ПРИЧАСТИЕ В «ЭТИ» ДНИ. МОЖНО?
Ответ на этот вопрос вы услышите в самом начале видео. Но, как часто бывает, без деталей и пояснений не обойтись.
Так что смотрите видео до конца, чтобы сложилась более полная картина 🤓

И помните, что не стоит бояться показаться глупцом, задавая вопросы.
Это ведь лучше чем с умным видом молчать, а потом делать глупости.
Что думаете, друзья❓

ԻԵ օր Մեծի պահոց

Պողոս առաքյալի Ա թուղթը կորնթացիներին 8.5-9.23

5 թեպետ և այսպես կոչված աստվածներ կան թե՛ երկնքում և թե՛ երկրի վրա. արդարև, կան բազում աստվածներ և բազում տերեր: 6 Բայց մեզ համար միայն մեկ Աստված կա՝ Հայր, որ ստեղծել է ամեն բան, և մենք ապրում ենք նրանով. և՝ միայն մեկ Տեր Հիսուս Քրիստոս, որի միջոցով ստեղծվեց ամեն ինչ, և մենք ապրում ենք նրանով: 7 Բայց բոլորի մեջ այս գիտությունը չկա: Ոմանք, մինչև այժմ վարժված լինելով, կուռքերին զոհ արվածը իբրև զոհաբերված են ուտում, և որովհետև նրանց խղճմտանքը տկար է, պղծվում են: 8 Եվ ուտելիքը չէ, որ մեզ Աստծո առաջ է կանգնեցնելու: Եթե չուտենք, ոչնչով չենք պակասի, և եթե ուտենք, ոչնչով չենք ավելանա: 9 Բայց զգո՛ւյշ եղեք. գուցե ձեր այդ ազատությունը գայթակղություն լինի տկարների համար: 10 Եթե մեկը տեսնի քեզ՝ այդ գիտությունը ունեցողիդ, սեղան նստած մեհյանում, արդարև, նա, որի խղճմտանքը տկարությամբ է պատված, վերստին չի՞ քաջալերվի կուռքերին զոհաբերվածն ուտելու: 11 Եվ տկար եղբայրը, որի համար Քրիստոս մեռավ, կորստյան կմատնվի քո գիտության պատճառով: 12 Եվ այսպես, հանցանք գործելով եղբայրների դեմ և վիրավորելով տկարների խղճմտանքը, դուք Քրիստոսի հանդեպ մեղանչում եք: 13 Ուստի, եթե ուտելիքը պիտի գայթակղի իմ եղբորը, հավիտյան միս չեմ ուտի, որպեսզի իմ եղբորը չգայթակղեմ: 9 1 Չէ՞ որ ազատ եմ, չէ՞ որ առաքյալ եմ, չէ՞ որ իմ աչքերով տեսա Տեր Հիսուս Քրիստոսին, չէ՞ որ դուք եք իմ գործը ի Տեր: 2 Թեպետ և ուրիշների համար առաքյալ չեմ, բայց համենայն դեպս ձեզ համար առաքյալ եմ. որովհետև իմ առաքելության կնիքն իսկ եք դուք ի Տեր: 3 Ուր որ ինձ հարցաքննեն, իմ պատասխանը այս է. 4 մի՞թե իշխանություն չունենք ուտելու և խմելու: 5 Մի՞թե իշխանություն չունենք մեզ հետ ման ածելու մեր հավատացյալ կանանց, ինչպես որ մյուս առաքյալները, Տիրոջ եղբայրները և Կեփասը անում են: 6 Միայն ես և Բառնաբա՞սն ենք պարտավոր մեր ապրուստի համար աշխատել: 7 Ո՞վ երբևէ զինվորություն կանի իր ծախսով: Ո՞վ այգի կտնկի և նրա պտղից չի ուտի: Ո՞վ հոտ կարածեցնի և հոտի կաթից չի խմի: 8 Մի՞թե մարդկայնորեն եմ ասում այս բանը. կամ թե օրենքն էլ այս նույնը չի՞ ասում: 9 Մովսեսի իսկ օրենքում գրված է. «Կալում աշխատող եզան դունչը չկապե՛ս»: Մի՞թե միայն եզների համար էր հոգ անում Աստված: 10 Չէ՞ որ մեզ համար է ասում, քանի որ մեզ համար գրվեց այդ. ով վարուցանք է անում, պետք է հույսով վարուցանք անի, և ով կալսում է՝ վայելելու հույսով: 11 Եթե մենք ձեր մեջ հոգևոր բաներ սերմանեցինք, մե՞ծ բան է, եթե ձեզնից մարմնավոր բաներ հնձենք: 12 Եթե ուրիշները ձեզ վրա ունեցած իշխանությամբ վայելում են այդ բաները, որչա՜փ ևս առավել՝ մենք: Բայց այս իշխանությունը ի գործ չդրեցինք, այլ ամեն ինչի համբերում ենք, որպեսզի ավետարանին որևէ արգելք չլինի: 13 Չգիտե՞ք, որ նրանք, ովքեր տաճարում պաշտոնավարում են, տաճարից էլ ուտում են: Եվ նրանք, որ սեղանի սպասավորներն են, սեղանից էլ վայելում են: 14 Նույնպես և Տերը ավետարանը քարոզողներին հրամայեց, որ ավետարանից էլ ապրեն: 15 Բայց ես սրանցից և ոչ մի բան ի գործ չդրեցի. ոչ էլ գրեցի այս բաները, որ իմ հանդեպ էլ այդպես լինի: Լավ է, որ ես ավելի շուտ մեռնեմ, քան մեկն իմ պարծանքը ընդունայն համարի. 16 որովհետև եթե ավետարանում եմ, այդ ինձ համար պարծանք չէ, քանզի պարտավորություն է դրված ինձ վրա: Բայց վայ է ինձ, եթե չավետարանեմ: 17 Եթե կամովին եմ անում այդ, վարձ կա ինձ համար, իսկ եթե՝ ակամա, ծանր պարտականություն է ինձ հանձնված: 18 Եվ արդ, ի՞նչ է իմ վարձը. այն՝ որ ավետարանելիս ավետարանը ձրի տամ, որպեսզի ավետարանելու մեջ ունեցած իմ իշխանությունը չարաշահած չլինեմ. 19 թեպետ և ազատ էի բոլորից, բայց իմ անձը դրեցի բոլորի ծառայության համար, որպեսզի շահեմ շատերին: 20 Հրեաների հետ եղա ինչպես հրեա, որպեսզի շահեմ հրեաներին: 21 Եղա օրենքի տակ, ինչպես օրենքի տակ եղածները՝ ոչ թե նրա համար, որ օրենքի տակ էի, այլ որպեսզի շահեմ նաև նրանց, որ օրենքի տակ են: Օրենքի տակ չեղողների հետ եղա ինչպես օրենքի տակ չեղող մարդ՝ ոչ թե նրա համար, որ Աստծո օրենքին ենթակա չէի, այլ՝ Քրիստոսի՛ օրենքի տակ էի, որպեսզի շահեմ օրենքի տակ չեղողների: 22 Եղա տկարների հետ ինչպես տկար, որպեսզի շահեմ տկարներին: Բոլորի հետ ամեն ինչ եղա, որպեսզի թերևս փրկեմ ոմանց: 23 Այս բոլորն անում եմ ավետարանի համար, որպեսզի մասնակից լինեմ նրան:

Двадцать пятый день Великого поста

1 Посл. к Коринфянам 8.5-9.23

5 Ибо хотя и есть так называемые боги, или на небе, или на земле, так как есть много богов и господ много, – 6 но у нас один Бог Отец, из Которого все, и мы для Него, и один Господь Иисус Христос, Которым все, и мы Им. 7 Но не у всех такое знание: некоторые и доныне с совестью, признающею идолов, едят идоложертвенное как жертвы идольские, и совесть их, будучи немощна, оскверняется. 8 Пища не приближает нас к Богу: ибо, едим ли мы, ничего не приобретаем; не едим ли, ничего не теряем. 9 Берегитесь однако же, чтобы эта свобода ваша не послужила соблазном для немощных. 10 Ибо если кто-нибудь увидит, что ты, имея знание, сидишь за столом в капище, то совесть его, как немощного, не расположит ли и его есть идоложертвенное? 11 И от знания твоего погибнет немощный брат, за которого умер Христос. 12 А согрешая таким образом против братьев и уязвляя немощную совесть их, вы согрешаете против Христа. 13 И потому, если пища соблазняет брата моего, не буду есть мяса вовек, чтобы не соблазнить брата моего. 9 1 Не Апостол ли я? Не свободен ли я? Не видел ли я Иисуса Христа, Господа нашего? Не мое ли дело вы в Господе? 2 Если для других я не Апостол, то для вас Апостол; ибо печать моего апостольства – вы в Господе. 3 Вот мое защищение против осуждающих меня. 4 Или мы не имеем власти есть и пить? 5 Или не имеем власти иметь спутницею сестру жену, как и прочие Апостолы, и братья Господни, и Кифа? 6 Или один я и Варнава не имеем власти не работать? 7 Какой воин служит когда-либо на своем содержании? Кто, насадив виноград, не ест плодов его? Кто, пася стадо, не ест молока от стада? 8 По человеческому ли только рассуждению я это говорю? Не то же ли говорит и закон? 9 Ибо в Моисеевом законе написано: не заграждай рта у вола молотящего. О волах ли печется Бог? 10 Или, конечно, для нас говорится? Так, для нас это написано; ибо, кто пашет, должен пахать с надеждою, и кто молотит, должен молотить с надеждою получить ожидаемое. 11 Если мы посеяли в вас духовное, велико ли то, если пожнем у вас телесное? 12 Если другие имеют у вас власть, не паче ли мы? Однако мы не пользовались сею властью, но все переносим, дабы не поставить какой преграды благовествованию Христову. 13 Разве не знаете, что священнодействующие питаются от святилища? что служащие жертвеннику берут долю от жертвенника? 14 Так и Господь повелел проповедующим Евангелие жить от благовествования. 15 Но я не пользовался ничем таковым. И написал это не для того, чтобы так было для меня. Ибо для меня лучше умереть, нежели чтобы кто уничтожил похвалу мою. 16 Ибо если я благовествую, то нечем мне хвалиться, потому что это необходимая обязанность моя, и горе мне, если не благовествую! 17 Ибо если делаю это добровольно, то буду иметь награду; а если недобровольно, то исполняю только вверенное мне служение. 18 За что же мне награда? За то, что, проповедуя Евангелие, благовествую о Христе безмездно, не пользуясь моею властью в благовествовании. 19 Ибо, будучи свободен от всех, я всем поработил себя, дабы больше приобрести: 20 для Иудеев я был как Иудей, чтобы приобрести Иудеев; для подзаконных был как подзаконный, чтобы приобрести подзаконных; 21 для чуждых закона – как чуждый закона, – не будучи чужд закона пред Богом, но подзаконен Христу, – чтобы приобрести чуждых закона; 22 для немощных был как немощный, чтобы приобрести немощных. Для всех я сделался всем, чтобы спасти по крайней мере некоторых. 23 Сие же делаю для Евангелия, чтобы быть соучастником его.

КАК ПРАВИЛЬНО СТАВИТЬ СВЕЧКИ В ААЦ?
Далеко не все знают, что традиции Армянской церкви в этом вопросе отличаются от традиций других христианских церквей 🕯

Поэтому искренне надеюсь, что моё видео поможет вам в этом разобраться и больше времени посвящать разговору с Господом через молитву во время посещения храма 🙏

Друзья, если у вас есть вопросы, связанные с ритуалами, традициями, то напишите их в комментариях.
Постараюсь записать новые видео 🎦

Пятое воскресенье Великого Поста называется

Воскресеньем о Неправедном судье.

Речь идет о судье из Иисусовой притчи, изложенной в Евангелии от Луки. «В одном городе был судья, который Бога не боялся и людей не стыдился. В том же городе была одна вдова, и она, приходя к нему, говорила: защити меня от соперника моего. Но он долгое время не хотел. А после сказал сам в себе: хотя я и Бога не боюсь и людей не стыжусь, но как эта вдова не дает мне покоя, защищу ее, чтобы она не приходила больше докучать мне» (Лук. 18:1-5). В чем смысл притчи? Восстанови справедливость хотя бы ради собственного спокойствия. Если ее восстановит Бог, Он совершит это, покарав тебя.

Прямая трансляция Св.Литургии

https://fb.watch/b-SpFP5Bxo/

Բալթյան երկրների հայոց թեմի առաջնորդ Գերաշնորհ Տեր Վարդան Եպիսկոպոս Նավասարդյանի քարոզը Դատավորի կիրակի

Двадцать девятый день Великого поста

Посл. к Евреям 1.1-14

1 Бог, многократно и многообразно говоривший издревле отцам в пророках, 2 в последние дни сии говорил нам в Сыне, Которого поставил наследником всего, чрез Которого и веки сотворил. 3 Сей, будучи сияние славы и образ ипостаси Его и держа все словом силы Своей, совершив Собою очищение грехов наших, воссел одесную (престола) величия на высоте, 4 будучи столько превосходнее Ангелов, сколько славнейшее пред ними наследовал имя. 5 Ибо кому когда из Ангелов сказал Бог: Ты Сын Мой, Я ныне родил Тебя? И еще: Я буду Ему Отцем, и Он будет Мне Сыном? 6 Также, когда вводит Первородного во вселенную, говорит: и да поклонятся Ему все Ангелы Божии. 7 Об Ангелах сказано: Ты творишь Ангелами Своими духов и служителями Своими пламенеющий огонь. 8 А о Сыне: престол Твой, Боже, в век века; жезл царствия Твоего -- жезл правоты. 9 Ты возлюбил правду и возненавидел беззаконие, посему помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости более соучастников Твоих. 10 И: в начале Ты, Господи, основал землю, и небеса -- дело рук Твоих; 11 они погибнут, а Ты пребываешь; и все обветшают, как риза, 12 и как одежду свернешь их, и изменятся; но Ты тот же, и лета Твои не кончатся. 13 Кому когда из Ангелов сказал Бог: седи одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих? 14 Не все ли они суть служебные духи, посылаемые на служение для тех, которые имеют наследовать спасение?

ԻԹ օր Մեծի պահոց

Թուղթ եբրայեցիներին 1.1-14

1 Աստված բազմապիսի ձևերով և այլազան օրինակներով նախապես խոսեց մեր հայրերի հետ մարգարեների միջոցով. 2 այս վերջին օրերին մեզ հետ խոսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամեն ինչի և որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը: 3 Նա, որ լույսն է նրա փառքի և բուն պատկերը նրա Էության, որ իր խոսքի զորությամբ հաստատ է պահում տիեզերքը: Նա մեր մեղքերի մաքրումը կատարելուց հետո նստեց Աստծո մեծության աջ կողմում՝ բարձունքներում: 4 Նա այնչափ գերազանց եղավ հրեշտակներից, որ նրանցից շատ ավելի անուն ժառանգեց: 5 Արդարև, հրեշտակներից որի՞ն երբևէ ասաց. «Դու ես իմ Որդին, ես այսօր ծնեցի քեզ»: Եվ դարձյալ. «Ես նրան Հայր կլինեմ, իսկ նա ինձ Որդի կլինի»: 6 Եվ դարձյալ, երբ Անդրանիկին աշխարհ է մտցնում, ասում է. «Թող երկրպագե՛ն նրան Աստծո բոլոր հրեշտակները»: 7 Իսկ հրեշտակների մասին էլ ասում է. «Նա իր հրեշտակներին հոգիներ դարձրեց և իր ծառաներին՝ կրակի բոց»: 8 Իսկ Որդու մասին ասում է. «Աստվա՛ծ, քո աթոռը հավիտյանս հավիտենից է. քո արքայության գավազանը՝ ուղղության գավազան: 9 Դու սիրեցիր արդարությունը և ատեցիր անօրինությունը. դրա համար, Աստվա՛ծ, քո Աստվածը քեզ օծեց ուրախության յուղով ավելի, քան քո ընկերներին»: 10 Նաև. «Դու, Տե՛ր, սկզբից երկիրը հիմնեցիր, և քո ձեռքերի գործն են երկինքները: 11 Նրանք կորստյան պիտի մատնվեն, բայց դու կաս և մնում ես: Բոլորը պիտի մաշվեն որպես ձորձեր և որպես վերարկու. 12 պիտի ոլորես դրանք հագուստի պես. և նրանք պիտի ոլորվեն: Բայց դու միշտ նույնն ես, և քո տարիները չեն պակասելու»: 13 Հրեշտակներից որի՞ն երբևէ ասաց. «Նստի՛ր իմ աջ կողմում, մինչև որ քո թշնամիներին քո ոտքերին պատվանդան դարձնեմ»: 14 Չէ՞ որ բոլորն էլ սպասարկող հոգիներ են, որոնք ուղարկվում են ի սպասավորություն նրանց, որ ժառանգելու են փրկությունը:

ЧТО ДЕЛАТЬ ВО ВРЕМЯ ПОСТА?
Вот мы и вступаем в 5-ую неделю Великого поста.
Казалось бы, те, кто соблюдают пост, уже должны знать ответ на заглавный вопрос.

Но иногда важные мысли, их глубина открывается нам не сразу, а по мере того, как мы прикладываем усилия в этом направлении. Так что продолжаем заниматься духовной работой!
А если у вас есть вопросы, друзья, то пишите - я на связи! 🙌

ГРИГОРИЙ ПРОСВЕТИТЕЛЬ, СВ. (240-326)

Григорий Просветитель явился вторым после апостолов Фаддея и Варфоломея просветителем Армении, виновником окончательного торжества христианства в Армении. Св. Григорий был отпрыском знатного рода. Когда отец Григория, Анак Партев, умертвил армянского царя Хосрова, слуги, спасая ребёнка от княжеской мести, увезли его в Кесарию, где, крестившись, он воспитывался праведным семейством в духе христианского благочестия. Достигнув совершеннолетия, Григорий вступил в брак, от которого имел двух сыновей. Однако, после трёх лет совместной жизни, по взаимному согласию супруги расстались друг с другом, чтобы всецело посвятить себя служению Богу. Жена с младшим сыном удалилась в монастырь, а старшего определили в дом призрения. Когда Григорий узнал о проступке своего отца, нанялся служить к сыну убитого венценосца – царю Трдату, умолчав при этом о своём происхождении. Однажды царь-идолопоклонник, проведав, что Григорий – христианин, замыслил силой принудить его к вероотступничеству. Но верный слуга Христов, претерпевая неописуемые страдания, не отрёкся от истинного Бога. В это же время князья донесли царю, что Григорий – сын убийцы его отца. Трдат, охваченный жаждой мести, повелел бросить Григория туда, откуда ещё никто не возвращался – в ужасный, кишащий ядовитыми змеями ров, под названием Хор Вирап. После мученической кончины свв. дев Рипсимианок, когда поражённый неисцелимой болезнью Трдат уже не мог править страной, его сестре в видении было открыто, что спасти царя и корону может лишь Григорий. Святого мужа извлекли из рва, в котором чудом он оставался невредимым в течение тринадцати лет, и привезли в Вагаршапат. Дарованной свыше силой он уврачевал Трдата и на протяжении шестидесяти пяти дней проповедовал всем веру Христа. В видении святому были указаны места возведения часовен дев-мучениц и кафедрального собора. В этом богоугодном строительстве участвовал и желавший таким образом искупить свою вину царь.
Затем Григорий с огромной свитой отправился в Кесарию, где был рукоположен в сан епископа. На пути в Армению в водах реки Арацани, притока Евфрата, он окрестил царя и весь народ. Новообращённый царь весьма содействовал святому во всех его начинаниях. Усилиями Просветителя христианство распространилось по всей Армении и в 301 году было провозглашено государственной религией. Последние годы жизни святой Григорий провёл, уединившись на горе Сепух, в Маниевых пещерах провинции Даранаги, в Высокой Армении. Однако по настоятельной просьбе царя он возвратился ненадолго, чтобы возвести в сан католикоса своего младшего сына Аристакеса, преемником которого затем стал старший брат – Вртанес. В наследие от Просветителя нам достались собрания его проповедей о вере и благочестии – знаменитые «Вероучение» и «Многовещательные речи».

