حجاب فقط زنانه نیست حجاب یعنی روپوش کشیدن به ذاتِ هشیاری(خداگونگی) و تبدیل شدن به هویتهای ساختگی در لباس های مبدلی(شخصیت ها)که در این دنیا حاکمند در خوانواده و جامعه و جغرافیایی که در آن زاده شدی !
تو لخت و عریان زاده میشوی و لخت و عریان هم میمیری. اگر از حجابها و روپوشهایی که به روح آزادت که در وجود خودت زدی، رها نشی به بیداری نمیرسی و دوباره در جسمی دیگر پی در پی بدنیا می‌آیی در خوانواده و جغرافیایی دیگر تا زمانیکه در طلب و خواسته ها باشی( نفس) !
حجابها را در وجود خودت کنار بزن و روپوشها را در درون خودت دربیار چون در درگاه خداوندی بی حجاب و بی روپوش میتوانی قدم بگزاری نه با لباسهای مبدل دنیوی و این امری درونیست تا به حقیقتِ حجابها واقف شوی !
نرمین

الگوهای فکری
فرار از خود
کودک درون
علم و خرد
نبوغ بخطا رفته بشری
راه بدرونت میره
تفکیکِ جنسیتی
قبول و پذیرش
احساسات
انسانِ معاصر یا عروسکِ سخنگو
چشمه عشق فقط در درون میجوشه
نسخه ها و مداخله گری های بیهوده
انتقال هدایت از سر به قلب
معبد و خانه خدا قلبته
شرطی شدگی ها و انباشتگی ها
تهیای درون
رقابتِ جنسیتها
نامتعادلیِ جنبه های مؤنث و مذکره خلقت (ین و یانگ☯)

خواسته های بی پایان از سر برمی‌خیزند که جدایی ها میافریند.
ولی قلبت طالبِ وصال است که بیداری را بهمراه دارد.
نرمین

انسانها هزاران سال است که عادت به حرفهای تکرایِ نسل‌ به نسل شده اند و همه حرفها بارها و بارها در ذهن تکرار میشوند و همان‌ها را هم تکراری زندگی می‌کنند.
انسانها حرفهای تازه ایی برای گفتن ندارند که تا به امروز گفته نشده باشد و همه آنها قدیمی و نسخه‌هایی تکراریند که در عصر ما کار نمی‌کنند.
وقتی حرفها که همان افکارهای ما هستند، تکرار شوند مطمئنا چیز جدیدی نمی‌ آفرینند که به هشیاری و بیداری ما کمکی باشند.
سرت را با همه قیل و قالش خاموش کن تا از عمق درونت چیز جدیدی بشنوی که تکراری نیست چون از سکون درونت برمیخیزد نه از ذهن پر سر و صدایت.
مراقبه در خلوت و سکوت ترا با سطوح بالاتری از شعور آگاهت وصل می‌کند.
نرمین

عقل و فهمِ محدودت بر اساس و پایه های تجربیات تو بیشتر در علم و دانسته ها و شناخته های آنچه با ادراکات حسی ات از این دنیا آموختی، بنا شده.
فهمت را با همه باورهای بنیادینش بنگر و با شهود قلبت بسنج تا به پایه های لرزانش پی ببری چون هشیاری از این طریق وارد تو میشود که در ورای ادراکاتِ حسی توست.
نرمین

دنیای ما پر از انسانهای به اصطلاح موفق است که با داروهای آرامبخش و مسکن‌های قوی سر کار می‌روند و شبها بدون قرص خواب، خوابی ندارند.
در جهان ما موفقیت، امری تظاهری شده با حیلتهایی که اکثریت به آن باور و عادت کرده اند.
باورهایت را چک کن تا در دامشان نیافتی !!!
نرمین

همه ما انسانها در یک جهانیم با فرکانس های متفاوتِ هستی.
حضور در لحظه، فارغ از گذشته و آینده است که قدرت واقعی توست.
نرمین

‍ کوتاهترین راهِ وصال و یگانگی با هستی
تسلیم کردنِ خودت به جهان هستی ست
که بگذاری که هر کجا که میخواهد تو را ببرد.
كائنات هرگز کسی را به جای خطایی نبرده.
همیشه تو را به معبد حقیقی خواهد برد که همان حضور درونت است
فقط باید تسلیم شوی.
تو جزئی و هستی کل
جزئ در مقابل کل مثل موجی موقتی، برخواسته از اقیانوسِ بیکران هستی ست که در نهایت اوجگیری اش، آن موج دوباره همچون قطره ایی در آن حل میشود.
نرمین

باورها و اعتقاداتت در منیت هایی ست که درون خودت محدودیتی برای تجربه ات خلق کرده ای تا در نهایت به ورایشان بروی.
در دنیای خیالی و هولوگرامی ما باوری مطلق در بیکرانگیِ آگاهی، وجود ندارد فقط در وجود توست که با خودی محدود خلق کردی.
ذاتِ تو بی حد و مرز است چه باورش کنی چه نکنی پس عمیقتر شو تا دریابی اش.
نرمین

وجد و سرور وقتی درونت رخ می‌دهد که حقیقت را در وجودت دریابی چون تنها حقیقتِ وجود توست که رهایی از محدودیت‌های باورهایت را بهمراه دارد که تو را هر دم به بیکرانگی می‌برد.
ذاتِ تو بیکران است.
نرمین

7 اصل زندگی از ماهاتما گاندی

عمیق ترین آرزوی تو مرگ نفس توست که رحمت الهی ست

اگر با حقیقتِ درونت کلنجار میری و بجای پذیرشش در جنگی، برو به عمقِ وجودت و اونجا دنبالش بگرد جستجو کن و علتشو ردیابی کن و تا پیداش نکردی رضایت نده.
کسی جز خودت مسئولِ باورهات نیست که زندگیتو جه بخوای چه نخوای، خلق میکنن.
نرمین

تا با خویشتنت مهربان نباشی چطور با دیگری مهربان باشی چون جز تو کس دیگری در این عالم نیست.
همه تویی و هر انسانی چه بیدار چه خفته خویشتنهای تو هستند که از تصوراتِ تو برمی‌خیزند.
در این کیفیت شعور بخوبی به این واقعیت پی میبری.
نرمین

کودک مجروح درون

نیروی حیات( خدا) از طریق جسم بدنیای تضادها می‌آید. بدون نیروی حیات تو نمی‌توانی در بدنت باشی روح الهی در جسم توست هرچند بی شکل و فرم و نامرئی ست ولی در لحظه که باشی لمست می‌کند. تو تجلی خداوندی هستی که هر لحظه در سلول هایت می تپد.
ذهنت را ساکت کن تا با ریتم هستی به تپش آیی و همچون فلوتی خالی به نواختن درآیی.
نرمین

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت.
خیام

ذهن چیزی جز گذشته های تکراری که به آینده فرافکنی میکند، محتوایی ندارد و از حل مشکلاتی که خود میآفریند، عاجز است. تنها راهش تسلیمِ خودش به عالم هستی ست که راه حلها را در ناشناخته های وجودت بموقع اش، نمایان می‌کند.
نرمین