مرا چو سبحه گره آن‌زمان به کار افتاد
که کار من زِ توکّل به استخاره کشید
#صائب_تبریزی

فرامشی زِ فراموشیِ تو می‌خیزد
اگر تو یاد کنی، یاد می‌کنیم ترا
#صائب_تبریزی

یابد چگونه راه در آن زلف دست ما؟
جایی که شانه می‌گزد از دور پشت دست
#صائب_تبریزی

یکی است محرم و بیگانه پیشِ غیرتِ من
تُرا نهفته زِ خود در کنار می‌خواهم ...
#صائب_تبریزی

مرا زِ تیغِ تغافل بس است ایمایی
من آن نیَم که توقّع کنم سلام از تو
#صائب_تبریزی

جهان به مجلس مستانِ بی‌خرد ماند
که در شکنجه بود هر کسی که هشیارست
#صائب_تبریزی

از شیر مادرست به من مِی حلال‌تر
زین لقمهٔ غمی که مرا در گلو گرفت
#صائب_تبریزی

ای زلف یار، سخت پریشان و درهمی
دست بریدهٔ که ترا شانه می‌کند؟
#صائب_تبریزی

از بس که دل زِ دیدنت از جای رفته‌است
تا روز بازخواست نیاید به جای خویش
#صائب_تبریزی

مست خیال را به وصال احتیاج نیست
بوی گُلم زِ صحبت گُل بی‌نیاز کرد ...
#صائب_تبریزی