Տօն է սրբոյն Գրիգորի Լուսաւորչին մերոյ եւ յիշատակ սոսկալի չարչարանացն նորա եւ մտանելոյն ի վիրապն

Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉ (240-326)
Սուրբ առաքյալներ Թադեոսից և Բարդուղիմեոսից հետո ս. Գրիգորը եղավ հայոց երկրորդ լուսավորիչը: Նրա շնորհիվ քրիստոնեությունը վերջնականապես հաղթանակեց Հայաստանում: Ս. Գրիգորը պարթևական տոհմից էր: Երբ նրա հայրը՝ Անակ Պարթևը, սպանեց հայոց Խոսրով արքային, իշխանների վրեժխնդրությունից փրկելու նպատակով դայակները երեխային փախցրին Կեսարիա, որտեղ նա մեծացավ մի բարեպաշտ ընտանիքում՝ մկրտվելով և դաստիարակվելով քրիստոնեական ոգով: Չափահաս դառնալով՝ Գրիգորն ամուսնացավ և ունեցավ երկու որդի: Սակայն ամուսինները, միասին ապրելով ընդամենը 3 տարի, փոխադարձ համաձայնությամբ վճռեցին բաժանվել և իրենց անձը նվիրել միայն Աստծո ծառայությանը: Կինը կրտսեր որդու հետ մտավ կուսանոց, իսկ ավագին խնամատուն հանձնեցին: Երբ Գրիգորն իմացավ իր հոր արարքի մասին, ծառայության մտավ Խոսրով արքայի որդու՝ Տրդատի մոտ՝ թաքցնելով իր անձը: Մի օր հեթանոս արքան լսեց, որ Գրիգորը քրիստոնյա է և կամեցավ բռնությամբ հավատափոխ անել նրան: Սակայն Աստծո հավատարիմ ծառան, անասելի տանջանքների ենթարկվելով հանդերձ, չուրացավ իր հավատը: Այդժամ նախարարները տեղեկացրին, որ նա արքայի հորը սպանողի որդին է: Եվ Տրդատը, վրեժխնդրությունից դրդված, հրամայեց Գրիգորին նետել Խոր վիրապ կոչվող սարսափելի փոսի մեջ, որը լիքն էր թունավոր օձերով, և որտեղից դեռևս ոչ ոք չէր ազատվել: Ս. Հռիփսիմյան կույսերի նահատակությունից հետո, երբ Տրդատը պատժվեց ու այլևս չէր կարող կառավարել երկիրը, նրա քրոջը տեսիլքի միջոցով հայտնվեց, որ թագավորին և գահը կարող է փրկել միմիայն Գրիգորը: Այդժամ նրան, հանելով փոսից, որտեղ սուրբը հրաշքով անվնաս էր մնացել 13 տարի, բերեցին Վաղարշապատ: 65 օր շարունակ նա բոլորին քարոզեց Քրիստոսի հավատը, նաև Աստծուց իրեն շնորհված զորությամբ բժշկեց Տրդատին: Ապա տեսիլքով ս. Գրիգորին ցույց տրվեց կույսերի վկայարանների և կառուցվելիք տաճարի տեղը: Այդ շինարարությանը՝ իբրև աստվածահաճո գործի, մասնակցեց ինքը արքան՝ ջանալով այդ կերպ քավել իր մեղքերը:
Այնուհետև ս. Գրիգորը մեծ շքախմբով մեկնեց Կեսարիա, որտեղ ձեռնադրվեց հայոց հայրապետ: Հայաստան վերադառնալով՝ նա Եփրատի վտակ Արածանի գետում մկրտեց հայոց արքային և ողջ ժողովրդին՝ այսպիսով հաստատելով հայոց դարձը հեթանոսությունից: Սուրբ Գրիգորին մեծապես աջակցում էր հայոց նորադարձ արքան: Նրա ջանքերով քրիստոնեությունը սկսեց տարածվել Հայաստանում և 301-ին հռչակվեց իբրև պետական կրոն: Կյանքի վերջին շրջանում ս. Գրիգոր Լուսավորիչն առանձնացավ Բարձր Հայքի Դարանաղյաց գավառի Սեպուհ լեռան վրա գտնվող Մանյա այրք կոչված վայրում, որտեղից թագավորի թախանձանքներով վերադարձավ կարճ ժամանակով և իր փոխարեն կաթողիկոս կարգեց կրտսեր որդուն՝ Արիստակեսին, որին էլ հետագայում հաջորդեց ավագը՝ Վրթանեսը: Մեզ են ավանդվել Լուսավորչի հանրահայտ «Վարդապետությունը» և «Հաճախապատում» ճառերի գիրքը, որոնք բովանդակում են նրա ուսմունքը հավատի և բարեպաշտության մասին:

КРИЗИС В СЕМЬЕ И ПОМОЩЬ ЦЕРКВИ.
В начале шестой недели Великого поста хочу с вами обсудить важную тему. Семья это одновременно и наш тыл, и поле для духовной работы. Как говорится, никого мы не радуем и не раним так сильно, как самых близких людей 😢
⠀
Никто не застрахован от разлада в семье. А двери храма всегда открыты, чтобы помочь вам. Но это не означает, что можно переложить всю ответственность на плечи священнослужителя.
⠀
❓ У меня к вам вопрос, дорогие подписчики: посещая церковь, как часто вы общаетесь со священником?
Если не общаетесь, то почему❓

Сорок первый день Великого поста

Воскрешение праведного Лазаря

Одним из величайших чудес, совершённых Христом и особо прославивших Его имя перед крестными страданиями, было воскрешение Лазаря. В городе Вифании проживало семейство последователей Господа, состоящее из Лазаря и его сестёр – Марфы и Марии. Пользуясь особым расположением Иисуса, они отвечали Ему взаимной, горячей любовью. Марта всегда с готовностью хлопотала об угощении, Мария же любила сидеть у ног Учителя и слушать Его слова. Однажды Лазарь тяжело заболел. Встревоженные сёстры известили об этом Господа. Он ответил: «эта болезнь не к смерти, но к славе Божией, да прославится через нее Сын Божий». Когда спустя два дня Иисус с учениками направился в Вифанию, Лазарь был уже мёртв. Марфа, выйдя навстречу Христу, произнесла: «Господи! Если бы Ты был здесь, не умер бы брат мой. Но и теперь знаю, что чего Ты попросишь у Бога, даст Тебе Бог». Иисус говорит ей: «Я есмь воскресение и жизнь; верующий в Меня, если и умрет, оживет». Приблизившись к склепу, Иисус повелел отвалить камень, преграждавший в него вход. Марфа робко протестовала, опасаясь, что тронутое тлением тело станет смердить, ибо уже четыре дня останки брата покоились во гробе. Но Иисус громким голосом воззвал: «Лазарь! Иди вон». И умерший показался у порога склепа [см. Ин. 11.1-44]. Молва об этом чуде быстро облетела всю Иудею, оттого при въезде в Иерусалим Господь был встречен ликующими криками народа. Воскресив четверодневного мертвеца, Христос явил Свою абсолютную власть над смертью. Совершив чудо воскресения непосредственно перед крестным страданием и смертью, Он давал понять, что по Своей воле идёт на заклание во имя спасения человечества, и что Его умирание на Кресте станет не поражением, но победой над смертью и, наконец, что Сам Он воскреснет. Воскрешение Лазаря Церковь вспоминает в субботу, предшествующую Вербному воскресенью.

