“ЭШАК ҲАНГРАСА, НАМОЗ БУЗИЛАДИМИ?”
Бир киши бир масжидга кирса имом одамларга маъруза қилиб турган экан, бу одам кириши билан эшитган гапи имом жамоатга караб: “Намозхон эшак ҳанграганини эшитса, намози бузилади, намозини қайта ўқийди”, деган сўз бўлибди. Ишонмай деса, имом тақволи олим киши, ишонай деса шунча пайтдан бери бу гапни ҳеч кимдан эшитмаган. Имомнинг ўзидан сўрашга ботинмай қишлоғига кетибди. Қишлоқ масжидида ўтиришганда, “биродарлар, фалон масжидда ғаройиб бир гап эшитдим, фалончи домла маъруза қилаётган эканлар, “эшак ҳанграганини эшитса намоз бузилади, намозини қайта ўқийди” деб айтдилар”, деб имомдан эшитганни айтибди.
Ҳаммалари қайғуга тушиб қолишибди: эшак ҳанграса намоз бузилса, бизни қишлоқда эшаксиз уй бўлмаса, шунча йилдан бери намоз ўқиганимизда неча марта хўроз қичқириб эшак ҳанграган, шунча йиллик ибодатимиз бекор кетдими, деб ҳасратга ботишибди. Тоқатлари тоқ бўлиб, кўнгиллари тўлмай шу масалада ҳалиги имомнинг олдига боришибди. Имом уларни ҳужрасига таклиф қилибди.
– Ҳазрат, – деб гап бошлабди келганларнинг улуғи, – эшак ҳанграганини эшитса, намоз бузиладими?
– Йўқ, ким айтди сизларга, – дебди имом.
Ҳалиги гапни қолганларга айтиб берган киши:
– Ўтган куни масжидингизга намозга кирганимда айтдингиз-ку, эшак ҳанграганини эшитса намоз бузилади, намозини қайта ўқиш керак деб...
– Ҳа, гап бу ёқда денг. Сиз маърузани бошидан эшитдингизми? – деб сўрабди имом.
– Йўқ тақсир, охирроғида келдим.
– Унда сиз гапнинг бошини эшитмабсиз, мен таяммум ҳақида гапирган эдим. Агар бир киши саҳрода кетаётган бўлса, суви халтасида бўлса-ю, халта эшагида юкланган бўлса, шу пайт эшаги қочиб кетса, бошқа ердан ҳам таҳоратга сув топилмаса, намоз вақти кириб қолса, таяммум қилиб намоз ўқийди. Агар намоз ўқиб турганда эшагини ҳанграганини эшитса, намози бузилади, чунки эшакни ҳанграши сувнинг қайтиб келганини билдиради, сувини олиб таҳорат қилиб, намозини қайта ўқийди, деган маънода айтгандим...
Қиссадан ҳисса шуки, гапнинг моҳиятини, маъносини тушунмай, боши ва охирини эшитмай, нима ҳақидалигини билмасдан қарор қабул қилиш, шошқалоқлик қилиш дуруст эмас. Бу ҳам ўзига ҳам ўзгаларга зарар ва қайғу келтиради. Ўзингиз яхши тушунмаган нарсани бировга айтишга шошилманг. Бирор масалада, айниқса ижтимоий тармоқларда қўйилаётган ҳар хил постларда кўрган ва ўқиган ҳамда эшитган ҳар бир маълумотни тўлиқ тушунишга, уни тўғри ёки нотўғрилигига тўлиқ ишонч ҳосил қилишга, бировларга етказишдан олдин шу гап дуруст ёки йўқлигига амин бўлиб кейин етказишга одатланиш кераклигини унутманг...
Каналимизга уланиш учун қуйидаги линкни устига босинг 👇
https://t.me/sinovlarihayot
Бир киши бир масжидга кирса имом одамларга маъруза қилиб турган экан, бу одам кириши билан эшитган гапи имом жамоатга караб: “Намозхон эшак ҳанграганини эшитса, намози бузилади, намозини қайта ўқийди”, деган сўз бўлибди. Ишонмай деса, имом тақволи олим киши, ишонай деса шунча пайтдан бери бу гапни ҳеч кимдан эшитмаган. Имомнинг ўзидан сўрашга ботинмай қишлоғига кетибди. Қишлоқ масжидида ўтиришганда, “биродарлар, фалон масжидда ғаройиб бир гап эшитдим, фалончи домла маъруза қилаётган эканлар, “эшак ҳанграганини эшитса намоз бузилади, намозини қайта ўқийди” деб айтдилар”, деб имомдан эшитганни айтибди.
