نیستم باده تا نشاطِ مرا
بِرُبایی ز جام و نوش کنی
نیستم شعله تا لهیبِ مرا
با نفس‌های خود خموش کنی
نیستم عطرِ گل که راه برم
با نسیمی به سوی خواب‌گَهَت
نیستم رنگ شب که بنشینم
با سکوتی به دیدهٔ سیَهَت
نیستم شعر نغز تا یک شب
بر لبت بوسه‌های گرم زنم
نیستم یاد وصل تا یک دم
بر رخت رنگ شوق و شرم زنم
نیستم نغمه‌ای که پُر سازم
جامِ گوش ترا ز مستی خویش
نیستم ناله‌ای که نیم‌شبی
با خبر سازمت ز هستیِ خویش
نیستم جلوهٔ سحر که با ناز
تن بسایم به پرده‌های حریر
گرم، روی ترا ببوسم و نرم
گویم:«ای شب! مرا ببین و بمیر»
نیستم سایهٔ تو تا از شوق
سرگذارم به خاکِ رهگذرت
ور شوم پایمال رهگذران
گویم:«ای نازنین! فدای سرت»
گره کور سرنوشتم من
پنجهٔ روزگار بست مرا
بگذر از من که نیک می‌دانم
نگشاید کسی به دست، مرا
آرزویی تو، آرزویِ محال
با منی هر زمان و دور از من
بی تو، ای آشنا! چه می‌خواهد
این دلِ تنگِ ناصبور از من؟
#سیمین_بهبهانی
بِرُبایی ز جام و نوش کنی
نیستم شعله تا لهیبِ مرا
با نفس‌های خود خموش کنی
نیستم عطرِ گل که راه برم
با نسیمی به سوی خواب‌گَهَت
نیستم رنگ شب که بنشینم
با سکوتی به دیدهٔ سیَهَت
نیستم شعر نغز تا یک شب
بر لبت بوسه‌های گرم زنم
نیستم یاد وصل تا یک دم
بر رخت رنگ شوق و شرم زنم
نیستم نغمه‌ای که پُر سازم
جامِ گوش ترا ز مستی خویش
نیستم ناله‌ای که نیم‌شبی
با خبر سازمت ز هستیِ خویش
نیستم جلوهٔ سحر که با ناز
تن بسایم به پرده‌های حریر
گرم، روی ترا ببوسم و نرم
گویم:«ای شب! مرا ببین و بمیر»
نیستم سایهٔ تو تا از شوق
سرگذارم به خاکِ رهگذرت
ور شوم پایمال رهگذران
گویم:«ای نازنین! فدای سرت»
گره کور سرنوشتم من
پنجهٔ روزگار بست مرا
بگذر از من که نیک می‌دانم
نگشاید کسی به دست، مرا
آرزویی تو، آرزویِ محال
با منی هر زمان و دور از من
بی تو، ای آشنا! چه می‌خواهد
این دلِ تنگِ ناصبور از من؟
#سیمین_بهبهانی
سعی کن روی پای خودت بایستی ...
اگر افتادی بدان که در این دنیا هیچکس خم نمیشود دست تو را بگیرد بلندت کند. سعی کن خودت پا شوی ...!
#سووشون
#سیمین_دانشور
اگر افتادی بدان که در این دنیا هیچکس خم نمیشود دست تو را بگیرد بلندت کند. سعی کن خودت پا شوی ...!
#سووشون
#سیمین_دانشور
ز من مپرس کی‌اَم ، یا کجا دیارِ من است ،
ز شهرِ عشقم و ،،، دیوانگی ، شعارِ من است ،
منم ، ستارهٔ شام و ،،، تویی ، سپیدهٔ صبح ،
همیشه ، سویِ رهت ، چشم انتظارِ من است ،
مرا به صحبتِ بیگانگان ، مده نسبت ،
که من عقابم و ،،، مردار ، کِی شکارِ من است؟ ،
#سیمین_بهبهانی
ز شهرِ عشقم و ،،، دیوانگی ، شعارِ من است ،
منم ، ستارهٔ شام و ،،، تویی ، سپیدهٔ صبح ،
همیشه ، سویِ رهت ، چشم انتظارِ من است ،
مرا به صحبتِ بیگانگان ، مده نسبت ،
که من عقابم و ،،، مردار ، کِی شکارِ من است؟ ،
#سیمین_بهبهانی
به خانه که آمدند،چند نامه تسلی آمیز رسیده بود.
از میان آنها تسلیت مک ماهون به دلش نشست وآن را برای خسرو و عمه ترجمه کرد:
«گریه نکن خواهرم.
درخانه ات درختی خواهد رویید،
و درختهایی درشهرت
وبسیار درختان در سرزمینت.
وباد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانیدو
درختها از باد خواهند پرسید:در راه که می آمدی سحر را ندیدی!»
سووشون
#سیمین_دانشور
از میان آنها تسلیت مک ماهون به دلش نشست وآن را برای خسرو و عمه ترجمه کرد:
«گریه نکن خواهرم.
درخانه ات درختی خواهد رویید،
و درختهایی درشهرت
وبسیار درختان در سرزمینت.
وباد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانیدو
درختها از باد خواهند پرسید:در راه که می آمدی سحر را ندیدی!»
سووشون
#سیمین_دانشور
کانال تلگرامیsmsu43@
همایون شجریان - کولی
"کولی"
آواز: #همایون_شجریان
آهنگ: #تهمورس_پورناظری
شعر: #سیمین_بهبهانی:
رفت آن سوار کولی، با خود تو را نبرده
شب مانده است و با شب، تاریکی فشرده
کولی کنار آتش رقص شبانه‌ات کو؟
شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟
رفت آنکه پیش پایش، دریا ستاره کردی
چشمان مهربانش، یک قطره ناسترده
می‌رفت و گرد راهش، از دود آه تیره
نیلوفرانه در باد، پیچیده تاب خورده
سودای همرهی را، گیسو به باد دادی
رفت آن سوار با خود، یک تار مو نبرده
آواز: #همایون_شجریان
آهنگ: #تهمورس_پورناظری
شعر: #سیمین_بهبهانی:
رفت آن سوار کولی، با خود تو را نبرده
شب مانده است و با شب، تاریکی فشرده
کولی کنار آتش رقص شبانه‌ات کو؟
شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟
رفت آنکه پیش پایش، دریا ستاره کردی
چشمان مهربانش، یک قطره ناسترده
می‌رفت و گرد راهش، از دود آه تیره
نیلوفرانه در باد، پیچیده تاب خورده
سودای همرهی را، گیسو به باد دادی
رفت آن سوار با خود، یک تار مو نبرده