کنجِ تنهایی‌ام از گور درش بسته‌تر است ...
#کلیم_کاشانی

هلاکِ چشمِ ادافهمی‌ام که دریابد
هر آن سخن که زِ دل بر زبان نمی‌آید
#کلیم_کاشانی

از تیغ ابروی تو زِ بس زخم خورده‌ام
جرأت نمی‌کنم که به محراب رو کُنم
#کلیم_کاشانی

مستی چشم تُرا نازم که در دوران او
سبحه را زاهد بمی گل کرد و زان پیمانه ساخت
#کلیم_کاشانی

تا زِ دل آهی کشیدم جمله دلها در گرفت
باد بود، از آتشِ یک‌خانه چندین خانه سوخت
#کلیم_کاشانی

دو دستم هر دو در بندست در زلف و لبِ ساقی
ندانم گر بگیرم جام، بگذارم کدامین را ...
#کلیم_کاشانی

بروی دشت اگر گردبادت آید پیش
ازو بپرس زِ احوال بیقراری ما ...
#کلیم_کاشانی

بی‌کسانیم، گذاری به سر ما که کُند
مگر از گریه گهی بگذرد آب از سر ما
#کلیم_کاشانی

غمزه‌ات کار دلم ساخت به یک چشم‌زدن
دامنی تا زدی آتش به کباب افتاده‌ست
#کلیم_کاشانی

روی گرمی چو نبینیم به‌کَس وا نشویم
نخلِ مومیم بجز شعله نچیند بر ما ...
#کلیم_کاشانی