ای مرد دانشمند تو دو
گوش از این بربند تو
مشنو تو این افسون که‌او
ز افسون ما افسانه شد

زین حلقه نجهد گوش‌ها
کاو عقل برد از هوش‌ها
تا سر نهد بر آسیا
چون دانه در پیمانه شد

#مولانای_جان

بازی مبین بازی مبین اینجا تو جانبازی گزین
سرها زعشق جعداوبس سرنگون چون شانه شد

غره مشو با عقل خود بس اوستاد معتمد
که‌استون عالم بود او‌، نالان‌تر از حنانه شد

#مولانای_جان

هَله هُش دار که در شهرْ دو سه طَرّارند
که به تدبیرْ کُلَهْ از سَرِ مَه بردارند

دو سه رندند که هُشیارْ دل و سَرمستند
که فَلَک را به یکی عربده در چرخ آرند

#مولانای_جان

سَر دَهانند که تا سَر ندهی سِرّ ندهند
ساقیانند که انگور نمی‌افشارند

یارِ آن صورتِ غیبند که جانْ صورت اوست
همچو چشم خوش او خیره کُش و بیمارند

#مولانای_جان

صورتی‌اند ولی دشمن صورت‌هایند
در جهانند ولی از دو جهان بیزارند

همچو شیران بِدَرانند و به لب می‌خندند
دشمن همدگرند و به حقیقتْ یارند

#مولانای_جان

گوهر چه بود به بحر او جز سنگی
گردون چه بود بر در او سرهنگی

از دولت دوست هیچ چیزم کم نیست
جز صبر که از صبر ندارم رنگی


#مولانای_جان

گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی
یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی

آن وعده که کرده‌ای رها می‌نکند
ور نی خود را به رایگان کشته‌امی


#مولانای_جان

ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم
تو کعبه‌ای هر جا روم قصد مقامت می کنم

هر جا که هستی حاضری از دور در ما ناظری
شب خانه روشن می شود چون یاد نامت می کنم


#مولانای_جان