Ҳаммалари қайғуга тушиб қолишибди: эшак ҳанграса намоз бузилса, бизни қишлоқда эшаксиз уй бўлмаса, шунча йилдан бери намоз ўқиганимизда неча марта хўроз қичқириб эшак ҳанграган, шунча йиллик ибодатимиз бекор кетдими, деб ҳасратга ботишибди. Тоқатлари тоқ бўлиб, кўнгиллари тўлмай шу масалада ҳалиги имомнинг олдига боришибди. Имом уларни ҳужрасига таклиф қилибди.
– Ҳазрат, – деб гап бошлабди келганларнинг улуғи, – эшак ҳанграганини эшитса, намоз бузиладими?
– Йўқ, ким айтди сизларга, – дебди имом.
Ҳалиги гапни қолганларга айтиб берган киши:
– Ўтган куни масжидингизга намозга кирганимда айтдингиз-ку, эшак ҳанграганини эшитса намоз бузилади, намозини қайта ўқиш керак деб...
– Ҳа, гап бу ёқда денг. Сиз маърузани бошидан эшитдингизми? – деб сўрабди имом.
– Йўқ тақсир, охирроғида келдим.
– Унда сиз гапнинг бошини эшитмабсиз, мен таяммум ҳақида гапирган эдим. Агар бир киши саҳрода кетаётган бўлса, суви халтасида бўлса-ю, халта эшагида юкланган бўлса, шу пайт эшаги қочиб кетса, бошқа ердан ҳам таҳоратга сув топилмаса, намоз вақти кириб қолса, таяммум қилиб намоз ўқийди. Агар намоз ўқиб турганда эшагини ҳанграганини эшитса, намози бузилади, чунки эшакни ҳанграши сувнинг қайтиб келганини билдиради, сувини олиб таҳорат қилиб, намозини қайта ўқийди, деган маънода айтгандим...
Қиссадан ҳисса шуки, гапнинг моҳиятини, маъносини тушунмай, боши ва охирини эшитмай, нима ҳақидалигини билмасдан қарор қабул қилиш, шошқалоқлик қилиш дуруст эмас. Бу ҳам ўзига ҳам ўзгаларга зарар ва қайғу келтиради. Ўзингиз яхши тушунмаган нарсани бировга айтишга шошилманг. Бирор масалада, айниқса ижтимоий тармоқларда қўйилаётган ҳар хил постларда кўрган ва ўқиган ҳамда эшитган ҳар бир маълумотни тўлиқ тушунишга, уни тўғри ёки нотўғрилигига тўлиқ ишонч ҳосил қилишга, бировларга етказишдан олдин шу гап дуруст ёки йўқлигига амин бўлиб кейин етказишга одатланиш кераклигини унутманг...
Каналимизга уланиш учун қуйидаги линкни устига босинг 👇
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📝 Кайфиятингизни кўтариш учун 8️⃣ та маслаҳат.
Кайфиятингизни кўтаришингизда ёрдам берадиган 8️⃣ та маслаҳатни.
1️⃣ Сизда ҳар доим яхши кайфият бўлиши учун ўзингизни бошқара олинг. Ҳар нарсадан хафа бўлаверманг, яқинларингиз билан тортишманг, кечиримли бўлинг.
2️⃣ Ҳаётга кулиб боқинг. Ҳатто сизни хафа қилишса ҳам, сиқилманг. Ҳаммаси ўтади, бу ҳам.
3️⃣ Ҳаммадан хафа бўлиб, уйда қамалиб ўтирманг. Кўчада сайр килиш, дўстлар даврасида бўлиш — яхши кайфият пайдо қилиши исботланган.
4️⃣ Одатларингизни ўзгартиринг. Ўзингизга янги машғулот топинг, у албатта сизни ўзига жалб қила олсин.
5️⃣ Дам олишни ўрганинг. Масалан: бирор юмушни бажариб бўлгач, албатта бирор нима билан дам олишга ҳаракат қилинг.
6️⃣ Сузиш билан шуғулланинг. Спорт қон айланишининг яхшиланишига хизмат килади.