Յիշատակ յարութեան Ղազարու

Քրիստոսի գործած հրաշքներից մեկը, որն առանձնապես փառավորեց Նրա անունը չարչարանքներից առաջ, Ղազարոսի հարությունն էր: Բեթանիա քաղաքում ապրում էր մի ընտանիք, որի անդամները՝ Ղազարոսը և նրա քույրեր Մարթան ու Մարիամը, Տիրոջ ուսմունքի հետևորդներն էին: Հիսուսը շատ էր սիրում նրանց, նրանք էլ փոխադարձ ջերմագին սիրով կապված էին Փրկչի հետ: Մարթան միշտ սիրով սպասավորում էր սեղանը, իսկ Մարիամը սիրում էր նստել Տիրոջ ոտքերի մոտ և ունկնդրել Նրա խոսքերը: Մի օր Ղազարոսը ծանր հիվանդացավ: Իրենց եղբոր կյանքի համար տագնապելով՝ քույրերն այդ մասին տեղեկացրին Հիսուսին: Նա պատասխանեց. «Այդ հիվանդությունը մահաբեր չէ, այլ Աստծո փառքի համար է, որպեսզի դրանով փառավորվի Աստծո Որդին»: Երկու օր անց Հիսուսն Իր աշակերտների հետ գնաց Բեթանիա: Ղազարոսն արդեն մահացել էր: Մարթան, ընդառաջ ելնելով Հիսուսին, ասաց. «Տե՛ր, եթե այստեղ լինեիր, եղբայրս մեռած չէր լինի: Բայց հիմա էլ գիտեմ, որ ինչ էլ խնդրես Աստծուց, Քեզ կտա»: Հիսուսը նրան ասաց. «Քո եղբայրը հարություն կառնի»: Մարթան պատասխանեց. «Գիտեմ, որ հարության ժամանակ, վերջին օրը, հարություն կառնի»: Նա նկատի ուներ համընդհանուր հարությունը, մինչդեռ Տերը խոսում էր ներկայի մասին: Եվ Նա ասաց. «Ես իսկ եմ հարությունը և կյանքը. ով հավատում է Ինձ, թեպետ և մեռնի, կկենդանանա»: Եվ գերեզման գնալով՝ Հիսուսը պատվիրեց բացել մուտքը: Մարթան վախենում էր, որ դիակն արդեն հոտած կլինի, քանի որ չորրորդ օրն էր մահվանից ի վեր: Այդժամ Հիսուսը բարձր ձայնով աղաղակեց ու հրամայեց. «Ղազարո՛ս, վե՛ր կաց, դո՛ւրս արի»: Եվ Ղազարոսը հարություն առավ [տե՛ս Հովհ. 11.1-44]: Այս հրաշքի լուրն արագորեն տարածվեց հրեաների մեջ, և երբ Տերը մտնում էր Երուսաղեմ, ժողովուրդը Նրան դիմավորում էր ցնծագին աղաղակներով: Չորս օրվա մեռյալին հարություն տալով՝ Քրիստոս ցույց տվեց Իր լիակատար իշխանությունը մահվան վրա: Եվ Նա այդ կատարեց Իր չարչարանքներից և խաչելությունից անմիջապես առաջ, որպեսզի մարդիկ հասկանան, որ Ինքը կամավոր է կրում դրանք՝ հանուն մեր փրկության, որ Իր մահը խաչի վրա ոչ թե Իր տկարությունն է, այլ հաղթանակը չարի և մահվան հանդեպ, և որ, վերջապես, Ինքն էլ հարություն պիտի առնի: Ղազարոսի հարության հիշատակը Եկեղեցին տոնում է Ծաղկազարդին նախորդող շաբաթ օրը:

ԱՎԱԳ ՇԱԲԱԹ

Այսպես է կոչվում Ծաղկազարդից մինչև Զատիկ ընկած շաբաթը, որի յուրաքանչյուր օրը Ավագ անունն է կրում, քանի որ այդ ընթացքում Քրիստոս իրականացրեց Իր վերջին, գլխավոր տնօրինությունները: Այդ օրերին Եկեղեցին հանդիսավոր արարողություններով մասնակից է դառնում Տիրոջ երկրային կյանքի այս վերջին շրջանին՝ քայլ առ քայլ ընթանալով Նրա հետ և հիշատակելով միմյանց հաջորդող խորհրդավոր և փրկարար իրադարձությունները: Ծաղկազարդին, կիրակի օրը, իրականացավ Քրիստոսի հանդիսավոր մուտքը Երուսաղեմ: Այս օրը վերապրում ենք Փրկչին դիմավորող ժողովրդի ցնծությունը: Եվ այդ խորհրդով եկեղեցում հավատացյալներին ուռենու նորաբողբոջ ճյուղեր են բաժանվում: Ավագ երկուշաբթի օրը Տերը չորացրեց անպտուղ թզենին. դա խորհրդանշում է հոգևոր պտուղ չտվող մարդկանց սպասող պատուհասը: Այդ օրը եկեղեցում ընթերցվում է դրախտից Ադամի ու Եվայի արտաքսման վերաբերյալ սուրբգրային համապատասխան հատվածը՝ այդպիսով զգաստացնելով մեզ և մղելով պատվիրանապահության: Երեքշաբթի օրը Քրիստոս ընդհարում ունեցավ փարիսեցիների հետ և հանդիմանեց նրանց, որոնք էլ վերջնականապես վճռեցին մահվան մատնել Տիրոջը: Այս օրը եկեղեցում ընթերցվում է 10 կույսերի առակը՝ իբրև հորդոր առաքինության գործերով նմանվելու իմաստուն կույսերին: Ավագ չորեքշաբթի օրը հիշատակվում է Հուդայի մատնությունը, ինչպես նաև մեղավոր կնոջ ապաշխարությունը, որն անուշահոտ յուղով օծեց Հիսուսի ոտքերը: Ավագ հինգշաբթի խորհրդավոր ընթրիքի հիշատակն է: Այս օրը եկեղեցում պատարագ է մատուցվում և կատարվում ոտնլվայի արարողությունը: Ուրբաթ օրը Հիսուսի չարչարանքների, Նրա խաչելության և թաղման հիշատակն է: Իբրև սգո նշան՝ եկեղեցու խորանը ծածկվում է սև վարագույրով: Կեսօրին կատարվում է խաչելության, իսկ երեկոյան՝ թաղման կարգը՝ թափորով: Շաբաթ օրը Տերը մարմնով մնաց գերեզմանում, իսկ հոգով իջավ դժոխք և այն ավերելով՝ ազատագրեց ննջեցյալների հոգիները: Դժոխքի ավերման ուրախալի հիշատակությունը վերաճում է Քրիստոսի հրաշափառ հարության կանխաճաշակման: Երեկոյան կատարվում է ճրագալույց և Զատիկի նախատոնակը, և բոլորը ցնծագին ողջունում են միմյանց՝ ասելով. «Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց»:

ВЕЛИКАЯ (СТРАСТНАЯ) СЕДМИЦА

Так называется неделя, которую предваряет Вербное воскресенье и завершает Пасха. Все дни недели также именуют «великими», поскольку именно в этот период осуществился самый важный, заключительный этап Господня домостроительства. На Великой седмице Церковь в священных обрядах соучаствует в последних днях земной жизни Христа, следуя за Ним по пятам и поминая сменяющие друг друга таинственные и спасительные события. В Вербное воскресенье осуществился торжественный вход Господень в Иерусалим. В этот день присутствующие в храме ликуют вместе с иудейским народом, встречающим Спасителя, а Церковь в ознаменование этого события раздаёт всем желающим веточки ивы с набухшими почками. В Великий Понедельник Господь проклинает неплодную смоковницу, предызображая кару, ожидающую людей, не приносящих духовного плода. В этот день в храме читаются ветхозаветные фрагменты об изгнании прародителей из рая, слушание которых побуждает к трезвению и хранению заповедей. В Великий Вторник Христос произносит обличительную речь к фарисеям, те же окончательно решают предать Его смерти. В этот день в церкви читают притчу о десяти девах как увещание в делах добродетели уподобляться мудрым девам. В Великую Среду поминают предательство Иуды, а так же – покаяние жены-грешницы, помазавшей ноги Иисуса драгоценным миром. В Великий Четверг воспоминается Тайная вечеря. В храме совершают Божественную литургию и обряд омовения ног. Великая Пятница – день воспоминаний о Христовых страстях, распятии и погребении. В знак скорби алтарь закрывают чёрной завесой. В полдень совершается канон распятия, а вечером – обряд погребения Спасителя, сопровождаемый крестным ходом. В Великую Субботу Господь, телом оставаясь в могиле, душой спускается в ад и, разрушив его, освобождает души усопших. Радостное воспоминание разрушения ада перерастает в предвкушение славного Христова воскресения: вечером совершается торжественное предпасхальное богослужение – Чрагалуйц. Все с ликованием приветствуют друг друга, возглашая: «Христос воскресе!».