— Айнан ким? — баттар бўзрайди у.
— Ҳеч ким! — мен ҳам худи сири ошкор бўлган кишидек ўзимни жаҳли чиққан қилиб кўрсатдим. — Чиқинг, мен кийинишим керак. Дарсга кеч қоляпман.
— Кимга бунчалик чиройли кўринмоқчисиз? Уялмай кийинаверинг, эрингизман-ку!
Рашк қилаётганидан қувониб кетганимни сездирмаслик учун қовоғимни осиб дедим:
— Эриммассиз! Шунинг учун сизнинг ёнингизда кийинмайман!
Бу гапимдан сўнг у жаҳл билан эшикни тарақлатиб очиб чиқиб кетди. Мен нима қилишни билмай қолдим. Лекин «ўйин»ни шу ерда тўхтатиб қўёлмасдим. Ахир, у киши эндигина мени рашк қилишни бошлади. Шу хаёлда ҳалиги кўйлакни кийиб, сочларимни чиройли қилиб турмакладим. Албатта, ўзимни бепаво тутганча у киши билан дарсга келдим. Энди машинадан тушаётганимда менга қарамасдан туриб, ортимдан деди:
— Агар ортингиздан бирортаси юрганини сезсам, ўлдираман!
Наҳот, шу менинг эрим?! Қийқириб юборай дедим. Лекин бу мумкин эмас. Ўзимни парвойи-палак тутиб дарсга йўл олдим.
Албатта уйда ҳам ўзимни эркин тутиб, шўх-шодон юрардим. Бу эса у кишига баттар таъсир қилди. Ўша куни кечаси энди ухламоқчи бўлганимда ёнимга келди. Мен эса гўёки, келганини сезмагандек жойимни тўғирлай бошладим. Бундан жаҳли чиққан эрим икки елкамдан тутиб, силтаб мени ўзига қаратди:
— Айтиб қўяй, мендан бошқа ҳеч бир одам сизга бармоғини ҳам теккиза олмайди! Ҳатто, гапира олмайди, ҳам!
— Афсуски, сизам теккиза олмайсиз, Ёрижон! — дедим кесатиб ва силтаниб унинг бақувват қўлларидан чиқдим-да, каравотга чўзилдим.
Кутилмаганда у ҳам «тап» этиб ўзини ёнимга ташлади-да, кўзларимга тик қараб деди:
— Теккиза оламан! Чунки эрингизман!
— Энди эсингизга тушдими? — пичингда давом этдим.
— Энди бир умр эсимда бўлади! Ўлиб ҳам қутила олмайсиз мендан, Ёрижон! — деди у менга яқинлашиб.
— «Ёрижон» — менинг гапим. Сиз айтманг! — ҳаяжон, қувонч ва уятдан кўзларимни қаерга олиб қочишни билмасдим.
— Айтаман! Энди ҳар куни айтаман! Сиз ҳам айтасиз, қайта-қайта айтаверасиз. Қани, битта Ёрижон денг-чи?..
Ўша тундан буён бир-биримизга Ёрижонмиз. Яқинда сафимиз кенгайиб, Болажон ҳам қўшилиши кутиляпти…
ТАМОМ
https://t.me/sinovlarihayot
— Ҳеч ким! — мен ҳам худи сири ошкор бўлган кишидек ўзимни жаҳли чиққан қилиб кўрсатдим. — Чиқинг, мен кийинишим керак. Дарсга кеч қоляпман.
— Кимга бунчалик чиройли кўринмоқчисиз? Уялмай кийинаверинг, эрингизман-ку!
Рашк қилаётганидан қувониб кетганимни сездирмаслик учун қовоғимни осиб дедим:
— Эриммассиз! Шунинг учун сизнинг ёнингизда кийинмайман!
Бу гапимдан сўнг у жаҳл билан эшикни тарақлатиб очиб чиқиб кетди. Мен нима қилишни билмай қолдим. Лекин «ўйин»ни шу ерда тўхтатиб қўёлмасдим. Ахир, у киши эндигина мени рашк қилишни бошлади. Шу хаёлда ҳалиги кўйлакни кийиб, сочларимни чиройли қилиб турмакладим. Албатта, ўзимни бепаво тутганча у киши билан дарсга келдим. Энди машинадан тушаётганимда менга қарамасдан туриб, ортимдан деди:
— Агар ортингиздан бирортаси юрганини сезсам, ўлдираман!
Наҳот, шу менинг эрим?! Қийқириб юборай дедим. Лекин бу мумкин эмас. Ўзимни парвойи-палак тутиб дарсга йўл олдим.
Албатта уйда ҳам ўзимни эркин тутиб, шўх-шодон юрардим. Бу эса у кишига баттар таъсир қилди. Ўша куни кечаси энди ухламоқчи бўлганимда ёнимга келди. Мен эса гўёки, келганини сезмагандек жойимни тўғирлай бошладим. Бундан жаҳли чиққан эрим икки елкамдан тутиб, силтаб мени ўзига қаратди:
— Айтиб қўяй, мендан бошқа ҳеч бир одам сизга бармоғини ҳам теккиза олмайди! Ҳатто, гапира олмайди, ҳам!
— Афсуски, сизам теккиза олмайсиз, Ёрижон! — дедим кесатиб ва силтаниб унинг бақувват қўлларидан чиқдим-да, каравотга чўзилдим.
Кутилмаганда у ҳам «тап» этиб ўзини ёнимга ташлади-да, кўзларимга тик қараб деди:
— Теккиза оламан! Чунки эрингизман!
— Энди эсингизга тушдими? — пичингда давом этдим.
— Энди бир умр эсимда бўлади! Ўлиб ҳам қутила олмайсиз мендан, Ёрижон! — деди у менга яқинлашиб.
— «Ёрижон» — менинг гапим. Сиз айтманг! — ҳаяжон, қувонч ва уятдан кўзларимни қаерга олиб қочишни билмасдим.
— Айтаман! Энди ҳар куни айтаман! Сиз ҳам айтасиз, қайта-қайта айтаверасиз. Қани, битта Ёрижон денг-чи?..
Ўша тундан буён бир-биримизга Ёрижонмиз. Яқинда сафимиз кенгайиб, Болажон ҳам қўшилиши кутиляпти…
ТАМОМ
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Ва қўлларидан тутиб Ÿзбекистонга йÿл олди.
Уйига яқинлашар екан қалбида қўрқув Аралаш хаяжон уйғонди. Абдуллохни Рус қизи билан уйга к,айтганини кÿрган Ота онаси Хайратда қотиб қолишди. Абдуллох бор гапни очиқ ойдин Хаммасини уларга сÿзлаб берди.
Абдуллохнинг отаси Умар ака ақилли одам еди. Ÿғлим бу сенинг хаëтинг. Сен шунга қарор қилибсанми мени қаршилигим йÿк,... Лекин Онаси Гулбахор опа еса буни Ойласи учун иснод деб билиб Асло хазим қила олмасди. Ахир бизни ÿйламадингми. Ел-юрт олдила шарманда бÿламизку.
Одамлар нима дейди. Қолаверса бу рус қизи бÿлса. Бизнинг урф одатларимизга умуман мослаша олмайди. Менинг орзуларимчи? Мен хам биттаю битта ÿғлимга яхши бир келин олиш нийятим бор еди дея йиғлаб юборди. Абдуллох онасига бир амаллаб озгина бÿлсада тушунтирган бÿлди:
Онажон Ахир у қиз Ота онасидан хам воз кечиб бу йерга келди.
У ислом динини Қабул қилди. Ва ишонаманки у албатта бизнинг шароитларимизга мослашиб олади... Шу тариқа Абдуллох Муслимага Уйланди.
Тÿй Ажойиб суратда ÿтди. Кунлар ойлар ÿта бошлади. Муслима қунт билан барча ишларни ÿрганишга киришди. У жуда Ақилли қиз еди. Ÿзбек тилини анчагина ÿрганиб олди.
У турмуш ÿртоғинихам, Кайнота, Кайнонасинихам. Кÿнглини оғритмасликка харакат қиларди. Гулбахор Опа еса барибир ич ичидан норози еди. Муслимага жуда кÿп ишлар буюрарди. Агар биронтасини қилолмай к,олса дакки бериб
Аламини оларди. Лекин бирон маротаба Муслима қайнонасига гап қайтармасди. Қишнинг совуқ кунларида кутилмаганда Гулбахор опа жуда оғир дардга чалиниб қолди шифокорлар қандли диабед касаллиги анча ривожланиб улгурибди Афсус бизнинг қÿлимиздан хеч нарса келмайди узир дея уйига жавоб бериб юборишди. Хамма дахшатга тушиб ишонгиси келмасди Ахир қандай қилиб бундай бÿлиши мумкин деган саволларнинг охири йÿқ еди. Бундан хабар топган Муслима қайғуга ботди. У тÿшакка михланиб қолган Кайнонасини қалбида ихлос билан парваришлай бошлади.
Онажоним сиз хали узок, умир кÿрасиз ÿзим сизнинг хизматингизда бÿламан. Мана кÿрасиз хали кÿрмагандай бÿлиб кетасиз дея қайнонасини кÿнглини кÿтарарди. Гулбахор опа келинини қадрини Дардга чалинганида билди:
Шунчалик Ақиллий Мехрибон келинимни шунча пайт ëмон кÿриб келибмана. Миллат ажратибману аслида У хам одам еканлигини, Ундахам кÿнгил борлигини, У хам бу хонадонга не - не орзулар билан келганини тушиниб етмабманаа. Кечиргин Муслима мен сени кÿнглингни жуда кÿп оғриттим қизим. Йÿғе ойижон мен сиздан хафа емасман Аксинча миннаддорман.
Менга тÿғри тарбия берганингиз учун... Гулбахор опани барибир дард енгиб қўйди. Кишнинг охирги кунларида, бахор остонада ешик қоқиб турганида Гулбахор опа омонатини топширди... У кишининг охирги гапларидан бири "Мен Келинимдан Розиман" деган сÿзи еди..
Муслима хар намозидан сÿнг қайнонасини Хаққига дуо қилиб Аллохдан Жаннат тиларди. Муслима хам қайнонасидан мингдан минг рози еди!!!
https://t.me/sinovlarihayot
Уйига яқинлашар екан қалбида қўрқув Аралаш хаяжон уйғонди. Абдуллохни Рус қизи билан уйга к,айтганини кÿрган Ота онаси Хайратда қотиб қолишди. Абдуллох бор гапни очиқ ойдин Хаммасини уларга сÿзлаб берди.
Абдуллохнинг отаси Умар ака ақилли одам еди. Ÿғлим бу сенинг хаëтинг. Сен шунга қарор қилибсанми мени қаршилигим йÿк,... Лекин Онаси Гулбахор опа еса буни Ойласи учун иснод деб билиб Асло хазим қила олмасди. Ахир бизни ÿйламадингми. Ел-юрт олдила шарманда бÿламизку.
Одамлар нима дейди. Қолаверса бу рус қизи бÿлса. Бизнинг урф одатларимизга умуман мослаша олмайди. Менинг орзуларимчи? Мен хам биттаю битта ÿғлимга яхши бир келин олиш нийятим бор еди дея йиғлаб юборди. Абдуллох онасига бир амаллаб озгина бÿлсада тушунтирган бÿлди:
Онажон Ахир у қиз Ота онасидан хам воз кечиб бу йерга келди.
У ислом динини Қабул қилди. Ва ишонаманки у албатта бизнинг шароитларимизга мослашиб олади... Шу тариқа Абдуллох Муслимага Уйланди.
Тÿй Ажойиб суратда ÿтди. Кунлар ойлар ÿта бошлади. Муслима қунт билан барча ишларни ÿрганишга киришди. У жуда Ақилли қиз еди. Ÿзбек тилини анчагина ÿрганиб олди.
У турмуш ÿртоғинихам, Кайнота, Кайнонасинихам. Кÿнглини оғритмасликка харакат қиларди. Гулбахор Опа еса барибир ич ичидан норози еди. Муслимага жуда кÿп ишлар буюрарди. Агар биронтасини қилолмай к,олса дакки бериб
Аламини оларди. Лекин бирон маротаба Муслима қайнонасига гап қайтармасди. Қишнинг совуқ кунларида кутилмаганда Гулбахор опа жуда оғир дардга чалиниб қолди шифокорлар қандли диабед касаллиги анча ривожланиб улгурибди Афсус бизнинг қÿлимиздан хеч нарса келмайди узир дея уйига жавоб бериб юборишди. Хамма дахшатга тушиб ишонгиси келмасди Ахир қандай қилиб бундай бÿлиши мумкин деган саволларнинг охири йÿқ еди. Бундан хабар топган Муслима қайғуга ботди. У тÿшакка михланиб қолган Кайнонасини қалбида ихлос билан парваришлай бошлади.
Онажоним сиз хали узок, умир кÿрасиз ÿзим сизнинг хизматингизда бÿламан. Мана кÿрасиз хали кÿрмагандай бÿлиб кетасиз дея қайнонасини кÿнглини кÿтарарди. Гулбахор опа келинини қадрини Дардга чалинганида билди:
Шунчалик Ақиллий Мехрибон келинимни шунча пайт ëмон кÿриб келибмана. Миллат ажратибману аслида У хам одам еканлигини, Ундахам кÿнгил борлигини, У хам бу хонадонга не - не орзулар билан келганини тушиниб етмабманаа. Кечиргин Муслима мен сени кÿнглингни жуда кÿп оғриттим қизим. Йÿғе ойижон мен сиздан хафа емасман Аксинча миннаддорман.
Менга тÿғри тарбия берганингиз учун... Гулбахор опани барибир дард енгиб қўйди. Кишнинг охирги кунларида, бахор остонада ешик қоқиб турганида Гулбахор опа омонатини топширди... У кишининг охирги гапларидан бири "Мен Келинимдан Розиман" деган сÿзи еди..
Муслима хар намозидан сÿнг қайнонасини Хаққига дуо қилиб Аллохдан Жаннат тиларди. Муслима хам қайнонасидан мингдан минг рози еди!!!
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Биласан Сирож ҳам сени ўз қизидай кўради. Улар сени хафа қилиб қўйишмайди.
- Мен барибир яхшилаб ўйлаб олишим керак.
- Ўйла ўйла фақат чўзилиб кетмасин. Ота онангни ҳам хотиржам бўлишларига қўйиб бер. Қанча азоб чекканлар. Энди улар ҳам фарзандларини бахту камолини кўришга ҳақли.
- Хўп аммажон. Мен икки кундан сўнг жавобимни айтаман.
- Майли унда мен ҳам турай. Уйга боришим керак неварам жуда инжиқ келинойингни танобини тортгандир. Болани олиб ўтирмасам қийналиб қолмасин.
- Яна бемалол ўтирадиган бўлиб келинг. Гаплашиб ўтирамиз.
- Насиб бўлса эрингни уйида ўтирамиз энди сен билан.
- Аммаааааа.
- Нима амма? Тўғри гапни айтяпман.
- Хўп бўлди гапирмадим. Индамаса сиз мени ҳозирни ўзида турмуша берворасиз.
- Биласанда мени. Хўп менга Нозимани чақир энди кетайлик.
- Ҳозир чақираман.
Зебо ойиси билан Нозима опани олдига борганда улар уйда чиройли бўлиб ўсиб ётган ҳар хил гулларни томоша қилиб қизғин суҳбат қуриб ўтирган эдилар.
- Нозима келинойи аммам чақираяптилар. Борар экансиз.
- Майли Розияхон. Яна келармиз.
- Сизлар ҳам бизникига мехмонга боринглар.
- Насиб. Бориб қолармиз. Бирам маза қилиб суҳбат қуриб вақтни ўтганини ҳам билмапмиз.
Улар кетишгач Розия опа қизига савол назари билан қаради.
- Ойиии унақа қараманг.
- Нима дединг? Хўш?
- Ойи мен рози эмасман. Аммо рози бўлмаганимга қўйишмаяпти.
- Кўнглингга қулоқ сол мен ҳам сени бахтингни кўришни хоҳлайман.
Фариза икки ўт орасида қолди. У иложсиз эди. Агар рад этса улар шунча йил нон тузимизни еб яна кўрнамаклик қилди дейишлари мумкиндай туйиларди. Аслида шунақа ҳам эди . Зубайда бувини ҳурмати учун ҳам мажбур бўлаётганди.
Хонасига кириб китобларини титкилай бошлади. Қидирган нарсасини топгач эса оғир хўрсинди.
Қўлидаги суратга қараб йиғлаб юборди.
- Умид ака энди сиздан айриламанми? Бизни турмушимиз шу ергача эдими? Сиз барибир туғилмаган боламни қотилисиз. Сизни ҳеч қачон кечира олмайман.
*
Орадан икки кун ўтиб эса Фариза розилик берди. Бунга сабаб эса шунча йил нон тузини еб энди кўрнамаклик қила олмайсан деган онасининг гаплари ҳам сабаб бўлди. Отаси ҳам бахтли бўлсанг бўлгани муҳими шу деди. Фаризани ўзи ҳам сезиб турарди рад жавоби Зубайда бувини болаларини ундан юз ўгиришига олиб келади. Фариза эса буни хоҳламайди. Йсоҳлигида елкасига миндириб ўйнатиб катта қилган ҳар келганда қўлида сумкалару ўйинчоқлар кўтариб келган одам келин қиламан деса қандай йўқ дея олади. Олдинги сафар совчи бўлиб келишганда Фаризани ўзидан сўрамай йўқ ҳали турмушга бермаймиз дейишганди. Энди эса аммаси ўзи гаплашди. Қизнинг ҳамма гапдан хабари борлигини билишади. Энди эса иккиланишга йўл йўқ.
Сухроб ўзида йўқ хурсанд эди. Неча йиллик севгисига эришади. Зебосини дунёдаги энг бахтли инсон қилади. Ҳарчи иккаласи ҳам олдин турмуш қуришган бўлсада катта тўй қилиб Зебога уйланишни ният қилди. Энг ҳашаматли ресторанни энг қиммат либосларни ҳаммасини зўрини севгани учун қилади. Ўтган гал кўнгилсиз уйлангани сабаб ҳеч бир ишга эътибор ҳам бермаганди. Ҳудди робот мисол ўтирганди. Энди эса бари бошқача бўлади.
Фаризанинг биринчи қилган иши судга Умид билан ажрашиш учун ариза топшириш бўлди.
Сухроб эса таниш билишлари ёрдамида бу ишларни жуда ҳам тезлаштириб юборди.
Уйига энди ишдан қайтган Умид унга хат борлигини кўриб ажабланди. Кейин эса конвертни очиб судга ажрим масаласида чаиқрилганини ўқиб устидан кимдир бир челак сув қуйгандай бўлди.
Давоми бор
T.me/sinovlarihayot
- Мен барибир яхшилаб ўйлаб олишим керак.
- Ўйла ўйла фақат чўзилиб кетмасин. Ота онангни ҳам хотиржам бўлишларига қўйиб бер. Қанча азоб чекканлар. Энди улар ҳам фарзандларини бахту камолини кўришга ҳақли.
- Хўп аммажон. Мен икки кундан сўнг жавобимни айтаман.
- Майли унда мен ҳам турай. Уйга боришим керак неварам жуда инжиқ келинойингни танобини тортгандир. Болани олиб ўтирмасам қийналиб қолмасин.
- Яна бемалол ўтирадиган бўлиб келинг. Гаплашиб ўтирамиз.
- Насиб бўлса эрингни уйида ўтирамиз энди сен билан.
- Аммаааааа.
- Нима амма? Тўғри гапни айтяпман.
- Хўп бўлди гапирмадим. Индамаса сиз мени ҳозирни ўзида турмуша берворасиз.
- Биласанда мени. Хўп менга Нозимани чақир энди кетайлик.
- Ҳозир чақираман.
Зебо ойиси билан Нозима опани олдига борганда улар уйда чиройли бўлиб ўсиб ётган ҳар хил гулларни томоша қилиб қизғин суҳбат қуриб ўтирган эдилар.
- Нозима келинойи аммам чақираяптилар. Борар экансиз.
- Майли Розияхон. Яна келармиз.
- Сизлар ҳам бизникига мехмонга боринглар.
- Насиб. Бориб қолармиз. Бирам маза қилиб суҳбат қуриб вақтни ўтганини ҳам билмапмиз.
Улар кетишгач Розия опа қизига савол назари билан қаради.
- Ойиии унақа қараманг.
- Нима дединг? Хўш?
- Ойи мен рози эмасман. Аммо рози бўлмаганимга қўйишмаяпти.
- Кўнглингга қулоқ сол мен ҳам сени бахтингни кўришни хоҳлайман.
Фариза икки ўт орасида қолди. У иложсиз эди. Агар рад этса улар шунча йил нон тузимизни еб яна кўрнамаклик қилди дейишлари мумкиндай туйиларди. Аслида шунақа ҳам эди . Зубайда бувини ҳурмати учун ҳам мажбур бўлаётганди.
Хонасига кириб китобларини титкилай бошлади. Қидирган нарсасини топгач эса оғир хўрсинди.
Қўлидаги суратга қараб йиғлаб юборди.
- Умид ака энди сиздан айриламанми? Бизни турмушимиз шу ергача эдими? Сиз барибир туғилмаган боламни қотилисиз. Сизни ҳеч қачон кечира олмайман.
*
Орадан икки кун ўтиб эса Фариза розилик берди. Бунга сабаб эса шунча йил нон тузини еб энди кўрнамаклик қила олмайсан деган онасининг гаплари ҳам сабаб бўлди. Отаси ҳам бахтли бўлсанг бўлгани муҳими шу деди. Фаризани ўзи ҳам сезиб турарди рад жавоби Зубайда бувини болаларини ундан юз ўгиришига олиб келади. Фариза эса буни хоҳламайди. Йсоҳлигида елкасига миндириб ўйнатиб катта қилган ҳар келганда қўлида сумкалару ўйинчоқлар кўтариб келган одам келин қиламан деса қандай йўқ дея олади. Олдинги сафар совчи бўлиб келишганда Фаризани ўзидан сўрамай йўқ ҳали турмушга бермаймиз дейишганди. Энди эса аммаси ўзи гаплашди. Қизнинг ҳамма гапдан хабари борлигини билишади. Энди эса иккиланишга йўл йўқ.
Сухроб ўзида йўқ хурсанд эди. Неча йиллик севгисига эришади. Зебосини дунёдаги энг бахтли инсон қилади. Ҳарчи иккаласи ҳам олдин турмуш қуришган бўлсада катта тўй қилиб Зебога уйланишни ният қилди. Энг ҳашаматли ресторанни энг қиммат либосларни ҳаммасини зўрини севгани учун қилади. Ўтган гал кўнгилсиз уйлангани сабаб ҳеч бир ишга эътибор ҳам бермаганди. Ҳудди робот мисол ўтирганди. Энди эса бари бошқача бўлади.
Фаризанинг биринчи қилган иши судга Умид билан ажрашиш учун ариза топшириш бўлди.
Сухроб эса таниш билишлари ёрдамида бу ишларни жуда ҳам тезлаштириб юборди.
Уйига энди ишдан қайтган Умид унга хат борлигини кўриб ажабланди. Кейин эса конвертни очиб судга ажрим масаласида чаиқрилганини ўқиб устидан кимдир бир челак сув қуйгандай бўлди.
Давоми бор
T.me/sinovlarihayot
Сўнмас умид: 25- қисмни давоми.
Умид Зебосидан қандай воз кеча олади. Уни аразда ҳали ўзига келиб қолади деб умид қилганди. Мана оқибати. Энди қандай уни бу ахдидан қайтара олади. Дунё кўзига қоронғу бўлиб кўриниб кетяпти. Ўзи бошидан ҳам турмушида азоб чекиб яшаб келди. Эрига вафодор бўлди. Ҳамма айб Умидда энди ўзини айбалшдан фойда йўқ. Вақтни ортга қайтара олмайди. Агар шундай бўлганида эди ҳеч қачон Зебога қўл кўтармасди.
- Ака тинчликми? Нимага рангиз оқариб кетди?
- Зебо ажрашишга ариза берибди. Энди судга боришим керак.
- Ҳазиллашманг ака. Келинойим бунақа қилолмайдилар.
- Мана кўриб қўй. У шунақа қилди. Лекин мен ҳам осонликча таслим бўлмайман. Ҳеч қанақа ажримга қўл қўймайман.
- Курашинг ака келинойим шунга арзийдилар ҳам. Агар ажралиб бошқа уйлансангиз ҳам улардақасини тополмайсиз. Ҳа яна янгилик Мурод акам Америкадан қайтяптилар. Энди бутунлайга олдимизда бўлар эканлар.
- Мана буни яхши хабар деса бўладию лекин ҳозир кўнглимга қил ҳам сиғмайди. Сен яхшиси Севинчни менга берда ўзинг битта аччиқина қилиб чой дамлаб бер. Бошим қаттиқ оғрияпти.
- Хўп. Қизалоғим қани тоғажонга борингчи унда.
Сабрина акасига чой дамлаб бериб қизини ухлатишга олиб кирди. Севинч ухлагандан кейин эса Зебога қўнғироқ қилди.
- Алло. Ассалому алейкум келинойи. Яхшимисиз?
- Салом Сабрина. Яхшиман рахмат. Ўзингиз яхшимисиз? Севинчхон катта бўлаяптиларми?
- Бу келинойимни уйга олиб келинг мани ўйнацинла деяпти.
- Қўйсангизчи. Энди бунақа гапларни гапиришдан наф йўқ.
- Нега тинчликми? Нима бўлди? Ажримга ариза ташлапсиз деб эшитдим.
- Ха шунақа. Мен ажрашишга қарор қилдим.
- Лекин акам сиздан воз кечмайдилар. Ахир ўзиз ҳам уларни жуда яхши кўрасизку. Шунчалик осонми?
- Тўғри бу осон бўлмади. Аммо ортга йўл йўқ. Манзилимиз шу ергача экан.
- Унақа деманг. Ярашинг. Оилангизни тиклаб. Бир имкон ҳеч кимга ҳам зарар қилмайди.
- Сабрина гапиришга осон. Мен ҳам сизга кўп гап айтишим мумкин аммо хафа бўласиз.
- Майли айтинг хафа бўлиш йўқ.
- Барибир хафа бўласиз.
- Чини билан айтяпман хафа бўлмайман.
- Хўп унда эшитинг. Ўзиз нега Жавоҳирга яна бир имкон бермайсиз? Болангизни етим қилиб. Айтингчи энди.
- Эх келинойи. Агар эрим акамдай урган бўлганда майли эди. Акам сизни рашки сабаб шу кўйга солган. Мен мингдан минг рози эдим шунақа бўлса.
- Болангиз нобуд бўлса ҳамми?
- Бу энди тақдирдан. Аллоҳ уни ўша вақтгача яшашини хоҳлаган экан. Барибир бошқа сабаб бўлиб ҳам нобуд бўларди. Мени эрим мен бу ерга келганимдан сўнг бир марта борди ҳолос кейин эса қайтиб олдимга келмади. Келса ҳам қизларни олдига келиб кайфини суриб юраверди. Мана оқибатда қамалди. Унақа даюс билан яшаб бўлмасди. Мен индамасам дўстларига тортиқ қилишдан ҳам тоймасди у. Шунинг учун воз кечдим. Унақа отадан тарбия олган қиз қанақа бўларди? Бу сабаб ҳам ярашмасдим.
- Тўғри унақа инсон билан яшаб бўлмайди. Аммо ойиз мени ёқтирмасдила бу ўзгармайди. Кейин кўнглимда қолган анчагина нишлар ҳам бор. Буни унутмайман.
- Мени адам ҳам қўймадила қайтиб боришимга. Адамни одамлари тўплаган маълумотлар сабаб ҳам у қамалиб кетди. Жуда кўп жиноятлари бор экан. Ҳали бери чиқмаса керак. Чиқса ҳам энди унга бизни керагимиз йўқ. Ҳаттоки ойиси неварам деб келмадику.
- Менга ойиз болангиз учун қайғудаман демадилар.
- Ойим жуда пушаймонлар. Аввалги Барно хонимдан асар ҳам йўқ. Ҳатто хизматчиларни жўнатиб ўзлари уй юмушлари билан шуғулланаяптилар.
- Майли яхши бўлсалар бўлди. Лекин энди ҳеч нима ўз ўрнига қайтмайди.
- Лекин кейин афсус қилмасанҳзи бўлди.
Зебо билан гаплашиб бўлган Сабрина ижтимоий тармоққа кирганида Бўроннинг онлине турганини кўрди. Унга хабар юборди. Бироз ўтиб ундан жавоб келди. Бўрон доимо овозингни соғиндим эшитгим келаяпти деб Сабринани эшитишни хоҳларди. Сабрина шунинг учун унга шеърни овозли ўқиб жўнатди. Бўрон хабарни олдию менга бунақа хабар жўнатма дея ёзди. Сабрина ўшанда минг минг пушаймон бўлди.
Кейин эса нима хотиниздан қўрқасими кўриб қолса деб йзоиб юборди. Бўрондан келган хабар эса уни дунёсини остин устун қилиб юборди.
T.me/sinovlarihayot
Умид Зебосидан қандай воз кеча олади. Уни аразда ҳали ўзига келиб қолади деб умид қилганди. Мана оқибати. Энди қандай уни бу ахдидан қайтара олади. Дунё кўзига қоронғу бўлиб кўриниб кетяпти. Ўзи бошидан ҳам турмушида азоб чекиб яшаб келди. Эрига вафодор бўлди. Ҳамма айб Умидда энди ўзини айбалшдан фойда йўқ. Вақтни ортга қайтара олмайди. Агар шундай бўлганида эди ҳеч қачон Зебога қўл кўтармасди.
- Ака тинчликми? Нимага рангиз оқариб кетди?
- Зебо ажрашишга ариза берибди. Энди судга боришим керак.
- Ҳазиллашманг ака. Келинойим бунақа қилолмайдилар.
- Мана кўриб қўй. У шунақа қилди. Лекин мен ҳам осонликча таслим бўлмайман. Ҳеч қанақа ажримга қўл қўймайман.
- Курашинг ака келинойим шунга арзийдилар ҳам. Агар ажралиб бошқа уйлансангиз ҳам улардақасини тополмайсиз. Ҳа яна янгилик Мурод акам Америкадан қайтяптилар. Энди бутунлайга олдимизда бўлар эканлар.
- Мана буни яхши хабар деса бўладию лекин ҳозир кўнглимга қил ҳам сиғмайди. Сен яхшиси Севинчни менга берда ўзинг битта аччиқина қилиб чой дамлаб бер. Бошим қаттиқ оғрияпти.
- Хўп. Қизалоғим қани тоғажонга борингчи унда.
Сабрина акасига чой дамлаб бериб қизини ухлатишга олиб кирди. Севинч ухлагандан кейин эса Зебога қўнғироқ қилди.
- Алло. Ассалому алейкум келинойи. Яхшимисиз?
- Салом Сабрина. Яхшиман рахмат. Ўзингиз яхшимисиз? Севинчхон катта бўлаяптиларми?
- Бу келинойимни уйга олиб келинг мани ўйнацинла деяпти.
- Қўйсангизчи. Энди бунақа гапларни гапиришдан наф йўқ.
- Нега тинчликми? Нима бўлди? Ажримга ариза ташлапсиз деб эшитдим.
- Ха шунақа. Мен ажрашишга қарор қилдим.
- Лекин акам сиздан воз кечмайдилар. Ахир ўзиз ҳам уларни жуда яхши кўрасизку. Шунчалик осонми?
- Тўғри бу осон бўлмади. Аммо ортга йўл йўқ. Манзилимиз шу ергача экан.
- Унақа деманг. Ярашинг. Оилангизни тиклаб. Бир имкон ҳеч кимга ҳам зарар қилмайди.
- Сабрина гапиришга осон. Мен ҳам сизга кўп гап айтишим мумкин аммо хафа бўласиз.
- Майли айтинг хафа бўлиш йўқ.
- Барибир хафа бўласиз.
- Чини билан айтяпман хафа бўлмайман.
- Хўп унда эшитинг. Ўзиз нега Жавоҳирга яна бир имкон бермайсиз? Болангизни етим қилиб. Айтингчи энди.
- Эх келинойи. Агар эрим акамдай урган бўлганда майли эди. Акам сизни рашки сабаб шу кўйга солган. Мен мингдан минг рози эдим шунақа бўлса.
- Болангиз нобуд бўлса ҳамми?
- Бу энди тақдирдан. Аллоҳ уни ўша вақтгача яшашини хоҳлаган экан. Барибир бошқа сабаб бўлиб ҳам нобуд бўларди. Мени эрим мен бу ерга келганимдан сўнг бир марта борди ҳолос кейин эса қайтиб олдимга келмади. Келса ҳам қизларни олдига келиб кайфини суриб юраверди. Мана оқибатда қамалди. Унақа даюс билан яшаб бўлмасди. Мен индамасам дўстларига тортиқ қилишдан ҳам тоймасди у. Шунинг учун воз кечдим. Унақа отадан тарбия олган қиз қанақа бўларди? Бу сабаб ҳам ярашмасдим.
- Тўғри унақа инсон билан яшаб бўлмайди. Аммо ойиз мени ёқтирмасдила бу ўзгармайди. Кейин кўнглимда қолган анчагина нишлар ҳам бор. Буни унутмайман.
- Мени адам ҳам қўймадила қайтиб боришимга. Адамни одамлари тўплаган маълумотлар сабаб ҳам у қамалиб кетди. Жуда кўп жиноятлари бор экан. Ҳали бери чиқмаса керак. Чиқса ҳам энди унга бизни керагимиз йўқ. Ҳаттоки ойиси неварам деб келмадику.
- Менга ойиз болангиз учун қайғудаман демадилар.
- Ойим жуда пушаймонлар. Аввалги Барно хонимдан асар ҳам йўқ. Ҳатто хизматчиларни жўнатиб ўзлари уй юмушлари билан шуғулланаяптилар.
- Майли яхши бўлсалар бўлди. Лекин энди ҳеч нима ўз ўрнига қайтмайди.
- Лекин кейин афсус қилмасанҳзи бўлди.
Зебо билан гаплашиб бўлган Сабрина ижтимоий тармоққа кирганида Бўроннинг онлине турганини кўрди. Унга хабар юборди. Бироз ўтиб ундан жавоб келди. Бўрон доимо овозингни соғиндим эшитгим келаяпти деб Сабринани эшитишни хоҳларди. Сабрина шунинг учун унга шеърни овозли ўқиб жўнатди. Бўрон хабарни олдию менга бунақа хабар жўнатма дея ёзди. Сабрина ўшанда минг минг пушаймон бўлди.
Кейин эса нима хотиниздан қўрқасими кўриб қолса деб йзоиб юборди. Бўрондан келган хабар эса уни дунёсини остин устун қилиб юборди.
T.me/sinovlarihayot
#Диққат
10 июнь - Халқаро музқаймоқ
куни 🍦
Иссиқ об-ҳавода бу кунни музқаймоқ билан нишонлаш айни муддао 😍
❗️Дўстлар бугун бир Музқаймоқхўрлик қилайлик
T.me/sinovlarihayot
10 июнь - Халқаро музқаймоқ
куни 🍦
Иссиқ об-ҳавода бу кунни музқаймоқ билан нишонлаш айни муддао 😍
❗️Дўстлар бугун бир Музқаймоқхўрлик қилайлик
T.me/sinovlarihayot
Худонинг совғаси.
(Инсонни хайвондан фарк этувчи энг асосий хусусият
мехр-окибатдир.)
-Қахрамон, қаёққа кетяпсан, ресторанда хамма кутиб ўтирибди-ку?-деди жамоадошим кўзларини
пирпиратиб.
-Сизлар бораверинглар, мен онамни олиб ўтаман!
-Ғолибларнинг Ота-оналарига таклифнома берилган дейишдику, хаммалари ўша жойда кутишяпти
бизни!
-Мен ғолибни эмас, боласини кутаётган онамни олиб бораман!
Шундай дея таксига ўтриб қишлоққа жўнадим. Жамоадошларим бизнинг келишимизга
уюштирилган байрам тадбирини ўтказиш
учун шахардаги нуфузли ресторан томон кетишди.
Байрам қолиб нега қишлоққа жўнаяпти бу бола деб хайрон бўлаётгандирсиз? Хайрон
бўлишингиз табиий, чунки сизлар кўп гапларни билмайсизлар. Хозир мен сизларга
хаётимни ўзим кўрганларим ва бошқалардан эшитганларим асосида гапириб бераман.
Айтишларича Сатторали бобом ўғил фарзандли бўлган куни Сурмахон бувимдан айрилиб қолган
экан. Орадан йиллар ўтиб, бобомни Шарифа бувимга никохлаб қўйишади. Бувим ўзи
билан Наргиза исмли қизчасини етаклаб келади. Улар бошқа фарзанд кўришмаган,
бутун мехрларини шу Наргиза ва Орифжонга беришган. Болалар катта бўлишади.
Эр-хотин нихоятда иноқ яшашган экан-у, аммо фарзандалар хеч чиқишолмас экан.
Бола бола экан-да, ниманидир талашиб урушиб қолишавераркан.
Орадан йиллар ўтиб, Орифжон(бу менинг дадам)
институтга ўқишга кирибди. Ўқиш даврида харбий хизматни хам ўтаб келган
экан.
Бу пайтда Наргиза чиройли ва одобли, уй юмушларига чаққонгина бўлгани учун совчилар кети
узилмай қолибди. Лекин, Наргиза хаммасини рад қилавераркан!
Бир куни бобом уйда хеч ким йўқлигида кўчага чиқмоқ учун чопонини кийибди-ю, белбоғини
тополмай қолибди.Белбоғини қидираётиб қизининг токчасида турган янги, қўлбола
белбоғни олибди-да, белига боғлаб кетаверибди. Кўчадан қайтиб келса, қизи
югуриб уни кутиб олибди.
-Дада, мана бу белбоғни тақинг, буни... буни...-деб дудуқланганча хонасига чопиб кириб
кетибди. Шарифа бувим қизининг ортидан кириб , бу харакат сирини билиб чиқибди.
Маълум бўлишича, Наргиза бу белбоғни харбий хизматдан келишига оз қолган
Орифжонга атаб тикаётган экан. Хамма гапни тушунган чол –кампир бир-бирлари
билан сирли кўз уруштириб олишади.
Шундан сўнг келган совчиларга қизлари унаштирилганини айтиб, урф-одатларни бажо
қилишибди. Дадам армиядан келгач, гумбурлатиб тўйни бошлаб юборишибди. Ўшанда
дадам иккинчи курсни битирган йигит экан. Тўйдан кейин уч йил ўқибди. Охирги
йили ўқиётганда эса оила бошига фалокат ёғилди. Бир куни тунда бувим қаттиқ
оғриб қолади. Бобом эски “Москвич-412”
машинасига бувим ва Наргизани солиб шахарга жўнайди. Шахарга яқинлашганларида
эса қаршидан иккита машина бир-бирини қувалаб келаётган экан. Бобом улардан
қочиб рулни кескин буриб юборганда машина думалаб кетади. Машина думалаганда
Наргиза қандайдир бўлиб ташқарига чиқиб кетган экан. Биринчи бўлиб у хушига
келади. Ўрнидан туриб сал нарида тўнтарилган тошбақадек балонлари осмонга қараб
ётган машинага интилади. Афсуски ўрнидан туролмайди, ўнг оёғи қаттиқ
шикастланган экан. Бояги машиналар аллақачон қочиб кетган, аксига олиб биронта
машина хам ўтмасмиш. Наргиза(мен уни хозиргача каттабуви ёки Наргис деб
чақираман) бор овозда бақириб ёрдамга чақира бошлайди. Орадан бироз фурсат ўтиб
одамлар ёрдамга етиб келади. Учаласини хам касалхонага олиб боришади. Афсуски,
Шарифа бувим сўнгги нафасини ўша халокат пайтида олган, танаси совуй бошлаган
экан.
Қаттиқ жарохатланган каттабувим билан бобомга таъзияда қатнашиш насиб қилмайди.
Маросимни қариндошлар ва дадам ўтказади.
T.me/sinovlarihayot
Кекйинчалик улар касалхонадан чиқишганда хам каттабувим аввалгидек юра олмайди. Қуймучида
хам муоммолари бўлиб, яна операция қилиш керак экан. Аммо, бу операция оилавий
шароит, моддий холат яхши бўлмагани учун хар йили ортга сурилаверади. Дадам
(Инсонни хайвондан фарк этувчи энг асосий хусусият
мехр-окибатдир.)
-Қахрамон, қаёққа кетяпсан, ресторанда хамма кутиб ўтирибди-ку?-деди жамоадошим кўзларини
пирпиратиб.
-Сизлар бораверинглар, мен онамни олиб ўтаман!
-Ғолибларнинг Ота-оналарига таклифнома берилган дейишдику, хаммалари ўша жойда кутишяпти
бизни!
-Мен ғолибни эмас, боласини кутаётган онамни олиб бораман!
Шундай дея таксига ўтриб қишлоққа жўнадим. Жамоадошларим бизнинг келишимизга
уюштирилган байрам тадбирини ўтказиш
учун шахардаги нуфузли ресторан томон кетишди.
Байрам қолиб нега қишлоққа жўнаяпти бу бола деб хайрон бўлаётгандирсиз? Хайрон
бўлишингиз табиий, чунки сизлар кўп гапларни билмайсизлар. Хозир мен сизларга
хаётимни ўзим кўрганларим ва бошқалардан эшитганларим асосида гапириб бераман.
Айтишларича Сатторали бобом ўғил фарзандли бўлган куни Сурмахон бувимдан айрилиб қолган
экан. Орадан йиллар ўтиб, бобомни Шарифа бувимга никохлаб қўйишади. Бувим ўзи
билан Наргиза исмли қизчасини етаклаб келади. Улар бошқа фарзанд кўришмаган,
бутун мехрларини шу Наргиза ва Орифжонга беришган. Болалар катта бўлишади.
Эр-хотин нихоятда иноқ яшашган экан-у, аммо фарзандалар хеч чиқишолмас экан.
Бола бола экан-да, ниманидир талашиб урушиб қолишавераркан.
Орадан йиллар ўтиб, Орифжон(бу менинг дадам)
институтга ўқишга кирибди. Ўқиш даврида харбий хизматни хам ўтаб келган
экан.
Бу пайтда Наргиза чиройли ва одобли, уй юмушларига чаққонгина бўлгани учун совчилар кети
узилмай қолибди. Лекин, Наргиза хаммасини рад қилавераркан!
Бир куни бобом уйда хеч ким йўқлигида кўчага чиқмоқ учун чопонини кийибди-ю, белбоғини
тополмай қолибди.Белбоғини қидираётиб қизининг токчасида турган янги, қўлбола
белбоғни олибди-да, белига боғлаб кетаверибди. Кўчадан қайтиб келса, қизи
югуриб уни кутиб олибди.
-Дада, мана бу белбоғни тақинг, буни... буни...-деб дудуқланганча хонасига чопиб кириб
кетибди. Шарифа бувим қизининг ортидан кириб , бу харакат сирини билиб чиқибди.
Маълум бўлишича, Наргиза бу белбоғни харбий хизматдан келишига оз қолган
Орифжонга атаб тикаётган экан. Хамма гапни тушунган чол –кампир бир-бирлари
билан сирли кўз уруштириб олишади.
Шундан сўнг келган совчиларга қизлари унаштирилганини айтиб, урф-одатларни бажо
қилишибди. Дадам армиядан келгач, гумбурлатиб тўйни бошлаб юборишибди. Ўшанда
дадам иккинчи курсни битирган йигит экан. Тўйдан кейин уч йил ўқибди. Охирги
йили ўқиётганда эса оила бошига фалокат ёғилди. Бир куни тунда бувим қаттиқ
оғриб қолади. Бобом эски “Москвич-412”
машинасига бувим ва Наргизани солиб шахарга жўнайди. Шахарга яқинлашганларида
эса қаршидан иккита машина бир-бирини қувалаб келаётган экан. Бобом улардан
қочиб рулни кескин буриб юборганда машина думалаб кетади. Машина думалаганда
Наргиза қандайдир бўлиб ташқарига чиқиб кетган экан. Биринчи бўлиб у хушига
келади. Ўрнидан туриб сал нарида тўнтарилган тошбақадек балонлари осмонга қараб
ётган машинага интилади. Афсуски ўрнидан туролмайди, ўнг оёғи қаттиқ
шикастланган экан. Бояги машиналар аллақачон қочиб кетган, аксига олиб биронта
машина хам ўтмасмиш. Наргиза(мен уни хозиргача каттабуви ёки Наргис деб
чақираман) бор овозда бақириб ёрдамга чақира бошлайди. Орадан бироз фурсат ўтиб
одамлар ёрдамга етиб келади. Учаласини хам касалхонага олиб боришади. Афсуски,
Шарифа бувим сўнгги нафасини ўша халокат пайтида олган, танаси совуй бошлаган
экан.
Қаттиқ жарохатланган каттабувим билан бобомга таъзияда қатнашиш насиб қилмайди.
Маросимни қариндошлар ва дадам ўтказади.
T.me/sinovlarihayot
Кекйинчалик улар касалхонадан чиқишганда хам каттабувим аввалгидек юра олмайди. Қуймучида
хам муоммолари бўлиб, яна операция қилиш керак экан. Аммо, бу операция оилавий
шароит, моддий холат яхши бўлмагани учун хар йили ортга сурилаверади. Дадам
инсонни тасаввур қилишим керакдир эхтимол? Лекин, нетайким она деганда Наргис
кўз олдимга келади. Она деганда унинг эски, униқиб кетган чит кўйлаги, ранги
қочган рўмоли кўз олдимга келади. Она деганда унинг хеч кимникига ўхшамаган,
қалампирмунчоқ аралаш ёқимли хидини хис қиламан. Она деган мана шу ўзи оқсоқ,
ногирон бўла туриб мени полвон қилган аёл кўз олимга келади.
Демак, мен жудаям бахтлиман, чунки менинг иккита ОНАМ бор!
24.03.2017 Дониёр Ахмаджонов.
T.me/sinovlarihayot
кўз олдимга келади. Она деганда унинг эски, униқиб кетган чит кўйлаги, ранги
қочган рўмоли кўз олдимга келади. Она деганда унинг хеч кимникига ўхшамаган,
қалампирмунчоқ аралаш ёқимли хидини хис қиламан. Она деган мана шу ўзи оқсоқ,
ногирон бўла туриб мени полвон қилган аёл кўз олимга келади.
Демак, мен жудаям бахтлиман, чунки менинг иккита ОНАМ бор!
24.03.2017 Дониёр Ахмаджонов.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Шифокор қиз қиссаси (5-қисм)
Мудхиш режа.
-Кетаётиб хайрлашмокчи булиб борганимда ит куркитди ховлида хеч ким йук экан, шундан кочаман деб йикилдим!-дея гапга нуқта қўйди. Бону сал ўзига келиб, йўлга отланди. Тоғаси хам уни кузатиб қўйди. Қиз уйга боргач, бобоси шунча авраб сураса-да, асл воқеани айтмади, хар сафар бир хил шу жавоб қилди. Толиб бува анчагина баджахил бўлсада, болаларга жуда мехрибон бобо эди. Тезда тўйдаги нохушликлар унутилиб, оила яна ўз ташвишларига қайтди. Толиб буванинг бу пайтга келиб бизнеси юришиб кетди. Аввал кичикроқ дўкон очса, энди марказдан каттароқ дўконнисотиб олди, ёнига сотувчилардан қўшиб олди. Унинг қаромоғида набиралари хам камчилик кўрмай улғая бошлади. Мухсинжон эса, касал булишига карамай яна оёкқа туриб, магазинга ишлаш учун борар, бобосига ва унинг ёрдамчиларга бош бўлиб ишлай бошлади. Аммо, касали тез-тез “йўқлаб” қолар, доим огзидан ухлаганда, дам олганда қон келиб турарди. Оналари хам бир ташкилотга ишга кириб ишлай бошлади. Унинг ишлашига аслида эхтиёж хам йўқ эди-ю, аммо катталар иш билан овуниб бироз дардини унутар деган фикрда эдилар. Шундай кунларнинг бирида тусатдан Мухсинжон ётиб колди. Бу сафар Бону укасини олиб ётиб, даволата бошлади. Касалхонага курсдошлари кунлик конспектларни олиб келишар, қолдирилган дарслар ўрнини қоплашиб, бирга дарс тайёрлашарди. Қизлар келганда Мухсинжоннинг палатасидаги дори –уколларнинг хиди йўқолиб, хонани турфа гуллар ва ширин мевалар ифорига тулдириб юборишарди. Врачлар ва хамширалар Бонуга хазиллашиб:
-Санотирия қиворибсизлару,-дея жигига тегишарди. Курсдаги йигитлар хам беморни кўргани келишар, бари қизга ёкишга харакат киларди. Бу холатдан қизнинг гох жахли чиқса, гох кулгиси келарди. Бону сезарди группадош йигитларнинг кўпчилиги уни зимдан ёқтиришар, дарс пайтларида хам у билан бирга ўтиришга харакат қилишарди. Баъзида эса, унинг ёнида ўтиришни талашиб, бир-бирлари билан жиққамушт хам бўлишарди. Бир кун Бону шошиб залдан олмани карсилатиб еб келаркан, қўлида укаси учун кифер ушлаб олганди. Укам тезроқ ноништа қиволсин деб атрофига эътибор бермай, шитобла юриб кетаётиб, гавдали амакига туртиниб кетди.
-Ассалому алайкум, кечирасиз амаки, шошилишда урилиб кетдим,-дея узрини айтиб палатага кириб кетди. Ортидаги амаки ўғлига нимадир деб колди, бу гапни қиз эшитмади, ахамият бермади. Орадан бир соатларча ўтиб идишларни ювгани ошхонага ўтаётса, бояги амаки бош врач қабулини кутиб ўтирган экан. Қизни кўриб тўхтатди:
-Синглим шошманг, кўзимга иссик куриняпсиз, микрорайондансиз-а?- дея савол қотди.
–Ха,-дея тасдиқлади қиз ажабланганча.
-Мен сизлардан кейинги кўчада тураман, рахматли адангизни ўртоги Козимбой бўламан,- деди .
Бонунинг 4-5 синфда ўқиб юрган кезлари кўз олдида гавдаланди. Ёшлигида оламдан ўтган дадажонисининг ўртогини кўриб, агар тирик бўлганда хозир улар хам шу ёшда бўларкан, деб кўнглидан ўтказди. Қиз унга тикиларкан, негадир кўзлари жиқа ёшга тўлди. Амакин қизи шу ерда ётганини айтиб:
-Киринглар, дўстлашинглар, бир- бирларингга далда булинглар,- дея таклиф қилди.
-Хўп амаки, албатта кираман,-дея жавоб қилган қиз, кўзда ёши билан ошхонага ўтиб кетди. Орадан йигирма кунлар ўтиб, уйга кайтишди. Гарчи врачлар уйга жавоб берган бўлсалар хам, Мухсинжон энди ўрнидан туролмас, доим махзун ўйлар суриб бир жойда ётарди. Аммо, беш вақт намозини канда қилмай ўкир, ибодатини қўймасди. Опаси ўқишдан қайтганда хомуш хаёллардан чалғир, опаси билан кулишиб, узоқ сухбат куриб ўтиришарди. Йигит опасига ўзини қувноқ кўрсатишаг уринар, касалини яширишга харакат қиларди. Шундай кунларнинг бирида опасига армон билан шу гапларни айтди:
- Опажон сизни бахтингиз, омадингиз бор!
-Нега бундай ўйлайсан укажон? –сўради бону юраги увишиб.
-Хаётингизни хохлагандек йулга қўйиб яшай оласиз. Мен эса Азроилнинг ташрифини кутиб яшаяппан. Унинг мехмонга келиш онлари яқин. Энг оғири яшагим келиб, хаётдан туймай кетябман. Нега дадажоним ўлдилар? Балки хаёт бўлганларида мен хеч қачон касал булмасдим.
T.me/sinovlarihayot
Мудхиш режа.
-Кетаётиб хайрлашмокчи булиб борганимда ит куркитди ховлида хеч ким йук экан, шундан кочаман деб йикилдим!-дея гапга нуқта қўйди. Бону сал ўзига келиб, йўлга отланди. Тоғаси хам уни кузатиб қўйди. Қиз уйга боргач, бобоси шунча авраб сураса-да, асл воқеани айтмади, хар сафар бир хил шу жавоб қилди. Толиб бува анчагина баджахил бўлсада, болаларга жуда мехрибон бобо эди. Тезда тўйдаги нохушликлар унутилиб, оила яна ўз ташвишларига қайтди. Толиб буванинг бу пайтга келиб бизнеси юришиб кетди. Аввал кичикроқ дўкон очса, энди марказдан каттароқ дўконнисотиб олди, ёнига сотувчилардан қўшиб олди. Унинг қаромоғида набиралари хам камчилик кўрмай улғая бошлади. Мухсинжон эса, касал булишига карамай яна оёкқа туриб, магазинга ишлаш учун борар, бобосига ва унинг ёрдамчиларга бош бўлиб ишлай бошлади. Аммо, касали тез-тез “йўқлаб” қолар, доим огзидан ухлаганда, дам олганда қон келиб турарди. Оналари хам бир ташкилотга ишга кириб ишлай бошлади. Унинг ишлашига аслида эхтиёж хам йўқ эди-ю, аммо катталар иш билан овуниб бироз дардини унутар деган фикрда эдилар. Шундай кунларнинг бирида тусатдан Мухсинжон ётиб колди. Бу сафар Бону укасини олиб ётиб, даволата бошлади. Касалхонага курсдошлари кунлик конспектларни олиб келишар, қолдирилган дарслар ўрнини қоплашиб, бирга дарс тайёрлашарди. Қизлар келганда Мухсинжоннинг палатасидаги дори –уколларнинг хиди йўқолиб, хонани турфа гуллар ва ширин мевалар ифорига тулдириб юборишарди. Врачлар ва хамширалар Бонуга хазиллашиб:
-Санотирия қиворибсизлару,-дея жигига тегишарди. Курсдаги йигитлар хам беморни кўргани келишар, бари қизга ёкишга харакат киларди. Бу холатдан қизнинг гох жахли чиқса, гох кулгиси келарди. Бону сезарди группадош йигитларнинг кўпчилиги уни зимдан ёқтиришар, дарс пайтларида хам у билан бирга ўтиришга харакат қилишарди. Баъзида эса, унинг ёнида ўтиришни талашиб, бир-бирлари билан жиққамушт хам бўлишарди. Бир кун Бону шошиб залдан олмани карсилатиб еб келаркан, қўлида укаси учун кифер ушлаб олганди. Укам тезроқ ноништа қиволсин деб атрофига эътибор бермай, шитобла юриб кетаётиб, гавдали амакига туртиниб кетди.
-Ассалому алайкум, кечирасиз амаки, шошилишда урилиб кетдим,-дея узрини айтиб палатага кириб кетди. Ортидаги амаки ўғлига нимадир деб колди, бу гапни қиз эшитмади, ахамият бермади. Орадан бир соатларча ўтиб идишларни ювгани ошхонага ўтаётса, бояги амаки бош врач қабулини кутиб ўтирган экан. Қизни кўриб тўхтатди:
-Синглим шошманг, кўзимга иссик куриняпсиз, микрорайондансиз-а?- дея савол қотди.
–Ха,-дея тасдиқлади қиз ажабланганча.
-Мен сизлардан кейинги кўчада тураман, рахматли адангизни ўртоги Козимбой бўламан,- деди .
Бонунинг 4-5 синфда ўқиб юрган кезлари кўз олдида гавдаланди. Ёшлигида оламдан ўтган дадажонисининг ўртогини кўриб, агар тирик бўлганда хозир улар хам шу ёшда бўларкан, деб кўнглидан ўтказди. Қиз унга тикиларкан, негадир кўзлари жиқа ёшга тўлди. Амакин қизи шу ерда ётганини айтиб:
-Киринглар, дўстлашинглар, бир- бирларингга далда булинглар,- дея таклиф қилди.
-Хўп амаки, албатта кираман,-дея жавоб қилган қиз, кўзда ёши билан ошхонага ўтиб кетди. Орадан йигирма кунлар ўтиб, уйга кайтишди. Гарчи врачлар уйга жавоб берган бўлсалар хам, Мухсинжон энди ўрнидан туролмас, доим махзун ўйлар суриб бир жойда ётарди. Аммо, беш вақт намозини канда қилмай ўкир, ибодатини қўймасди. Опаси ўқишдан қайтганда хомуш хаёллардан чалғир, опаси билан кулишиб, узоқ сухбат куриб ўтиришарди. Йигит опасига ўзини қувноқ кўрсатишаг уринар, касалини яширишга харакат қиларди. Шундай кунларнинг бирида опасига армон билан шу гапларни айтди:
- Опажон сизни бахтингиз, омадингиз бор!
-Нега бундай ўйлайсан укажон? –сўради бону юраги увишиб.
-Хаётингизни хохлагандек йулга қўйиб яшай оласиз. Мен эса Азроилнинг ташрифини кутиб яшаяппан. Унинг мехмонга келиш онлари яқин. Энг оғири яшагим келиб, хаётдан туймай кетябман. Нега дадажоним ўлдилар? Балки хаёт бўлганларида мен хеч қачон касал булмасдим.
T.me/sinovlarihayot
Бегунох биттадир у хам осмонда
Қўлга чивин қўнди қувмоққа йўқ жон Чуғурлаб чумчуқлар юрган жахонда Менга жой йўқмиди онажон?
Гарчанд мен мунгли қўшиқлар айттим Гарчанд азоб кўрдим мудом бепоён Мен хали дунёдан тўйган йўқ эдим Дунё тўйдимикан мендан онажон?
Бону унинг гапларини эшитаркан, юрак бағри ўртаниб кетти. Укасининг сочларини мехр билан силаркан аста сўзлай бошлади. -Укажон, кўп диққат бўлаверма! Одамнинг қанча яшаши Аллохга аён. Минг йил яшагани билан, қарғани бир кунлик капалакдек эсламаймиз! Бу дунё синовли дунё, суйганига дард бериб синаркан. Бу синовлардан Аллохни тилдан қўймай ўтган бандаларига аршда юксак аржу-амаллари аталган. Сен дадамиз вахтли ўтганидан домангир бўлма, рухларини безовта қилиб қўймайлик. Намозларингда уларни дуо қил, ортидан муносиб фарзандлари қолгани учун рухлари хотиржам бўлсин! Бонунинг укасини сочларини силаётган қўллари тўхтаб қолди. Унинг юрагида хам дадаси билан боғлиқ хотиралар тикланиб, кўзлари ёшланганча бир нуқтага тикилиб қолганди.
-Опа?-укасининг чақириши уни хушига қайтарди.-Мен ўтсам, тез-тез дуо қилиб турасизми? Бону бир сўз дея олмай қолди. Хозир бирон гап айтишга тили айланмас, кўз ёшлари укасининг юзига тома бошлаганди. У Мухсинжоннинг икки юзидан тутиб ўзига қаратди. Ранги қочган оппоқ пешонасига қайноқ лабини босди. Кейин томоғига тиқилган ёнғоқдек нарсани “Ғулқ” этиб ютди-да, тилга кирди:
-Иншааллох, укажоним! Кўнглинг хотиржам бўлсин! Хаёт бир маромда ўтаётган кунларнинг бирида, айни туш пайтида ёшгина келинчак дарвозадан кириб келди. Онаси:
- Мехмон уйга киринг,- десада унамади.
- Хамидахонга бир оғиз гапим бор опажон, бошка пайт кирарман, - деб қизни кўчага бошлади. Ўзини Жамила деб таништирган аёл дадасининг ўртогини иккинчи аёли экан.
-Кеча тунда эрим ўртоқлари билан базим қилиб ўтириб, сизни олиб қочиш режасини тузишаётгани эшитиб қолдим. Бу гапни сизга етказмокчи бўлганимни сезган эримдан тарсаки едим. Сингилжон, бошингизга мени куним тушишини истамасангиз, хафта ўтгунча кучага чикманг, ёлғиз юрманг!
Бону унинг гапларига ишонишни хам ишонмасини хам билмай қолди.
Дониёр Ахмаджонов 1.06.2017
#шифокор
T.me/sinovlarihayot
Қўлга чивин қўнди қувмоққа йўқ жон Чуғурлаб чумчуқлар юрган жахонда Менга жой йўқмиди онажон?
Гарчанд мен мунгли қўшиқлар айттим Гарчанд азоб кўрдим мудом бепоён Мен хали дунёдан тўйган йўқ эдим Дунё тўйдимикан мендан онажон?
Бону унинг гапларини эшитаркан, юрак бағри ўртаниб кетти. Укасининг сочларини мехр билан силаркан аста сўзлай бошлади. -Укажон, кўп диққат бўлаверма! Одамнинг қанча яшаши Аллохга аён. Минг йил яшагани билан, қарғани бир кунлик капалакдек эсламаймиз! Бу дунё синовли дунё, суйганига дард бериб синаркан. Бу синовлардан Аллохни тилдан қўймай ўтган бандаларига аршда юксак аржу-амаллари аталган. Сен дадамиз вахтли ўтганидан домангир бўлма, рухларини безовта қилиб қўймайлик. Намозларингда уларни дуо қил, ортидан муносиб фарзандлари қолгани учун рухлари хотиржам бўлсин! Бонунинг укасини сочларини силаётган қўллари тўхтаб қолди. Унинг юрагида хам дадаси билан боғлиқ хотиралар тикланиб, кўзлари ёшланганча бир нуқтага тикилиб қолганди.
-Опа?-укасининг чақириши уни хушига қайтарди.-Мен ўтсам, тез-тез дуо қилиб турасизми? Бону бир сўз дея олмай қолди. Хозир бирон гап айтишга тили айланмас, кўз ёшлари укасининг юзига тома бошлаганди. У Мухсинжоннинг икки юзидан тутиб ўзига қаратди. Ранги қочган оппоқ пешонасига қайноқ лабини босди. Кейин томоғига тиқилган ёнғоқдек нарсани “Ғулқ” этиб ютди-да, тилга кирди:
-Иншааллох, укажоним! Кўнглинг хотиржам бўлсин! Хаёт бир маромда ўтаётган кунларнинг бирида, айни туш пайтида ёшгина келинчак дарвозадан кириб келди. Онаси:
- Мехмон уйга киринг,- десада унамади.
- Хамидахонга бир оғиз гапим бор опажон, бошка пайт кирарман, - деб қизни кўчага бошлади. Ўзини Жамила деб таништирган аёл дадасининг ўртогини иккинчи аёли экан.
-Кеча тунда эрим ўртоқлари билан базим қилиб ўтириб, сизни олиб қочиш режасини тузишаётгани эшитиб қолдим. Бу гапни сизга етказмокчи бўлганимни сезган эримдан тарсаки едим. Сингилжон, бошингизга мени куним тушишини истамасангиз, хафта ўтгунча кучага чикманг, ёлғиз юрманг!
Бону унинг гапларига ишонишни хам ишонмасини хам билмай қолди.
Дониёр Ахмаджонов 1.06.2017
#шифокор
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
— Лекин Муродулла акага жуда катта ёрдам бердингиз. Телефонда гаплашган одамингиз ким эди?
Имом кулди.
— Ана шунақа. Кўчанинг болалари билан ҳам танишлигимиз бор. Гаплашганим «кўча»ни сўраб турганларнинг каттаси. Ҳар хил маросимлар қилишади. Чақиришади. Бориб ўтказиб бераман. Ҳозирги ўғриларга қилган насиҳатларим уларга ўтмайди. Уларнинг ўз дунёлари бор. Ўта паст ишлари билан бирга мард ишлари ҳам бор. Ҳар доим борганда: «Хизмат айтинг», дерди. Мен ичимда: «Илоҳим, шуларга ишим тушмасин», дердим. Лекин мана, тушиб турибди. Аччиқни аччиқ кесар, дейишади. Мана, ўғрининг дамини ўғри кесиб турибди. Бундай масалада… Майли, қўйинг, дўстим. Ҳадемай, пешин вақти киради. Агар бозорга борган бўлсангиз, энди яхшилаб ғусл қилиб олинг. Боринг, — деди домла.
Фазлиддин хафа бўлишини ҳам, хурсанд бўлишини ҳам билмай ётоқхонага келди. Бир кунда қирқ сўм ишлаб топди. Агар бу пулни тежаб ишлатса, анча муддатга етади. «Тирикчилик учун мана шундай кечки пайтлари бозорга бориб турсам бўларкан», деган хулосага келди.
Пешинга масжидга бормоқчи, устозининг орқасида туриб намоз ўқимоқчи эди. Бироқ ухлаб қолиб, боролмади. Боши ёстиққа тегибди-ю, қотиб қолибди. Уйғонганида эса аср вақти кирганди.
Шу билан эртаси куни устози билан кўришди. Узр-маъзурини айтди… Устози тушунди. Фазлиддин имом билан хайрлашганидан сўнг, «ака» унга қўнғироқ қилганди. «Меҳмонингиз жўнаб кетди. Энди ёлғиз келмасин. Ёки бизга хабар бериб қўйса, бехавотир ишини битириб кетади. Ҳозир пиёз тилло қатори бўлган. Мен ўзим Қирғизистондан икки вагон буюртма бердим», деди. Кейин яна озгина гаплашиб, гўшакни қўйди.
— Бозорга кўп вақт сарфламанг, — дея яна қайта тайинлади у шогирдига, — борсангиз ҳам калима қайтариб юринг. Кейин ёдлаган дуоларингизни такрорлашни ҳам канда қилманг. Ана шунда шайтон сиздан нари бўлади.
— Хўп, — деди шу заҳоти Фазлиддин.
Унинг кунлари янада шиддат билан ўта бошлади. Энди у ухлашга ҳам вақт тополмайдиган бир аҳволга келди. Сабаби жуда катта юкни елкасига олган. У ишларининг ҳаммасини ўз вақтида бажаришга уринарди. Бироқ, барибир, қайсидир ишлари чала қолиб кетаверарди. Шу боис у сўнгги пайтларда бироз жиззаки бўлиб қолди. Сергей билан эса сал қолса жанжаллашаёзди.
— Мен энди умуман сенинг ишларингни қилмайман. Чунки сен ичасан. Ичган одамнинг ёнига яқинлашмайман! — деди.
Унинг сўзлари Сергейга ёқмади. Ўзи ичкиликни ёмонлаган одамни жини суймасди.
— Унда қорангни ўчир, ярамас! — дея иягини кўтарди у.
— Кимни ярамас деяпсан?!
Фазлиддин дарров қизарган, қўли эса мушт бўлиб тугилганди.
— Нима, мен билан уришмоқчимисан? — деб бурнини тортиб қўйди Сергей.
Шунда Фазлиддиннинг хаёлига устозининг гаплари келди. «Шайтон сизни ҳар қадамда издан чиқаришга ҳаракат қилади. Шунинг учун умуман биров билан сен-менга борманг. Илло, бу шайтоннинг тузоқларидан биридир», деганди у.
— Йўқ, уришмайман. Лекин энди ҳақиқатан ҳам қорамни ўчираман.
Орадан уч кун ўтиб, хўжалик ишлари бошлиғи Сергейга бориб ёрдамлашишини айтганда, бирдан:
— Бормайман, — дея жавоб қайтарди.
Ҳар доим итоаткор бўлган, нима деса «хўп» деб кетадиган боланинг бундай дейиши бўлим бошлиғининг жаҳлини чиқарди.
— Нима деяпсан? — деди у.
— Бормайман. Мен у билан уришиб қолдим. У доим маст бўлади. Маст одамни жиним суймайди, — деб жавоб қайтарди Фазлиддин.
— Ҳа-а, бу гапинг рост.
Шундан кейин у ҳам Фазлиддинни безовта қилмай қўйди.
Раъно ва унинг дугоналарини Хадича опа мутлақо ўзгартириб юборибди. Улар умуман бўянишмас, атир сепишмас, очиқ ва калта кўйлак кийишмасди. Раъно шунда ҳам гўзал эди. Илгарилари шунчаки кўнгилхушлик учун унга хушомад қилган бўлишса, энди уйланмоқчи бўлган йигитлар кўпайганди. Фазлиддиннинг ҳам унинг ёнига кўпроқ боргиси келарди. Асосий мақсади дарс олиш эди, албатта. Раънонинг самимийлиги Фазлиддинни ўзи томон кўпроқ тортарди. Лекин энди ҳеч қачон унинг хонасида иккиси қолиб кетмасди. Албатта, Раънонинг хонадошларидан бири бўларди. Қолаверса, Фазлиддин ҳам қизларнинг араб тилини ўрганишига кўмаклашарди. Шу боис Раъно ҳарфларни қисқа муддатда ўргана олди. Ҳатто ҳижжалаб сўзларни ўқишни ҳам бошлаб юборди.
Davomi bor
T.me/sinovlarihayot
Имом кулди.
— Ана шунақа. Кўчанинг болалари билан ҳам танишлигимиз бор. Гаплашганим «кўча»ни сўраб турганларнинг каттаси. Ҳар хил маросимлар қилишади. Чақиришади. Бориб ўтказиб бераман. Ҳозирги ўғриларга қилган насиҳатларим уларга ўтмайди. Уларнинг ўз дунёлари бор. Ўта паст ишлари билан бирга мард ишлари ҳам бор. Ҳар доим борганда: «Хизмат айтинг», дерди. Мен ичимда: «Илоҳим, шуларга ишим тушмасин», дердим. Лекин мана, тушиб турибди. Аччиқни аччиқ кесар, дейишади. Мана, ўғрининг дамини ўғри кесиб турибди. Бундай масалада… Майли, қўйинг, дўстим. Ҳадемай, пешин вақти киради. Агар бозорга борган бўлсангиз, энди яхшилаб ғусл қилиб олинг. Боринг, — деди домла.
Фазлиддин хафа бўлишини ҳам, хурсанд бўлишини ҳам билмай ётоқхонага келди. Бир кунда қирқ сўм ишлаб топди. Агар бу пулни тежаб ишлатса, анча муддатга етади. «Тирикчилик учун мана шундай кечки пайтлари бозорга бориб турсам бўларкан», деган хулосага келди.
Пешинга масжидга бормоқчи, устозининг орқасида туриб намоз ўқимоқчи эди. Бироқ ухлаб қолиб, боролмади. Боши ёстиққа тегибди-ю, қотиб қолибди. Уйғонганида эса аср вақти кирганди.
Шу билан эртаси куни устози билан кўришди. Узр-маъзурини айтди… Устози тушунди. Фазлиддин имом билан хайрлашганидан сўнг, «ака» унга қўнғироқ қилганди. «Меҳмонингиз жўнаб кетди. Энди ёлғиз келмасин. Ёки бизга хабар бериб қўйса, бехавотир ишини битириб кетади. Ҳозир пиёз тилло қатори бўлган. Мен ўзим Қирғизистондан икки вагон буюртма бердим», деди. Кейин яна озгина гаплашиб, гўшакни қўйди.
— Бозорга кўп вақт сарфламанг, — дея яна қайта тайинлади у шогирдига, — борсангиз ҳам калима қайтариб юринг. Кейин ёдлаган дуоларингизни такрорлашни ҳам канда қилманг. Ана шунда шайтон сиздан нари бўлади.
— Хўп, — деди шу заҳоти Фазлиддин.
Унинг кунлари янада шиддат билан ўта бошлади. Энди у ухлашга ҳам вақт тополмайдиган бир аҳволга келди. Сабаби жуда катта юкни елкасига олган. У ишларининг ҳаммасини ўз вақтида бажаришга уринарди. Бироқ, барибир, қайсидир ишлари чала қолиб кетаверарди. Шу боис у сўнгги пайтларда бироз жиззаки бўлиб қолди. Сергей билан эса сал қолса жанжаллашаёзди.
— Мен энди умуман сенинг ишларингни қилмайман. Чунки сен ичасан. Ичган одамнинг ёнига яқинлашмайман! — деди.
Унинг сўзлари Сергейга ёқмади. Ўзи ичкиликни ёмонлаган одамни жини суймасди.
— Унда қорангни ўчир, ярамас! — дея иягини кўтарди у.
— Кимни ярамас деяпсан?!
Фазлиддин дарров қизарган, қўли эса мушт бўлиб тугилганди.
— Нима, мен билан уришмоқчимисан? — деб бурнини тортиб қўйди Сергей.
Шунда Фазлиддиннинг хаёлига устозининг гаплари келди. «Шайтон сизни ҳар қадамда издан чиқаришга ҳаракат қилади. Шунинг учун умуман биров билан сен-менга борманг. Илло, бу шайтоннинг тузоқларидан биридир», деганди у.
— Йўқ, уришмайман. Лекин энди ҳақиқатан ҳам қорамни ўчираман.
Орадан уч кун ўтиб, хўжалик ишлари бошлиғи Сергейга бориб ёрдамлашишини айтганда, бирдан:
— Бормайман, — дея жавоб қайтарди.
Ҳар доим итоаткор бўлган, нима деса «хўп» деб кетадиган боланинг бундай дейиши бўлим бошлиғининг жаҳлини чиқарди.
— Нима деяпсан? — деди у.
— Бормайман. Мен у билан уришиб қолдим. У доим маст бўлади. Маст одамни жиним суймайди, — деб жавоб қайтарди Фазлиддин.
— Ҳа-а, бу гапинг рост.
Шундан кейин у ҳам Фазлиддинни безовта қилмай қўйди.
Раъно ва унинг дугоналарини Хадича опа мутлақо ўзгартириб юборибди. Улар умуман бўянишмас, атир сепишмас, очиқ ва калта кўйлак кийишмасди. Раъно шунда ҳам гўзал эди. Илгарилари шунчаки кўнгилхушлик учун унга хушомад қилган бўлишса, энди уйланмоқчи бўлган йигитлар кўпайганди. Фазлиддиннинг ҳам унинг ёнига кўпроқ боргиси келарди. Асосий мақсади дарс олиш эди, албатта. Раънонинг самимийлиги Фазлиддинни ўзи томон кўпроқ тортарди. Лекин энди ҳеч қачон унинг хонасида иккиси қолиб кетмасди. Албатта, Раънонинг хонадошларидан бири бўларди. Қолаверса, Фазлиддин ҳам қизларнинг араб тилини ўрганишига кўмаклашарди. Шу боис Раъно ҳарфларни қисқа муддатда ўргана олди. Ҳатто ҳижжалаб сўзларни ўқишни ҳам бошлаб юборди.
Davomi bor
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Бу йигитга ёқиб тушди.
Бироз ўйланиб эълонни ёздирди:
«Умумхалқ хашари куни «Оқ теракми, кўк терак?» ўйинида иштироқ этган қизларни ютиб олинган йигит қидиряпти. Яъни, жонли ютуқ эгаларини кутяпти…»
Шундай дея телефон рақамини ва исмини айтди.
Эълон газетада чиққан куниёқ қўнғироқ бошланди.
— Боққа дарахт оқлашга борганмидингиз? Гуласалмисиз? — дейди шошиб Амир.
— Қанақа ўйин ўйнагансизлар? Биз танишсак бўлмайдими? — дейди қўнғироқ қилганлар.
Амир кутган эмас, кутмаган инсонлари қўнғироқ қила бошлашди. Эркаклар, аёллар ҳам бор эди, улар орасида. Ҳаммаси ўйинга, жонли ютуқ кимлигига қизиқади. Ҳеч бири ўша боғда мен ҳам бор эдим демайди.
- Наҳот, бутун Ўзбекистон кўрган эълонни ўша қизларнинг бирортаси кўрмади?- жиғибийрон бўлади Амир.
Охири шу даражага бордики, қўнғироқ қилаётганларга бақира бошлади:
— Ўйинда иштирок этмаган бўлсангиз нега телефон қиляпсиз?
Чунки уч ой ўтди ҳамки, телефони тиним билмайди. Аммо бирор зоғ «ўша боғда мен ҳам бор эдим», демайди. Жаҳли чиқса-да, Амирнинг юрагини умид тарк этмасди. Бирортаси «ўшанда мен ҳам бор эдим. Фалон ўқишда ўқиймиз», дейишини шу қадар интиқлик билан кутардики…
Аммо умиди пучга чиқа бошлади. Гуласални топишга бўлган ишончи ҳам сўнмоқда эди.
“Балки ўқишни битирганимдан кейин излаб кўрарман”, дейди ўзига умид бериб.
Ўша куни ҳам шу хаёлда ўқишдан чиқиб, уйига кетаётганди. Бир қиз қўнғироқ қилиб қолди:
— «Оқ теракми, кўк терак?» ўйинини ким билан ким ўйнаган?
— Мен ўйнаганлар телефон қилсин деганман! Сиз нега қўнғироқ қиляпсиз? — деди тутаб.
— Мен нима дарддаман, одамлар нима дардда, — шундай дея у йўлни кесиб ўтиб, бекатга яқинлашди. — Қизиққан бўлсангиз айтаман, мен ҳам ўша ўйиндаги қизларни излаяпман. Сизни эмас!
Шундай дея жаҳл билан телефонини чўнтагига солди. Шу пайт ёнидан «пиқ» этиб кулган овоз эшитилди. Амирнинг баттар асаби ўйнади. Еб қўйгудек бўлиб қаради. Қаради-ю…
— Гуласал? Сиз? Нега куляпсиз?
— Газетага эълон берганингиз етмагандек, кўчада ҳам бақириб юрибсизми? — яна кулди қиз.
— Нима қилай? Сизни изладим.
— Мени излаш шарт эмасди. Мен мана шу бинода ўқийман.
— А-а-а? — қиз Амирнинг ўқиши ёнидаги бинони кўрсатди. — Ҳали олдимдаги қизни…
У ўзини кулгидан тутиб туролмади.
— Шунинг учун ҳам менга ҳеч ким қўнғироқ қилмаган экан-да!
— Биз сизни масхара қилиб газетага эълон берган деб ўйладик, - қизарди қиз.
— Ўзим масхара бўлибман-у… — деди Амир қизариб. — Аммо пушаймон эмасман. Чунки сизни ростдан изладим. Минг шукрки, топдим.
Гуласалнинг боши эгилди...
Тамом
Наргиза Усанбоева
T.me/sinovlarihayot
Бироз ўйланиб эълонни ёздирди:
«Умумхалқ хашари куни «Оқ теракми, кўк терак?» ўйинида иштироқ этган қизларни ютиб олинган йигит қидиряпти. Яъни, жонли ютуқ эгаларини кутяпти…»
Шундай дея телефон рақамини ва исмини айтди.
Эълон газетада чиққан куниёқ қўнғироқ бошланди.
— Боққа дарахт оқлашга борганмидингиз? Гуласалмисиз? — дейди шошиб Амир.
— Қанақа ўйин ўйнагансизлар? Биз танишсак бўлмайдими? — дейди қўнғироқ қилганлар.
Амир кутган эмас, кутмаган инсонлари қўнғироқ қила бошлашди. Эркаклар, аёллар ҳам бор эди, улар орасида. Ҳаммаси ўйинга, жонли ютуқ кимлигига қизиқади. Ҳеч бири ўша боғда мен ҳам бор эдим демайди.
- Наҳот, бутун Ўзбекистон кўрган эълонни ўша қизларнинг бирортаси кўрмади?- жиғибийрон бўлади Амир.
Охири шу даражага бордики, қўнғироқ қилаётганларга бақира бошлади:
— Ўйинда иштирок этмаган бўлсангиз нега телефон қиляпсиз?
Чунки уч ой ўтди ҳамки, телефони тиним билмайди. Аммо бирор зоғ «ўша боғда мен ҳам бор эдим», демайди. Жаҳли чиқса-да, Амирнинг юрагини умид тарк этмасди. Бирортаси «ўшанда мен ҳам бор эдим. Фалон ўқишда ўқиймиз», дейишини шу қадар интиқлик билан кутардики…
Аммо умиди пучга чиқа бошлади. Гуласални топишга бўлган ишончи ҳам сўнмоқда эди.
“Балки ўқишни битирганимдан кейин излаб кўрарман”, дейди ўзига умид бериб.
Ўша куни ҳам шу хаёлда ўқишдан чиқиб, уйига кетаётганди. Бир қиз қўнғироқ қилиб қолди:
— «Оқ теракми, кўк терак?» ўйинини ким билан ким ўйнаган?
— Мен ўйнаганлар телефон қилсин деганман! Сиз нега қўнғироқ қиляпсиз? — деди тутаб.
— Мен нима дарддаман, одамлар нима дардда, — шундай дея у йўлни кесиб ўтиб, бекатга яқинлашди. — Қизиққан бўлсангиз айтаман, мен ҳам ўша ўйиндаги қизларни излаяпман. Сизни эмас!
Шундай дея жаҳл билан телефонини чўнтагига солди. Шу пайт ёнидан «пиқ» этиб кулган овоз эшитилди. Амирнинг баттар асаби ўйнади. Еб қўйгудек бўлиб қаради. Қаради-ю…
— Гуласал? Сиз? Нега куляпсиз?
— Газетага эълон берганингиз етмагандек, кўчада ҳам бақириб юрибсизми? — яна кулди қиз.
— Нима қилай? Сизни изладим.
— Мени излаш шарт эмасди. Мен мана шу бинода ўқийман.
— А-а-а? — қиз Амирнинг ўқиши ёнидаги бинони кўрсатди. — Ҳали олдимдаги қизни…
У ўзини кулгидан тутиб туролмади.
— Шунинг учун ҳам менга ҳеч ким қўнғироқ қилмаган экан-да!
— Биз сизни масхара қилиб газетага эълон берган деб ўйладик, - қизарди қиз.
— Ўзим масхара бўлибман-у… — деди Амир қизариб. — Аммо пушаймон эмасман. Чунки сизни ростдан изладим. Минг шукрки, топдим.
Гуласалнинг боши эгилди...
Тамом
Наргиза Усанбоева
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
ОТ ЙИҒЛАГАН КУН.
Бу гапни дастлаб эшитганимда ишонмагандим, бироқ Мирзаабдулла ака билан учрашгач...
– Ҳа, отнинг йиғлагани рост, – деди у. – Дадамга ўн бир йил ҳамроҳ бўлган ўша жонивор зулукдай қоп-қора эди. Далада тизгинини бўйнига ташлаб қўярдилар, бир қадам нари кетмай ёнларида юрар, тўхтасалар, кўзларига термулганча қотиб тураверарди...
Ўша куни бомдодга яқин отам узилдилар-у, от безовталана бошлади, зорли кишнашларига, тинимсиз дупур-дупурига тоқат қилиб бўлмасди. Муродилла акамнинг гаплари билан чилвирдан бўшатиб, дарвозахонага олиб чиқдим, аммо боғлагим келмади. Жонивор ўша ерда ярим кун бошини кўтармай турди, ҳеч нарса емадиям. Жаноза ўқилиб, тобут кўтарилганда олд оёқлари билан чўккалаб олди. Бадани титраб, иккала кўзидан шаррос ёш қуйиларди. Тоғам, акам – ҳаммамиз «дод» деб юбордик. Издиҳом елкасидаги тобут отнинг олдига қўйилди...
Овози титрай бошлаган Мирзаабдулла ака бир ютиниб олиб давом этди:
– Ҳозир сизга айтиб беришга сўз тополмайман, ука. От жонивор кишнамасди, худди инсондай ўкраб-ўкраб йиғларди. Қабристонга ҳам тобутнинг ёнгинасида одамлардай одим ташлаб борди, туёқларидан «тиқ» этган товуш чиқаргани йўқ. Тупроқ тортилиб бўлгач ҳам чўккалаб олган от бошини кўтармай тураверди.
Менга чопон топилмай, отамнинг бир-икки бор кийилган тўнларини беришганди. Ҳўнграганча отнинг бўйнидан қучоқладим. У таниш ҳидни олиб ўрнидан турди.
Мотамсаро отнинг ўша кунги ҳолини ўнгимда кўрганимга баъзан ўзим ҳам ишонмай қоламан. Лекин бу воқеага бутун қишлоқ, таъзияга келганларнинг бари гувоҳ бўлганди.
Рустамжон УММАТОВ.
T.me/sinovlarihayot
Бу гапни дастлаб эшитганимда ишонмагандим, бироқ Мирзаабдулла ака билан учрашгач...
– Ҳа, отнинг йиғлагани рост, – деди у. – Дадамга ўн бир йил ҳамроҳ бўлган ўша жонивор зулукдай қоп-қора эди. Далада тизгинини бўйнига ташлаб қўярдилар, бир қадам нари кетмай ёнларида юрар, тўхтасалар, кўзларига термулганча қотиб тураверарди...
Ўша куни бомдодга яқин отам узилдилар-у, от безовталана бошлади, зорли кишнашларига, тинимсиз дупур-дупурига тоқат қилиб бўлмасди. Муродилла акамнинг гаплари билан чилвирдан бўшатиб, дарвозахонага олиб чиқдим, аммо боғлагим келмади. Жонивор ўша ерда ярим кун бошини кўтармай турди, ҳеч нарса емадиям. Жаноза ўқилиб, тобут кўтарилганда олд оёқлари билан чўккалаб олди. Бадани титраб, иккала кўзидан шаррос ёш қуйиларди. Тоғам, акам – ҳаммамиз «дод» деб юбордик. Издиҳом елкасидаги тобут отнинг олдига қўйилди...
Овози титрай бошлаган Мирзаабдулла ака бир ютиниб олиб давом этди:
– Ҳозир сизга айтиб беришга сўз тополмайман, ука. От жонивор кишнамасди, худди инсондай ўкраб-ўкраб йиғларди. Қабристонга ҳам тобутнинг ёнгинасида одамлардай одим ташлаб борди, туёқларидан «тиқ» этган товуш чиқаргани йўқ. Тупроқ тортилиб бўлгач ҳам чўккалаб олган от бошини кўтармай тураверди.
Менга чопон топилмай, отамнинг бир-икки бор кийилган тўнларини беришганди. Ҳўнграганча отнинг бўйнидан қучоқладим. У таниш ҳидни олиб ўрнидан турди.
Мотамсаро отнинг ўша кунги ҳолини ўнгимда кўрганимга баъзан ўзим ҳам ишонмай қоламан. Лекин бу воқеага бутун қишлоқ, таъзияга келганларнинг бари гувоҳ бўлганди.
Рустамжон УММАТОВ.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
ТАЛАБАЛАР.
Ниёз Гулноза билан айланиш баҳонасида дўконларни ҳам кўздан кечириб чиқди.
Бир дўконда чиройли, бежирим тилла сирға унинг эътиборини тортди.
- Гулноз биласанми, бир вақтлар онам мени ўқишга тайёргарлик кўришим учун ўзларининг тилла сирғаларини сотган эди. Мен агар икки ойлик стипендиямни йиғадиган бўлсам шу сирғага етарканкан. Нима дейсан?
- Яхши фикр, албатта ҳаракат қилинг.
Стипендия келган куни Ниёзнинг курсдошлари кафеда ўтирадиган бўлиб қолишди.
“Бундай вақтда четда қолиш ярамайди. Келаси икки стипендиямни албатта сақлаб қоламан”- ўзига сўз берди. Аммо кейингиси ҳам худди шамолда учгандек йўқ бўлди-қолди, Нозимдан олган қарзини берди, зарур китоб олиши керак эди, уни олди, қолгани кунлик харажатларга кетди.
- Гулноз эсингдами, ўша дўкондаги тилла сирға?
- Ҳа эсимда, олдингизми уни?
- Ололганим йўқ ҳали ҳам, ишлатиб қўйяпман пулларни.
- Ҳеч қиси йўқ, кейинги стипендияларингиздан оласиз, - совуққина жавоб берди Гулноза.
Кейинги стипендия келар маҳали Гулноза Ниёздан “дугонамни тўйи бўладиган экан, шунга менга жудаям пул зарур, илтимос Ниёз ака ёрдам бериб туринг” деб қолди. “Яхши кўрган қизга йўқ деб бўларканми ҳеч замонда?” Аммо ўзи пулсиз қолди. Кейин пул топишнинг бошқа йўлларини қидиришга мажбур бўлди. Қўлидаги ҳунарини ишга солиб кўрди. Иш берди. Орада уч-тўрт сўмлик бўлиб олди. Бу бемалол кейинги стипендииягача етарди.
Март стипендияси арафасида эса Гулнозани яна муаммоси чиқди. “Ниёз ака яна бир бор кўмагингиз зарур бўлиб қолди, йўқ деманг, курсдошларим билан бир чиройли кўйлак кўриб роса ҳавас қилгандим”. Ниёзни хуноби ортди. "Мен нима хаёлда-ю буни қилган ишиничи, ахир мен онамга совға олмайманми?”, аммо минг уринсада бу сафар ҳам йўқ дея олмади. Яна куни ўша ҳунаридан келадиган пулга қолди.
Орадан бир неча кун ўтди. Ниёз кутубхонада дарс қилиб ўтирганди. Гулноза келиб қолди.
- Менга яна пул зарур эди Ниёз ака, - деди ўзгача нигоҳ билан жилмайиб.
Ниёз бу сафар чидамади,
- Нима мен сенга бойваччани ўғлиманми, бир талаба бўлсам, сени кийим- кечагингу тўйларингнинг адоғи борми, яхши биласанку қанча вақтдан бери онамга сирға оламан деб йиғинолмай юрганимни?
Гулноза бу гапдан бироз ранжиган бўлсада индамади ва Ниёзга бир қутича узатди. Ниёз ҳайрон бўлиб қутичани очди, очди-ю ҳайратдан лол бўлиб қолди. Не кўз билан кўрсинки унинг ичида ўша тилла сирға турарди:
- Буни сизнинг икки ойлик стипендиянгизга олдим, пулни жамғаришга суягингиз йўқлигини аввалдан билганим учун шундай қилишга мажбур бўлдим.
- Гулноз, кечир мени, ақллигим.
Отабек Аллaёров.
T.me/sinovlarihayot
Ниёз Гулноза билан айланиш баҳонасида дўконларни ҳам кўздан кечириб чиқди.
Бир дўконда чиройли, бежирим тилла сирға унинг эътиборини тортди.
- Гулноз биласанми, бир вақтлар онам мени ўқишга тайёргарлик кўришим учун ўзларининг тилла сирғаларини сотган эди. Мен агар икки ойлик стипендиямни йиғадиган бўлсам шу сирғага етарканкан. Нима дейсан?
- Яхши фикр, албатта ҳаракат қилинг.
Стипендия келган куни Ниёзнинг курсдошлари кафеда ўтирадиган бўлиб қолишди.
“Бундай вақтда четда қолиш ярамайди. Келаси икки стипендиямни албатта сақлаб қоламан”- ўзига сўз берди. Аммо кейингиси ҳам худди шамолда учгандек йўқ бўлди-қолди, Нозимдан олган қарзини берди, зарур китоб олиши керак эди, уни олди, қолгани кунлик харажатларга кетди.
- Гулноз эсингдами, ўша дўкондаги тилла сирға?
- Ҳа эсимда, олдингизми уни?
- Ололганим йўқ ҳали ҳам, ишлатиб қўйяпман пулларни.
- Ҳеч қиси йўқ, кейинги стипендияларингиздан оласиз, - совуққина жавоб берди Гулноза.
Кейинги стипендия келар маҳали Гулноза Ниёздан “дугонамни тўйи бўладиган экан, шунга менга жудаям пул зарур, илтимос Ниёз ака ёрдам бериб туринг” деб қолди. “Яхши кўрган қизга йўқ деб бўларканми ҳеч замонда?” Аммо ўзи пулсиз қолди. Кейин пул топишнинг бошқа йўлларини қидиришга мажбур бўлди. Қўлидаги ҳунарини ишга солиб кўрди. Иш берди. Орада уч-тўрт сўмлик бўлиб олди. Бу бемалол кейинги стипендииягача етарди.
Март стипендияси арафасида эса Гулнозани яна муаммоси чиқди. “Ниёз ака яна бир бор кўмагингиз зарур бўлиб қолди, йўқ деманг, курсдошларим билан бир чиройли кўйлак кўриб роса ҳавас қилгандим”. Ниёзни хуноби ортди. "Мен нима хаёлда-ю буни қилган ишиничи, ахир мен онамга совға олмайманми?”, аммо минг уринсада бу сафар ҳам йўқ дея олмади. Яна куни ўша ҳунаридан келадиган пулга қолди.
Орадан бир неча кун ўтди. Ниёз кутубхонада дарс қилиб ўтирганди. Гулноза келиб қолди.
- Менга яна пул зарур эди Ниёз ака, - деди ўзгача нигоҳ билан жилмайиб.
Ниёз бу сафар чидамади,
- Нима мен сенга бойваччани ўғлиманми, бир талаба бўлсам, сени кийим- кечагингу тўйларингнинг адоғи борми, яхши биласанку қанча вақтдан бери онамга сирға оламан деб йиғинолмай юрганимни?
Гулноза бу гапдан бироз ранжиган бўлсада индамади ва Ниёзга бир қутича узатди. Ниёз ҳайрон бўлиб қутичани очди, очди-ю ҳайратдан лол бўлиб қолди. Не кўз билан кўрсинки унинг ичида ўша тилла сирға турарди:
- Буни сизнинг икки ойлик стипендиянгизга олдим, пулни жамғаришга суягингиз йўқлигини аввалдан билганим учун шундай қилишга мажбур бўлдим.
- Гулноз, кечир мени, ақллигим.
Отабек Аллaёров.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Жанжал бироз босилганда қарашса, 17 ёшли қўшни рус йигити қонига беланганча ер тишлаб ётибди. Ўшанда бу воқеаларни бости-бости қилиб юборишган, Козимбой яна маишат қилиб юраверганди. Куни кеча эса, қўшни туманга ўтиб улфатлари билан қимор ўйнашибди. Ўйинга ғирромлик аралашиб жанжал чиқади ва иш пичоқбозлик билан якунига етади. Бу сафар Козимбойнинг ўзи жабрланган, врачларнинг жонбозлиги хам, хаётини сақлаб қололмаганди. Хамидабону гарчи ундан нафратланиб юрса-да, сира ўлим тиламаганди. Қизнинг дунёқараши бунга йўл бермасди. Бир томондан эса, укасининг ахволи оғирлашиб , хаёт шами сўниб борарди. Уйдагилар маслахат килишиб Мухсинжонни Деновдаги ховлига олиб кетишди. Сабаби, дадасининг ва бошқа яқинларининг кабрлари хам ўша ерда эди. Бону синглиси билан Тошкентда қолишди. Қиз ўқишда юрарди-ю, бутун эс- хуши укасида эди. У билан ўтказган дамлари хотирасида кинодек жонланарди. Ана ховлининг даврвоза томонидаги уй деворига ёпишиб ўсган ўрик дарахт, томда укаси Мухсинжон ғўра териб опаси ва синглисига ташлаябди. Онаси эса қўшни аёл иккови, ховлини кесиб ўтган ариқ устига қурилган сўрида гаплашиб ўтиришибди. Мухсинжон хазиллашиб, ғўрани атай уларнинг очиқ ховучи қолиб, ерга ташларди. Буни англамаган синглиси ерда думалаб кетаётган гўралар кетидан қувар, ьунга сари эса Мухсинжон ичида қотиб-қотиб куларди. Хамида эса, бу айёрликни сезиб қоларди-да, қўлида ариқдан сув олиб укасига сепиб юборди. Улар қийқириб кулганча бир бирларига довучча отишар, сув сепишаркан, ўзларидан бахтли одам йўқ эди дунёда. Шунда онаси қўшни аёл олдида хижолат бўлганидан Бонуга танбех бериб қўярди:
-Намунча буй етган қиз хирингламасанг... Сал секинроқда қизим. Қиз болани кулганини бегоналар эшитмаслиги керак, уят бўлади.
Бояги ўйиндан завқланган укаси онасига дейди:
-Бунингиз чақалоқ-ку, кулса кулибди-да энди!-дарахтга чиқиб олган йигитча шундай деркан, онасига билдирмай опасига лабини чўччайтириб мазахлаб қўйди.
-Ие, гавдамни карасанг-чи,-деди бону, кейин ховучида сув олиб укасига сепди. Мухсинжон дарахтдан томга сакраганда онаси ва қўшни аёл “вой” **** юборшди. Уларнинг қўрқишидан баттар завқланган Мухсинжон томдан енкайиб қўлини пастга осилтириди. Шунда бону дарахтга чикиб укасининг қўлидан тутганди, у бир силтаб опасини томга чикариб олди.
-Ха-ха, онажон қизингиз 3 кило чикади, янги туғилган чақалоқ билан тенг. Сиз эса бўй етган қиз деб ўтирибсиз!
-Хой шумтака,-ёлғондан қовоқ солади опаси,-Шунчалик енгил бўлсам қайтариб пастга тушириб қўй!
Онаси хавотир билан эътироз билдиради:
-Хой шумтакалар, ахир оғир кўтариш мумкинмас Мухсинжонга,- дегунча бону ўзини яна ерда кўради...
Хамида бону хотиралар таъсиридан чиққач, Деновга телефон қилди. Уйдагиларнинг айтишича, укачи бироз яхши бўлиб қолибди, опасини сўраётган экан.
-Бораман онажон, албатта бораман,- деди қиз, аммо ўқишлари сабаб кетишни жумага мулжаллади. Лекин уйдан кунгирок булди сешанба куни.
-Тезроқ кел, сени сўраб хаммани безовта қиляпти уканг!
Бону ўша кун курс рахбарига телефон қилиб 2-3 кунга жавоб сўради. Устози жавоб бермади, хеч нарсага чалғимай ёзги сессиядаги қарзингни ёпишга харакат қил, йўқса кейинги курсга кўчирилмайсан, деб уқтирди.
Бону ўша тун ухлолмади. Туни билан уйку келмади, ярим тунда эса кулоги остида соат чиққилашидек “чирк- чирк” шунака овоз тинмай қолди. Тавба, дадажоним рухимикин, безовта бўляптимикан? Қиз шундай ўйлаб, ўрнидан турди. Тиловат келтирди ва кейин ухлашга ётди. Овоз эса кучайиб борарди. Бир пайт қандайдир кўринмас қўл қовурғалари орасидан сирғалиб кирди-да, юрагини махкам ғижимлади. Қиз “ғиқ” этти-ю, нафаси бўғилиб қолди. Бу холат тезда ўтиб кетди. Тонгггача тўлғониб чиққан бону хали тонг ёришмасдан синглисини судраб ипадромга келди, такси топдида Сурхонга жўнади. Қиз йўл –йўлакай тинмай ичида такрорларди “ишқилиб укам тирик бўлсин!”
3.06.2017 Дониёр
T.me/sinovlarihayot
-Намунча буй етган қиз хирингламасанг... Сал секинроқда қизим. Қиз болани кулганини бегоналар эшитмаслиги керак, уят бўлади.
Бояги ўйиндан завқланган укаси онасига дейди:
-Бунингиз чақалоқ-ку, кулса кулибди-да энди!-дарахтга чиқиб олган йигитча шундай деркан, онасига билдирмай опасига лабини чўччайтириб мазахлаб қўйди.
-Ие, гавдамни карасанг-чи,-деди бону, кейин ховучида сув олиб укасига сепди. Мухсинжон дарахтдан томга сакраганда онаси ва қўшни аёл “вой” **** юборшди. Уларнинг қўрқишидан баттар завқланган Мухсинжон томдан енкайиб қўлини пастга осилтириди. Шунда бону дарахтга чикиб укасининг қўлидан тутганди, у бир силтаб опасини томга чикариб олди.
-Ха-ха, онажон қизингиз 3 кило чикади, янги туғилган чақалоқ билан тенг. Сиз эса бўй етган қиз деб ўтирибсиз!
-Хой шумтака,-ёлғондан қовоқ солади опаси,-Шунчалик енгил бўлсам қайтариб пастга тушириб қўй!
Онаси хавотир билан эътироз билдиради:
-Хой шумтакалар, ахир оғир кўтариш мумкинмас Мухсинжонга,- дегунча бону ўзини яна ерда кўради...
Хамида бону хотиралар таъсиридан чиққач, Деновга телефон қилди. Уйдагиларнинг айтишича, укачи бироз яхши бўлиб қолибди, опасини сўраётган экан.
-Бораман онажон, албатта бораман,- деди қиз, аммо ўқишлари сабаб кетишни жумага мулжаллади. Лекин уйдан кунгирок булди сешанба куни.
-Тезроқ кел, сени сўраб хаммани безовта қиляпти уканг!
Бону ўша кун курс рахбарига телефон қилиб 2-3 кунга жавоб сўради. Устози жавоб бермади, хеч нарсага чалғимай ёзги сессиядаги қарзингни ёпишга харакат қил, йўқса кейинги курсга кўчирилмайсан, деб уқтирди.
Бону ўша тун ухлолмади. Туни билан уйку келмади, ярим тунда эса кулоги остида соат чиққилашидек “чирк- чирк” шунака овоз тинмай қолди. Тавба, дадажоним рухимикин, безовта бўляптимикан? Қиз шундай ўйлаб, ўрнидан турди. Тиловат келтирди ва кейин ухлашга ётди. Овоз эса кучайиб борарди. Бир пайт қандайдир кўринмас қўл қовурғалари орасидан сирғалиб кирди-да, юрагини махкам ғижимлади. Қиз “ғиқ” этти-ю, нафаси бўғилиб қолди. Бу холат тезда ўтиб кетди. Тонгггача тўлғониб чиққан бону хали тонг ёришмасдан синглисини судраб ипадромга келди, такси топдида Сурхонга жўнади. Қиз йўл –йўлакай тинмай ичида такрорларди “ишқилиб укам тирик бўлсин!”
3.06.2017 Дониёр
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
— Бўлмаса, ташқарида ичинглар. Бир эшитганман, қозон бошида зўр кетармиш. Тўйларда кўрмайсизларми, ошпазлар ош пишиши билан битта бўлиб олишади.
— Сен балоларни биласан, бўпти, сазанг ўлмасин. Ҳар қалай, узоқдан келгансан, меҳмонсан. Кетдик, — дея Одил ҳамшишаларини ташқарига бошлади.
Суҳбат қизигандан-қизиди. Унинг мазмуни асосан қизлар тўғрисида эди. Жўраларнинг гапларига қараганда, мактабда мўмин-қобил, босиқ юрган қизлар ҳунар-техника билим юртига борганларидан кейин анча очилиб кетишибди. Болалар билан бемалол севги-муҳаббат тўғрисида гаплашармиш. Ҳатто синфдош қизлардан бирини қўшни қишлоқда турадиган бошқа бир синфдош жўра илинтириб ҳам олибди.
Фазлиддин шу гапларни эшитаркан, беихтиёр хаёлига Малоҳат келди. Энтикди, кўргиси келди. Агар унинг ичидагиларини бу ердагилар билиб қолишса борми, кўзини очиришмайди.
Ғала-ғовур бошланди. Училищедаги воқеалар, кимнинг нима қилгани, қайси пайт дарсга етиб боришлари, қайси пайт кетишлари ва ҳоказо гаплар. Фазлиддин эшитганларидан шуни билдики, жўралари умуман ўқимас экан, умрлари йўлда ўтиб кетаркан. Яна ойига ўн сўм стипендия ҳам олишаркан. У ёғи кийим-кечак, овқат. Суҳбат шу аснода кетаркан, Шокир ундан: «Ўзингда нима гаплар, бу техникум деганлари қандай экан?» деб сўраб қолди. У ёнида ўтирарди. Шунинг учун бақириб, ҳаммага эшиттириб сўрамади. Секин гапирди.
Фазлиддин кўп нарсани тўқиб-бичиб ташлади. «Ахир мен ҳам худди сенларникига ўхшайдиган жойда ўқийман. Фарқи педагогика билим юрти. Кейин бир-иккита ногиронларни ҳисобга олмаса, ҳаммаси қизлар. Шу қизларнинг орасида хўрозга ўхшаб ўқийман», деб қандай айтсин? Агар шундай дейдиган бўлса, бошқа гап-сўзлар ҳам болалаб кетади. Қолаверса, у ёзда: «Қурилиш техникумига кирдим», деб айтиб қўйган… Ҳар ёлғон гапирганида ичидан зил кетар: «Эй Худо, ўзинг кечир, мажбур бўляпман», дея кўнглидан ўтказар эди. Қолаверса, у унчалик кўп маълумот бермади ҳам.
— Қизлар қандай? — сўради Шокир.
— Қизлар… Шаҳарда қизлар кўп. Ҳар қадамда, — дея жавоб берди Фазлиддин.
— Роса ҳаммаси олифта бўлишса керак.
— Ундайи ҳам бор, бундайи ҳам бор.
— Бирортасини секин ўрамадингми?
— Эй-й, гаплашишни билмайман.
— Агар сен шундай десанг, менга ўхшаганлар оғизларини очишолмаса керак.
— Умуман, менинг вақтим ҳам йўқ. Дарслар кўп.
— Малоҳат билан гаплашдингми? — дея айёрона тикилди Шокир.
— Нега у билан гаплашаман? Ўзи бу гапни қаердан олдинг? — деди Фазлиддин ўзини гўлликка солиб.
— Майли-ку-я, лекин бир нарсани сенга айтиб қўяй. Агар эртароқ ҳаракат қилмасанг, Малоҳатингдан айрилиб қоласан. Бир эмас, учта рақибинг пайдо бўлган.
Давоми бор.
T.me/sinovlarihayot
— Сен балоларни биласан, бўпти, сазанг ўлмасин. Ҳар қалай, узоқдан келгансан, меҳмонсан. Кетдик, — дея Одил ҳамшишаларини ташқарига бошлади.
Суҳбат қизигандан-қизиди. Унинг мазмуни асосан қизлар тўғрисида эди. Жўраларнинг гапларига қараганда, мактабда мўмин-қобил, босиқ юрган қизлар ҳунар-техника билим юртига борганларидан кейин анча очилиб кетишибди. Болалар билан бемалол севги-муҳаббат тўғрисида гаплашармиш. Ҳатто синфдош қизлардан бирини қўшни қишлоқда турадиган бошқа бир синфдош жўра илинтириб ҳам олибди.
Фазлиддин шу гапларни эшитаркан, беихтиёр хаёлига Малоҳат келди. Энтикди, кўргиси келди. Агар унинг ичидагиларини бу ердагилар билиб қолишса борми, кўзини очиришмайди.
Ғала-ғовур бошланди. Училищедаги воқеалар, кимнинг нима қилгани, қайси пайт дарсга етиб боришлари, қайси пайт кетишлари ва ҳоказо гаплар. Фазлиддин эшитганларидан шуни билдики, жўралари умуман ўқимас экан, умрлари йўлда ўтиб кетаркан. Яна ойига ўн сўм стипендия ҳам олишаркан. У ёғи кийим-кечак, овқат. Суҳбат шу аснода кетаркан, Шокир ундан: «Ўзингда нима гаплар, бу техникум деганлари қандай экан?» деб сўраб қолди. У ёнида ўтирарди. Шунинг учун бақириб, ҳаммага эшиттириб сўрамади. Секин гапирди.
Фазлиддин кўп нарсани тўқиб-бичиб ташлади. «Ахир мен ҳам худди сенларникига ўхшайдиган жойда ўқийман. Фарқи педагогика билим юрти. Кейин бир-иккита ногиронларни ҳисобга олмаса, ҳаммаси қизлар. Шу қизларнинг орасида хўрозга ўхшаб ўқийман», деб қандай айтсин? Агар шундай дейдиган бўлса, бошқа гап-сўзлар ҳам болалаб кетади. Қолаверса, у ёзда: «Қурилиш техникумига кирдим», деб айтиб қўйган… Ҳар ёлғон гапирганида ичидан зил кетар: «Эй Худо, ўзинг кечир, мажбур бўляпман», дея кўнглидан ўтказар эди. Қолаверса, у унчалик кўп маълумот бермади ҳам.
— Қизлар қандай? — сўради Шокир.
— Қизлар… Шаҳарда қизлар кўп. Ҳар қадамда, — дея жавоб берди Фазлиддин.
— Роса ҳаммаси олифта бўлишса керак.
— Ундайи ҳам бор, бундайи ҳам бор.
— Бирортасини секин ўрамадингми?
— Эй-й, гаплашишни билмайман.
— Агар сен шундай десанг, менга ўхшаганлар оғизларини очишолмаса керак.
— Умуман, менинг вақтим ҳам йўқ. Дарслар кўп.
— Малоҳат билан гаплашдингми? — дея айёрона тикилди Шокир.
— Нега у билан гаплашаман? Ўзи бу гапни қаердан олдинг? — деди Фазлиддин ўзини гўлликка солиб.
— Майли-ку-я, лекин бир нарсани сенга айтиб қўяй. Агар эртароқ ҳаракат қилмасанг, Малоҳатингдан айрилиб қоласан. Бир эмас, учта рақибинг пайдо бўлган.
Давоми бор.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
йилларим аламини олсам ҳам бўларди. Лекин сиз қилган ноҳақликни қайтаргим келмади. Ярим йўлда тўхтадим. «Қалбингизни қасосга берманг. Қасос ўти аввал ўзингизни куйдиради», — дейди донишмандлар. Мен ҳам фотиҳани — Худо муҳрини эрмак қилганим учун бир кунмас бир кун жазо олсам керак. Лекин ҳар қанча оғир, вазмин, босиқ йигит бўлсам-да, қасос ҳаловатидан воз кеча олмадим. Ҳар қандай кибрли қиз бир йигитнинг тортган адолатсиз жазоси, синган ғурури, эгилган ҳамияти олдида жавоб бериши шарт, деб ўйладим. Сизнинг бугунги тўкаётган кўз ёшингиз, тақдирингизга тушган ямоқ, «фотиҳаси қайтган қиз» деган тавқи лаънат менинг наздимда, ўша жавоб…»
Садаф Бахтиёрнинг хатини охиригача ўқий олмади, қатордан қаторга хат эмас, ўзи кичрайиб бораётгандек эди. Шу заифлик аро «Бу ўтиб кетади, менинг ҳаётимга таъсир қилмайди», деб ўйлаганимиз кичкина адолатсизлик ҳам бир куни олдимизни тоғ бўлиб тўсиши мумкинлигини хам аник хис киларди.
Тамом
Муаллифга раҳмат
T.me/sinovlarihayot
Садаф Бахтиёрнинг хатини охиригача ўқий олмади, қатордан қаторга хат эмас, ўзи кичрайиб бораётгандек эди. Шу заифлик аро «Бу ўтиб кетади, менинг ҳаётимга таъсир қилмайди», деб ўйлаганимиз кичкина адолатсизлик ҳам бир куни олдимизни тоғ бўлиб тўсиши мумкинлигини хам аник хис киларди.
Тамом
Муаллифга раҳмат
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
T.me/sinovlarihayot
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
"Эркаклик ҳайф ..."
("рижол"лар ўқисин)
Аёли ила яшайдиган, аммо аёли ўзини эрсиздек ҳис қиладиган ҳар бир кимсаларга эркаклик ҳайф...
Бошқа аёлларга чиройли сўзлайдиган, аммо ўз аёли ундан бир оғиз яхши сўз эшитишга муҳтож кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлига ўзи подшоҳ-у аёли қулдек ёки хизматкор чўридек муомала қиладиган, аёлининг ҳис-туйғулари ва қадр-қимматини бир тийинга олмайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Ўзи сокин ухлайдиган, аёли эса у сабабли маҳзун ва ачинарли ҳолатда йиғлаб ўтирадиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Дағал ва қўпол бўлишни эркаклик деб ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Ғазабкорлик ва зулмкорликни куч-қувват деб ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлига чўридек ёки фақатгина таом пиширувчи ишчидек қарайдиган ёхуд эри келганда соқовдек жим туришини лозим деб биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аслида ўзи оиланинг етакчиси, оила бахтли саодатли бўлишига масъул бўла туриб, аёлини бунга жавобгар ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Арзимаган майда-чуйда сабаблар боис уруш-жанжал қиладиган, аёлини ўзини ҳимоя қилишдан ман этиб, ўзини эркак эканини пешлайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлнинг ҳуқуқини гўёки у бир ҳайвон ва унинг вазифаси фақатгина таом пишириш, ичимлик тайёрлаш деб биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Гарчи Аллоҳ таоло аёлга сўзлашув ва туйғулар неъматини ато этган бўлса-да, аёли уни олдида гунгдек жим туришини лозим биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Айман Ёғий
Ислом – аёлларнинг қадр-қимматини баланд кўтарган, жамиятнинг тенг ҳуқуқли аъзоси эканини билдирган, уларни эҳтиром қилишга ундаган диндир!
Жобир розияллоҳу анхудан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам видолашув ҳажида:
«Аёллар ҳақида Аллоҳдан қўрқинглар! Зотан, уларни Аллоҳнинг омонати ила (никоҳингизга) олгансизлар. Уларнинг фаржларини Аллоҳнинг калимаси ила ҳалол қилиб олгансизлар», деб айтдилар”.
Муслим ривояти.
Бугунги кунда баъзи инсонлар эркак деганда аёлига гапини ўтказа оладиган, гаҳ деса қўлига қўнадиган қилиб олган, айтганини индамай қиладиган, нима деса ҳам айтгани бўлишини шарт деб биладиганларни тушунишади.
Бундай кимсалар ҳақиқий эркакликдан узоқ бўлган, уйда ўзини шердек, кўчада эса қуён боласидек тутадиган, аёлини гарчи лойиқ бўлмаса-да ҳақорат қилиш, сўкиш, уришни гуноҳ деб билмайдиган қадри ўта паст кимсалардир.
Мен топиб келиб, сенлар еб ўтирибсанлар, дея таъна қиладиганлар бор.
Уйдагиларни қуллар, ўзини эса подшоҳ дея биладиганлар бор.
Аслида бу ҳолатлар эркаклик эмас, зулмкорлик, ҳақига хиёнат ва сохта эркакликдан бошқа нарса эмас.
Кимда шунақа феъллар бўлса ўзгариши лозим. Бўлмасам, бундайларга эркаклик ҳайф бўлсин.
Суннатуллоҳ Абдулбосит
@softabobat
__________________
Эркакларга эркаклар гапиргани яхшиде а? 🙂
T.me/sinovlarihayot
("рижол"лар ўқисин)
Аёли ила яшайдиган, аммо аёли ўзини эрсиздек ҳис қиладиган ҳар бир кимсаларга эркаклик ҳайф...
Бошқа аёлларга чиройли сўзлайдиган, аммо ўз аёли ундан бир оғиз яхши сўз эшитишга муҳтож кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлига ўзи подшоҳ-у аёли қулдек ёки хизматкор чўридек муомала қиладиган, аёлининг ҳис-туйғулари ва қадр-қимматини бир тийинга олмайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Ўзи сокин ухлайдиган, аёли эса у сабабли маҳзун ва ачинарли ҳолатда йиғлаб ўтирадиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Дағал ва қўпол бўлишни эркаклик деб ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Ғазабкорлик ва зулмкорликни куч-қувват деб ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлига чўридек ёки фақатгина таом пиширувчи ишчидек қарайдиган ёхуд эри келганда соқовдек жим туришини лозим деб биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аслида ўзи оиланинг етакчиси, оила бахтли саодатли бўлишига масъул бўла туриб, аёлини бунга жавобгар ҳисоблайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Арзимаган майда-чуйда сабаблар боис уруш-жанжал қиладиган, аёлини ўзини ҳимоя қилишдан ман этиб, ўзини эркак эканини пешлайдиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Аёлнинг ҳуқуқини гўёки у бир ҳайвон ва унинг вазифаси фақатгина таом пишириш, ичимлик тайёрлаш деб биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Гарчи Аллоҳ таоло аёлга сўзлашув ва туйғулар неъматини ато этган бўлса-да, аёли уни олдида гунгдек жим туришини лозим биладиган кимсаларга эркаклик ҳайф...
Айман Ёғий
Ислом – аёлларнинг қадр-қимматини баланд кўтарган, жамиятнинг тенг ҳуқуқли аъзоси эканини билдирган, уларни эҳтиром қилишга ундаган диндир!
Жобир розияллоҳу анхудан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам видолашув ҳажида:
«Аёллар ҳақида Аллоҳдан қўрқинглар! Зотан, уларни Аллоҳнинг омонати ила (никоҳингизга) олгансизлар. Уларнинг фаржларини Аллоҳнинг калимаси ила ҳалол қилиб олгансизлар», деб айтдилар”.
Муслим ривояти.
Бугунги кунда баъзи инсонлар эркак деганда аёлига гапини ўтказа оладиган, гаҳ деса қўлига қўнадиган қилиб олган, айтганини индамай қиладиган, нима деса ҳам айтгани бўлишини шарт деб биладиганларни тушунишади.
Бундай кимсалар ҳақиқий эркакликдан узоқ бўлган, уйда ўзини шердек, кўчада эса қуён боласидек тутадиган, аёлини гарчи лойиқ бўлмаса-да ҳақорат қилиш, сўкиш, уришни гуноҳ деб билмайдиган қадри ўта паст кимсалардир.
Мен топиб келиб, сенлар еб ўтирибсанлар, дея таъна қиладиганлар бор.
Уйдагиларни қуллар, ўзини эса подшоҳ дея биладиганлар бор.
Аслида бу ҳолатлар эркаклик эмас, зулмкорлик, ҳақига хиёнат ва сохта эркакликдан бошқа нарса эмас.
Кимда шунақа феъллар бўлса ўзгариши лозим. Бўлмасам, бундайларга эркаклик ҳайф бўлсин.
Суннатуллоҳ Абдулбосит
@softabobat
__________________
Эркакларга эркаклар гапиргани яхшиде а? 🙂
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
Қисса
16қисм
Аввалига онам довдираб қолди. Кейин менинг қийналганларимни эшитиб дув-дув кўз ёш тўкди. “Мен билмагандим, билсам бир кун ҳам қолдирмасдим”, деди менга. Аммо мен...
Муниса кутилмаган ҳикоядан карахт эди. Қулоқларига ишонмасди. “Наҳот, мен уларга ҳеч ким эмасман. Унда кимман мен?” Ўқитувчи эса ҳамон йиғлаб ҳикоясини давом эттирарди:
— Мени доим бир савол қийнарди. “Нега кўзларим кўк”, дердим? Чунки отам доим “кўккўз” деб уришарди. Уйда бошқа ҳеч ким менга ўхшамасди. Энди билсам, мен онамга ўхшаган эканман. Ёдимда, онамларникига меҳмонга келардик. У пайтда онамлигини билмаганим учун “момо” дердим. Отамни “тоға” деганман. Фақат момом, яъни ўз онам мени кўриши билан “Мовийкўз” деб эркаларди. Сени кўрганида мени кўргандек бўлгандир, шўрлик онам...
Мунисанинг қулоғига бошига гап кирмади. Негадир маюс тортиб қолди. Нима учундир, шу аёл онаси бўлиб чиқишини истадимикан, ё? Йўқ, ўз онасидан воз кеча олмайди-ку! “Нозима муаллимнинг ҳаёти меникига ўхшаркан. Ота-онаси бошқа бўлиб чиқибди. Ё Худо, менинг ҳам ота-онам бошқа бўлса-я! Наҳот, мени ҳам асраб олишган? Ойим “сен йигирма етти ёшимда туғилгансан, кеч фарзанд кўрганим учун жуда авайлардим”, деганмиди? Демак, мени ҳам асраб олишган. Унда менинг асл ота-онам ким?”
Муниса кўз олдига дадасининг сингилларини келтирди. Йўқ, уларнинг бирортасининг кўзи кўк эмас! “Ҳеч кимнинг кўзлари меники каби эмас! Райҳон момо каби ҳеч ким мени “мовийкўз” деб эркаламайди ҳам. Райҳон момо... У мени қизига ўхшатгани учун яхши кўрган экан. Мени кўрганида кўз олдига қизи келган. Эзилган...”
Ўйлайверганидан қизалоқнинг боши оғриб кетди. Аммо саволларига жавоб топа олмади. Орадан икки йил ўтди ҳамки, уни шу саволлар қийнар, теранлаша бошлаган ақлида “ота-онам бошқа” деган фикр тинмай чарх урарди. Ўн учни қаршилаган қизалоқ ҳамон мовий кўзлари билан қариндошлари орасидан ўз ота-онасини қидиргани-қидирган.
Ана шундай кунларнинг бирида қишлоқда шов-шув тарқалди. Уларнинг уйидан сал нарида оқиб ўтадиган анҳордан қандайдир эркакнинг мурдаси топилибди. Ҳамма ўша томонга югурди. Муниса, онаси, укалари ҳам одамларга эргашди. Биринчилар қаторида бориб мурдага кўзи тушган Мунисанинг онаси бирдан қичқириб юборди ва қизини маҳкам қучиб йиғлади:
— Муниса, отанг...
— Нима гап? — кимдир ҳайратини яшира олмади.
Мунисанинг онаси эса ҳамон ўзини тута олмай йиғларди.
— Ойи, нега йиғлаяпсиз? Дадам эмас. Дадам Тошкентга кетган-ку! — Муниса гоҳ онасининг бошини силар, гоҳ атрофга алангларди.
— Қайсинг боланг билан келдинг? Болаларингни олиб кетинглар. Бу ер томоша қиладиган жой эмас. Олиб кетинглар, болаларни, — ёши кексароқ киши болаларни қувлай бошлади. Кейин бир йигитга деди: — Милицияга хабар бер, югур.
— Ким экан? Танидингизми? — қизиқсиниб кимдир сўради.
— Нотаниш, бошқа жойдан оқиб келган, — жавоб берувчи ҳам топилди.
— Милиция аниқлайди, четроқ туринглар. Бирорта далилми, белгисими бўлса йўққа чиқарманглар, — луқма ташлади биров.
— Бўлди, ойи. Нега йиғлайсиз? — Муниса одамлардан уяла бошлади. — Дадам эмас у. Дадамни танимай қолдингизми?
— У сенинг даданг Муниса. Ўзингнинг даданг. Камол ва Жавлоннинг дадаси эмас, — зўрға гапирди онаси.
Қизалоқ музлади. Қўрқувданми, ҳаяжонданми юраги тез ура бошлади. “Менинг дадам? Ўзимнинг дадам? Йўқ, менинг дадам Тошкентда. Тошкентга ишлагани кетган. Бу ерда ишлай олмаяпти. Чунки трактори йўқ. Айтишларича, тракторлар давлатга қайтарилибди. Энди одамлар ер сотиб олармиш. Ери бор кишилар тракторларни ҳам сотиб олиши мумкин эмиш. Отасида бунча пул йўқ. Энди колхоз эмас, фермерлар бўлармиш. Шунинг учун отаси пул топиш учун пойтахтга кетди. Бошқа одам унга ота бўлиши мумкин эмас. Уришса ҳам, калтакласа ҳам ўзининг отаси яхши”.
— Биринчи ким кўрди? Бу одамни ким чиқариб олди сувдан? Қай ҳолатда эди? — қаердандир етиб келган милиция ходими мурдани айланиб қараркан савол бера бошлади. — Тарқалинглар. Болаларни олиб кетинглар. Кимдир танидими, мурдани?
T.me/sinovlarihayot
Қисса
16қисм
Аввалига онам довдираб қолди. Кейин менинг қийналганларимни эшитиб дув-дув кўз ёш тўкди. “Мен билмагандим, билсам бир кун ҳам қолдирмасдим”, деди менга. Аммо мен...
Муниса кутилмаган ҳикоядан карахт эди. Қулоқларига ишонмасди. “Наҳот, мен уларга ҳеч ким эмасман. Унда кимман мен?” Ўқитувчи эса ҳамон йиғлаб ҳикоясини давом эттирарди:
— Мени доим бир савол қийнарди. “Нега кўзларим кўк”, дердим? Чунки отам доим “кўккўз” деб уришарди. Уйда бошқа ҳеч ким менга ўхшамасди. Энди билсам, мен онамга ўхшаган эканман. Ёдимда, онамларникига меҳмонга келардик. У пайтда онамлигини билмаганим учун “момо” дердим. Отамни “тоға” деганман. Фақат момом, яъни ўз онам мени кўриши билан “Мовийкўз” деб эркаларди. Сени кўрганида мени кўргандек бўлгандир, шўрлик онам...
Мунисанинг қулоғига бошига гап кирмади. Негадир маюс тортиб қолди. Нима учундир, шу аёл онаси бўлиб чиқишини истадимикан, ё? Йўқ, ўз онасидан воз кеча олмайди-ку! “Нозима муаллимнинг ҳаёти меникига ўхшаркан. Ота-онаси бошқа бўлиб чиқибди. Ё Худо, менинг ҳам ота-онам бошқа бўлса-я! Наҳот, мени ҳам асраб олишган? Ойим “сен йигирма етти ёшимда туғилгансан, кеч фарзанд кўрганим учун жуда авайлардим”, деганмиди? Демак, мени ҳам асраб олишган. Унда менинг асл ота-онам ким?”
Муниса кўз олдига дадасининг сингилларини келтирди. Йўқ, уларнинг бирортасининг кўзи кўк эмас! “Ҳеч кимнинг кўзлари меники каби эмас! Райҳон момо каби ҳеч ким мени “мовийкўз” деб эркаламайди ҳам. Райҳон момо... У мени қизига ўхшатгани учун яхши кўрган экан. Мени кўрганида кўз олдига қизи келган. Эзилган...”
Ўйлайверганидан қизалоқнинг боши оғриб кетди. Аммо саволларига жавоб топа олмади. Орадан икки йил ўтди ҳамки, уни шу саволлар қийнар, теранлаша бошлаган ақлида “ота-онам бошқа” деган фикр тинмай чарх урарди. Ўн учни қаршилаган қизалоқ ҳамон мовий кўзлари билан қариндошлари орасидан ўз ота-онасини қидиргани-қидирган.
Ана шундай кунларнинг бирида қишлоқда шов-шув тарқалди. Уларнинг уйидан сал нарида оқиб ўтадиган анҳордан қандайдир эркакнинг мурдаси топилибди. Ҳамма ўша томонга югурди. Муниса, онаси, укалари ҳам одамларга эргашди. Биринчилар қаторида бориб мурдага кўзи тушган Мунисанинг онаси бирдан қичқириб юборди ва қизини маҳкам қучиб йиғлади:
— Муниса, отанг...
— Нима гап? — кимдир ҳайратини яшира олмади.
Мунисанинг онаси эса ҳамон ўзини тута олмай йиғларди.
— Ойи, нега йиғлаяпсиз? Дадам эмас. Дадам Тошкентга кетган-ку! — Муниса гоҳ онасининг бошини силар, гоҳ атрофга алангларди.
— Қайсинг боланг билан келдинг? Болаларингни олиб кетинглар. Бу ер томоша қиладиган жой эмас. Олиб кетинглар, болаларни, — ёши кексароқ киши болаларни қувлай бошлади. Кейин бир йигитга деди: — Милицияга хабар бер, югур.
— Ким экан? Танидингизми? — қизиқсиниб кимдир сўради.
— Нотаниш, бошқа жойдан оқиб келган, — жавоб берувчи ҳам топилди.
— Милиция аниқлайди, четроқ туринглар. Бирорта далилми, белгисими бўлса йўққа чиқарманглар, — луқма ташлади биров.
— Бўлди, ойи. Нега йиғлайсиз? — Муниса одамлардан уяла бошлади. — Дадам эмас у. Дадамни танимай қолдингизми?
— У сенинг даданг Муниса. Ўзингнинг даданг. Камол ва Жавлоннинг дадаси эмас, — зўрға гапирди онаси.
Қизалоқ музлади. Қўрқувданми, ҳаяжонданми юраги тез ура бошлади. “Менинг дадам? Ўзимнинг дадам? Йўқ, менинг дадам Тошкентда. Тошкентга ишлагани кетган. Бу ерда ишлай олмаяпти. Чунки трактори йўқ. Айтишларича, тракторлар давлатга қайтарилибди. Энди одамлар ер сотиб олармиш. Ери бор кишилар тракторларни ҳам сотиб олиши мумкин эмиш. Отасида бунча пул йўқ. Энди колхоз эмас, фермерлар бўлармиш. Шунинг учун отаси пул топиш учун пойтахтга кетди. Бошқа одам унга ота бўлиши мумкин эмас. Уришса ҳам, калтакласа ҳам ўзининг отаси яхши”.
— Биринчи ким кўрди? Бу одамни ким чиқариб олди сувдан? Қай ҳолатда эди? — қаердандир етиб келган милиция ходими мурдани айланиб қараркан савол бера бошлади. — Тарқалинглар. Болаларни олиб кетинглар. Кимдир танидими, мурдани?
T.me/sinovlarihayot