7️⃣ Сузишда эса бошқа спорт турларига нисбатан камроқ жароҳат олинади.
8️⃣ Ҳаётга содда нигоҳ билан боқинг. Ҳар бир майда ютуқлардан ҳам хурсанд бўла олинг.
https://t.me/sinovlarihayot
Кайфиятингизни кўтаришингизда ёрдам берадиган 8️⃣ та маслаҳатни.
1️⃣ Сизда ҳар доим яхши кайфият бўлиши учун ўзингизни бошқара олинг. Ҳар нарсадан хафа бўлаверманг, яқинларингиз билан тортишманг, кечиримли бўлинг.
2️⃣ Ҳаётга кулиб боқинг. Ҳатто сизни хафа қилишса ҳам, сиқилманг. Ҳаммаси ўтади, бу ҳам.
3️⃣ Ҳаммадан хафа бўлиб, уйда қамалиб ўтирманг. Кўчада сайр килиш, дўстлар даврасида бўлиш — яхши кайфият пайдо қилиши исботланган.
4️⃣ Одатларингизни ўзгартиринг. Ўзингизга янги машғулот топинг, у албатта сизни ўзига жалб қила олсин.
5️⃣ Дам олишни ўрганинг. Масалан: бирор юмушни бажариб бўлгач, албатта бирор нима билан дам олишга ҳаракат қилинг.
6️⃣ Сузиш билан шуғулланинг. Спорт қон айланишининг яхшиланишига хизмат килади.
7️⃣ Сузишда эса бошқа спорт турларига нисбатан камроқ жароҳат олинади.
8️⃣ Ҳаётга содда нигоҳ билан боқинг. Ҳар бир майда ютуқлардан ҳам хурсанд бўла олинг.
https://t.me/sinovlarihayot
📝 Кечир...
У қатъий сўради:
- Севасанми?
Мен жимгина турдим. У яна сўради:
- Айтсангчи, мени севасанми? Жавоб бер.
Мен :
- Йўқ!,- дейишни афзал билдим.
У кетди... Орадан йиллар ўтди. Нотаниш рақамдан қўнғироқ бўлди.
Телефонни кўтардим, лекин сукунатни эшитдим. Бироз ўтгач эса чарчаган овоз ила яна ўша сўзлар янгради:
- Севасанми? Мени ҳеч севганмисан?
Яна ўша қийноқли савол... Жавоб бердим:
- ЙЎҚ!
Телефондан қисқа гудоклар жаранги...
Йиллар ўтди... Йўлдаман. Машинада телефон қўлимдан тушиб кетди. Рулда эканлигимга қарамай олиш учун эгилдим. Афсус... Минг афсус!
Тормоз босишга кечикдим. Нима бўлганини англашни ҳоҳламасдим.
Кимдир:
- Синглим, тушинг машинадан, ўзингизни қўлга олинг,- деди..
Ерда қонга беланиб ётган одам томон одимладим. Оёқларим базўр ҳаракатланарди...
Йў-ўқ!!!! Унинг ёнига ўтирдим. Кўзларимдан томчилаётган ёшларни тўхтатолмасдим. У зўрға нафас оларди.
Нигоҳи менга тушдию, чуқур нафас олиб:
- Се-ва-санми?- деб сўради..
Мен эса
- Сизни севмай яшамаган куним бўлмаган!- деб айтдим.
У бир жилмайиб, таскин топди.. Ва мамнун ҳолда жон берди.
Мен эса унинг қўлларидан тутганча хўнграб юбордим.
Ўз севгимнинг қотилига айландим.
Ғурур – шу қадар кучли туйғуки, бизни бахтдан йироқлаштиришга қодир!
Агар у илк бор шу саволни берганида севишимни айтганимда эди.У ҳаёт бўлармиди.
Севгида ҳамма тенг! Қиз бола ҳисларини ошкор қилмай ғурурига бўйсуниши мумкин, лекин бу билан бахтидан айрилиши ҳеч гап эмас экан.
Қийин бир танлов олдида қолишдан эса ёмони йўқ:
Бахт ёки Ғурур???..
#Guli
https://t.me/sinovlarihayot
У қатъий сўради:
- Севасанми?
Мен жимгина турдим. У яна сўради:
- Айтсангчи, мени севасанми? Жавоб бер.
Мен :
- Йўқ!,- дейишни афзал билдим.
У кетди... Орадан йиллар ўтди. Нотаниш рақамдан қўнғироқ бўлди.
Телефонни кўтардим, лекин сукунатни эшитдим. Бироз ўтгач эса чарчаган овоз ила яна ўша сўзлар янгради:
- Севасанми? Мени ҳеч севганмисан?
Яна ўша қийноқли савол... Жавоб бердим:
- ЙЎҚ!
Телефондан қисқа гудоклар жаранги...
Йиллар ўтди... Йўлдаман. Машинада телефон қўлимдан тушиб кетди. Рулда эканлигимга қарамай олиш учун эгилдим. Афсус... Минг афсус!
Тормоз босишга кечикдим. Нима бўлганини англашни ҳоҳламасдим.
Кимдир:
- Синглим, тушинг машинадан, ўзингизни қўлга олинг,- деди..
Ерда қонга беланиб ётган одам томон одимладим. Оёқларим базўр ҳаракатланарди...
Йў-ўқ!!!! Унинг ёнига ўтирдим. Кўзларимдан томчилаётган ёшларни тўхтатолмасдим. У зўрға нафас оларди.
Нигоҳи менга тушдию, чуқур нафас олиб:
- Се-ва-санми?- деб сўради..
Мен эса
- Сизни севмай яшамаган куним бўлмаган!- деб айтдим.
У бир жилмайиб, таскин топди.. Ва мамнун ҳолда жон берди.
Мен эса унинг қўлларидан тутганча хўнграб юбордим.
Ўз севгимнинг қотилига айландим.
Ғурур – шу қадар кучли туйғуки, бизни бахтдан йироқлаштиришга қодир!
Агар у илк бор шу саволни берганида севишимни айтганимда эди.У ҳаёт бўлармиди.
Севгида ҳамма тенг! Қиз бола ҳисларини ошкор қилмай ғурурига бўйсуниши мумкин, лекин бу билан бахтидан айрилиши ҳеч гап эмас экан.
Қийин бир танлов олдида қолишдан эса ёмони йўқ:
Бахт ёки Ғурур???..
#Guli
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
☝️Биласизми, инсон анжир билан зайтунни бирга еса, жисмига қандай таъсири бўлади?
Аллоҳ таъало: «Анжир билан қасам ва зайтун билан қасам»
(Тийн: 1- оят) деб бу икки мева номи билан қасам ичди. Сура давомида, инсонни энг гўзал суратда яратганини айтди. Кўпчилигимиз айнан анжир ва зайтунни қўшиб истеъмол қилинишининг фойдаларидан бехабаримиз.
Бу икки мевани алоҳида истеъмол қилишнинг бирга ейишдек таъсири йўқ. Улар биргаликда қўйидаги фойдаларга эга:
1 - Қондаги холестерин миқдорини камайтиради;
2 - Аёлларнинг фарзандли бўлиш имконини оширади;
3 - Инсон жисмини чиройли, узоқ ёш ҳолатда туришига ёрдам беради;
4 - Қарилик аломатларини кетказади;
5 - Озуқа сифатида қўллашга қулай;
6 - Ҳужайралар ўз вазифасини аъло даражада бажаришига сабаб бўлади;
7 - Иш қобилиятини оширади. Танага қувват бағшлайди;
8 - Эркаклардаги жинсий заифликка қарши самарали восита;
9 - Юракни қувватлантиради.
10 - Руҳий хасталикларга қарши курашади. Инсон ўзини руҳий назорат қилишини осон қилади ва х.к
Азҳар университетининг тиббий бўлими «Шифобахш ўсимлик ва набодотлар» факултетининг раҳбари Тоҳа Иброҳим айтади: Бир гуруҳ япон олимлари «Тийн» сурасини ҳикматини ўрганиш мақсадида тажриба ўтказдилар. Айнан анжир ва зайтун METHALONIDS деб номланган моддага бой эканлигини кашф қилдилар. Бу модда инсон организмида 15 ёшдан 35 ёшгача фаол ажралиб чиқади. 40 ёшдан кейин бу модда секрецияси камаяди. Инсон жисмини сура давомида келганидек энг гузал суратда яратилиши билан бу икки мева зикр қилинишининг ўзаро қандай боғлиқлиги ҳақида ҳеч ўйлаганмисиз?
Япон олимлари анжирда мавжуд бўлган METHALONIDS моддасининг таъсири фақат зайтун билан аралашгандагина фаол бўлишини аниқладилар.
