متّفق می‌شوم که دل ندهم
معتقد می‌شوم دگر بارت
#سعدی

عجب در آن سر زلفِ مُعَنبَر مفتول
که در کنار تو خُسبد ، چرا پریشان است؟
#سعدی

روز رویش چو برانداخت نقاب شب زلف
گفتی از روز قیامت شب یلدا برخاست
#سعدی

گفته بودم چو بیایی غمِ دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
#سعدی

چندان که می‌بینم جفا، امّید می‌دارم وفا
چشمانتْ می‌گویند لا، اَبروت می‌گوید نَعم
#سعدی

دعایی گر نمی‌گویی به دشنامی عزیزم کن
که گر تلخ است شیرین است از آن لب هر چه فرمایی
#سعدی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
به وفای تو که گر خشت زنند از گِلِ من
همچنان در دلِ من مهر و وفای تو بود
#سعدی

پیرهن می‌بدرم دم به دم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم
#سعدی

تا خود کجا رسد به قیامت نمازِ من
من روی در تو و همه‌ کَس روی در حجاز
#سعدی

گفتم یکی به گوشهٔ چشمت نظر کنم
چشمم دَرو بماند و زیادت مُقام شد
#سعدی

ای دوست روزهای تنعم به روزه باش
باشد که درفِتَد شبِ قدرِ وصالِ دوست
#سعدی

گر نسیم سحر از خلق تو بویی آرد
جان فشانیم به سوغات نسیم تو، نه سیم
#سعدی

ما را که رَه دهد به سراپردهٔ وصال
ای باد صبحدم خبری دِه زِ ساحتش
#سعدی

مناسب لبِ لعلت حدیث بایستی
جوابِ تلخ بدیع است از آن دهان ای دوست
#سعدی

حیف است سخن گفتن با هرکس از آن لب
دشنام به من دِه که درودت بفرستم ...
#سعدی

وانگه که به تیرم زنی اوّل خبرم ده
تا پیشترت بوسه دَهم دست و کمان را
#سعدی

مَکُن شادمانی به مرگِ کسی
که دهرت نماند پس از وی بسی
#سعدی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
دانی از دولتِ وصلت چه طلب دارم؟ هیچ
یادِ تو مصلحتِ خویش ببرد از یادم ...
#سعدی

زخم خونینم اگر به نشود ، به باشد
خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست
#سعدی