#60_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmonning ozod bõlganini eshitgan qavm-qarindoshlar yiğilib mehmonga kelishgan, Usmon esa halı ham kelmayotgan edi. Uy odamlar bilan tõlib ketgan, qõl-qõlga tegmasdi. Sakiyna oshxonaning derazasidan tinmay hovliga qarar, kõzlari tõrt bõlgandi. Usmonning singlisi Fotima uni kõrib, xavasdan kulib qõyardi. Usmon ham keldi. Uning yoniga birinchi bõlib Xaliyma honim qõlida Zaynab bilan chiqdi. Zaynabni oppoq kiyimlar bilan yasantirib qõyishgan edi. Kõzlari Usmonga tushishi bilan ovoz chiqarib gapirib, kulardi. Uni qõliga olib onasi bilan kõrishdi. Ona yiĝlashdan õzini tõxtata olmasdi. Kelganlar Usmon bilan kõrisharkan, Sakiyna asabiylashar edi:
—Tõrt yarim oy kutib yoniga borolmasang yomon ekan. Shuncha kõrishishgani yetmaydimi deb pichirlar, Fotima kulib:
—Farhod va Shirinimiz bir biriga zorku dedi.
Sakiyna:
—Ular bizga xavas qilsin deb kuldi. Odamlar tarqagach Usmonni Fotima oshxonaga olib kirdi. Sakiyna uni kõrishi bilan muzlatgichning orqasiga bekinib oldi. Õziga kelib, qarshiga chiqdi. Usmonni kõrib bir sõz aytolmas, faqat yiĝlardi. Usmon uning kõz yoshlarini artdi. Peshonasidan õpib:
—Sendan roziman gulim . Alloh sendan rozi bõlsin dedi. Shu kundan buyon hozirgacha baxtli hayot kechirmoqdalar. Alloh ikki qalbni qiyomatgacha ayirmasin. Ishq dostonlari õz gõzalligini yõqotmasin. Afsonalar oramizda yashaydi. Faqat biz ularni bilmaymiz. Ularni birgalikda topamiz.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh