիտի դնեն նրա անվան վրա: 5 Այսպես է ասում Տեր Աստված, որ ստեղծեց երկինքը և կանգնեցրեց այն, հաստատեց երկիրն ու ամեն բան, ինչ կա նրա վրա, շունչ տվեց այնտեղ գտնվող մարդկանց, հոգի՝ բոլոր նրանց, ովքեր ոտք են դնում երկրի վրա. 6 «Ես՝ Տեր Աստվածս, արդարությամբ կանչեցի քեզ, բռնեցի քո աջ ձեռքից և զորավոր դարձրի քեզ, իբրև ուխտ տվեցի քեզ ժողովրդին և իբրև լույս՝ հեթանոսներին, 7 որպեսզի կույրերի աչքերը բանաս և խավարի մեջ նստած կալանավորներին հանես բանտից ու զնդանից: 8 Ես եմ Տեր Աստվածը, սա է իմ անունը, իմ փառքը ուրիշին չեմ տա, ոչ էլ իմ քաջությունը՝ կուռքերին»:
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
О ВАЖНОСТИ МОЛИТВ.
Великий пост - прекрасное время, когда занимаясь духовной работой, мы можем узнать новые молитвы.
В комментариях к этому видео напишите тексты каких молитв вам интересны 🙏
Великий пост - прекрасное время, когда занимаясь духовной работой, мы можем узнать новые молитвы.
В комментариях к этому видео напишите тексты каких молитв вам интересны 🙏
Двадцатый день Великого поста
Святых Иерусалимского патриарха Иоанна, Армянского католикоса Ованеса Одзнеци, святых учителей Ованеса Воротнеци и Григора Татеваци
СВ. ОВАНЕС ОДЗНЕЦИ (+728)
Ованес Одзнеци – отпрыск храброго и знатного рода – появился на свет в селе Одзун, провинции Таширк Великой Армении. В молодых летах учился у вардапета-отшельника Теодороса Кртенавора. В дальнейшем был рукоположен в иерея и, как свидетельствует его житие, «своим животворным и святым служением примирял людей с Богом». В 717 году, когда Армения находилась под игом арабских завоевателей, св. Ованес Одзнеци, унаследовав престол армянского католикоса, начал повсеместно проповедовать истинную веру. Известно, что во время празднеств он являлся народу в роскошном облачении, окропляя свою густую, волнистую бороду смесью розовой воды с золотой пыльцой. Величественный облик армянского владыки был предметом восхищения и зависти даже для арабов. Когда молва о св. Ованесе достигла самого халифа, он пригласил праведника в свои покои и поинтересовался, отчего облачение армянского Патриарха столь роскошно в противовес бедным одеждам Христа и Его учеников. Святой ответил, что он не имеет той внутренней красоты и силы, коей обладали Основатель христианства и Его апостолы, и потому принуждён украшать хотя бы внешний свой облик, дабы казаться представительным в глазах людей. При этом он показал вопрошавшему спрятанную под богатыми покровами и терзающую обнажённое тело власяницу. Увидев это, халиф невольно проникнулся великим благоговением к своему гостью и, склонившись пред ним, испросил благословения. Во дни своего патриаршества св. Ованес Одзнеци созывал церковные соборы в Двине и Маназкерте (Манцикерте) для обсуждения как вероучительных, так и иных важнейших проблем Церкви. Он составил первую армянскую книгу канонов, написал множество проповедей, шараканов, богословских, обрядовых сочинений. Его по праву величали Ованесом Философом. В последние годы жизни, передав патриарший престол преемнику, святой уединился в пустыне, неподалёку от родных мест, где до самой кончины пребывал в подвижнических трудах.
СВ. ОВАН ВОРОТНЕЦИ (1315-1386)
Крупный армянский богослов, философ и учёный, св. Ован Воротнеци, сын великого князя Сюника Иванэ Орбеляна, родился в провинции Воротан исторической Армении. Учился в Гладзорском университете, затем, после кончины своего наставника, продолжил образование в Воротнаванке. За годы своей обширной деятельности Воротнеци основал Татевский монастырь и Апракунисскую высшую духовную семинарию. Ратовал за национальную и вероисповедальную независимость Армянской Церкви. Является автором множества философских творений, проповедей и толкований, большую часть которых уже после его смерти отредактировал, размножил и таким образом спас от исчезновения его великий ученик – св. Григор Татеваци.
СВ. ГРИГОР ТАТЕВАЦИ (1346-1409)
Этот прославленный светозарный учитель Армянской Церкви родился в провинции Вайоц Дзор древнеармянской области Сюник. Его благочестивые родители, потерявшие всех своих детей ещё в малолетстве, непрестанно молили Всевышнего подарить им чадо, взывая при этом к заступничеству св. Григория Просветителя. Когда дитя появилось на свет, при Крещении его нарекли Григором. Приступив к обучению в семилетнем возрасте, он вскоре так преуспел в познании Священного Писания, что толковал Слово Господне учёным мужам, обращавшимся к нему с вопросами. Затем он продолжил образование в Татевском монастыре, где обучался у учителя св. Ована Воротнеци. В 1371 году Григор со своим наставником совершил паломничество в Иерусалим, где был возведён в сан безбрачного священника, а на обратном пути Воротнеци вручил ему посох вардапета. В 1380 году они перебрались в Апракунисский монастырь, который Григор возглавил в 1388-ом, уже после смерти учителя, но именно с его благословения и при всеобщем одобрении. Спустя два года святой со своими многочисленными учениками возвратился в Татевский монастырь. Постоянно пребывая в молитвенном возношении к Господу, св.
Святых Иерусалимского патриарха Иоанна, Армянского католикоса Ованеса Одзнеци, святых учителей Ованеса Воротнеци и Григора Татеваци
СВ. ОВАНЕС ОДЗНЕЦИ (+728)
Ованес Одзнеци – отпрыск храброго и знатного рода – появился на свет в селе Одзун, провинции Таширк Великой Армении. В молодых летах учился у вардапета-отшельника Теодороса Кртенавора. В дальнейшем был рукоположен в иерея и, как свидетельствует его житие, «своим животворным и святым служением примирял людей с Богом». В 717 году, когда Армения находилась под игом арабских завоевателей, св. Ованес Одзнеци, унаследовав престол армянского католикоса, начал повсеместно проповедовать истинную веру. Известно, что во время празднеств он являлся народу в роскошном облачении, окропляя свою густую, волнистую бороду смесью розовой воды с золотой пыльцой. Величественный облик армянского владыки был предметом восхищения и зависти даже для арабов. Когда молва о св. Ованесе достигла самого халифа, он пригласил праведника в свои покои и поинтересовался, отчего облачение армянского Патриарха столь роскошно в противовес бедным одеждам Христа и Его учеников. Святой ответил, что он не имеет той внутренней красоты и силы, коей обладали Основатель христианства и Его апостолы, и потому принуждён украшать хотя бы внешний свой облик, дабы казаться представительным в глазах людей. При этом он показал вопрошавшему спрятанную под богатыми покровами и терзающую обнажённое тело власяницу. Увидев это, халиф невольно проникнулся великим благоговением к своему гостью и, склонившись пред ним, испросил благословения. Во дни своего патриаршества св. Ованес Одзнеци созывал церковные соборы в Двине и Маназкерте (Манцикерте) для обсуждения как вероучительных, так и иных важнейших проблем Церкви. Он составил первую армянскую книгу канонов, написал множество проповедей, шараканов, богословских, обрядовых сочинений. Его по праву величали Ованесом Философом. В последние годы жизни, передав патриарший престол преемнику, святой уединился в пустыне, неподалёку от родных мест, где до самой кончины пребывал в подвижнических трудах.
СВ. ОВАН ВОРОТНЕЦИ (1315-1386)
Крупный армянский богослов, философ и учёный, св. Ован Воротнеци, сын великого князя Сюника Иванэ Орбеляна, родился в провинции Воротан исторической Армении. Учился в Гладзорском университете, затем, после кончины своего наставника, продолжил образование в Воротнаванке. За годы своей обширной деятельности Воротнеци основал Татевский монастырь и Апракунисскую высшую духовную семинарию. Ратовал за национальную и вероисповедальную независимость Армянской Церкви. Является автором множества философских творений, проповедей и толкований, большую часть которых уже после его смерти отредактировал, размножил и таким образом спас от исчезновения его великий ученик – св. Григор Татеваци.
СВ. ГРИГОР ТАТЕВАЦИ (1346-1409)
Этот прославленный светозарный учитель Армянской Церкви родился в провинции Вайоц Дзор древнеармянской области Сюник. Его благочестивые родители, потерявшие всех своих детей ещё в малолетстве, непрестанно молили Всевышнего подарить им чадо, взывая при этом к заступничеству св. Григория Просветителя. Когда дитя появилось на свет, при Крещении его нарекли Григором. Приступив к обучению в семилетнем возрасте, он вскоре так преуспел в познании Священного Писания, что толковал Слово Господне учёным мужам, обращавшимся к нему с вопросами. Затем он продолжил образование в Татевском монастыре, где обучался у учителя св. Ована Воротнеци. В 1371 году Григор со своим наставником совершил паломничество в Иерусалим, где был возведён в сан безбрачного священника, а на обратном пути Воротнеци вручил ему посох вардапета. В 1380 году они перебрались в Апракунисский монастырь, который Григор возглавил в 1388-ом, уже после смерти учителя, но именно с его благословения и при всеобщем одобрении. Спустя два года святой со своими многочисленными учениками возвратился в Татевский монастырь. Постоянно пребывая в молитвенном возношении к Господу, св.
Григор Татеваци, подобно полуденному солнцу, ярко освещал своим сиянием Армянскую Церковь. К нему приходили греческие и латинские ораторы слушать речи, исполненные великой мудрости и широких познаний. Его по праву называли вторым Иоанном Златоустом и Григорием Богословом. Неверные, воочию созерцая чудеса, которые Господь творил рукой Своего преданного слуги, не осмеливались ему вредить. Возложением рук на хворых, чтением Евангелия и силой имени Христа святой Григорий тотчас исцелял болезни и изгонял бесов, ибо изнурённый постом и постоянным ношением власяницы, подпоясанной верёвкой, он, будучи живым, умертвил себя для мира и стал мужем великих добродетелей и святости. Перед самой кончиной, почувствовав приближение смерти, он отслужил литургию, благословил своих учеников и, восславив Господа, с миром испустил свой дух. На литературном наследии Татеваци поныне обучаются и основывают свои проповеди учителя Армянской Церкви. Из многочисленных творений сохранились «Книга вопрошений», «Златочрев», Летний и Зимний тома «Книги проповедей», многочисленные толкования и другие труды, а также два Евангелия, иллюстрированные его рукой.
Ի օր Մեծի պահոց
Սրբոցն Յովհաննու Երուսաղեմայ հայրապետին եւ հայրապետին մերոյ Յովհաննու Օձնեցւոյն եւ վարդապետացն մերոց Յովհաննու Որոտնեցւոյն եւ Գրիգորի Տաթեւացւոյն
Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728)
Հովհաննես Օձնեցին, որը քաջ և ազնվազարմ տոհմի շառավիղ էր, ծնվել է Տաշիրք գավառի Օձուն գյուղում: Պատանեկան տարիքում նա աշակերտել է ճգնակյաց վարդապետ Թեոդորոս Քռթենավորին: Հետագայում ձեռնադրվել է քահանա և, ինչպես վկայում է նրա վարքագիրը, «իր ժիր ու մաքուր քահանայագործությամբ Աստծուն հաշտեցնում էր մարդկանց հետ»: 717 թ., երբ Հայաստանը գտնվում էր արաբական տիրապետության տակ, ս. Հովհաննես Օձնեցին դառնում է հայոց կաթողիկոս և սկսում ամենուրեք քարոզել ճշմարիտ հավատը: Հայտնի է, որ տոների ժամանակ նա ժողովրդին ներկայանում էր շքեղ հանդերձներով, իսկ փարթամ, ալեխառն մորուքն օծում էր ոսկեփոշի խառնած վարդաջրով: Այնպես որ նույնիսկ արաբները երանի էին տալիս հայերին՝ նման առաջնորդ ունենալու համար: Ս. Հովհաննեսի համբավը հասնում է նաև խալիֆային, որը նրան հրավիրում է իր պալատը. խալիֆային հետաքրքրում էր, թե ինչն է պատճառը, որ հայոց հայրապետը շրջում է այդպիսի տեսքով՝ ի տարբերություն Քրիստոսի և Նրա աշակերտների: Այդ հարցին սուրբն այսպես է պատասխանում. ինքը չունի այն զորությունները, որոնցով օժտված էին նրանք, դրա համար էլ մարդկանց պատկառելի տեսքով է ներկայանում: Եվ ցույց է տալիս իր խարազանագործ շապիկը, որոնք նա կրում էր անմիջապես մերկ մարմնի վրա: Այդ տեսնելով՝ խալիֆան համակվում է մեծ ակնածանքով ու խոնարհվելով նրա առջև՝ խնդրում սրբի օրհնությունը: Իր հայրապետության օրոք ս. Հովհաննես Օձնեցին Դվին և Մանազկերտ քաղաքներում հրավիրել է եկեղեցական ժողովներ, որոնք քննարկել են կարևոր դավանական և այլ խնդիրներ: Նա գրել է հայոց առաջին Կանոնագիրքը, ինչպես նաև ճառեր, շարականներ, դավանաբանական, պաշտամունքային, ծիսական երկեր: Նրան իրավամբ կոչում են նաև Հովհաննես Իմաստասեր: Կյանքի վերջին տարում, հայրապետական աթոռը հանձնելով ուրիշին, նա առանձնանում է ծննդավայրից ոչ հեռու գտնվող մի անապատում, որտեղ մինչև խոր ծերություն ապրում է ճգնության մեջ:
Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386)
Հայ մեծ աստվածաբան, փիլիսոփա և ուսուցչապետ ս. Հովհան Որոտնեցին՝ Սյունյաց մեծ իշխան Իվանե Օրբելյանի որդին, ծնվել է Որոտան գավառում: Ուսանել է Գլաձորի համալսարանում, այնուհետև իր ուսուցիչների մահից հետո փոխադրվել Որոտնավանք: Իր ծավալուն գործունեության ընթացքում Որոտնեցին հիմնադրել է Տաթևի համալսարանը և Ապրակունիսի բարձրագույն վանական դպրոցը: Պայքարել է Հայ Եկեղեցու ազգային և դավանական ինքնուրույնության համար: Հեղինակել է բազմաթիվ փիլիսոփայական երկեր, ճառեր, քարոզներ ու մեկնություններ, որոնց մեծ մասը նրա մահից հետո խմբագրել, բազմացրել և այդպիսով կորստից փրկել է Որոտնեցու մեծ աշակերտը՝ ս. Գրիգոր Տաթևացին:
Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՎԱՑԻ (1346-1409)
Հայ Եկեղեցու այս մեծահռչակ, տիեզերալույս վարդապետը ծնվել է պատմական Հայաստանի Սյունյաց նահանգի Վայոց ձոր գավառում: Նրա բարեպաշտ ծնողները, որոնք կորցրել էին իրենց բոլոր մանկահասակ որդիներին, անդադար աղոթելով՝ Տիրոջից զավակ էին հայցում՝ դիմելով ս. Գրիգոր Լուսավորչի բարեխոսությանը: Եվ երբ երեխան աշխարհ եկավ, մկրտության ժամանակ նրա անունը դրեցին Գրիգորիոս: 7 տարեկանում Գրիգորին ուսման տվեցին, և շուտով նա այնքան հմտացավ Սուրբ Գրքի գիտության մեջ, որ պատասխանում էր անգամ վարդապետների հարցերին: Այնուհետև նա կրթությունը շարունակեց Տաթևի վանքում՝ աշակերտելով սուրբ վարդապետ Հովհան Որոտնեցուն: 1371 թ. Գրիգորն իր ուսուցչի հետ ուխտագնացություն կատարեց Երուսաղեմ: Այնտեղ նա ստացավ կուսակրոն քահանայի աստիճան, իսկ իրենց վանքը վերադառնալու ճանապարհին Որոտնեցին նրան հանձնեց վարդապետական գավազան: 1380 թ. նրանք տեղափոխվեցին Ապրակունյաց վանք: Իսկ 1388-ին, իր ուսուցչի մահից հետո, նրա իսկ օրհնությամբ և բոլորի հավանությամբ Գրիգորը դարձավ այդ վանքի առաջնորդը: 2 տարի անց իր մեծաթիվ աշակերտների հետ նա վերադարձավ Տաթևի վանք: Շարունակ աղոթքով Տիրոջ հետ լինելով՝ ս.
Սրբոցն Յովհաննու Երուսաղեմայ հայրապետին եւ հայրապետին մերոյ Յովհաննու Օձնեցւոյն եւ վարդապետացն մերոց Յովհաննու Որոտնեցւոյն եւ Գրիգորի Տաթեւացւոյն
Ս. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՕՁՆԵՑԻ (+728)
Հովհաննես Օձնեցին, որը քաջ և ազնվազարմ տոհմի շառավիղ էր, ծնվել է Տաշիրք գավառի Օձուն գյուղում: Պատանեկան տարիքում նա աշակերտել է ճգնակյաց վարդապետ Թեոդորոս Քռթենավորին: Հետագայում ձեռնադրվել է քահանա և, ինչպես վկայում է նրա վարքագիրը, «իր ժիր ու մաքուր քահանայագործությամբ Աստծուն հաշտեցնում էր մարդկանց հետ»: 717 թ., երբ Հայաստանը գտնվում էր արաբական տիրապետության տակ, ս. Հովհաննես Օձնեցին դառնում է հայոց կաթողիկոս և սկսում ամենուրեք քարոզել ճշմարիտ հավատը: Հայտնի է, որ տոների ժամանակ նա ժողովրդին ներկայանում էր շքեղ հանդերձներով, իսկ փարթամ, ալեխառն մորուքն օծում էր ոսկեփոշի խառնած վարդաջրով: Այնպես որ նույնիսկ արաբները երանի էին տալիս հայերին՝ նման առաջնորդ ունենալու համար: Ս. Հովհաննեսի համբավը հասնում է նաև խալիֆային, որը նրան հրավիրում է իր պալատը. խալիֆային հետաքրքրում էր, թե ինչն է պատճառը, որ հայոց հայրապետը շրջում է այդպիսի տեսքով՝ ի տարբերություն Քրիստոսի և Նրա աշակերտների: Այդ հարցին սուրբն այսպես է պատասխանում. ինքը չունի այն զորությունները, որոնցով օժտված էին նրանք, դրա համար էլ մարդկանց պատկառելի տեսքով է ներկայանում: Եվ ցույց է տալիս իր խարազանագործ շապիկը, որոնք նա կրում էր անմիջապես մերկ մարմնի վրա: Այդ տեսնելով՝ խալիֆան համակվում է մեծ ակնածանքով ու խոնարհվելով նրա առջև՝ խնդրում սրբի օրհնությունը: Իր հայրապետության օրոք ս. Հովհաննես Օձնեցին Դվին և Մանազկերտ քաղաքներում հրավիրել է եկեղեցական ժողովներ, որոնք քննարկել են կարևոր դավանական և այլ խնդիրներ: Նա գրել է հայոց առաջին Կանոնագիրքը, ինչպես նաև ճառեր, շարականներ, դավանաբանական, պաշտամունքային, ծիսական երկեր: Նրան իրավամբ կոչում են նաև Հովհաննես Իմաստասեր: Կյանքի վերջին տարում, հայրապետական աթոռը հանձնելով ուրիշին, նա առանձնանում է ծննդավայրից ոչ հեռու գտնվող մի անապատում, որտեղ մինչև խոր ծերություն ապրում է ճգնության մեջ:
Ս. ՀՈՎՀԱՆ ՈՐՈՏՆԵՑԻ (1315-1386)
Հայ մեծ աստվածաբան, փիլիսոփա և ուսուցչապետ ս. Հովհան Որոտնեցին՝ Սյունյաց մեծ իշխան Իվանե Օրբելյանի որդին, ծնվել է Որոտան գավառում: Ուսանել է Գլաձորի համալսարանում, այնուհետև իր ուսուցիչների մահից հետո փոխադրվել Որոտնավանք: Իր ծավալուն գործունեության ընթացքում Որոտնեցին հիմնադրել է Տաթևի համալսարանը և Ապրակունիսի բարձրագույն վանական դպրոցը: Պայքարել է Հայ Եկեղեցու ազգային և դավանական ինքնուրույնության համար: Հեղինակել է բազմաթիվ փիլիսոփայական երկեր, ճառեր, քարոզներ ու մեկնություններ, որոնց մեծ մասը նրա մահից հետո խմբագրել, բազմացրել և այդպիսով կորստից փրկել է Որոտնեցու մեծ աշակերտը՝ ս. Գրիգոր Տաթևացին:
Ս. ԳՐԻԳՈՐ ՏԱԹԵՎԱՑԻ (1346-1409)
Հայ Եկեղեցու այս մեծահռչակ, տիեզերալույս վարդապետը ծնվել է պատմական Հայաստանի Սյունյաց նահանգի Վայոց ձոր գավառում: Նրա բարեպաշտ ծնողները, որոնք կորցրել էին իրենց բոլոր մանկահասակ որդիներին, անդադար աղոթելով՝ Տիրոջից զավակ էին հայցում՝ դիմելով ս. Գրիգոր Լուսավորչի բարեխոսությանը: Եվ երբ երեխան աշխարհ եկավ, մկրտության ժամանակ նրա անունը դրեցին Գրիգորիոս: 7 տարեկանում Գրիգորին ուսման տվեցին, և շուտով նա այնքան հմտացավ Սուրբ Գրքի գիտության մեջ, որ պատասխանում էր անգամ վարդապետների հարցերին: Այնուհետև նա կրթությունը շարունակեց Տաթևի վանքում՝ աշակերտելով սուրբ վարդապետ Հովհան Որոտնեցուն: 1371 թ. Գրիգորն իր ուսուցչի հետ ուխտագնացություն կատարեց Երուսաղեմ: Այնտեղ նա ստացավ կուսակրոն քահանայի աստիճան, իսկ իրենց վանքը վերադառնալու ճանապարհին Որոտնեցին նրան հանձնեց վարդապետական գավազան: 1380 թ. նրանք տեղափոխվեցին Ապրակունյաց վանք: Իսկ 1388-ին, իր ուսուցչի մահից հետո, նրա իսկ օրհնությամբ և բոլորի հավանությամբ Գրիգորը դարձավ այդ վանքի առաջնորդը: 2 տարի անց իր մեծաթիվ աշակերտների հետ նա վերադարձավ Տաթևի վանք: Շարունակ աղոթքով Տիրոջ հետ լինելով՝ ս.
Գրիգոր Տաթևացին արեգակի պես լուսավորում էր Հայ Եկեղեցին: Նրա մոտ էին գալիս հույն և հռոմեացի ճարտասաններ՝ ունկնդրելու նրա խոսքը, որ փայլում էր կատարյալ իմաստությամբ և գիտությամբ: Նրան իրավամբ կոչում էին երկրորդ Հովհան Ոսկեբերան և Գրիգոր Աստվածաբան: Անհավատներից ոչ ոք չէր հանդգնում վնասել նրան, որովհետև հայտնապես տեսնում էին այն հրաշքները, որ Աստված կատարում էր Իր հավատարիմ ծառայի միջոցով: Ձեռքը հիվանդների գլխին դնելով, Ավետարանի ընթերցմամբ և Հիսուսի անվան զորությամբ ս. Գրիգորն անմիջապես փարատում էր ցավերը և հալածում դևերին. քանզի նա կենդանի նահատակ էր՝ առաքինի, սրբակյաց և հույժ պահեցող, շարունակ կրում էր մազեղեն հագուստ և պարանե գոտի: Վախճանվելուց առաջ, մահվան մերձենալը զգալով, նա պատարագ մատուցեց, օրհնեց իր աշակերտներին և գոհանալով Աստծուց՝ խաղաղությամբ ավանդեց հոգին: Տաթևացու գրավոր ժառանգությամբ առ այսօր ուսանում և քարոզում են Հայ Եկեղեցու վարդապետները: Նրա բազմաթիվ գրքերից պահպանվել են «Գիրք հարցմանցը», «Ոսկեփորիկը», «Ամառան» և «Ձմեռան» կոչվող նշանավոր քարոզգրքերը, բազմաթիվ մեկնություններ ու այլ աշխատություններ, ինչպես նաև նրա կողմից նկարազարդված երկու Ավետարանները:
Четвертое воскресенье Великого поста (Воскресенье об Управителе)
Лука 16.1-31
1 Сказал же и к ученикам Своим: один человек был богат и имел управителя, на которого донесено было ему, что расточает имение его; 2 и, призвав его, сказал ему: что это я слышу о тебе? дай отчет в управлении твоем, ибо ты не можешь более управлять. 3 Тогда управитель сказал сам в себе: что мне делать? господин мой отнимает у меня управление домом; копать не могу, просить стыжусь; 4 знаю, что сделать, чтобы приняли меня в домы свои, когда отставлен буду от управления домом. 5 И, призвав должников господина своего, каждого порознь, сказал первому: сколько ты должен господину моему? 6 Он сказал: сто мер масла. И сказал ему: возьми твою расписку и садись скорее, напиши: пятьдесят. 7 Потом другому сказал: а ты сколько должен? Он отвечал: сто мер пшеницы. И сказал ему: возьми твою расписку и напиши: восемьдесят. 8 И похвалил господин управителя неверного, что догадливо поступил; ибо сыны века сего догадливее сынов света в своем роде. 9 И Я говорю вам: приобретайте себе друзей богатством неправедным, чтобы они, когда обнищаете, приняли вас в вечные обители. 10 Верный в малом и во многом верен, а неверный в малом неверен и во многом. 11 Итак, если вы в неправедном богатстве не были верны, кто поверит вам истинное? 12 И если в чужом не были верны, кто даст вам ваше? 13 Никакой слуга не может служить двум господам, ибо или одного будет ненавидеть, а другого любить, или одному станет усердствовать, а о другом нерадеть. Не можете служить Богу и маммоне. 14 Слышали всё это и фарисеи, которые были сребролюбивы, и они смеялись над Ним. 15 Он сказал им: вы выказываете себя праведниками пред людьми, но Бог знает сердца ваши, ибо что высоко у людей, то мерзость пред Богом. 16 Закон и пророки до Иоанна; с сего времени Царствие Божие благовествуется, и всякий усилием входит в него. 17 Но скорее небо и земля прейдут, нежели одна черта из закона пропадет. 18 Всякий, разводящийся с женою своею и женящийся на другой, прелюбодействует, и всякий, женящийся на разведенной с мужем, прелюбодействует. 19 Некоторый человек был богат, одевался в порфиру и виссон и каждый день пиршествовал блистательно. 20 Был также некоторый нищий, именем Лазарь, который лежал у ворот его в струпьях 21 и желал напитаться крошками, падающими со стола богача, и псы, приходя, лизали струпья его. 22 Умер нищий и отнесен был Ангелами на лоно Авраамово. Умер и богач, и похоронили его. 23 И в аде, будучи в муках, он поднял глаза свои, увидел вдали Авраама и Лазаря на лоне его 24 и, возопив, сказал: отче Аврааме! умилосердись надо мною и пошли Лазаря, чтобы омочил конец перста своего в воде и прохладил язык мой, ибо я мучаюсь в пламени сем. 25 Но Авраам сказал: чадо! вспомни, что ты получил уже доброе твое в жизни твоей, а Лазарь – злое; ныне же он здесь утешается, а ты страдаешь; 26 и сверх всего того между нами и вами утверждена великая пропасть, так что хотящие перейти отсюда к вам не могут, также и оттуда к нам не переходят. 27 Тогда сказал он: так прошу тебя, отче, пошли его в дом отца моего, 28 ибо у меня пять братьев; пусть он засвидетельствует им, чтобы и они не пришли в это место мучения. 29 Авраам сказал ему: у них есть Моисей и пророки; пусть слушают их. 30 Он же сказал: нет, отче Аврааме, но если кто из мертвых придет к ним, покаются. 31 Тогда Авраам сказал ему: если Моисея и пророков не слушают, то если бы кто и из мертвых воскрес, не поверят.
Лука 16.1-31
1 Сказал же и к ученикам Своим: один человек был богат и имел управителя, на которого донесено было ему, что расточает имение его; 2 и, призвав его, сказал ему: что это я слышу о тебе? дай отчет в управлении твоем, ибо ты не можешь более управлять. 3 Тогда управитель сказал сам в себе: что мне делать? господин мой отнимает у меня управление домом; копать не могу, просить стыжусь; 4 знаю, что сделать, чтобы приняли меня в домы свои, когда отставлен буду от управления домом. 5 И, призвав должников господина своего, каждого порознь, сказал первому: сколько ты должен господину моему? 6 Он сказал: сто мер масла. И сказал ему: возьми твою расписку и садись скорее, напиши: пятьдесят. 7 Потом другому сказал: а ты сколько должен? Он отвечал: сто мер пшеницы. И сказал ему: возьми твою расписку и напиши: восемьдесят. 8 И похвалил господин управителя неверного, что догадливо поступил; ибо сыны века сего догадливее сынов света в своем роде. 9 И Я говорю вам: приобретайте себе друзей богатством неправедным, чтобы они, когда обнищаете, приняли вас в вечные обители. 10 Верный в малом и во многом верен, а неверный в малом неверен и во многом. 11 Итак, если вы в неправедном богатстве не были верны, кто поверит вам истинное? 12 И если в чужом не были верны, кто даст вам ваше? 13 Никакой слуга не может служить двум господам, ибо или одного будет ненавидеть, а другого любить, или одному станет усердствовать, а о другом нерадеть. Не можете служить Богу и маммоне. 14 Слышали всё это и фарисеи, которые были сребролюбивы, и они смеялись над Ним. 15 Он сказал им: вы выказываете себя праведниками пред людьми, но Бог знает сердца ваши, ибо что высоко у людей, то мерзость пред Богом. 16 Закон и пророки до Иоанна; с сего времени Царствие Божие благовествуется, и всякий усилием входит в него. 17 Но скорее небо и земля прейдут, нежели одна черта из закона пропадет. 18 Всякий, разводящийся с женою своею и женящийся на другой, прелюбодействует, и всякий, женящийся на разведенной с мужем, прелюбодействует. 19 Некоторый человек был богат, одевался в порфиру и виссон и каждый день пиршествовал блистательно. 20 Был также некоторый нищий, именем Лазарь, который лежал у ворот его в струпьях 21 и желал напитаться крошками, падающими со стола богача, и псы, приходя, лизали струпья его. 22 Умер нищий и отнесен был Ангелами на лоно Авраамово. Умер и богач, и похоронили его. 23 И в аде, будучи в муках, он поднял глаза свои, увидел вдали Авраама и Лазаря на лоне его 24 и, возопив, сказал: отче Аврааме! умилосердись надо мною и пошли Лазаря, чтобы омочил конец перста своего в воде и прохладил язык мой, ибо я мучаюсь в пламени сем. 25 Но Авраам сказал: чадо! вспомни, что ты получил уже доброе твое в жизни твоей, а Лазарь – злое; ныне же он здесь утешается, а ты страдаешь; 26 и сверх всего того между нами и вами утверждена великая пропасть, так что хотящие перейти отсюда к вам не могут, также и оттуда к нам не переходят. 27 Тогда сказал он: так прошу тебя, отче, пошли его в дом отца моего, 28 ибо у меня пять братьев; пусть он засвидетельствует им, чтобы и они не пришли в это место мучения. 29 Авраам сказал ему: у них есть Моисей и пророки; пусть слушают их. 30 Он же сказал: нет, отче Аврааме, но если кто из мертвых придет к ним, покаются. 31 Тогда Авраам сказал ему: если Моисея и пророков не слушают, то если бы кто и из мертвых воскрес, не поверят.
Դ կիւրակէ Քառասնորդական պահոց (Տնտեսին)
Ավետարան ըստ Ղուկասի 16.1-31
1 Եվ Հիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Մի մեծահարուստ մարդ կար, որ մի տնտես ուներ. և նրա մասին ամբաստանություն եղավ, որպես թե վատնում է իր տիրոջ ունեցվածքը: 2 Տերը կանչեց նրան ու ասաց. “Այս ի՞նչ եմ լսում քո մասին. տո՛ւր քո տնտեսության հաշիվը, որովհետև այլևս տնտես լինել չես կարող”: 3 Տնտեսն իր մտքում ասաց. “Ի՞նչ պետք է անեմ, քանի որ իմ տերը տնտեսությունս ինձնից վերցնում է. հողի վրա աշխատել չեմ կարող, մուրալ ամաչում եմ: 4 Գիտեմ, թե ինչ պիտի անեմ, որպեսզի երբ տնտեսությունիցս հեռացվեմ, ընունեն ինձ իրենց տները”: 5 Եվ իր տիրոջ պարտապաններից յուրաքանչյուրին մեկ առ մեկ իր մոտ կանչելով՝ առաջինին ասում է. “Իմ տիրոջն ինչքա՞ն պարտք ունես”: 6 Եվ սա ասում է. “Հարյուր տակառիկ ձեթ”. և տնտեսը նրան ասում է. “Ա՛ռ քո մուրհակը և նստի՛ր ու անմիջապես գրիր հիսուն”: 7 Ապա դարձյալ մյուսին ասում է. “Դու ինչքա՞ն պարտք ունես”. և սա ասաց. “Հինգ հարյուր պարկ ցորեն”: Տնտեսը նրան ասաց. “Ա՛ռ քո մուրհակը և նստի՛ր ու գրիր չորս հարյուր”: 8 Եվ տերը գովեց անիրավ տնտեսին, որովհետև հնարամտությամբ գործեց, քանի որ այս աշխարհի որդիները ավելի հնարամիտ են, քան լույսի որդիներն իրենց սերնդի մեջ: 9 Եվ ես ձեզ ասում եմ. անիրավ մամոնայից ձեզ համար բարեկամներ արեք, որպեսզի երբ այն պակասի, հավիտենական հարկերի տակ ընդունեն ձեզ: 10 Քչի մեջ հավատարիմը շատի մեջ էլ հավատարիմ է. իսկ քչի մեջ անիրավը շատի մեջ էլ անիրավ է: 11 Արդ, եթե անիրավ մամոնայի մեջ հավատարիմ չեղաք, ձեզ ո՞վ կվստահի ճշմարիտը: 12 Եվ եթե ուրիշինի մեջ հավատարիմ չեղաք, ձերը ո՞վ կտա ձեզ: 13 Ոչ մի ծառա երկու տիրոջ ծառայել չի կարող. որովհետև եթե մեկին ատի, մյուսին կսիրի. կամ եթե մեկին մեծարի, մյուսին էլ կարհամարհի: Չեք կարող և՛ Աստծուն ծառայել, և՛ մամոնային»: 14 Երբ փարիսեցիները լսում էին այս բոլորը, նրան պախարակում էին, քանի որ արծաթասեր էին: 15 Եվ նրանց ասաց. «Դուք եք, որ մարդկանց առաջ ձեզ արդար եք ձևացնում, սակայն Աստված ձեր սրտերը գիտե. որովհետև այն, որ մարդկանց առաջ բարձր է, Աստծո առաջ զազրելի է: 16 Օրենքն ու մարգարեները մինչև Հովհաննեսն էին. այնուհետև ավետարանվում է Աստծո արքայությունը, և ամեն ոք ուժով է այն նվաճում: 17 Ավելի հեշտ է, որ երկինք ու երկիր անցնեն, քան թե օրենքից մեկ նշանախեց ընկնի: 18 Ով որ իր կնոջն արձակում է և մի ուրիշին առնում, շնանում է. իսկ ով որ արձակվածին է առնում, շնանում է: 19 Մի մեծահարուստ մարդ կար, որ բեհեզ ու ծիրանի էր հագնում և ամեն օր առատապես ուրախություն էր անում: 20 Եվ Ղազարոս անունով մի աղքատ մարդ ընկած էր նրա դռան առաջ վերքերով ծածկված: 21 Եվ ցանկանում էր լցնել իր որովայնը այն փշրանքներով, որոնք թափվում էին մեծահարուստի սեղանից: Եվ դեռ շներն էլ գալիս էին ու լիզում նրա վերքերը: 22 Երբ աղքատը մեռավ, հրեշտակները նրան տարան Աբրահամի գոգը. մեծահարուստն էլ մեռավ ու թաղվեց: 23 Եվ դժոխքում, մինչ սա տանջանքների մեջ էր, բարձրացրեց իր աչքերը, հեռվից տեսավ Աբրահամին և Ղազարոսին էլ՝ նրա գրկում հանգստացած: 24 Եվ նա աղաղակեց ու ասաց. “Հա՛յր Աբրահամ, ողորմի՛ր ինձ և ուղարկի՛ր Ղազարոսին, որ իր մատի ծայրը թրջի ջրով ու զովացնի լեզուս, որովհետև այս տապից պապակում եմ”: 25 Եվ Աբրահամը նրան ասաց. “Որդյա՛կ, հիշի՛ր, որ դու ստացար քո բարիքները այնտեղ՝ քո կյանքի ընթացքում, իսկ Ղազարոսն էլ՝ չարչարանքները. այժմ սա այստեղ մխիթարվում է, իսկ դու այդտեղ պապակում ես: 26 Եվ այս բոլորից բացի, մեծ վիհ կա մեր և ձեր միջև. եթե ուզեն այստեղից ձեզ մոտ անցնել, չեն կարողանա. ոչ էլ այդտեղից մեկը կարող է մեզ մոտ անցնել”: 27 Մեծահարուստն ասաց. “Արդ, աղաչում եմ քեզ, հա՛յր, որ Ղազարոսին ուղարկես իմ հոր տունը, 28 որտեղ ես հինգ եղբայրներ ունեմ, որպեսզի նրանց վկայություն տա, որ նրանք էլ չգան տանջանքների այս վայրը”: 29 Եվ Աբրահամն ասաց. “Նրանք ունեն Մովսես և մարգարեներ, թող նրանց լսեն”: 30 Եվ նա ասաց. “Ո՛չ, հա՛յր Աբրահամ. բայց եթե մեռելներից մեկը նրանց մոտ գնա, նրանք կապաշխարեն”: 31 Եվ Աբրահամը նրան ասաց. “Եթե Մովսեսին և մարգարեներին չեն լսում, մեռելներից մեկն էլ եթե հարություն առնի, չպիտի համոզվեն”»:
Ավետարան ըստ Ղուկասի 16.1-31
1 Եվ Հիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Մի մեծահարուստ մարդ կար, որ մի տնտես ուներ. և նրա մասին ամբաստանություն եղավ, որպես թե վատնում է իր տիրոջ ունեցվածքը: 2 Տերը կանչեց նրան ու ասաց. “Այս ի՞նչ եմ լսում քո մասին. տո՛ւր քո տնտեսության հաշիվը, որովհետև այլևս տնտես լինել չես կարող”: 3 Տնտեսն իր մտքում ասաց. “Ի՞նչ պետք է անեմ, քանի որ իմ տերը տնտեսությունս ինձնից վերցնում է. հողի վրա աշխատել չեմ կարող, մուրալ ամաչում եմ: 4 Գիտեմ, թե ինչ պիտի անեմ, որպեսզի երբ տնտեսությունիցս հեռացվեմ, ընունեն ինձ իրենց տները”: 5 Եվ իր տիրոջ պարտապաններից յուրաքանչյուրին մեկ առ մեկ իր մոտ կանչելով՝ առաջինին ասում է. “Իմ տիրոջն ինչքա՞ն պարտք ունես”: 6 Եվ սա ասում է. “Հարյուր տակառիկ ձեթ”. և տնտեսը նրան ասում է. “Ա՛ռ քո մուրհակը և նստի՛ր ու անմիջապես գրիր հիսուն”: 7 Ապա դարձյալ մյուսին ասում է. “Դու ինչքա՞ն պարտք ունես”. և սա ասաց. “Հինգ հարյուր պարկ ցորեն”: Տնտեսը նրան ասաց. “Ա՛ռ քո մուրհակը և նստի՛ր ու գրիր չորս հարյուր”: 8 Եվ տերը գովեց անիրավ տնտեսին, որովհետև հնարամտությամբ գործեց, քանի որ այս աշխարհի որդիները ավելի հնարամիտ են, քան լույսի որդիներն իրենց սերնդի մեջ: 9 Եվ ես ձեզ ասում եմ. անիրավ մամոնայից ձեզ համար բարեկամներ արեք, որպեսզի երբ այն պակասի, հավիտենական հարկերի տակ ընդունեն ձեզ: 10 Քչի մեջ հավատարիմը շատի մեջ էլ հավատարիմ է. իսկ քչի մեջ անիրավը շատի մեջ էլ անիրավ է: 11 Արդ, եթե անիրավ մամոնայի մեջ հավատարիմ չեղաք, ձեզ ո՞վ կվստահի ճշմարիտը: 12 Եվ եթե ուրիշինի մեջ հավատարիմ չեղաք, ձերը ո՞վ կտա ձեզ: 13 Ոչ մի ծառա երկու տիրոջ ծառայել չի կարող. որովհետև եթե մեկին ատի, մյուսին կսիրի. կամ եթե մեկին մեծարի, մյուսին էլ կարհամարհի: Չեք կարող և՛ Աստծուն ծառայել, և՛ մամոնային»: 14 Երբ փարիսեցիները լսում էին այս բոլորը, նրան պախարակում էին, քանի որ արծաթասեր էին: 15 Եվ նրանց ասաց. «Դուք եք, որ մարդկանց առաջ ձեզ արդար եք ձևացնում, սակայն Աստված ձեր սրտերը գիտե. որովհետև այն, որ մարդկանց առաջ բարձր է, Աստծո առաջ զազրելի է: 16 Օրենքն ու մարգարեները մինչև Հովհաննեսն էին. այնուհետև ավետարանվում է Աստծո արքայությունը, և ամեն ոք ուժով է այն նվաճում: 17 Ավելի հեշտ է, որ երկինք ու երկիր անցնեն, քան թե օրենքից մեկ նշանախեց ընկնի: 18 Ով որ իր կնոջն արձակում է և մի ուրիշին առնում, շնանում է. իսկ ով որ արձակվածին է առնում, շնանում է: 19 Մի մեծահարուստ մարդ կար, որ բեհեզ ու ծիրանի էր հագնում և ամեն օր առատապես ուրախություն էր անում: 20 Եվ Ղազարոս անունով մի աղքատ մարդ ընկած էր նրա դռան առաջ վերքերով ծածկված: 21 Եվ ցանկանում էր լցնել իր որովայնը այն փշրանքներով, որոնք թափվում էին մեծահարուստի սեղանից: Եվ դեռ շներն էլ գալիս էին ու լիզում նրա վերքերը: 22 Երբ աղքատը մեռավ, հրեշտակները նրան տարան Աբրահամի գոգը. մեծահարուստն էլ մեռավ ու թաղվեց: 23 Եվ դժոխքում, մինչ սա տանջանքների մեջ էր, բարձրացրեց իր աչքերը, հեռվից տեսավ Աբրահամին և Ղազարոսին էլ՝ նրա գրկում հանգստացած: 24 Եվ նա աղաղակեց ու ասաց. “Հա՛յր Աբրահամ, ողորմի՛ր ինձ և ուղարկի՛ր Ղազարոսին, որ իր մատի ծայրը թրջի ջրով ու զովացնի լեզուս, որովհետև այս տապից պապակում եմ”: 25 Եվ Աբրահամը նրան ասաց. “Որդյա՛կ, հիշի՛ր, որ դու ստացար քո բարիքները այնտեղ՝ քո կյանքի ընթացքում, իսկ Ղազարոսն էլ՝ չարչարանքները. այժմ սա այստեղ մխիթարվում է, իսկ դու այդտեղ պապակում ես: 26 Եվ այս բոլորից բացի, մեծ վիհ կա մեր և ձեր միջև. եթե ուզեն այստեղից ձեզ մոտ անցնել, չեն կարողանա. ոչ էլ այդտեղից մեկը կարող է մեզ մոտ անցնել”: 27 Մեծահարուստն ասաց. “Արդ, աղաչում եմ քեզ, հա՛յր, որ Ղազարոսին ուղարկես իմ հոր տունը, 28 որտեղ ես հինգ եղբայրներ ունեմ, որպեսզի նրանց վկայություն տա, որ նրանք էլ չգան տանջանքների այս վայրը”: 29 Եվ Աբրահամն ասաց. “Նրանք ունեն Մովսես և մարգարեներ, թող նրանց լսեն”: 30 Եվ նա ասաց. “Ո՛չ, հա՛յր Աբրահամ. բայց եթե մեռելներից մեկը նրանց մոտ գնա, նրանք կապաշխարեն”: 31 Եվ Աբրահամը նրան ասաց. “Եթե Մովսեսին և մարգարեներին չեն լսում, մեռելներից մեկն էլ եթե հարություն առնի, չպիտի համոզվեն”»:
Բալթյան երկրների հայոց թեմի առաջնորդ Գերաշնորհ Տեր Վարդան Եպիսկոպոս Նավասարդյանի քարոզը Տնտեսի կիրակի
Двадцать второй день Великого поста
Иеремия 32.19-44
19 Великий в совете и сильный в делах, Которого очи отверсты на все пути сынов человеческих, чтобы воздавать каждому по путям его и по плодам дел его, 20 Который совершил чудеса и знамения в земле Египетской, и совершаешь до сего дня и в Израиле и между всеми людьми, и соделал Себе имя, как в сей день, 21 и вывел народ Твой Израиля из земли Египетской знамениями и чудесами, и рукою сильною и мышцею простертою, при великом ужасе, 22 и дал им землю сию, которую дать им клятвенно обещал отцам их, землю, текущую молоком и медом. 23 Они вошли и завладели ею, но не стали слушать гласа Твоего и поступать по закону Твоему, не стали делать того, что Ты заповедал им делать, и за то Ты навел на них все это бедствие. 24 Вот, насыпи достигают до города, чтобы взять его; и город от меча и голода и моровой язвы отдается в руки Халдеев, воюющих против него; что Ты говорил, то и исполняется, и вот, Ты видишь это. 25 А Ты, Господи Боже, сказал мне: "купи себе поле за серебро и пригласи свидетелей", тогда как город отдается в руки Халдеев". 26 И было слово Господне к Иеремии: 27 вот, Я Господь, Бог всякой плоти; есть ли что невозможное для Меня? 28 Посему так говорит Господь: вот, Я отдаю город сей в руки Халдеев и в руки Навуходоносора, царя Вавилонского, и он возьмет его, 29 и войдут Халдеи, осаждающие сей город, зажгут город огнем и сожгут его и домы, на кровлях которых возносились курения Ваалу и возливаемы были возлияния чужим богам, чтобы прогневлять Меня. 30 Ибо сыновья Израилевы и сыновья Иудины только зло делали пред очами Моими от юности своей; сыновья Израилевы только прогневляли Меня делами рук своих, говорит Господь. 31 И как бы для гнева Моего и ярости Моей существовал город сей с самого дня построения его до сего дня, чтобы Я отверг его от лица Моего 32 за все зло сыновей Израиля и сыновей Иуды, какое они к прогневлению Меня делали, они, цари их, князья их, священники их и пророки их, и мужи Иуды и жители Иерусалима. 33 Они оборотились ко Мне спиною, а не лицем; и когда Я учил их, с раннего утра учил, они не хотели принять наставления, 34 и в доме, над которым наречено имя Мое, поставили мерзости свои, оскверняя его. 35 Устроили капища Ваалу в долине сыновей Енномовых, чтобы проводить через огонь сыновей своих и дочерей своих в честь Молоху, чего Я не повелевал им, и Мне на ум не приходило, чтобы они делали эту мерзость, вводя в грех Иуду. 36 И однако же ныне так говорит Господь, Бог Израилев, об этом городе, о котором вы говорите: "он предается в руки царя Вавилонского мечом и голодом и моровою язвою", - 37 вот, Я соберу их из всех стран, в которые изгнал их во гневе Моем и в ярости Моей и в великом негодовании, и возвращу их на место сие и дам им безопасное житие. 38 Они будут Моим народом, а Я буду им Богом. 39 И дам им одно сердце и один путь, чтобы боялись Меня во все дни жизни, ко благу своему и благу детей своих после них. 40 И заключу с ними вечный завет, по которому Я не отвращусь от них, чтобы благотворить им, и страх Мой вложу в сердца их, чтобы они не отступали от Меня. 41 И буду радоваться о них, благотворя им, и насажду их на земле сей твердо, от всего сердца Моего и от всей души Моей. 42 Ибо так говорит Господь: как Я навел на народ сей все это великое зло, так наведу на них все благо, какое Я изрек о них. 43 И будут покупать поля в земле сей, о которой вы говорите: "это пустыня, без людей и без скота; она отдана в руки Халдеям"; 44 будут покупать поля за серебро и вносить в записи, и запечатывать и приглашать свидетелей – в земле Вениаминовой и в окрестностях Иерусалима, и в городах Иуды и в городах нагорных, и в городах низменных и в городах южных; ибо возвращу плен их, говорит Господь.
Иеремия 32.19-44
19 Великий в совете и сильный в делах, Которого очи отверсты на все пути сынов человеческих, чтобы воздавать каждому по путям его и по плодам дел его, 20 Который совершил чудеса и знамения в земле Египетской, и совершаешь до сего дня и в Израиле и между всеми людьми, и соделал Себе имя, как в сей день, 21 и вывел народ Твой Израиля из земли Египетской знамениями и чудесами, и рукою сильною и мышцею простертою, при великом ужасе, 22 и дал им землю сию, которую дать им клятвенно обещал отцам их, землю, текущую молоком и медом. 23 Они вошли и завладели ею, но не стали слушать гласа Твоего и поступать по закону Твоему, не стали делать того, что Ты заповедал им делать, и за то Ты навел на них все это бедствие. 24 Вот, насыпи достигают до города, чтобы взять его; и город от меча и голода и моровой язвы отдается в руки Халдеев, воюющих против него; что Ты говорил, то и исполняется, и вот, Ты видишь это. 25 А Ты, Господи Боже, сказал мне: "купи себе поле за серебро и пригласи свидетелей", тогда как город отдается в руки Халдеев". 26 И было слово Господне к Иеремии: 27 вот, Я Господь, Бог всякой плоти; есть ли что невозможное для Меня? 28 Посему так говорит Господь: вот, Я отдаю город сей в руки Халдеев и в руки Навуходоносора, царя Вавилонского, и он возьмет его, 29 и войдут Халдеи, осаждающие сей город, зажгут город огнем и сожгут его и домы, на кровлях которых возносились курения Ваалу и возливаемы были возлияния чужим богам, чтобы прогневлять Меня. 30 Ибо сыновья Израилевы и сыновья Иудины только зло делали пред очами Моими от юности своей; сыновья Израилевы только прогневляли Меня делами рук своих, говорит Господь. 31 И как бы для гнева Моего и ярости Моей существовал город сей с самого дня построения его до сего дня, чтобы Я отверг его от лица Моего 32 за все зло сыновей Израиля и сыновей Иуды, какое они к прогневлению Меня делали, они, цари их, князья их, священники их и пророки их, и мужи Иуды и жители Иерусалима. 33 Они оборотились ко Мне спиною, а не лицем; и когда Я учил их, с раннего утра учил, они не хотели принять наставления, 34 и в доме, над которым наречено имя Мое, поставили мерзости свои, оскверняя его. 35 Устроили капища Ваалу в долине сыновей Енномовых, чтобы проводить через огонь сыновей своих и дочерей своих в честь Молоху, чего Я не повелевал им, и Мне на ум не приходило, чтобы они делали эту мерзость, вводя в грех Иуду. 36 И однако же ныне так говорит Господь, Бог Израилев, об этом городе, о котором вы говорите: "он предается в руки царя Вавилонского мечом и голодом и моровою язвою", - 37 вот, Я соберу их из всех стран, в которые изгнал их во гневе Моем и в ярости Моей и в великом негодовании, и возвращу их на место сие и дам им безопасное житие. 38 Они будут Моим народом, а Я буду им Богом. 39 И дам им одно сердце и один путь, чтобы боялись Меня во все дни жизни, ко благу своему и благу детей своих после них. 40 И заключу с ними вечный завет, по которому Я не отвращусь от них, чтобы благотворить им, и страх Мой вложу в сердца их, чтобы они не отступали от Меня. 41 И буду радоваться о них, благотворя им, и насажду их на земле сей твердо, от всего сердца Моего и от всей души Моей. 42 Ибо так говорит Господь: как Я навел на народ сей все это великое зло, так наведу на них все благо, какое Я изрек о них. 43 И будут покупать поля в земле сей, о которой вы говорите: "это пустыня, без людей и без скота; она отдана в руки Халдеям"; 44 будут покупать поля за серебро и вносить в записи, и запечатывать и приглашать свидетелей – в земле Вениаминовой и в окрестностях Иерусалима, и в городах Иуды и в городах нагорных, и в городах низменных и в городах южных; ибо возвращу плен их, говорит Господь.
ԻԲ օր Մեծի պահոց
Երեմիայի մարգարեությունը 32.19-44
19 խորհուրդներով մեծ ես և գործերով՝ զորավոր: Ո՛վ դու, Ամենակալ մեծանո՛ւն Տեր, քո աչքերը բաց են մարդկանց որդիների բոլոր ճանապարհների վրա յուրաքանչյուրին հատուցելու համար ըստ իր ճանապարհի և ըստ իր գործերի արդյունքի: 20 Դու հրաշքներ ու սքանչելիքներ կատարեցիր Եգիպտացիների երկրում, նաև մինչև այժմ Իսրայելում ու ողջ աշխարհի մարդկանց մեջ քեզ համար ստեղծեցիր մի անուն, որ կա առ այսօր. 21 Իսրայելի քո ժողովրդին դու դուրս հանեցիր Եգիպտացիների երկրից հրաշքներով ու սքանչելիքներով, հզոր ձեռքով ու հաղթ բազկով և մեծամեծ տեսիլքներով: 22 Նրանց տվեցիր այս երկիրը, ինչպես երդվել էիր իրենց հայրերին՝ տալ նրանց մի երկիր, որ կաթ ու մեղր է բխեցնում: 23 Նրանք մտան և ժառանգեցին այն, բայց ականջ չդրեցին քո ձայնին և չընթացան ըստ քո հրամանների, և այն ամենը, ինչ պատվիրեցիր նրանց անել, չկատարեցին, այլ արեցին այնպես, որ այս բոլոր չարիքները եկան նրանց գլխին: 24 Եվ ահա զորքն այս քաղաքի վրա է հասել, որպեսզի այն գրավի, ու քաղաքը մատնվել է քաղդեացիների ձեռքը, որոնք պատերազմում են նրա հետ սրի, սովի ու մահվան միջոցով: Ինչպես ասել էիր, այդպես էլ եղավ. դու ինքդ էլ տեսնում ես: 25 Իսկ դու, Տե՛ր, ասում ես ինձ, թե՝ “Արծաթով քեզ համար ագարակ գնիր”: Ես մուրհակ գրեցի ու կնքեցի և վկաներ դրեցի, բայց քաղաքը մատնվեց քաղդեացիների ձեռքը»: 26 Եվ Տերը խոսքն ինձ ուղղեց՝ ասելով. 27 «Ահա ես բոլոր մարմնավորների Տեր Աստվածն եմ. մի՞թե որևէ բան ինձնից կարող է թաքուն մնալ»: 28 Դրա համար էլ Տերն այսպես է ասում. «Այդ քաղաքը պիտի մատնվի քաղդեացիների ձեռքը և բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքայի ձեռքը, որը պիտի գրավի դա: 29 Պիտի գան քաղդեացիները, որպեսզի պատերազմեն այդ քաղաքի դեմ և հրով այրեն դա. պիտի կրակի մատնեն այն տները, որոնց տանիքներին խունկ էին ծխում Բահաղին ու զոհեր մատուցում օտար աստվածներին, որպեսզի ինձ դառնություն պատճառեին: 30 Իսրայելացիներն ու Հուդայի երկրի մարդիկ իրենց մանկությունից սկսած իմ աչքերի առաջ միմիայն չարիք էին գործում: Իսրայելացիներն իրենց ձեռքի գործերով բարկացրին ինձ,– ասում է Տերը:– 31 Այն օրից, ինչ շինեցի այդ քաղաքը, մինչև այսօր այն գոյություն ունեցավ ինձ բարկացնելու և զայրացնելու համար. 32 իմ աչքի առաջ պետք է ջնջել դա այն բոլոր չարիքների համար, որ ինձ դառնացնելու նպատակով կատարեցին իսրայելացիներն ու Հուդայի երկրի մարդիկ՝ իրենք, իրենց թագավորներն ու իրենց մեծամեծները, իրենց քահանաներն ու իրենց մարգարեները, Հուդայի երկրի տղամարդիկ և Երուսաղեմի բնակիչները: 33 Նրանք իրենց թիկունքները դարձրին ինձ և ոչ թե՝ երեսները: Սկզբից ևեթ ես սովորեցրի նրանց, սովորեցրի, բայց չուզեցին խրատ ընդունել: 34 Իրենց պղծությունները դրեցին այն տան մեջ, որը կրում է իմ անունը: 35 Իրենց աղտեղությունների համար Ենոմացիների ձորում Բահաղին բագիններ կանգնեցրին, որպեսզի իրենց տղաներին ու աղջիկներին նվիրաբերեն Մողոքին, մի բան, որ ես չէի պատվիրել նրանց, և ոչ էլ մտքովս անցել էր կատարել տալ նրանց այդ պղծությունը Հուդայի երկիրը հանցանքի մեջ մեղադրելու համար»: 36 Արդ, այսպես է ասում Տեր Աստված Իսրայելի այդ քաղաքի վերաբերմամբ, որի մասին դու ասացիր, թե մատնվեց բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքայի ձեռքը՝ սրի, սովի ու գերության: 37 «Ահա ես նրանց կհավաքեմ այն բոլոր երկրներից, ուր ցրիվ տվեցի նրանց իմ բարկությամբ, զայրույթով ու մեծ ցասումով. նրանց կվերադարձնեմ այս վայրերը, հույսով կբնակեցնեմ նրանց, 38 նրանք ինձ համար ժողովուրդ կլինեն, իսկ ես նրանց համար կլինեմ Աստված: 39 Եվ ես կտամ նրանց մի այլ սիրտ ու ճանապարհ՝ հանապազ երկնչելու ինձնից ի բարօրություն իրենց, իսկ իրենցից հետո՝ ի բարօրություն իրենց որդիների: 40 Նրանց հետ կկնքեմ հավիտենական ուխտ, որից չեմ հրաժարվի՝ բարություն անելով նրանց, և իմ երկյուղը կդնեմ նրանց սրտերի մեջ, որպեսզի նրանք չապստամբեն իմ դեմ: 41 Բարություն անելու համար այցի կգնամ նրանց, հավատով, իմ ամբողջ սրտով և իմ ամբողջ հոգով նրանց կտնկեմ այս երկրում»: 42 Արդարև, այսպես է ասում Տերը.
Երեմիայի մարգարեությունը 32.19-44
19 խորհուրդներով մեծ ես և գործերով՝ զորավոր: Ո՛վ դու, Ամենակալ մեծանո՛ւն Տեր, քո աչքերը բաց են մարդկանց որդիների բոլոր ճանապարհների վրա յուրաքանչյուրին հատուցելու համար ըստ իր ճանապարհի և ըստ իր գործերի արդյունքի: 20 Դու հրաշքներ ու սքանչելիքներ կատարեցիր Եգիպտացիների երկրում, նաև մինչև այժմ Իսրայելում ու ողջ աշխարհի մարդկանց մեջ քեզ համար ստեղծեցիր մի անուն, որ կա առ այսօր. 21 Իսրայելի քո ժողովրդին դու դուրս հանեցիր Եգիպտացիների երկրից հրաշքներով ու սքանչելիքներով, հզոր ձեռքով ու հաղթ բազկով և մեծամեծ տեսիլքներով: 22 Նրանց տվեցիր այս երկիրը, ինչպես երդվել էիր իրենց հայրերին՝ տալ նրանց մի երկիր, որ կաթ ու մեղր է բխեցնում: 23 Նրանք մտան և ժառանգեցին այն, բայց ականջ չդրեցին քո ձայնին և չընթացան ըստ քո հրամանների, և այն ամենը, ինչ պատվիրեցիր նրանց անել, չկատարեցին, այլ արեցին այնպես, որ այս բոլոր չարիքները եկան նրանց գլխին: 24 Եվ ահա զորքն այս քաղաքի վրա է հասել, որպեսզի այն գրավի, ու քաղաքը մատնվել է քաղդեացիների ձեռքը, որոնք պատերազմում են նրա հետ սրի, սովի ու մահվան միջոցով: Ինչպես ասել էիր, այդպես էլ եղավ. դու ինքդ էլ տեսնում ես: 25 Իսկ դու, Տե՛ր, ասում ես ինձ, թե՝ “Արծաթով քեզ համար ագարակ գնիր”: Ես մուրհակ գրեցի ու կնքեցի և վկաներ դրեցի, բայց քաղաքը մատնվեց քաղդեացիների ձեռքը»: 26 Եվ Տերը խոսքն ինձ ուղղեց՝ ասելով. 27 «Ահա ես բոլոր մարմնավորների Տեր Աստվածն եմ. մի՞թե որևէ բան ինձնից կարող է թաքուն մնալ»: 28 Դրա համար էլ Տերն այսպես է ասում. «Այդ քաղաքը պիտի մատնվի քաղդեացիների ձեռքը և բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքայի ձեռքը, որը պիտի գրավի դա: 29 Պիտի գան քաղդեացիները, որպեսզի պատերազմեն այդ քաղաքի դեմ և հրով այրեն դա. պիտի կրակի մատնեն այն տները, որոնց տանիքներին խունկ էին ծխում Բահաղին ու զոհեր մատուցում օտար աստվածներին, որպեսզի ինձ դառնություն պատճառեին: 30 Իսրայելացիներն ու Հուդայի երկրի մարդիկ իրենց մանկությունից սկսած իմ աչքերի առաջ միմիայն չարիք էին գործում: Իսրայելացիներն իրենց ձեռքի գործերով բարկացրին ինձ,– ասում է Տերը:– 31 Այն օրից, ինչ շինեցի այդ քաղաքը, մինչև այսօր այն գոյություն ունեցավ ինձ բարկացնելու և զայրացնելու համար. 32 իմ աչքի առաջ պետք է ջնջել դա այն բոլոր չարիքների համար, որ ինձ դառնացնելու նպատակով կատարեցին իսրայելացիներն ու Հուդայի երկրի մարդիկ՝ իրենք, իրենց թագավորներն ու իրենց մեծամեծները, իրենց քահանաներն ու իրենց մարգարեները, Հուդայի երկրի տղամարդիկ և Երուսաղեմի բնակիչները: 33 Նրանք իրենց թիկունքները դարձրին ինձ և ոչ թե՝ երեսները: Սկզբից ևեթ ես սովորեցրի նրանց, սովորեցրի, բայց չուզեցին խրատ ընդունել: 34 Իրենց պղծությունները դրեցին այն տան մեջ, որը կրում է իմ անունը: 35 Իրենց աղտեղությունների համար Ենոմացիների ձորում Բահաղին բագիններ կանգնեցրին, որպեսզի իրենց տղաներին ու աղջիկներին նվիրաբերեն Մողոքին, մի բան, որ ես չէի պատվիրել նրանց, և ոչ էլ մտքովս անցել էր կատարել տալ նրանց այդ պղծությունը Հուդայի երկիրը հանցանքի մեջ մեղադրելու համար»: 36 Արդ, այսպես է ասում Տեր Աստված Իսրայելի այդ քաղաքի վերաբերմամբ, որի մասին դու ասացիր, թե մատնվեց բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքայի ձեռքը՝ սրի, սովի ու գերության: 37 «Ահա ես նրանց կհավաքեմ այն բոլոր երկրներից, ուր ցրիվ տվեցի նրանց իմ բարկությամբ, զայրույթով ու մեծ ցասումով. նրանց կվերադարձնեմ այս վայրերը, հույսով կբնակեցնեմ նրանց, 38 նրանք ինձ համար ժողովուրդ կլինեն, իսկ ես նրանց համար կլինեմ Աստված: 39 Եվ ես կտամ նրանց մի այլ սիրտ ու ճանապարհ՝ հանապազ երկնչելու ինձնից ի բարօրություն իրենց, իսկ իրենցից հետո՝ ի բարօրություն իրենց որդիների: 40 Նրանց հետ կկնքեմ հավիտենական ուխտ, որից չեմ հրաժարվի՝ բարություն անելով նրանց, և իմ երկյուղը կդնեմ նրանց սրտերի մեջ, որպեսզի նրանք չապստամբեն իմ դեմ: 41 Բարություն անելու համար այցի կգնամ նրանց, հավատով, իմ ամբողջ սրտով և իմ ամբողջ հոգով նրանց կտնկեմ այս երկրում»: 42 Արդարև, այսպես է ասում Տերը.
«Ինչպես որ այդ ժողովրդի վրա բերեցի այս բոլոր մեծամեծ չարիքները, այնպես էլ նրա համար կբերեմ բարիքներ, ինչպես ասել էի դրանց մասին: 43 Նորից ագարակներ պիտի առնեն այդ երկրում, որի մասին դու ինքդ ասացիր, թե թափուր է դարձել մարդ ու անասունից, որոնք մատնվել են քաղդեացիների ձեռքը: 44 Նրանք արծաթով ագարակներ պիտի գնեն, մուրհակներ պիտի գրեն և վկաներ կարգեն Բենիամինի երկրում և Երուսաղեմի շրջակայքում, Հուդայի երկրի քաղաքներում և լեռան քաղաքներում, Սեփելայի քաղաքներում և Նագեբի քաղաքներում, որովհետև նրանց պիտի վերադարձնեմ գերությունից»,– ասում է Տերը: