■تنها

کلاغان فریاد برمی‌آورند و
با همهمه‌ی بسیار به شهر می‌آیند
به زودی برف می‌بارد،
خوشا آن‌که موطنی دارد!

اکنون تو خموش ایستاده‌ای
و به پس پشت می‌نگری
چندی است؟
تو کیستی؟
دیوانه‌ای از هجوم زمستان‌ها
به جهان گریخته؟
جهان، دروازه‌ای
به هزاران کویر خاموش و سرد!
آن کو ببازد
آن‌چه تو از کف داده‌ای
در هیچ منزلی
درنگ نخواهد کرد

اکنون تو پریده‌رنگ ایستاده‌ای
محکوم کوچ زمستانی
ماننده دودی که
پیوسته، آسمان‌های سردتری می‌جوید!

ای پرنده، نغمه‌ات را
با آوای مرغ صحرا درآمیز
و تو، ای دیوانه
پنهان کن قلب خونین خویش را
در یخ‌زار و در خواری!

کلاغان فریاد برمی‌آورند و
با هیاهوی بسیار به شهر می‌آیند
به زودی برف خواهد آمد
وای بر آن که موطنی ندارد!

#فریدریش_نیچه
@Arrt_Cafe