This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🥀 Одамзодга бу дунёда не керак...
Кўп эмас озгинагина шу керак...
Бу нима деб хайрон бўлманг...
Азизларим бу хаммага керак...
Ўзи арзон лек у сотилмас...
У олтинга хам топилмас...
Бу МЕХРдир, бу МЕХР!!!
Ҳеч биримизни меҳр оқибат асло тарк этмасин 😊
Бугунги кунингиз
ХАЙРЛИ БЎЛСИН
T.me/sinovlarihayot
Кўп эмас озгинагина шу керак...
Бу нима деб хайрон бўлманг...
Азизларим бу хаммага керак...
Ўзи арзон лек у сотилмас...
У олтинга хам топилмас...
Бу МЕХРдир, бу МЕХР!!!
Ҳеч биримизни меҳр оқибат асло тарк этмасин 😊
Бугунги кунингиз
ХАЙРЛИ БЎЛСИН
T.me/sinovlarihayot
―Марина ўзи тўрт қаватли бино бўлса.Қаерга кетяпсан?Зиналар ҳам тугамади-я ,―дедим оёқларим толганини ҳис қилиб.
―Мана келиб ҳам қолдик.Мени шу ерда кутиб туринг,Нодир ака. ―Марина шундай деб узун коридордаги қайсидир эшикни очиб кириб кетди.
Чамамда бир соатча вақт ўтди.Марина чиқавермагач,ўзим ўша хонани эшигини тақиллатдим.Аммо ҳеч қандай жавоб бўлмагач,эшикни итариб ичкарига кирдим.Хонада ҳеч ким йўқ, хароба деворларда чакка излари,биргина эски стол хона ўртасида турарди.
Бирдан этим жимирлаб,баданимга енгил титроқ югурди."Қаерга келиб қолдим? Марина қани?"Бошқа хоналарни очиб қарадим.Ҳаммаси хароба,тўкилиб кетаётган аҳволда ва кимсасиз эди. Собиқ хотинимнинг мени қандайдир номаълум жойга олиб келгани, сирли равишда ғойиб бўлгани,бу ғалати бинонинг кимсасизлиги юрагимга қўрқув солганди. Зиналардан учиб тушарканман, зах ва рутубат ҳидини энди илғадим. Бинодан чиқишим билан қаерда келганимни англаш учун орқамга қарасам, ахлатхонага ўхшаш жойда турганимни кўрдим. Ваҳимага тушганимча, қандай қилиб катта кўчага чиқиб қолганимни билмайман.
Такси тўхтатарканман, соатимга қараб ҳайрон қолдим.Чунки автобусим жўнашига атиги беш дақиқа қолган эди. Вақтнинг сирли равишда тез ўтгани мен учун жумбоқ эди. Бироз ўйланиб турдим-да, ҳайдовчига Маринанинг уй манзилини айтдим.Ҳаммасига аниқлик киргизиш учун шундай қилмасам бўлмасди.Чунки автобусга барибир кечиккандим.
Мана у яшайдиган кўчага кириб келдим.”15” рақами ёзилган дарвоза қўнғироғини босдим. Бироздан кейин эшикни унинг онаси Нина хола очди. Собиқ қайнонам менга бироз тикилиб турдида,негадир тўсатдан йиғлаб юборди.Мени бағрига босаркан "Ниҳоят келибсанда,а ўғлим?"― деди.
―Ҳа,ойи келдим.Яхшимисиз?Марина қани?
―Марина? Ахир у бундан тўққиз йил олдин вафот этганку.―Нина хола шу гапларни айтаркан,баттар ҳўнграшга тушди.―Нима хабаринг йўқмиди?
―Қанақасига вафот этади? Ахир мен уни бугун кўрдим-ку.
Нина холанинг гапидан эсанкираганча,шундай дедим-у,баттар қўрқиб кетдим.
―Сен уни кўришинг мумкин эмас.Уйга кир ўғлим.Ҳозир Акбар амакинг ҳам келиб қолади.
Эс-ҳушим ўзимда эмасди.Нина холага эргашиб у телевизор кўриб ўтирган дахлизга кирарканман, беихтиёр Маринанинг хонасига қараб юрдим.Тўйдан кейин "Сизларнинг уйингизда яшамайман,"―деб жанжал қилганларим, Маринанинг мени деб қийин шароитли ётоқхонада яшагани эсимга тушди.
Маринанинг хонасига кириб қотиб қолдим.Унинг бугун мен кўргандаги оппоқ кўйлаги очиқ турган шкафнинг эшигидан кўриниб турарди.Орқамдан иккита кофе дамлаб, Нина хола кириб келди.
―Қизим Россиядан қайтгач,ғалати бўлиб қолди. сўз бошлади у. ―Сен билан ажрашгач,тўғрироғи сен бу ердан кетиб қолганингдан сўнг ҳаёт унинг учун маъносини йўқотганини кўп бора айтган менга.Иккаланг бирга юрган боғларга, хиёбонларга, институтга бориб келар, биз билан умуман гаплашгиси келмасди...
Қизимизнинг кўз олдимизда сўлиб бораётганини кўриш биз учун азоб эди...―Нина хола шундай деб аламли хўрсинди. ―Аммо ҳеч нарса қилолмасдик. Сенинг қаердалигингни ҳам билмасдик.Бир куни қизим ухлади-ю,шу билан қайтиб жойидан турмади...
Қотиб қолган,гаранг бир аҳволда эдим. Қайнонам аста қўлтиғимдан олиб дазлизга етаклади.
Тўғри, ўшанда мен у билан ажрашгач,шартнома асосида чет элга ишга кетдим. Отам вафот этгач,онамни ҳам олиб кетдим.Ишларим юришиб кетгач,шаҳарга қайтиб ўз корхонамни очдим. Фақат шахсий ҳаётимда ҳеч қандай ўзгариш бўлмади.Қанча қизларни учратдим.Аммо ҳеч кимни севолмадим. T.me/sinovlarihayot
Тўхта, Нина хола нима деди? Агар Марина ўлганига тўққиз йил бўлган бўлса, унда бугун мен ким билан учрашдим? Нина холага бугунги воқеаларни сўзлаб берарканман,бирдан телевизорда "Янгиликлар" дастурини олиб бораётган журналист қизнинг гаплари эътиборимни тортди. Унинг айтишича, бугун мен чиқишим керак бўлган автобус катта юк машинаси билан тўқнашиб, жарликка қулаган ва унинг ичидаги йўловчилардан кўпи воқеа жойида вафот этишган экан.
―Мана келиб ҳам қолдик.Мени шу ерда кутиб туринг,Нодир ака. ―Марина шундай деб узун коридордаги қайсидир эшикни очиб кириб кетди.
Чамамда бир соатча вақт ўтди.Марина чиқавермагач,ўзим ўша хонани эшигини тақиллатдим.Аммо ҳеч қандай жавоб бўлмагач,эшикни итариб ичкарига кирдим.Хонада ҳеч ким йўқ, хароба деворларда чакка излари,биргина эски стол хона ўртасида турарди.
Бирдан этим жимирлаб,баданимга енгил титроқ югурди."Қаерга келиб қолдим? Марина қани?"Бошқа хоналарни очиб қарадим.Ҳаммаси хароба,тўкилиб кетаётган аҳволда ва кимсасиз эди. Собиқ хотинимнинг мени қандайдир номаълум жойга олиб келгани, сирли равишда ғойиб бўлгани,бу ғалати бинонинг кимсасизлиги юрагимга қўрқув солганди. Зиналардан учиб тушарканман, зах ва рутубат ҳидини энди илғадим. Бинодан чиқишим билан қаерда келганимни англаш учун орқамга қарасам, ахлатхонага ўхшаш жойда турганимни кўрдим. Ваҳимага тушганимча, қандай қилиб катта кўчага чиқиб қолганимни билмайман.
Такси тўхтатарканман, соатимга қараб ҳайрон қолдим.Чунки автобусим жўнашига атиги беш дақиқа қолган эди. Вақтнинг сирли равишда тез ўтгани мен учун жумбоқ эди. Бироз ўйланиб турдим-да, ҳайдовчига Маринанинг уй манзилини айтдим.Ҳаммасига аниқлик киргизиш учун шундай қилмасам бўлмасди.Чунки автобусга барибир кечиккандим.
Мана у яшайдиган кўчага кириб келдим.”15” рақами ёзилган дарвоза қўнғироғини босдим. Бироздан кейин эшикни унинг онаси Нина хола очди. Собиқ қайнонам менга бироз тикилиб турдида,негадир тўсатдан йиғлаб юборди.Мени бағрига босаркан "Ниҳоят келибсанда,а ўғлим?"― деди.
―Ҳа,ойи келдим.Яхшимисиз?Марина қани?
―Марина? Ахир у бундан тўққиз йил олдин вафот этганку.―Нина хола шу гапларни айтаркан,баттар ҳўнграшга тушди.―Нима хабаринг йўқмиди?
―Қанақасига вафот этади? Ахир мен уни бугун кўрдим-ку.
Нина холанинг гапидан эсанкираганча,шундай дедим-у,баттар қўрқиб кетдим.
―Сен уни кўришинг мумкин эмас.Уйга кир ўғлим.Ҳозир Акбар амакинг ҳам келиб қолади.
Эс-ҳушим ўзимда эмасди.Нина холага эргашиб у телевизор кўриб ўтирган дахлизга кирарканман, беихтиёр Маринанинг хонасига қараб юрдим.Тўйдан кейин "Сизларнинг уйингизда яшамайман,"―деб жанжал қилганларим, Маринанинг мени деб қийин шароитли ётоқхонада яшагани эсимга тушди.
Маринанинг хонасига кириб қотиб қолдим.Унинг бугун мен кўргандаги оппоқ кўйлаги очиқ турган шкафнинг эшигидан кўриниб турарди.Орқамдан иккита кофе дамлаб, Нина хола кириб келди.
―Қизим Россиядан қайтгач,ғалати бўлиб қолди. сўз бошлади у. ―Сен билан ажрашгач,тўғрироғи сен бу ердан кетиб қолганингдан сўнг ҳаёт унинг учун маъносини йўқотганини кўп бора айтган менга.Иккаланг бирга юрган боғларга, хиёбонларга, институтга бориб келар, биз билан умуман гаплашгиси келмасди...
Қизимизнинг кўз олдимизда сўлиб бораётганини кўриш биз учун азоб эди...―Нина хола шундай деб аламли хўрсинди. ―Аммо ҳеч нарса қилолмасдик. Сенинг қаердалигингни ҳам билмасдик.Бир куни қизим ухлади-ю,шу билан қайтиб жойидан турмади...
Қотиб қолган,гаранг бир аҳволда эдим. Қайнонам аста қўлтиғимдан олиб дазлизга етаклади.
Тўғри, ўшанда мен у билан ажрашгач,шартнома асосида чет элга ишга кетдим. Отам вафот этгач,онамни ҳам олиб кетдим.Ишларим юришиб кетгач,шаҳарга қайтиб ўз корхонамни очдим. Фақат шахсий ҳаётимда ҳеч қандай ўзгариш бўлмади.Қанча қизларни учратдим.Аммо ҳеч кимни севолмадим. T.me/sinovlarihayot
Тўхта, Нина хола нима деди? Агар Марина ўлганига тўққиз йил бўлган бўлса, унда бугун мен ким билан учрашдим? Нина холага бугунги воқеаларни сўзлаб берарканман,бирдан телевизорда "Янгиликлар" дастурини олиб бораётган журналист қизнинг гаплари эътиборимни тортди. Унинг айтишича, бугун мен чиқишим керак бўлган автобус катта юк машинаси билан тўқнашиб, жарликка қулаган ва унинг ичидаги йўловчилардан кўпи воқеа жойида вафот этишган экан.
Имом Шофеъийнинг ҳикматларидан.
Имом Шофеъийнинг Юнус деган шогирдлари бор эди. Бир куни устози Шофеъий билан бир (фиқҳий) масалада ихтилофга бориб қолди. Шунда шогирд жаҳл билан ўрнидан турди-да, дарсни ташлаб уйига кетди.
Тун кирганда уйининг эшиги тақиллади. Эшикни очса, Имом Шофеъий турган эканлар. У киши шогирдга гапира бошлади:
— Эй Юнус! Бизни юзлаб масалалар жамлаган эди, қандай қилиб энди биргина масала бизни ажратиши мумкин?!
— Эй Юнус! Ҳар бир ихтилофда ғолиб чиқишга урунма. Баъзан кўнгил олиш вазиятларда ғолибликни қўлга киритишдан кўра авлороқ бўлади.
— Эй Юнус, ўзинг қурган ва устидан ўтган кўприкни бузиб ташлама, эҳтимол бир куни ундан қайта ўтишга муҳтож бўларсан. Доимо «хато»ни ёмон кўр, аммо «хатокор»ни эмас! Бор юракдан «маъсият»дан нафратлан, лекин «осий»ни кечир ва унга раҳм қил!
— Эй Юнус! «сўз»ни танқид қилгин, лекин «сўзловчи»ни эҳтиром қил!
Бизнинг вазифамиз «беморлик»ни йўқотишдир, «бемор»ни эмас!
© Устоза Одинахон Муҳаммад Содиқ ҳафизаҳаллоҳ таржимаси
T.me/sinovlarihayot
Имом Шофеъийнинг Юнус деган шогирдлари бор эди. Бир куни устози Шофеъий билан бир (фиқҳий) масалада ихтилофга бориб қолди. Шунда шогирд жаҳл билан ўрнидан турди-да, дарсни ташлаб уйига кетди.
Тун кирганда уйининг эшиги тақиллади. Эшикни очса, Имом Шофеъий турган эканлар. У киши шогирдга гапира бошлади:
— Эй Юнус! Бизни юзлаб масалалар жамлаган эди, қандай қилиб энди биргина масала бизни ажратиши мумкин?!
— Эй Юнус! Ҳар бир ихтилофда ғолиб чиқишга урунма. Баъзан кўнгил олиш вазиятларда ғолибликни қўлга киритишдан кўра авлороқ бўлади.
— Эй Юнус, ўзинг қурган ва устидан ўтган кўприкни бузиб ташлама, эҳтимол бир куни ундан қайта ўтишга муҳтож бўларсан. Доимо «хато»ни ёмон кўр, аммо «хатокор»ни эмас! Бор юракдан «маъсият»дан нафратлан, лекин «осий»ни кечир ва унга раҳм қил!
— Эй Юнус! «сўз»ни танқид қилгин, лекин «сўзловчи»ни эҳтиром қил!
Бизнинг вазифамиз «беморлик»ни йўқотишдир, «бемор»ни эмас!
© Устоза Одинахон Муҳаммад Содиқ ҳафизаҳаллоҳ таржимаси
T.me/sinovlarihayot
ОНА ХОНАНИ ЁПИНГ, У ЗОТ ЧИҚИБ КЕТМАСИНЛАР….
Насроний аёл, "Эй Муҳаммад, қанисан? Умматинг туғилган кунингни нишонлаб қизимни ўлдирди!", дея бақирар эди. Жавоби эса ҳайқириқдан кўра тезроқ келди.
Ҳикоянинг бошланиши...
1953 йил, Лубноннинг Сайда шаҳрида мусулмонлар одатдагидек Пайғамбаримизнинг туғилган кунларини нишонлар эди.
Лубнонда қадимдан байрамларда осмонга ўқ отиш одати урф бўлиб, бу сафар ҳам шундай тарзда отилган ўқлардан бири машҳур насроний Ғаттос оиласининг кичик қизи бошига қайтиб келиб тегди. Атрофдагилар қизни ўша жойга яқин Ғассон Ҳамуднинг шифохонасига олиб бордилар. Аммо шифокорлар қизнинг оиласига унинг бундай оғир ҳолатида қўлларидан ҳеч нарса келмаслигини, уни Байрутдаги Америка университети шифохонасига кўчириш кераклигини айтишди. Қиз тезликда айтилган шифохонага кўчирилди. Қизнинг муолажаси учун Лубноннинг машҳур шифокорлари АҚШнинг бир гуруҳ шифокорлари билан бирга ҳаракат қилдилар. Лекин бошдаги тешик катта бўлиб борган сари кўп қон кетар, шифокорлар нима қиларини билмас, қизнинг оиласи ҳам умидларини узар ҳолга келган эди. Шунда қизнинг насроний онаси нола қила бошлади: "Қаердасан, эй Муҳаммад? Мусулмонларнинг пайғамбари, сен қанисан? Кел, умматинг менинг қизимни не аҳволга солганини кўр", дер ва кўзларидан ёш тўхтамас, тинмай "Мусулмонлар сенинг туғилган кунингни нишонлаб менинг қизимни ўлдирди, ўлдирди...!", дер эди.
Айни вақтда амалиёт хонасидаги шифокорлар ўзларидан бирини қиз билан сўнгги хайрлашув учун аёлни чақириб келишга жўнатди. Шифокор чиқиб, онага қизи жон бериш ҳолатида экани, у билан видолашиб олиши учун ичкарига кириши кераклигини айтди. Бу гапни эшитган онанинг вужудини титроқ босди. Оёқларини зўрма-зўракай ичкарига қараб йўналтирди. Охирги дам... Онанинг ҳолати ҳам жуда ачинарли ҳолга келган эди. Базўр эшикни очди. Очди-ю ҳайратга тушди... Қизи караватга ўтириб, "Эшикни ёпинг она, чиқиб кетмасин, ёпинг", дерди. Она вазиятдан карахт ҳолда гапиролмай қолди. Нима бўлаётганини тушунмасди. Қизи қандай ҳушига келди, қандай қилиб гапирмоқда? Аёлнинг бошида сониялар ичида саволлар кўпайиб кетди.
Бироз ўзига келди-ю: "Қизим, кимнинг қўлидан тутай, нима ҳақида гапиряпсан?", деди. Қизнинг жавоби онани ва атрофдагиларни даҳшатга солди: "Муҳаммад, она! Хонага Оллоҳнинг расули Муҳаммад кирди ва қўлини бошимга қўйди. Шунда жароҳат ҳам, қон ҳам кетди. Сиз эшикни очганингизда у чиқиб кетди", деди.
Қизнинг онаси, оиласи Ғаттос ҳамда АҚШлик шифокорларнинг барчаси исломни қабул қилди.
Бу Ислом дини. Насроний бир она "Эй Муҳаммад", деди ва дарҳол жавобини олди. Лубнонликларнинг аксарияти бу воқеани ҳозирга қадар эслайди.
(с)
T.me/sinovlarihayot
Насроний аёл, "Эй Муҳаммад, қанисан? Умматинг туғилган кунингни нишонлаб қизимни ўлдирди!", дея бақирар эди. Жавоби эса ҳайқириқдан кўра тезроқ келди.
Ҳикоянинг бошланиши...
1953 йил, Лубноннинг Сайда шаҳрида мусулмонлар одатдагидек Пайғамбаримизнинг туғилган кунларини нишонлар эди.
Лубнонда қадимдан байрамларда осмонга ўқ отиш одати урф бўлиб, бу сафар ҳам шундай тарзда отилган ўқлардан бири машҳур насроний Ғаттос оиласининг кичик қизи бошига қайтиб келиб тегди. Атрофдагилар қизни ўша жойга яқин Ғассон Ҳамуднинг шифохонасига олиб бордилар. Аммо шифокорлар қизнинг оиласига унинг бундай оғир ҳолатида қўлларидан ҳеч нарса келмаслигини, уни Байрутдаги Америка университети шифохонасига кўчириш кераклигини айтишди. Қиз тезликда айтилган шифохонага кўчирилди. Қизнинг муолажаси учун Лубноннинг машҳур шифокорлари АҚШнинг бир гуруҳ шифокорлари билан бирга ҳаракат қилдилар. Лекин бошдаги тешик катта бўлиб борган сари кўп қон кетар, шифокорлар нима қиларини билмас, қизнинг оиласи ҳам умидларини узар ҳолга келган эди. Шунда қизнинг насроний онаси нола қила бошлади: "Қаердасан, эй Муҳаммад? Мусулмонларнинг пайғамбари, сен қанисан? Кел, умматинг менинг қизимни не аҳволга солганини кўр", дер ва кўзларидан ёш тўхтамас, тинмай "Мусулмонлар сенинг туғилган кунингни нишонлаб менинг қизимни ўлдирди, ўлдирди...!", дер эди.
Айни вақтда амалиёт хонасидаги шифокорлар ўзларидан бирини қиз билан сўнгги хайрлашув учун аёлни чақириб келишга жўнатди. Шифокор чиқиб, онага қизи жон бериш ҳолатида экани, у билан видолашиб олиши учун ичкарига кириши кераклигини айтди. Бу гапни эшитган онанинг вужудини титроқ босди. Оёқларини зўрма-зўракай ичкарига қараб йўналтирди. Охирги дам... Онанинг ҳолати ҳам жуда ачинарли ҳолга келган эди. Базўр эшикни очди. Очди-ю ҳайратга тушди... Қизи караватга ўтириб, "Эшикни ёпинг она, чиқиб кетмасин, ёпинг", дерди. Она вазиятдан карахт ҳолда гапиролмай қолди. Нима бўлаётганини тушунмасди. Қизи қандай ҳушига келди, қандай қилиб гапирмоқда? Аёлнинг бошида сониялар ичида саволлар кўпайиб кетди.
Бироз ўзига келди-ю: "Қизим, кимнинг қўлидан тутай, нима ҳақида гапиряпсан?", деди. Қизнинг жавоби онани ва атрофдагиларни даҳшатга солди: "Муҳаммад, она! Хонага Оллоҳнинг расули Муҳаммад кирди ва қўлини бошимга қўйди. Шунда жароҳат ҳам, қон ҳам кетди. Сиз эшикни очганингизда у чиқиб кетди", деди.
Қизнинг онаси, оиласи Ғаттос ҳамда АҚШлик шифокорларнинг барчаси исломни қабул қилди.
Бу Ислом дини. Насроний бир она "Эй Муҳаммад", деди ва дарҳол жавобини олди. Лубнонликларнинг аксарияти бу воқеани ҳозирга қадар эслайди.
(с)
T.me/sinovlarihayot
Оила синовга дуч келганда "Сени деб...", дея таъна қилинмайди, балки, "Мен ёнингдаман ...", дея таскин-мадад берилади.
Оиланинг олтин қоидасини шу.
T.me/sinovlarihayot
Оиланинг олтин қоидасини шу.
T.me/sinovlarihayot
🍒 Ёшлик эликсири: олча шарбати ёшаришга ёрдам беради
Олча таркибида кўплаб антиоксидантлар мавжуд бўлиб, улар ҳужайраларни йўқ қилишдан, қаришдан ҳимоя қилади ва қондаги шакар даражасини пасайтиради.
Кекса одамлар кўпинча уйқусизликдан азият чекишади ва уйқу гормони мелатонинни ўз ичига олган олча шарбати бу муаммони ҳам ҳал қилишга ёрдам беради. 👇
T.me/sinovlarihayot
Олча таркибида кўплаб антиоксидантлар мавжуд бўлиб, улар ҳужайраларни йўқ қилишдан, қаришдан ҳимоя қилади ва қондаги шакар даражасини пасайтиради.
Кекса одамлар кўпинча уйқусизликдан азият чекишади ва уйқу гормони мелатонинни ўз ичига олган олча шарбати бу муаммони ҳам ҳал қилишга ёрдам беради. 👇
T.me/sinovlarihayot
- Заҳро қўлимда тўрт ёшлигида отаси бу ёруғ дунёни тарк этди. Бир йилга қолмай ортларидан қайнотам ҳам рихлат қилдилар. Мен Мактабни тугатибоқ эрга текканим қўлимда бир ҳунарим йўқ уч бола билан тул қолиб кетгандим. Қийинчилик қайнотамдан кейин бошланди. Овсиним уйга мени эгалик қилади дея ҳадеб болаларимни урадиган мени эса гап билан тузлайдиган бўлиб қолди. Ўша кунларни эсласам жуда бўш баёв эканман дейман. Ҳар кунги жанжаллар ва камситилишлар оқибатида келин бўлиб бахтли кунларим ўтган уйдан кетишга мажбур бўлдим. Уч болам билан эса отамни уйига сиғмадим. Ўгай онам келибоқ бола туғиб олгани учун бизни ёқтирмади. Ўғил укам ҳам болаларим билан тинмай уриш қиларди. Бу эса на отамга ва на ўгай онамга ёқарди. Менда олдинги опам турмуш қурган ундан ёрдам сўролмасдим. Поччамни феъли чатоқ эди.
Ота уйимга сиғмай қолганимдан кейин бошқа жойга боришни ўйламасам ҳам бўлади. Ишга чиқай десам болаларни бирор жойга қўйишим керак уларни мактаби боғчаси бор. Бу учун эса пул керак. Интернатга жойлаштириб ҳам кўрдим бу ечим бўла олмади. Шанба куни кечикиб борганим учун бир неча маротабага огоҳлантириш олдим. Болаларим отамни уйида очликдан йиғлаб ҳам қолишарди. Ўгай онам уйда нон кам у кам бу кам дея бизни овқатдан торта бошлади. Ишни ҳам эплолмаётгандим. Ўттиз уч ёшли ёшли аёл қўлидан бир иш келмасди. Шундай қилиб мен болаларни очликдан , кийимсизликдан, ўқишдан қолиб кетмаслигини таъминлаш мақсадида болалар уйига топширдим. Бунинг оқибатида эса оналикдан маҳрум этилдим.
Болаларим каттаси ақлини олганди олдинига мендан хафа бўлишди. Кейин эса вазиятни тушунтирдим. Козим ва Кумуш кўнишди. Мени тўғри тушинишди. Аммо кичкинтойни кўришга борсам фақат йиғларди. Ўша вақтлар ёнингга неча бора йиллаб борганман эсласанг.
- Мени уйимга кел деб қанча айтдим кўнмадинг. Эрим яхши инсон сени тушинарди.
- Мен туфайли сени ҳам оиланг бузилмасин дедим. Ўша кунларда тинимсиз иш излаб бир тикувcига шогирд тушдим. У ер ателе эди. Ётиб ҳам ишлай бошладим. Аввалдан ҳам тикувчиликка қобилиятим бор учун тикишни жудаям тезликда ўргандим. Биз устозим билан қатор танловларда қатнашдик. Фестивалларда ғолиб бўлдик. Машхур бўлиб кетдик. Мени расмларни зўр чиза олишим ҳам бу ишда қўл келди. Янги дизайн яратиш мени энг севимли машғулотимга айланди.
Мен бўш бўлдим дегунча болаларни олдига чопардим. Орада эса бир бой одамни ўғли ўлиб хотини жинни бўлиб қолди. Уни ўғли мени ўғлимга жуда ўхшаб кетарди. Мен рухсат олиб ўғлимни бозорга олиб чиққандим. 17 ёшда эди. Бир йилдан кейин у болалар уйидан чиқарди. Унгача уй олишим шарт эди.
Ўша бой одам ўғлимни кўриб қолиб олдимга илтимос билан келди. Ўша кунни сира унутмайман.
БАХТГА_БИР_ҚАДАМ:
- Бу бола сизга ким бўлади?
- Ўғлим.
- Дабдурустдан бу гапни айтишим сизни шошириб қўйиши мумкин. Аммо айтмасам бўлмайди. Аёлим касал. Саратон. Икки йилcа яқин умри қолган. Ўғлим бир ой олдин автоҳалокатда вафот этди. Унинг ўлимини эса аёлимга айта олганим йўқ. Аёлим қулоғи оғирлашиб қолган. Ўғлингиз ўғлилга қуйиб қўйгандек ўхшайди. Илтимосим ўғлиз ҳафтада бир икки кун бизни уйга бориб турса. Аёлимни охирги йиллари фарзанд доғида азобда ўтмасин.
T.me/sinovlarihayot
Бу одамга қараб муҳаббат ҳар нега қодирлигига амин бўлгандим. Бу илтимосга эса на мен ва на ўғлим йўқ дея айта олардик. Икки ой ўтиб эса у одам бизни тарихимизни эшитиб ўғлимни мехрибонлик уйидан чиқариб олди. Уни ўзи оталиққа олди. Карим ака жуда ҳам бой инсон экан. Ўғлимни шифокорликка ўқитишни бошлади. Бир ота нима қилиши керак бўлса барчасини муҳайё қилди. Орада қизларга ҳам ёрдам беришни унутмади. Карим акани ёрдамида мен болалар уйига топширганимда тўрт йил бўлганида қизларимни бағримга олдим. Умумий ётоқхоналардаги уйлардан бирини олдим. Мана кўряпсан. Шу уйга ҳам қанча меҳнат қилиб эришдим. Аммо ҳаётимда ўша тўрт йил энг оғир, энг азобли, соғинчли кунлар эди. Болаларимни доимам кўролмасдим. Уларни соғиниб йиғлардим. Ўтиб кетар экан. Шунга айтаманда тинч бўлсанг бирор нарсадан сиқилмасанг кунларинг тез ўтганини билмай қоласан.
Ота уйимга сиғмай қолганимдан кейин бошқа жойга боришни ўйламасам ҳам бўлади. Ишга чиқай десам болаларни бирор жойга қўйишим керак уларни мактаби боғчаси бор. Бу учун эса пул керак. Интернатга жойлаштириб ҳам кўрдим бу ечим бўла олмади. Шанба куни кечикиб борганим учун бир неча маротабага огоҳлантириш олдим. Болаларим отамни уйида очликдан йиғлаб ҳам қолишарди. Ўгай онам уйда нон кам у кам бу кам дея бизни овқатдан торта бошлади. Ишни ҳам эплолмаётгандим. Ўттиз уч ёшли ёшли аёл қўлидан бир иш келмасди. Шундай қилиб мен болаларни очликдан , кийимсизликдан, ўқишдан қолиб кетмаслигини таъминлаш мақсадида болалар уйига топширдим. Бунинг оқибатида эса оналикдан маҳрум этилдим.
Болаларим каттаси ақлини олганди олдинига мендан хафа бўлишди. Кейин эса вазиятни тушунтирдим. Козим ва Кумуш кўнишди. Мени тўғри тушинишди. Аммо кичкинтойни кўришга борсам фақат йиғларди. Ўша вақтлар ёнингга неча бора йиллаб борганман эсласанг.
- Мени уйимга кел деб қанча айтдим кўнмадинг. Эрим яхши инсон сени тушинарди.
- Мен туфайли сени ҳам оиланг бузилмасин дедим. Ўша кунларда тинимсиз иш излаб бир тикувcига шогирд тушдим. У ер ателе эди. Ётиб ҳам ишлай бошладим. Аввалдан ҳам тикувчиликка қобилиятим бор учун тикишни жудаям тезликда ўргандим. Биз устозим билан қатор танловларда қатнашдик. Фестивалларда ғолиб бўлдик. Машхур бўлиб кетдик. Мени расмларни зўр чиза олишим ҳам бу ишда қўл келди. Янги дизайн яратиш мени энг севимли машғулотимга айланди.
Мен бўш бўлдим дегунча болаларни олдига чопардим. Орада эса бир бой одамни ўғли ўлиб хотини жинни бўлиб қолди. Уни ўғли мени ўғлимга жуда ўхшаб кетарди. Мен рухсат олиб ўғлимни бозорга олиб чиққандим. 17 ёшда эди. Бир йилдан кейин у болалар уйидан чиқарди. Унгача уй олишим шарт эди.
Ўша бой одам ўғлимни кўриб қолиб олдимга илтимос билан келди. Ўша кунни сира унутмайман.
БАХТГА_БИР_ҚАДАМ:
- Бу бола сизга ким бўлади?
- Ўғлим.
- Дабдурустдан бу гапни айтишим сизни шошириб қўйиши мумкин. Аммо айтмасам бўлмайди. Аёлим касал. Саратон. Икки йилcа яқин умри қолган. Ўғлим бир ой олдин автоҳалокатда вафот этди. Унинг ўлимини эса аёлимга айта олганим йўқ. Аёлим қулоғи оғирлашиб қолган. Ўғлингиз ўғлилга қуйиб қўйгандек ўхшайди. Илтимосим ўғлиз ҳафтада бир икки кун бизни уйга бориб турса. Аёлимни охирги йиллари фарзанд доғида азобда ўтмасин.
T.me/sinovlarihayot
Бу одамга қараб муҳаббат ҳар нега қодирлигига амин бўлгандим. Бу илтимосга эса на мен ва на ўғлим йўқ дея айта олардик. Икки ой ўтиб эса у одам бизни тарихимизни эшитиб ўғлимни мехрибонлик уйидан чиқариб олди. Уни ўзи оталиққа олди. Карим ака жуда ҳам бой инсон экан. Ўғлимни шифокорликка ўқитишни бошлади. Бир ота нима қилиши керак бўлса барчасини муҳайё қилди. Орада қизларга ҳам ёрдам беришни унутмади. Карим акани ёрдамида мен болалар уйига топширганимда тўрт йил бўлганида қизларимни бағримга олдим. Умумий ётоқхоналардаги уйлардан бирини олдим. Мана кўряпсан. Шу уйга ҳам қанча меҳнат қилиб эришдим. Аммо ҳаётимда ўша тўрт йил энг оғир, энг азобли, соғинчли кунлар эди. Болаларимни доимам кўролмасдим. Уларни соғиниб йиғлардим. Ўтиб кетар экан. Шунга айтаманда тинч бўлсанг бирор нарсадан сиқилмасанг кунларинг тез ўтганини билмай қоласан.
Солиҳа аёлинг бўлса...
Ҳасан Ал Басрийдан (роҳимаҳуллоҳ) ривоят қиладилар:
Ҳаж мавсуми Макканинг дўконларидан бирига мато олиш учун кирдим. Сотувчи маҳсулотларини мақтагандан мақтаб, тинимсиз қасам ичаверарди. Шу сабаб, дўконидан чиқиб, бошқа дўкондан мато олдим.
Орадан икки йил ўтиб ҳажда ўша сотувчининг ихлос билан ибодат қилаётганини кўрдим. Дўконига кирсам, савдони ҳам қасамларсиз, маҳсулотининг камчилигини айтиб сотаётганди. Ундан сўрадим:
- Икки йил олдинги қасамхўр сизмидингиз? Нима ўзгарди?
У жавоб берди: - Ҳа, мен ўшандай эдим. Бир хотиним бор эди. Нуқул топганим камлигидан шикоят қилар, кўпроқ пул топсангиз бўлмайдими?! - деб маломат қилаверарди. Аллоҳ таоло мени ундан халос қилди. Кейин бошқа уйландим. Бу аёлим ҳар сафар уйдан чиқарканман:
T.me/sinovlarihayot
- Аллоҳдан қўрқинг! Бизга ҳаром луқма едирманг! - дейди. Шундай қилиб ўзгардим.
Имомдан ривоят қилинган ҳикоя шу ерда тугайди. Бунга ўхшаш ҳолларни бизнинг замонамизда ҳам кўп кўрганмиз. Дарҳақиқат, солиҳа аёл диннинг ярмидир!
© Маҳмуд Усмон
Ҳасан Ал Басрийдан (роҳимаҳуллоҳ) ривоят қиладилар:
Ҳаж мавсуми Макканинг дўконларидан бирига мато олиш учун кирдим. Сотувчи маҳсулотларини мақтагандан мақтаб, тинимсиз қасам ичаверарди. Шу сабаб, дўконидан чиқиб, бошқа дўкондан мато олдим.
Орадан икки йил ўтиб ҳажда ўша сотувчининг ихлос билан ибодат қилаётганини кўрдим. Дўконига кирсам, савдони ҳам қасамларсиз, маҳсулотининг камчилигини айтиб сотаётганди. Ундан сўрадим:
- Икки йил олдинги қасамхўр сизмидингиз? Нима ўзгарди?
У жавоб берди: - Ҳа, мен ўшандай эдим. Бир хотиним бор эди. Нуқул топганим камлигидан шикоят қилар, кўпроқ пул топсангиз бўлмайдими?! - деб маломат қилаверарди. Аллоҳ таоло мени ундан халос қилди. Кейин бошқа уйландим. Бу аёлим ҳар сафар уйдан чиқарканман:
T.me/sinovlarihayot
- Аллоҳдан қўрқинг! Бизга ҳаром луқма едирманг! - дейди. Шундай қилиб ўзгардим.
Имомдан ривоят қилинган ҳикоя шу ерда тугайди. Бунга ўхшаш ҳолларни бизнинг замонамизда ҳам кўп кўрганмиз. Дарҳақиқат, солиҳа аёл диннинг ярмидир!
© Маҳмуд Усмон