دل چو مویی شد و نگشود کَس از وی گرهی
ماند چون سبحه، به یک رشته، گرفتاری چند
#قدسی_مشهدی

غیرتم با تو چنان است که شبها به خیال
جنگ پهلویِ تو با صورتِ دیبا دارم ...
#قدسی_مشهدی

گشاده‌روی به هر در شدم چو آینه ، لیک
چو پشتِ آینه از کَس نیافتم رویی ...
#قدسی_مشهدی

معصیت را خنده می‌آید زِ استغفار ما ...
#قدسی_مشهدی

رخ مپوش از من گهِ نظّاره این عیب است عیب
کز سر خوان کریم آید گدایی بی‌نصیب ...
#قدسی_مشهدی

گر بمیریم زِ حسرت در خواهش نزنیم
که چو نخل ادب از خاک حیا خاسته‌ایم
#قدسی_مشهدی

زِ چاک سینه‌ام دل می‌کند نظّارهٔ زلفش
چو مرغی کز قفس بیند به حسرت آشیانش را
#قدسی_مشهدی

چنان دلم شب هجران بر آتش غم سوخت
که هر نفس که کشیدم زِ سینه عالم سوخت
#قدسی_مشهدی

خُرم دلی که در خمِ زلفِ تو جا گرفت ...
#قدسی_مشهدی

مگر فردا به قتلم خواهد آمد یار کز هر سو
به گوشم امشب آواز مبارکباد می‌آید ...
#قدسی_مشهدی

دارم دلی ، امّا چه دل ، صدگونه حرمان در بغل
چشمی‌و‌خون در آستین ، اشکی‌و‌طوفان در بغل
#قدسی_مشهدی

در غیرتم که سایه چرا با تو همره است
دنبال کَس مباد دلِ بدگمان من ...
#قدسی_مشهدی

بستیم زِ احوال دو عالم لبِ پرسش
منّت زِ کَس از بهر جوابی نکشیدیم
#قدسی_مشهدی

کفر و دین باختم از نیم‌نظر بر رُخ دوست
دیده رسواشدهٔ گبر و مسلمانم کرد ...
#قدسی_مشهدی

اشکم تمام گشت چو آتش زدم به دل
خون برطرف شود چو بسوزی کباب را
#قدسی_مشهدی

چگونه با دگران بینمت که عکسِ رُخت
اگر در آینه افتد زِ غیرت آب شوم ...
#قدسی_مشهدی

سرت نمی‌شود از جام صحبتِ ما گرم
مگر خمار زِ پیمانه دگر داری؟
#قدسی_مشهدی