حقيقت چيست؟
ارتش متحركي از استعاره‌ها، كنايه‌ها، انسان‌انگاری‌ها، و خلاصه مجموعه‌ای از روابط انسانی که در معرض پُررنگ‌سازی، برگردان و تزئين شاعرانه و ادبی قرار گرفته‌اند، وپس از این‌که مدتی مدید مورد استفاده بوده‌اند، برای یک قوم تثبيت شده و معيار و الزام‌آور به‌نظر می‌رسند.
حقایق اوهامی هستند که فراموش کرده‌ایم وهم‌اند، استعاراتی که با استفاده‌ی مکرر فرسوده شده و هرگونه قدرت حسی را از دست داده‌اند، سکه‌هایی که نقش‌شان پاک شده و اکنون دیگر تکه‌ای فلز تلقی می‌شوند، نه سکه.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #زايش_تراژدي
بخش: درباره‌ی حقيقت و دروغ‌گویی به معنايي نااخلاقي

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

كلّي‌ترين فرمول در بنيادِ هر دين و اخلاق اين است‌كه: «چنين و چنان‌كن و چنان و چنين مكن تا سعادتمند شوي! وگرنه خودداني...» اساسِ هر اخلاقي، هر ديني، همين دستور است__من اين را گناهِ نخستينِ عقل مي‌نامم و بي‌عقليِ ناميرا.
اين فرمول در دهانِ من باژگونه شده است__اين است نخستين نمونه‌يِ «ارزيابيِ دوباره‌يِ همه‌يِ ارزش‌ها» كه من كرده‌ام: يك آدمِ درست-و-حسابي، يك آدم «سعادتمند»، مي‌بايد به غريزه كارهايي را بكند و سراغ كارهايِ ديگر نرود.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #غروب_بت‌ها
بخش: چهار خطايِ بزرگ

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

در میان آموزگاران اخلاق و زاهدان چیزی کمیاب‌تر از شر‌فمندی نیست. خود چه بسا خلاف این بگویند و به آن حرف ایمان هم داشته باشند. زیرا هرگاه یک باور سودمندتر و کارآمدتر و پذیرفتنی‌تر از ریاکاریِ آگاهانه باشد، ریاکاری، به حکم غریزه، بی‌درنگ بدل به معصومیت می‌شود: اصل یکم برای فهم هر زاهد بزرگ.

#فردریش_نیچه
#غروب_بت‌ها
ترجمه‌ی داریوش آشوری

Join Link↘
🆔 @fnietzsche

بله؟
بشر همانا یکی از خطاهای خداست؟
یا خدا همانا یکی از خطاهای بشر؟

#فردریش_نیچه
#غروب_بت‌ها
ترجمه‌ی داریوش آشوری

📍عکس را باز کنید.📍

Join Link↘
🆔 @fnietzsche

يك‌بار اپيكتتوس* گفت: «وقتي كودكت را مي‌بوسی، به خود بگو شاید فردا مرده باشد.» به او گفتند: «نفوس بد می‌زنی.» گفت: «نه، به‌هیچ‌وجه، فقط به کار طبیعت اشاره می‌کنم. آیا سخن‌گفتن از درو کردن ذرت‌های رسیده، نفوس بد زدن است؟»

#ماركوس_اورليوس (امپراتور روم و يكي از مشهورترين فلاسفه‌ي رواقي)
از كتاب: #تأملات
ترجمه‌ي عرفان ثابتي

*اپيكتتوس: از حكماي مشهور رواقي و يكي از بنيان‌گذاران و گسترش‌دهندگان اين نحله مي‌باشد.

روح انتقام: دوستانِ من همانا كه بشر تاكنون چيزي بهتر ازين نينديشيده است. و هرجا كه رنج در كار بوده است كيفر را نيز در كار آورده‌اند.
«کیفر» آن نامي‌ست كه انتقام بر خود مي‌نهد و با نامي دروغين نيرنگ‌بازانه برايِ خود وجدان آسوده مي‌خرد.
و از آن‌جا كه اراده‌گر خود به رنج است ازين كه به واپس اراده نتواند كرد، پس اراده و تماميِ زندگي كيفري به‌شمار مي‌آيد.
و آن‌گاه اَبر از پسِ اَبر بر سرِ جان غلتيد؛ تا اين‌كه سرانجام جنون موعظه كرد:
«همه‌چیز در گُذر است. پس همه‌چيز سزاوارِ درگذشتن است!»

#فردریش_نیچه
از كتاب: #چنين_گفت_زرتشت
درباره‌ي نجات

Join Links↘️
🆔 @Pooria_mgh1844
🆔 @fnietzsche

امروز پانزدهم اكتبر سالروز تولد فريدريش نيچه، فيلسوف مشهور آلماني است.
به اين مناسبت، فقراتي از آثار مختلف او را ارسال خواهيم كرد:

فقط پس‌فردا از آنِ من است، زيرا بعضي‌ها تازه پس از مرگ به دنيا مي‌آيند.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #دجال

من از امروز ام و از پيش ازين. اما چيزي در من است كه از فرداست و از پس‌فردا و از پس ازين.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #چنين_گفت_زرتشت

من چيزهايي آفريدم، كه دندان‌هاي زمانه از پسِ جويدنِ آن‌ها بر نمي‌آيد.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #غروب_بت‌ها

در پايان نيز يكي از قطعات مورد علاقه‌ي خود را از كتاب چنين گفت زرتشت مي‌آورم:

آري، چيزي رويين و در-گور-نَرَفتني در من است، چيزي صخره‌شكن، يعني اراده‌ي من. او آرام و پا بر جا از خلالِ ساليان مي‌گذرد.
او آن اراده‌يِ دير سال‌ام، بر پاهايِ من به راهِ خويش مي‌رود: نهاد-اش آهنين‌دل است و رويين.
تنها پاشنه‌ام رويين است. هنوز زنده‌اي و همان‌اي كه بودي، اي شكيباترين! هنوز گورها را همه بر مي‌شكافي و بر مي‌آيي.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #چنين_گفت_زرتشت
بخش: سرودِ عزا

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

اشتباهِ اساسيِ #شوپنهاور در بابِ اراده (چنانكه گويي آز و كشش و غريزه در اراده خاصيت اصلي باشد). خود نمونه‌ای است و وضع را خوب مجسم مي‌کند:
پست‌سازيِ ارزشِ اراده تا به درجه‌يِ بازنشناختن: همچنين كينه‌توزي نسبت به خواستن! آزمايش و كوشش در نخواستن و در فاعل بي‌هدف و بی‌مقصد بودن (فاعلِ فارغ از اراده بودن)...
همه نشانه‌يِ بزرگِ خستگي يا ضعفِ اراده است: زيرا كه اراده در واقع آن است كه بر اميالِ تند به‌سانِ آمر رفتار كند و فرمان راند و به آن‌ها راه و اندازه نمايد...

#فردریش_نیچه
از كتاب: #اراده‌ی_معطوف_به_قدرت
ترجمه‌یِ محمدباقر هوشيار

تفسير:

طبقِ نظرِ شوپنهاور، تمامِ موجودات در تلاش براي حفظِ زندگي و بقا هستند. وي اين نيروي پيش‌راننده را «اراده‌ي معطوف به حيات» نام نهاده است. اما طبق استدلال اين فيلسوف، انسان‌ها به دليلِ سيري‌ناپذيريِ اميال خويش، دچار پوچي ميشوند.
نيچه انتقادِ خود را اين‌گونه بيان مي‌كند:
مقصود از واژه‌ی «اراده»، خواستن چيزي است و شوپنهاور از لفظ اراده به «پوچی» و اصطلاحاً «نخواستن» می‌رسد و اين تناقضي را پديد مي‌آورد كه موجب باطل شدنِ استدلالِ شوپنهاور مي‌گردد.
بنابراين، از ديدگاهِ نيچه، اراده فقط بايد در مسيرِ ‌«خواست زندگی» گام بردارد و این نیرو هیچ‌گاه نباید منتهی به پوچ‌گرایی گردد.

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

چون بودا خبردار شد كه پسري برايِ او به دنيا آمده است، گفت: «راهولايي برايم دنيا آمده است، بندي بر بندهايم افزوده شده است.» (راهولا اين‌جا يعني «دیوبچه»)؛ و اين حرفِ هر فيلسوفي ست. هر «جانِ آزاده» از پسِ يك دم بي‌فكري دمي ديگر مي‌بايد غرق در فكر شود، چنان‌كه روزي براي بودا پيش آمد. او با خود انديشيد، «زندگي در خانه، در جايگاهِ ناپاكي، تنگ و خفقان‌آور است. آزادي در تركِ خانه است»: «و با اين انديشه خانه را ترك كرد.»
آرمانِ زُهد چنان پل‌هايي به استقلال مي‌گشايد كه هر فيلسوفي با شنيدنِ داستانِ مردانِ استواري كه روزي به هرگونه بندگي "نه" گفتند و سر به بيابان گذاشتند، مي‌بايد در دل از شادي برايِ ايشان كف بزند؛ گيرم كه آنان جز خرانِ نيرومند نبودند، درست باژگونه‌ي يك جانِ نيرومند.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #تبارشناسي_اخلاق
بخش: معنايِ آرمانِ زُهد چي‌ست؟

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

اطلاعات تاريخي از اين جهت مورد نفرت است كه ما هنوز نيازهايِ خود را رفع نكرده‌ايم و لذا هر چه مانع و رادع تأمين نيازها و احتياجات‌مان باشد، جداً زائد مي‌نمايد.
ما مطمئناً به تاريخ نياز داريم، ولي نيازِ ما به تاريخ با نيازي كه كاهلان و كم‌تحرّكان در برج عاج دارالعلم‌ها به تاريخ دارند، تفاوت دارد؛ اگرچه چنان كسي ممكن است نيازها و بايدهايِ ما را از تاريخِ خام و بي‌جاذبه تشخيص بدهد. ما به تاريخ به خاطرِ زندگي و فعاليت محتاج‌ايم نه براي آن‌كه ما را از زندگي و عمل دور كند يا حتي براي اين‌كه آلام و دردهايِ زندگيِ خويشتن‌طلبانه و فعاليت ساده و ترس‌آلودِ ما را تخفيف دهد.
ما بر آنيم فقط تا آن‌جا در خدمتِ تاريخ باشيم كه تاريخ در خدمتِ زندگي و حيات‌مان قرار مي‌گيرد: زيرا ممكن است كسي براي مطالعه‌ي تاريخ به حدي ارزش قائل باشد كه ديگر از رشد باز ايستد و تباه شود، پديده‌اي كه دردمندانه در رويارويي با عوارضِ خاص روزگار خودمان ناگزير به اعتراف آنيم.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #تأملات_نابهنگام
بخش: در بابِ سود و زيانِ تاريخ براي زندگي

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

مسيحيت "اروس"* را زهر نوشاند، اما نمُرد، بلكه __ به مرتبه‌ي رذيلت فرواُفتاد.

#فردریش_نیچه
#فراسوي_نيك_و_بد

*اروس (به يوناني Ἔρως)، خداي عشق در يونان باستان است.

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

قدّیسی که خاطر خدا از وی خرسند است، یک اخته‌ی آرمانی‌ست...
آن‌جا که "ملکوت خدا" آغاز می‌شود، زندگی پایان می‌گیرد.

#فردریش_نیچه
از کتاب: #غروب_بت‌ها
ترجمه‌ی داریوش آشوری

📍عبارت خرسندی خدا از قدّیس، به آیه‌ی ۱۲:۱٨ انجیل متّا اشاره دارد:
"اینک بنده‌ی من که او را برگزیده‌ام و حبیبِ من که خاطرم از وی خرسند است."
📍اخته: انسان یا حیوانی که بیضه‌اش را کشیده باشند.

Join Link↘
🆔 @fnietzsche

«چرا چنين سخت؟»__زغال‌سنگ روزي به الماس چنين گفت__«مگر ما خويشانِ نزديك نيستيم؟»
چرا چنين نرم؟ برادران، من از شما چنين مي‌پرسم: مگر شما برادرانِ من نيستيد؟
چرا چنين نرم؟ چنين سست و تسليم؟ چرا ردّ و انكار در دل‌هايِ شما چنين بسيار است؟ چرا سرنوشت در نگاه‌هايِ شما چنين كم؟
و اگر نخواهيد سرنوشت باشيد و سرسخت، چگونه توانيد همپايِ من فتح كرد؟
و اگر سختيِ شما نخواهد برق زند و بدرّد و ببُرَد، چگونه توانيد روزي همپاي من آفريد؟
زيرا آفرينندگان سخت‌اند. و سعادت در نظرِ شما اين باد كه هزاره‌ها را چنان در چنگ بفشاريد كه موم را.
سعادت نگاشتنِ خواستِ هزاره‌ها ست؛ نگاشتني همچون نگاشتن بر مفرغ، بر سخت‌تر از مفرغ، بر اصيل‌تر از مفرغ. تنها اصيل‌ترينان يكپارچه سخت‌اند.
برادران، من اين لوحِ نو را بر فرازِ شما مي‌نهم: سخت شويد!

#فردریش_نیچه
از كتاب: #چنين_گفت_زرتشت
درباره‌ي لوح‌هايِ نو كُهن

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche