جای دل در سینه‌ی صدپاره دارم آتشی
شعله را چون گُل درون پیرهن پیچیده‌ام
#رهی_معیری

تا به کنار بودیَم بود به جا قرار دل
رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده‌ام
#رهی_معیری

با غیر گذشت و سوخت جانم از رشک
ای آه دل شکسته کو تأثیرت؟ ...
#رهی_معیری

من که بیدارم از جداییِ توست
تو چرایی به نیمه‌شب بیدار ...؟
#رهی_معیری

بهر هر یاری که جان دادم به پاس دوستی
دشمنی‌ها کرد با من در لباس دوستی ...
#رهی_معیری

به درد و داغ در این گوشه سوختیم و نبود
کسی که برزند آبی بر آتش دلِ ما ...
#رهی_معیری

به هجر و وصل مَرا تاب آرمیدن نیست
یکی‌ست شنبه و آدینه‌ای که من دارم ...
#رهی_معیری

با گُل و خار جهان یک رنگم از روشندلی
صبح سیمینم سیه‌کاری نمی‌آید زِ من ...
#رهی_معیری

زنده باد آنکس که هست از جان هوادار وطن 🇮🇷
#رهی_معیری

از تنگدلی پاس دلِ تنگ ندارم
چندان کشم اندوه که اندوه کَسم نیست
#رهی_معیری

امشب کمندِ زلفِ ترا تاب دیگری است
ای فتنه در کمین دل و هوش کیستی؟
#رهی_معیری

چون صبا در زیر زلفش هرکجا کردم گذار
یک جهان دل‌بسته بر هر تار مویی یافتم
#رهی_معیری‌‌

دلِ زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به نازِ خود فزودی
#رهی_معیری‌‌

کامی نبرده‌ایم از آن سیمتن رهی
از دور بوسه بر رخِ مهتاب داده‌ایم
#رهی_معیری

گوشِ مرا زِ نغمه‌ی شادی نصیب نیست
چون جویبار ساخته‌ام با نوای اشک ...
#رهی_معیری

اُفتاده باش، لیک نه‌چندان که همچو خاک
پامال هر نبهره شوی از فروتنی ...
#رهی_معیری

مباش جانِ پدر غافل از مقامِ پدر
که واجب‌ است به فرزند احترام پدر
اگر زمانه به نام تو افتخار کُند
تو در زمانه مَکن فخر جز به‌ نام پدر
#رهی_معیری

درون پیرهنت گر نهان کنیم چه سود؟
نسیم صبحی و از پیرهن گریزانی
#رهی_معیری