🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
764 subscribers
26.5K photos
15.5K videos
56 files
28.3K links
🌐Teлеграммдаги
Xaётий канал.


✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:

#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤

Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ






Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Download Telegram
Якшанба куни пешинга яқин у масжидга борди. Борса, устози банд экан, бир киши билан гаплашиб ўтирган экан ўзининг хонасида.

У кейинроқ келарман деб энди эшикни ёпган эди ҳамки, имом уни тўхтатди.

— Келинг, ўтиринг, айни вақтида келдингиз, — деди.

Имом билан гаплашаётган одам ўтирган жойида кўришиш учун қўлини чўзди. Унинг ёши ўттиз беш-қирқлар атрофида эди. Сочлари ўсиб кетган, мўйлови оғзининг икки чеккасидан ҳам пастга тушиб турарди. Унинг Фазлиддинни менсимасдан кўришиши домлага ёқмади. У қошини чимириб қўйди.

— Бу йигитча укамдай бўлиб қолган. Ҳаракатлари жуда яхши. Келажакда, балки, бирор нима ёзадиган одам бўлар, деган умиддаман, — деди имом Фазлиддиннинг исмини айтганидан сўнг.

— Ёшинг нечада? — сўради бегона одам бурнини тортиб қўйиб.

— Ўн олтида, — дея жавоб берди Фазлиддин.

— Пахтага бормадингми?

— Йўқ. Мени қолдиришди. Билим юртининг хўжалик ишларини қилиш учун.

— Ҳимм, омадинг бор экан. Мана бундай инсон билан танишлигинг эса икки марта омадинг, — деб мўйлабли киши домлани кўрсатди. — Энди ўзимни таништираман. Мен Камол Шонман.

— Камол Шон? — дея ҳайрон бўлиб устозига қараб қўйди Фазлиддин.

— Тахаллуси шунақа. Исми Камол, фамилияси Бердиев. Ўзи журналист. Камига, менинг дўстим, — деб кулди имом.

— Қори ака, жа боплайсиз-да, — дея ўшшайди Камол Шон. — Камига бало борми? Дўстим денг, асакангиз кетсаям.

— Агар менинг ёнимга ичмай келганингизда, шундай дердим, — деди домла.

— Ичим куйиб кетаётганидан ичаяпман, қори ака. Мен билган нарсаларни сиз билганингизда, умуман яшашдан воз кечиб юборган бўлардингиз.

— Барибир, қанча билганингиз билан ҳаромга қўл уришга, ҳаромни ютишга ҳаққингиз йўқ.

— Хўп. Хўп. Шу сафар охиргиси. Бошқа бўлмайди. Лекин менга ҳозир пул керак. Қалам ҳақини эртага оламан… Уйда нон йўқ, ишонасизми? Иккита бола чирқиллаб ўтирибди.

— Лекин бунинг учун пул сўрамаяпсиз. Томоғингиз тақиллаб турибди.

— Ўлай агар! Худо ҳаққи, сиз менга ароққа етмайдиган пул беринг, тамом!

— Ароқдан арзон ичимлик йўқми?

— Бор, лекин ичмайман.

— Худодан қўрқинг, биродар. Муттасил ичган одам ота-онасига оқ бўлади. Гарчи ота-онаси оқ қилмаса-да. Охиратингизни ўйланг.

— Хўп, дедим-ку.

Имом чўнтагидан битта уч сўмлик чиқариб, Камол Шоннинг олдига қўйди. Сўнг Фазлиддинга юзланиб:

— Сиз гувоҳсиз, мен Камолга бола-чақаси учун нон олишга пул бердим. Қиёматда менинг ёнимда турасиз, — деди қори Муҳаммад Али.

Унинг гапларига дўсти кулди.

— Қори ака, мана шу бола сизнинг шогирдингизми? — дея Фазлиддинни кўрсатди.

— Ҳа, — деб жавоб берди домла.

— Унда яна бир марта гувоҳликка ўтади у. Ҳозир мен билан бирга бориб, нон сотиб олганимни, кейин уни уйга олиб борганимни ўз кўзи билан кўради. Кейин сизга келиб айтади.

— Шарт эмас, менга Худонинг гувоҳлигининг ўзи етади.

— Йўқ, шу сафар мана шу бола мен билан бирга боради. Қани, кетдик, бўлмаса, — деб Камол Шон ўрнидан турди.

Фазлиддин «Нима қилай?» деган маънода устозига қаради.

— Майли, боринг, — деди имом.

Камол Шон ёлғон гапирмаган экан. Уйига тўрт буханка нон олди. Яна кичкина бозорчадан помидор, бодринг, кўкат, картошка, пиёз сотиб олди.

— Ана, — деди Фазлиддинга қараб жилмаяркан, — уч сўмдан бир тийин ҳам қолмади. Энди уйга борамиз.

— Йўқ, мен қайтишим керак, ишларим бор эди, — дея эътироз билдирди Фазлиддин.

— Ёш болага ишга бало борми? Бунинг устига, бугун якшанба. Ҳа, бир нарсани айтиб қўяй, анави ўқиш жойингда бирортаси ғиринг деса, ўзимга айтасан. Типирчилатиб ташлайман. Айтганча, директорларингни танийман: Абдували ака. Бир марта ёмон зўр материал келган унинг устидан. Агар ўша мақола газетада чиқиб кетганида, оёғи осмондан бўларди директорнинг. Олдимга анча тавба-тазарру қилиб келган. Икки юз сўм пора ҳам берган. Хуллас, у томондан ишинг бўлмасин, юр уйга, — деб оёқ тираб олди Камол Шон.

Унинг уйи унчалик узоқ эмас экан. Икки бекатча нарида экан. Улар пиёда кетишди. Камол Шоннинг чўнтагида бир тийин ҳам қолмаганди. Бироқ Фазлиддинда пул бор эди. Лекин Камол Шон унинг пулини ишлатишни истамади. Бўлмаса, йўл ҳақи бор-йўғи беш тийиндан ўн тийин бўларди.


Davomi bor
T.me/sinovlarihayot
АҲДГА ВАФО!

Умар ибн Ал-Ҳаттоб даврларида у кишининг ҳузурларига уч киши мискин бир йигит билан кириб шундай дейишди:
- Эй, мўминлар амири, мана бу йигитдан биз учун қасос олишингизни сўраймиз, сабаби бу инсон бизни отамизни ўлдирди.
Умар ибн ал-Хаттоб:
- Нима учун оталарини ўлдирдинг?
Йигит:

- Мен туя ва эчкиларни ўтлатиб юрувчи чўпонман. Туяларимдан бири оталарининг еридаги дарахтни егани учун оталари туямни тош билан уриб, ўлдириб қўйди. Кейин мен ҳам худди шу тошни олиб оталарини ургандим, ўлиб қолди.
Умар ибн ал-Ҳаттоб деди:
- Демак, сен жазога маҳкумсан.
Йигит:
- Менга уч кун муҳлат беринг. Отам вафот этганлар. Менга ва кичик укамга бир хазинани мерос этиб қолдирганлар. Агар мени қатл этсангиз, мендан кейин мерос ҳам йўқолади, укам ҳам ҳеч вақосиз қолади.

Умар ибн ал-Ҳаттоб:
- Ким сени қайтиб келишингга кафил бўла олади?
Йигит одамларнинг юзига разм солиб чиқар экан, мана шу инсон деб Абу Заррга ишора қилади.
Умар ибн ал-Ҳаттоб:
- Эй, Абу Зарр, сен шу йигитга кафилмисан?
Абу Зарр:
- Ҳа, эй мўминларнинг амири.
Умар ибн ал-Ҳаттоб:

- Сен у йигитни танимайсан. Агарда қочиб кетгудек бўлса, унинг ўрнига сени жазога тортаман.
Абу Зарр деди:
- Мен унга кафилман, эй мўминлар амири.
Шу билан йигит жўнаб кетди. Орадан бир кун, икки кун ва ниҳоят учинчи кун ўтяпти ҳамки, йигитдан дарак йўқ.

Одамларнинг барчаси Абу Заррдан хавотирда эдилар. Уни асло жазога тортилишини истамас эдилар.
Шу маҳал, шом намозидан бироз олдин йигит ҳаллослаб югуриб етиб келди. Унинг юзидан чарчаб, ҳолдан тойгани билиниб турар эди. Йигит Умар ибн ал-Ҳаттоб, мўминлар амирининг олдиларига келиб тўхтади.
Йигит:
- Хазинани укамга топшириб келдим. Энди, мени жазолашингиз мумкин. Мен сизнинг ихтиёрингиздаман.

Умар ибн ал-Ҳаттоб хайрон бўлиб сўрадилар:
- Сени нима қайтарди? Қочиб кетишинг ҳам мумкин эди-ку?!
Йигит:
- Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг, "одамларда “аҳдга вафо” деган нарса қолмабди", деб айтишларидан чўчидим.

Умар ибн ал-Ҳаттоб Абу Заррдан сўрадилар:
- Нимага сен кафил бўлдинг?
Абу Зарр:
- "Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг одамларда “яхшилик” қолмабди", деб айтишларидан қўрқдим.
Ўлиб кетган одамнинг фарзандлари бундан таъсирланиб, "биз уни афв этдик" деб айтдилар.

Умар ибн ал-Ҳаттоб:
- Нимага? Нима учун?
Йигитлар:
- Одамлар "Расулуллоҳнинг вафотларидан сўнг одамлардан “афв” йўқолиб кетаяпти", деб айтишларидан қўрқяпмиз.


#Qalbim...🥀🥀🥀
T.me/sinovlarihayot
-Туроннинг найранги бу тоға. Ўтган куни синглимни хашарида лой ташиш бўйича махалла полвонларини ортда қолдирибди. Қўшни қишлоқлик танишларим айтиб берди. Касал одам шунчалик ишлай оладими? Эртасигачи, чала қолган зардеворни уриш учун куёв бола билан яна кечгача ишлабди. Йўқ, Турон соппа-соғ, сизни рахмингиз келтириш учун найранг қиляпти. Пул бермай қолишингиздан қўрқиб ўзини касал қивоган.
-Менга қара Мурод. Мен хажга бормасам хам битта Лабо олиб сенга берсам, сен бизни дўконда лева қилиб оилангни боқсанг деб ўйлаб қўйгандим. Аммо, қарасам бунга нолойиқ экансан. Биламан, чўнтагинг жа-а тўла бўлмасаям, хар холда ақчанг бор. Ўз синглингни хашарига тўртта қовун тўртта тарвуз олиб бориб берсанг, хашарга бормаганлигингни ювуб кетарди. Ахир акасан, синглингга отасан энди. Сен эса, буни ўрнига укангни ёлғончиликда айблаяпсан.
Турон нега беланги бўлиб қолди биласанми? Белида грижаси бўлсаям, синглисини хашарига бормасликка ор қилди. Бошқа қишлоқ йигитларига қишлоғимизнинг йигитлари синглиси учун хар нарсага тайёрлигини кўрсатиб келди. Пули бўлгандаку, ўрнига кўчадан иккита мардикорни ёллаб олиб келардия. Аммо, кунлигини кунда ишлаб топади, ортиқча пули йўқ. Буни устига, опамни хам мазаси йўқ, дори-дармон билан тирик.
Уканг шу холдаям хашарга борди. Синглим эридан гап эшитгунча белим синсин дегандур-да. Хатто, эртасига хам чала қолган ишни тугатишга борибди, бунисиниям эшиттим. Энди, сенга бир гапни айтай. Ўша куни Туронбек кечки овқат махали ўрнидан туролмай қолибди. Бели тугаган-да! Куёвинг қўшнисини машинасида олиб бориб қўйибди. Синглинг эса олдимга йиғлаб келди, энди акамга нима бўлади деб сочини юлди. Рахмат шу синглинг бор экан, бўлмаса Турон мендан пул сўрамасди.
Мен уни Фарғонага ташлаб келдим, эртага операция қилишиб, грижасини олишадиган бўлди.
Демак, энди уканг оғир иш қилолмайди. Сен ака бўлиб, укангга нима ёрдам қилмоқчисан? Ё опамни уйингга олиб кетиб ўзинг боқасанми? Ахир, уканг энди боқиши қийинку опамни. Бу ёқда ўзини бола чақаси хам бор?
-Э-э, тоға ота ховлида у қолган, онамниям у боқатта!
-Бўпти, иккалангни алмаштирамиз, сен ота ховлига, у янги уйга кўчиб ўтасизлар, маъқулми?
-Тоға, менда ортиқча маблағ йўқ. Мана, сиздан пул сўраб келиб ўтирипманку!
-Эх, Мурод! Биласанми, мен сенга пул бермай тўғри қилибман. Аслида, кейинги ойда дўкондан оладиган маошимни сенга чиқариб берсамми деб тургандим, энди фикримдан қайттим.
Кейинги ойдаги маошларимни хам укангга беришни бошлайман. Токи, тузалиб машина мина олгунича.
-Машинаям олиб берасми?
-Ха, мен Хажга бориш фикридан қайттим! Даромадимни опамга, сени уканг ва синглингга бағишлайман. Ортганини махаллада хам маблағ талаб ишлар бор экан, шу ишларга сарфлайман.
-Менчи?-Мурод йиғлаб юборай деди.-Менгаям рахмингиз келсин, тоға!
-Сен кимсан ўзи? Укангку майли эркак дейлик, аммо на синглисини на онасини танимаган бемехр... нонкўр банда экансану! Тур ўрнингдан, кўзимга кўринма!
25.07.2020 Дониёр Аҳмаджонов
T.me/sinovlarihayot
-- Мендан оғриқ ва аламнинг давосини сўрашса, мен уларга "сабр", деб айтаман.

– Мендан муваффақиясизликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "қайтадан ҳаракат", деб айтаман.

– Мендан ҳасаднинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "ўзини билмаганга солиш", деб айтаман.

– Мендан камбағалликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "қаноат", деб айтаман.

– Мендан заифликнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "иймон", деб айтаман.

– Мендан хунукликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "ахлоқ", деб айтаман.

– Мендан жаҳолатнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "илм", деб айтаман.

– Мендан пасткашликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "сукут", деб айтаман.

– Мендан адоватнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "хайр-эҳсон", деб айтаман.

– Мендан кароҳиятнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "муҳаббат", деб айтаман.

– Мендан азоб чекишнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "табассум", деб жавоб бераман.

– Мендан бало ва офат дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "Алҳамдулиллаҳ", деб жавоб бераман.

– Мендан нафс шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "нафсни тийиш", деб жавоб бераман.

– Мендан чарчоқнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "уйқу", деб жавоб бераман.

– Мендан барча нарсанинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "эй Робб, деб айтинглар" деган жавобни бераман.



#Qalbim...🥀🥀🥀
T.me/sinovlarihayot
Суҳайл ибн Амр аёли билан сафарга чиққан эди. Йўлда қароқчилар уларнинг йўлини тўсиб, мол-мулклари ва таомларини олиб қўйишди. Кейин ўғрилар ўтириб, тортиб олинган таомларни ея бошлашди. Ўғриларнинг бошлиғи овқатланишда уларга шерик бўлмаётгани Суҳайл ибн Амрнинг эътибрини тортди ва ундан:
- Нега сиз улар билан овқатланмаяпсиз? - деб сўради.
- Мен рўзадорман, - деб жавоб берди у.
Суҳайл ҳайратланиб:
- Ўғирлик қилиб яна рўза ҳам тутасизми? - деди.
Шунда у:
- Мен ўзим билан Аллоҳ ўртасида бир эшик қолдираман, шоядки бир куни ўша эшикдан кирсам, - деди.
Орадан бир ёки икки йил ўтгач, Суҳайл уни ҳажда Каъбанинг олдида кўрди. У зоҳид ва обид кишига айланган эди. Суҳайл уни кўриб таниди ва унга:
- Ким ўзи билан Аллоҳ ўртасида бир эшик қолдирса, бир куни албатта ўша эшикдан киради, - деди.

Гарчи кўп гуноҳлар қилган бўлсангиз ҳам, ўзингиз билан Аллоҳ азза ва жалла ўртасидаги барча эшикларни ёпиб қўйишдан эҳтиёт бўлинг! Шоядки, биргина эшик сизга кўплаб эшикларни очиб юборса...


#Qalbim...🥀🥀🥀
T.me/sinovlarihayot
Совчи келди.
Аввалги хотинининг тили ёмон экан, кайнонаси жанжаллардан безиб ажратиб юборибди. Собиранинг тили ёмонмас, яшаб кетиши керак. Факат боласи ота-онаси билан колади, катталарнинг келишуви шундай!
Собира йиглаб-сиктаб ахийри рози булди. Шерзодни тез-тез олиб бориб турадиган, яна фарзандли булганида бутунлай олиб келишни уйлаб курадиган булишди. Угай отанинг, янги куёвнинг феълини билмагунча онаси шундай йул тутишга карор килди.
Янги хонадон аъзолари сомсапазлик килишаркан. Уйларининг кучага караган бикинида иккита тандир урнатилган. Эри Икром эртаю кеч тинмайди, ука-сингилларини хам бир зум тиндирмайди. Харидорлари куп, ясалган сомсалар уй ичидан чикиб келаверади, Икром дурра ёпиниб тандир ичига бош сукаверади, онаси кип-кизил сомсаларни пуллайверади. Собира хам ишга киришиб кетди. 
Аввалдан чаккон эди, лекин бу хонадон аъзоларига етиб ишлаш учун янаям тиришди. Бу оиладагилар чумолидай гимирлаб рузгор бутлашар, жуда бой булмасаларда узларига тук эдилар. Икром бу хонадоннинг норасмий бошлиги. Каттиккуллиги учун хамма ундан хайикиб турар, арзимаган айб учун хам аччик-аччик гаплар эшитишарди. Бир хафта ичидаёк эрининг сукишидан икки марта бахра топишга улгурган Собира углини олиб келмай тугри килганига ишонч хосил килди. Лекин олдинги гиёхванд эри олдида Икром фариштадек куринарди. Аста-секин эрининг бироз тупорилигига хам куникиб кетди.
Икром билармикан? Бугун тугилган кунлари эканлигини эслармикан?! Узику майли, боласи келганида совга бермаса хам икки огиз ширин сузи билан кунглини кутариб куярмикан?! Бу каби саволлар бугун ич-ичидан кайнаб чикарди. Бу хонадонга келин булиб тушганидан бери углининг хар келиши хам кувонч, хам хадикда утади. Биринчи келишида эри Икром Шерзоднинг кичкинагина бурунчасини бармоклари орасига кисиб эркалаган булди. Аяжонисига эга чиккан одамнинг бу килиги болага аксинча таъсир килиб йиглаб юборди. Собира боласини кучиб олди, эри бир нималар деб гулдираганча урнидан туриб кетди. Шу-шу бола билан угай отанинг учрашувлари совуккина ута бошлади. 
Лекин бугун тугилган кунлари, хеч булмаса болагинаси бугун бир огиз ширин суз эшитар…
Эри эрта тонгдан йулга отланди.
-Кийимларимни тайёрла, бозорга тушиб майда-чуйда килиб келаман.
Кувонганидан урнидан туриб кетди, тугилган кунлари байрам буларканда. Лекин кейинги сузлар уни жойига михлаб ташлади.
-Соат туртга уч юзта сомсага буюртма бор. Пиёзни туграб куйинглар, мен тоза ун билан гушт олиб келаман.
Дадаси билан аяси кундузи келишади, уйлари узок, кечга колмай кайтишади. Демак тугилган кун, боланинг кунгли деган гаплар пуч орзу, етиб булмас армон...
Уйлаганидек кайнонаси, кайнсинглиси билан тушгача сомсага уринишди. Кузи йулда булди. Эшик такиллаб аввал Шерзод, кейин дадаси билан аяси куринди. Сакраб кетди. Югуриб бориб боласини кучиб йиглайверди. Кайнонаси мехмонларни ичкарига бошлади. Ота-онаси билан хол-ахвол сурашиб яна боласига талпинди. Катта булиб колибди, кош кузлари бобосини эслатади, тиллари бурро, шеърлар айтишни ургатишибди. Хонасига олиб кириб бошкатдан багрига босди. Яна йиглади, боласини хидлаб-хидлаб йиглади.
Вакт шувиллаб утди. Чой ичишдию овкатга хам карамай кайтиш харакатига тушишди.
Хозир боласи кетади, кетиши керак, шарт кетиши! Кайнонасидан нажот кутди. Бир огиз колаколсин деса-чи, бир кунгина болагинасини багрига олиб ётса-чи?! Мулозаматни урнига куяётган кайнона углининг рухсатисиз бу ишни килолмайди, хонадонида угай набира эмас, узининг авлоди чопкиллаб юриши керак!
Шерзоднинг камзулчаси тугмаларини утказа бошлади. Хозир икки тугмани утказса булди, бола ташкарига чикади, кейин олиб кетишади. Куллари титраб тугмаларни кайтадан ечди. 
Онасининг бу иши сабабини тушунмай турган бола бийрон тиллари билан гапирди:
T.me/sinovlarihayot
​​-Ая, туйма утказишти билмайсизми? Мана-мана, мен кандай утказишти биламан.
Бола худди койил килиб куйгандек жилмайиб турарди.
Куз ёшлари куйилиб кетди. Яна Шерзодни кучиб олди. Айвон деразаси ортида бу холни кузатиб турган ота-онаси билан кайнонаси огизда хайрлашсаларда, ичларидан зил кетаётгандилар. Такдир, иложи йук…
Эшикка етганларида бола хам аяси колишини англаб йиглай бошлади.
Бобоси билан бувиси уни эркалаб кутариб кетишди. Яна ишга утирдилар. Пиёзмас, узининг юрагини туградигуё. Пиёз аччигидан минг карра аччик кузёшлар милт-милт окди.
Эшик очилиб эри кириб келди. Бир коп ун билан, битта кутини машинадан туширди. Афтидан тугилган кун хакида эсламаган хам. Йукса угай боласига булмаса хам жуфти-халолига кичкинагина совга кутариб келарди. Совгаси хам бошини есин, боласининг дарди калбини тилимлаб ташлаяпти.
Нигохларини ерга кадаганча лабини тишлаб ишини килаверди.
- Нега мени кутмай мехмонларга жавоб бериб юбординглар, -деди Икром онасига карата.
-Шошилишаётган экан, кеч колишмасин деб…
Эри кутини очди. Ичидан ростмона автомобилдан сал кичикрок уйинчок машина чикарди.
-Кани тойчок, кел буёкка.
Эшикдан Шерзод чопиб кирди. Икром болани даст кутариб юзларидан упди.
-Мана бу тугилган кунингга совга, углим.
Собира ялт этиб эрига каради.
Икром гапини давом эттирди.
-Даданг билан аянгни бекатда куриб колдим. Шунча кистасам хам кайтишмади. Камига Шерзоджонни хам олиб кетмокчи булишди. Уларга хам айтдим, сизлар хам эшитинглар, Шерзоджон бугундан бошлаб шу уйда яшайди!
Собира хунграб йиглаганича боласи билан Икромни кучиб олди. Ун гарди кунган эрининг чопонига ёшли кузларини суртди.

T.me/sinovlarihayot
Домланинг уйи унчалик узоқда эмас экан. Агар масжиддан бошлаб ҳисобласанг олти ё етти юз қадамча келаркан. Кўп қаватли уйда, учинчи қаватда экан. Ва яна Фазлиддин унинг уйига бориб шуни билдики, Хадича опа, яъни китоб сотувчи аёл унинг хотини экан. Фазлиддин бироз ўнғайсизланди. Лекин бу дарров ўтиб кетди.

Домланинг хонадони пўримликдан кўра оддийликка кўпроқ яқин эди. Оддий пардалар, оддий гиламлар. Стол-стул умуман йўқ. Дастурхон уйнинг кам сонли жиҳозларидан бири бўлган хонтахтанинг устига ёзилганди. Даструхон устида иккита идишда чақ-чуқ ва битта ликопчада тўғралган помидор, бодринг бор эди. Кейин бир лаган ош сузиб келинди. Хадича опа роса пазанда экан. Оши шунақа хушхўр чиқибдики, бир лаган ош икки эркакка ҳеч нарса бўлмади. Домланинг қистови билан Хадича опа яна бир лаган сузиб келди. Буниси ҳам паққос туширилди. Шунингдек, суҳбат ҳам қизғин бўлди. Домла унинг қишлоғи, ота-онаси тўғрисида сўраб-суриштирди. Кейин унинг фарзандлари мактабдан келишди. Учта экан. Икки ўғил, бир қиз. Улар одоб билан келиб салом беришди. Домла икки ўғлига дастурхон атрофида ўтиришларини буюрди. Болалар ўта одобли эдилар. Сўралган нарсага жавоб беришар, ўзларидан ўзлари гапириб кетаверишмасди. Ош еяётганларида ҳам бошларида дўппи бор эди. Шошилмасдан, ўзларининг олдиларидан ейишарди ва отасининг Фазлиддинга айтиб бераётган ҳадисларини диққат билан эшитишарди.

Фазлиддин устозининг уйидан кўнгли тоғдай кўтарилиб чиқди. Яна қанақангидир қувват олди. Руҳланди. Бориб яна ҳам кўпроқ ўқийман деди.

Унинг бахти бор экан. Сергей ишга келмабди. Шу боис уни биров суриштирмабди ҳам.

Ётоқхонада одамнинг озлиги сабаб Фазлиддин кўпроқ ўқиб, кўпроқ нарсани билиб олди. У энди Қуръони каримни бемалол ўқийдиган ҳолга келганди. Шу боисдан ўндан зиёд сура ёдлади. Ёдлаганларини домлага тиловат қилиб бериб унинг имтиҳонидан ўтди. Шунингдек, Камол Шоннинг ёнига ҳам серқатнов бўлди. «Дашноқлар воқеаси»ни қоғозга туширди. Албатта, Камол Шоннинг ёрдами билан. У нақ ўттиз саҳифа бўлди. «Бу кам, — деди Камол Шон, — камида беш юз бетли китоб бўлиши керак. Ҳар бир деталга алоҳида тўхталиш зарур. Кейин уни китоб ҳолида чоп этиш лозим. Аммо ҳозир биров чоп этмайди. Чунки мумкин эмас». Фазлиддинга ҳам ҳозирча шуниси етади. Ахир бир марта Малоҳатларнинг уйларига бориши, қизнинг отаси билан учрашиб унга йиққанларини бериши, шу баҳонада Малоҳат билан кўришиши мумкин эди. Аммо бу учрашув анчагача чўзилди. Сабаби, ҳали ўқув юрти ўқувчилари пахтадан қайтишмаганди. Бўлмаса, ноябрь ойи ўрталаб қолди. Икки марта ёмғир ҳам ёғди. Бундай пайтда далада, биринчидан, пахтанинг ўзи қолмаган бўлади. Иккинчидан, ер нам бўлгач, далада юриш оғирлашади. Ҳашарчилар деган ном олган студентларни, ўқувчиларни қайтаришса ҳам бўлади. Лекин қайтаришмайди…

— Шу тарихни билишинг шартми? — деб қолди бир сафар Камол Шон Фазлиддин унинг ёнига борганида. — Барибир, ҳеч нарсани ўзгартира олмайсан. Ундан кўра, бўладиган фан билан шуғулланганинг маъқул. Айтайлик, аниқ фанлар билан. Чунки уларда ёлғон кам.

— Билмадим, — дея елкасини қисди Фазлиддин.

— Сен араб тили билан бирга рус, форс тилини ўрган, кейин сени қўлёзмалар институтига ва яна марказий кутубхонага олиб бораман, ана шунда ўзингга керакли бўлган нарсаларни секин ёзиб олиб келаверасан. Балки, бир замони келиб ишлатишнинг имкони туғилиб қолар. Нима дединг?

Фазлиддин яна елкасини қисди.

— Ҳамма нарсага билмайман деб жавоб бераверма. Айтганимни қил, кам бўлмайсан. Хоҳласанг, ана бориб устозинг қори Муҳаммад Алидан маслаҳат сўра. Менимча, у ҳам менинг гапларимни тасдиқлайди.

— Майли, — деди Фазлиддин ва унинг ёнидан кетди.

Бироқ имомга ҳеч нарса демади. Чунки Малоҳат билан кўпроқ кўришишни истади…

Ниҳоят, ҳали декабрь келмай туриб уч марта кетма кет қор ёғди-ю, далага кетганлар қайтиб келишди. Танноз қизларнинг таннозликларидан асар ҳам қолмабди. Ҳаммаси қорайган, кийимлари ҳам бир аҳволда эди. Уларни кўриб шунчаки ачинасан киши. Айниқса, қизларнинг юзларидаги чарчоқ аломатлари ўта раҳмингни келтиради.

Davomi bor
T.me/sinovlarihayot
- Бўлди энди сиз бораверинг. Қолганига ўзим қарайман.


Орадан икки кун ўтиб Карим акани ахволи яхшиланди. Энди у ўзи туриб юра олар, овқатни ҳам ўзи ича бошлади.

- Ўғлим сени танлаб адашмаган эканман. Қара мени оёққа қўйдинг.

- Ундай деманг ада. Мен иккинчи бор отадан айрилиш нима эканлигини ҳис қилмоқчи эмасман. Мен учун борлигингиз куч бағишловчи тумордек гап.

- Ошириб юбординг. Қани олчи овқатинг совумасин.

Ота ўғил овқатланиб бўлишгач Карим ака узоқ ўйланишлар натижасида ўғлини кўнглига қўл солиб кўрди.

- Козимжон. Болам ёшинг ҳам йигирма иккидан ўтаяпти. Энди сенга ҳам бир оқила қиз топиб тўйлар қилсак.

Козим бу гапдан сўнг жимиб қолди. Ўзи Карим акани ёрдамлари ва яна ёлғизлиги туфайли ташлаб кетолмаган бўлса, уйлангач бу ердан умуман кетолмайди. Онаси ҳам келин қилсам, қўлидан бир пиёла чой ичсам дейди. Бу гапни Карим акага қандай айтади.

- Нега жимиб қолдинг?

- Ўқишимни битирсам дегандим ада.

- Мени беш кунлигим бор ёки йўқ, уйлансанг кўзим очиқлигида тўйингни кўрсам дегандим. Саҳиба синглим келганида ҳам бу гапни айтдим Козим нима деса шу деди. Сен мени қондошларимни пичингига эътибор берма. Уларга мол мулк кwрагу мени керагим йўқ. Ахволим оғирлигини эшитиб бўлишган. Лекин, бирортаси хабар олмади. Улар мендан кейин қоладиган меросни ўйлашади.  Фойдаси йўқ. Мен шунча йиллик бзинесмен бўла туриб кимни қанақа эканини билмасам кошки. Ҳаммасини яхши биламан.

- Ада сиз узоқ яшайсиз. Мен шифокор бўлиб нима қилиб ўқиб юрибман сизни тузатолмасам.

- Йўқ, сен ўз йўлингга аммо мендан кейин фирмани бошқаришингга ҳам тўғри келиши мумкин. Эсингда бўлсин, ким нима деса десин сен мени меҳнатимни бир пул қилиб ким кимларга улуш беришингни асло ҳожати йўқ. Бундан бу ёғига ақлни ишлат. Кўнгилчанлик сени энг катта душманинг бўлиши мумкин.

****


Кумуш Баҳромсиз ҳаёти тасаввур ҳам қила олмайдиган даража келиб қолганди. Баҳром ҳам Кумуаҳни еру кўкка ишонмас, улар ажойиб жуфтлик эдилар кўрган кўзни қамаштирар даражада бир бирига мос эди.


- Кумушим бунақа юришда, мен тўйни ўқишим битишигача кутолмайман. Ўзи энди бошланди ўқиш. Яна саккиз ойга сабрил етмайди.

- Баҳром ака мен ҳали оилага тайёр эмасман. Ўқишизни битиринг, бирор жойга ишга киринг ана ундан кейин сиз айтганча бўла қолсин.

- Йўқ. Ҳар куни сени ортингдан йигитлар гап отиб юришига жииим қараб туролмайман.

- Ҳеч ким ортимдан юрмаптию.

- Сен билмайсанда. Мени рашким ёмон. Кўзингга қара қизалоқ.

- Хўп дедимку.

Икки ёш " Ифора"ни тўғрисидаги ўриндиқлардан бирида ўтиришар эди. Баҳром Кумушни музқаймоққа таклиф қилди.


- Унақада Ферузани ҳам чақирай зерикиб қолганди. Уни ҳам ўзимиз билан музқаймоққа олиб борамиз.

- Хўп ўзинг биласан.

Баҳром қиз билан ёлғиз қолмоқчи эди. Кумуш эса дугонасини етаклаб чиқмоқчи, уни хафа қилмаслик учун ҳам рад этолмади.

- Ана биз чиқдик. Баҳром ака сизни куттириб қўймадикми?

- Йўғе.

- Ассалому алайкум.

- Ваалайкум салом.


- Феруза бу Баҳром акам бўлажак турмуш ўртоғим.

- Биз деярли танишмиз. Таништиришга ҳожат йўқ.

- Майли унақа бўлса кетдик.

Икки севишганни орасида Феруза қоработир бўлиб юрди. Кейин эса бу ҳолат ўзига ёқмадими, уларни тарк этди.

- Ўтирақол Феруза.

- Йўқ кетмасам бўлмайди. Сизлар маза қилиб айланинглар.

- Ўтиринг Кумушни хафа қиласизми энди?

- Сизларга ҳалақит қилмай.


Давоми бор.


T.me/sinovlarihayot
Ота
-Дадажон ,эртага Қиёмат қойим бўлиб,дунё тугармиш.Ўртоқларим айтяпти,қўрқяпман.
-Қўрқма,болажоним,мен борман,ҳаммаси яхши бўлади.
"Яхшиям отам бор!".Хотиржам ухлаб қолди болакай отасининг пинжига кириб.

-Дада,эртага биринчи мусобақам ,ҳаяжонланяпман.
-Қўрқма,ўғлим,мен дуо қилиб тураман,ҳаммаси яхши бўлади.
"Отамнинг дуоси билан ғалаба қозонаман" .Ўзига ишончи ортди ўсмирнинг.

-Дада, олисга кетяпман, оиламни олиб кетолмайман.
-Хавотир олма,онанг иккимиз қайтгунингча уйингда бўламиз.Кўнгли тинчиб сафарга кетди йигит.

-Дада,мени ташлаб кетманг,сизсиз нима қиламан,-йиғлади у отасини қучиб
-Дуоларим сени асрайди болам...Кўзи мангуга юмилди отанинг.

Оталар тоғ бўлар экан.Уларга суяниб юксалар экан инсон.Тоғи қулаб кетди йигитнинг. Юрагига қиёмат қадар дард ўрнашди.

"Жаннатга кирсам сизни кўргани бораман",-пичирлади у.

Феруза Салходжаева
T.me/sinovlarihayot