Энг яхши таъсир даражаси 1 дона анжир, 7 дона зайтун билан истеъмол қилинганда ундаги моддаларнинг таъсир даражаси тенг бўлишини кашф қилдилар.
Қизиғи шундаки, «анжир» сўзи Қуръонда 1 марта, «зайтун» эса 7 марта зикр қилинган. 6 марта айнан зайтун лафзи билан, 7 чи маротаба
«Ва Тури Сийнодан чиқадиган бир дарахт(зайтун)ни (пайдо қилдикки), у ёғ ва егувчиларга нонхуриш ила ўсур».
(Муъминун: 20 - оят) оятида келган. Бу меваларни бирга истеъмол қилиш доим соғлом, ёш бўлиб юришга сабаб бўлади.
© Умму Абдуллоҳ таржимаси
✅❗️Бу маълумотни бошқаларга ҳам eтказайлик.
@sinovlarihayot
Аллоҳ таъало: «Анжир билан қасам ва зайтун билан қасам»
(Тийн: 1- оят) деб бу икки мева номи билан қасам ичди. Сура давомида, инсонни энг гўзал суратда яратганини айтди. Кўпчилигимиз айнан анжир ва зайтунни қўшиб истеъмол қилинишининг фойдаларидан бехабаримиз.
Бу икки мевани алоҳида истеъмол қилишнинг бирга ейишдек таъсири йўқ. Улар биргаликда қўйидаги фойдаларга эга:
1 - Қондаги холестерин миқдорини камайтиради;
2 - Аёлларнинг фарзандли бўлиш имконини оширади;
3 - Инсон жисмини чиройли, узоқ ёш ҳолатда туришига ёрдам беради;
4 - Қарилик аломатларини кетказади;
5 - Озуқа сифатида қўллашга қулай;
6 - Ҳужайралар ўз вазифасини аъло даражада бажаришига сабаб бўлади;
7 - Иш қобилиятини оширади. Танага қувват бағшлайди;
8 - Эркаклардаги жинсий заифликка қарши самарали восита;
9 - Юракни қувватлантиради.
10 - Руҳий хасталикларга қарши курашади. Инсон ўзини руҳий назорат қилишини осон қилади ва х.к
Азҳар университетининг тиббий бўлими «Шифобахш ўсимлик ва набодотлар» факултетининг раҳбари Тоҳа Иброҳим айтади: Бир гуруҳ япон олимлари «Тийн» сурасини ҳикматини ўрганиш мақсадида тажриба ўтказдилар. Айнан анжир ва зайтун METHALONIDS деб номланган моддага бой эканлигини кашф қилдилар. Бу модда инсон организмида 15 ёшдан 35 ёшгача фаол ажралиб чиқади. 40 ёшдан кейин бу модда секрецияси камаяди. Инсон жисмини сура давомида келганидек энг гузал суратда яратилиши билан бу икки мева зикр қилинишининг ўзаро қандай боғлиқлиги ҳақида ҳеч ўйлаганмисиз?
Япон олимлари анжирда мавжуд бўлган METHALONIDS моддасининг таъсири фақат зайтун билан аралашгандагина фаол бўлишини аниқладилар.
Энг яхши таъсир даражаси 1 дона анжир, 7 дона зайтун билан истеъмол қилинганда ундаги моддаларнинг таъсир даражаси тенг бўлишини кашф қилдилар.
Қизиғи шундаки, «анжир» сўзи Қуръонда 1 марта, «зайтун» эса 7 марта зикр қилинган. 6 марта айнан зайтун лафзи билан, 7 чи маротаба
«Ва Тури Сийнодан чиқадиган бир дарахт(зайтун)ни (пайдо қилдикки), у ёғ ва егувчиларга нонхуриш ила ўсур».
(Муъминун: 20 - оят) оятида келган. Бу меваларни бирга истеъмол қилиш доим соғлом, ёш бўлиб юришга сабаб бўлади.
© Умму Абдуллоҳ таржимаси
✅❗️Бу маълумотни бошқаларга ҳам eтказайлик.
@sinovlarihayot
АЁЛЛАРГА ЁҚАДИГАН ЭРКАКЛАР
• Аёлдан сўрашди:
- Сизнингча ҳақиқий эр ким?
• Аёл жавоб берди:
☝🏻 - жеркийвермай чиройли насиҳат қиладиган;
✅ - титкилайвермай ишонадиган;
🌸 - йиғлатавермай кулдирадиган;
🤴🏻 - оёқ-ости қилавермай бошига кўтарадиган;
💎 - итоатни қадрлайдиган;
🤲🏻 - ибодатни севадиган;
🛡 - суянса бўладиган;
🔰 - ҳаромдан ҳазар қиладиган;
👳🏻♂️ - Роббига бандаликда аҳли-аёлини ҳам эргаштира олган эр ҳақиқий эрдир!
• Эрлик исм эмас феълдир, аслида!
©️ Маҳбубий
✔️ Изоҳ: Уламоларнинг айтишига қараганда уйни майда чуйда камчиликларини кўрса ҳам кўрмасликга олиб диққат қилмайдиган эркаклар бутун аёлларга ёқар экан. Уйни камчиликларини кўрсатиб нега ундай бўлди, нега бундай деб майдалашадиган эркакларни аксар аёллар ёқтирмас экан. Фойда олган олди. 👍
@sinovlarihayot
• Аёлдан сўрашди:
- Сизнингча ҳақиқий эр ким?
• Аёл жавоб берди:
☝🏻 - жеркийвермай чиройли насиҳат қиладиган;
✅ - титкилайвермай ишонадиган;
🌸 - йиғлатавермай кулдирадиган;
🤴🏻 - оёқ-ости қилавермай бошига кўтарадиган;
💎 - итоатни қадрлайдиган;
🤲🏻 - ибодатни севадиган;
🛡 - суянса бўладиган;
🔰 - ҳаромдан ҳазар қиладиган;
👳🏻♂️ - Роббига бандаликда аҳли-аёлини ҳам эргаштира олган эр ҳақиқий эрдир!
• Эрлик исм эмас феълдир, аслида!
©️ Маҳбубий
✔️ Изоҳ: Уламоларнинг айтишига қараганда уйни майда чуйда камчиликларини кўрса ҳам кўрмасликга олиб диққат қилмайдиган эркаклар бутун аёлларга ёқар экан. Уйни камчиликларини кўрсатиб нега ундай бўлди, нега бундай деб майдалашадиган эркакларни аксар аёллар ёқтирмас экан. Фойда олган олди. 👍
@sinovlarihayot
Siz dunyoda unchalik ahamiyatsizman deb o'ylashingiz mumkin, lekin...
Har tong kimdir siz sovg'a qilgan chashkadan qahva ichadi.
Kimdir radioda qo'shiq tinglayotib, sizni eslaydi.
Kimdir siz tavsiya qilgan kitobni o'qib, ichiga kirib ketgan..
Kimdir siz qilgan hazilni eslab, ishdan qaytayotganda to'satdan jilmayib qo'yadi.
Kimdir siz aytgan maqtovdan so'ng o'zini ko'proq yaxshi ko'radi..
Hech qachon men hech narsaga ta'sir qilolmayman demang!
Siz qoldirayotgan "iz"ni, mayli kichik ishlar bilan bo'lsin ham, yo'qotib bo'lmaydi.
Tushunganingizdek siz muhim insonsiz!
@sinovlarihayot
Har tong kimdir siz sovg'a qilgan chashkadan qahva ichadi.
Kimdir radioda qo'shiq tinglayotib, sizni eslaydi.
Kimdir siz tavsiya qilgan kitobni o'qib, ichiga kirib ketgan..
Kimdir siz qilgan hazilni eslab, ishdan qaytayotganda to'satdan jilmayib qo'yadi.
Kimdir siz aytgan maqtovdan so'ng o'zini ko'proq yaxshi ko'radi..
Hech qachon men hech narsaga ta'sir qilolmayman demang!
Siz qoldirayotgan "iz"ni, mayli kichik ishlar bilan bo'lsin ham, yo'qotib bo'lmaydi.
Tushunganingizdek siz muhim insonsiz!
@sinovlarihayot
Хайратдаман".... хаётий хикоя. 2-қисм.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥
"Машина ойналарини ёпиб, мусиқани баландлаб, ўзим ҳам ўкириб-ўкириб йиғладим. Мақсадсиз тунгача шаҳар кездим. Умримни сархисоб қилиб, бирор марта хотин, болаларни ўйламаган кунимни эслолмадим. Бутун умр шулар учун елиб-югурмадимми? Жигарларимдан узоқлашсам, узоқлашибман аммо буларни бир сония йироқ қилмагандим-ку?..Шу сонияда сизни бир гапингиз яна эсимга тушди: " Ака, хотин, бола-чақа кунда керак. Қариндош кунида. Эркак киши ўз жигарларидан узоқлашдими, билингки, хотин олдида обрўсизланиб бораверади" деганингизда, турган гап "ўзи гўдак бўлиб туриб, ақл ўргатишини" дея энсам қотган. Лекин сиз ҳақ экансиз. Мен кундан-кунга ишим юришиб, ўша бойликга эришиб, кўзим ишдан бошқа нарсани кўрмай, жиловни хотин қўлига тутқазганимни сезмай қолдим. Уйимни хотин уруғ эгаллади. Жигарларим қачон бемалол келиб, меҳмон бўлишганини эслолмайман. Фақат тўй, бирор каттароқ тадбиримда келишмаса, кун ора бўлиб ўтадиган маросимларимда қорасини ҳам кўрсатишмас, бунга эса мен аҳамият ҳам бермас эканман. Барча эхсонларим хотин қариндошлари билан амалга ошириб келинди...Мана, энди ёлғизланиб, хатто фарзандларим ҳам менга бегоналашиб қолганида кўзим очилди...Бойлик, мансаб, мартаба ҳам кучсизланиб қолар экан бундай сонияларда...
Туни билан машинада тўғри келган кўчалар бўйлаб юрар эканман. Тизгини йўқ саволларга жавоб топишга ҳаракат қилар эдим. Бир пайит соатга қарасам, тунги икки ярим бўлибди. Шундагина мени яна бир инсон кутаётгани эсимга тушди. Машинани кичик ховлига ҳайдадим. Кўчадан кириб борар эканман, сув қуйгандек жим-житликдан аллақандай ёқимли халоватни ҳис қилдим. "Аллақачон ухлаб қолгандир"деб, эшикни ўзим очмоқчи эдим,ичкаридан калитни буралгани эшитилди ва эшик очилди. "Келдингизми, тинчликми, хавотир олади ҳам демайсиз" каби енгил, ёқимли тергаш билан кутиб олди. Машинани ичкарига олиб кириб, ювиниб-тараниб, жой қилиб қўйилган айвонга бориб ўтирдим. Хонтахта нозу-неъматлар билан чиройли безаб қўйилган, фақат эгасини кутиб ўтиргани билиниб турибди. Хотиним ошхонадан иккита коса кўтариб чиқаётганини кўриб, билдимки, шўрлик овқатланмай мени кутиб ўтирган экан. Аввалига "ҳеч нарса бермайман! Қўлингдан келганини қил!"деган аламли қарорга келгандим. Лекин ҳозир шу аёлга кўзим тушгач, "бу шўрликда нима айб? Менга текканидан бери, боши ғалвадан чиқмаяпти"дея раҳмим келди...Овқатланиб ўтириб, бор гапни айтиб бердим. У индамай гапларимни эшитди ва "Жоним, агар озгина бўлса ҳам мени фикримни билмоқчи бўлсангиз, яна қайтараман, улар айтганига рози бўлинг! Сиз бир умр шулар учун ишлаганман деяпсиз. Демак, топганингиз уларники! Айтганларини беринг! Бизга нима керак? Бошпанамиз бор. Еб-ичишга ойлигим етади. Сиз янги иш бошланг. Шунча ишни қилган одам, янги иш бошлашдан қўрқмаса керак? Энг мухими, кўнглингиз тинч, соғлигингиз ўзингизники бўлади"деди. Ўйлаб кўрсам, у ҳақ! Охирги пайит менга ҳам ҳеч нарса ёқмаётган, фақат тинчлик, хотиржамликни истаб қолган эдим.
" Ўша куни аёлим билан тонггача суҳбатлашиб ўтирдик. Бомдодга азон чақиргачгина тонг бўлганини билибмиз. Биргалашиб бомдод намозини ўқигач, "дам олинг"дейишига қарамай, енгил, тетик холда ишга кетдим. Ишхонада қоровулдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Ҳужжатларимни тартибга келтирдим. Керакли нарсаларимни машинага жойладим. Хуллас, фирмани топширишга тайёр қилдим. Катта ўғлимга телефон қилиб, онаси, ука-сингилларини соат 10 га Нотариусга олиб боришини тайинладим. Ўзим ҳам шунга ҳам руҳан, ҳам жисман, ҳам қонунан (ҳужжатлар билан) тайёрландим. Нотариал идорага келсам, аллақачон улар келиб бўлишибди. Адвокатим мени қарши олиб: "Ака, балки яна бир карра ўйлаб кўрарсиз" деган гапига "Сен айтган ишни қилавер, ҳаммаси яхши бўлади" дея ичкарига кирдим. Улар ортимдан юришди.
Биз барча ҳужжатларни расмийлаштириб ташқарига чиққанимизда, кичкина ўғлим;" буни ювиш керак" дея ўз қувончини беркитмади. Менга энг алам қилгани, ақллигим, суянч бўладиганим, ишонганим- катта ўғлим " Ресторан мендан!" деса бўладими...Шуниси алам қилди. Энг қизиғи, шу катта ўғлим менга машинага ўтираётсам "Дада, сиз бормайсизми?"деяпти. Юзига қарадим. Ҳеч нима бўлмаганде
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥
"Машина ойналарини ёпиб, мусиқани баландлаб, ўзим ҳам ўкириб-ўкириб йиғладим. Мақсадсиз тунгача шаҳар кездим. Умримни сархисоб қилиб, бирор марта хотин, болаларни ўйламаган кунимни эслолмадим. Бутун умр шулар учун елиб-югурмадимми? Жигарларимдан узоқлашсам, узоқлашибман аммо буларни бир сония йироқ қилмагандим-ку?..Шу сонияда сизни бир гапингиз яна эсимга тушди: " Ака, хотин, бола-чақа кунда керак. Қариндош кунида. Эркак киши ўз жигарларидан узоқлашдими, билингки, хотин олдида обрўсизланиб бораверади" деганингизда, турган гап "ўзи гўдак бўлиб туриб, ақл ўргатишини" дея энсам қотган. Лекин сиз ҳақ экансиз. Мен кундан-кунга ишим юришиб, ўша бойликга эришиб, кўзим ишдан бошқа нарсани кўрмай, жиловни хотин қўлига тутқазганимни сезмай қолдим. Уйимни хотин уруғ эгаллади. Жигарларим қачон бемалол келиб, меҳмон бўлишганини эслолмайман. Фақат тўй, бирор каттароқ тадбиримда келишмаса, кун ора бўлиб ўтадиган маросимларимда қорасини ҳам кўрсатишмас, бунга эса мен аҳамият ҳам бермас эканман. Барча эхсонларим хотин қариндошлари билан амалга ошириб келинди...Мана, энди ёлғизланиб, хатто фарзандларим ҳам менга бегоналашиб қолганида кўзим очилди...Бойлик, мансаб, мартаба ҳам кучсизланиб қолар экан бундай сонияларда...
Туни билан машинада тўғри келган кўчалар бўйлаб юрар эканман. Тизгини йўқ саволларга жавоб топишга ҳаракат қилар эдим. Бир пайит соатга қарасам, тунги икки ярим бўлибди. Шундагина мени яна бир инсон кутаётгани эсимга тушди. Машинани кичик ховлига ҳайдадим. Кўчадан кириб борар эканман, сув қуйгандек жим-житликдан аллақандай ёқимли халоватни ҳис қилдим. "Аллақачон ухлаб қолгандир"деб, эшикни ўзим очмоқчи эдим,ичкаридан калитни буралгани эшитилди ва эшик очилди. "Келдингизми, тинчликми, хавотир олади ҳам демайсиз" каби енгил, ёқимли тергаш билан кутиб олди. Машинани ичкарига олиб кириб, ювиниб-тараниб, жой қилиб қўйилган айвонга бориб ўтирдим. Хонтахта нозу-неъматлар билан чиройли безаб қўйилган, фақат эгасини кутиб ўтиргани билиниб турибди. Хотиним ошхонадан иккита коса кўтариб чиқаётганини кўриб, билдимки, шўрлик овқатланмай мени кутиб ўтирган экан. Аввалига "ҳеч нарса бермайман! Қўлингдан келганини қил!"деган аламли қарорга келгандим. Лекин ҳозир шу аёлга кўзим тушгач, "бу шўрликда нима айб? Менга текканидан бери, боши ғалвадан чиқмаяпти"дея раҳмим келди...Овқатланиб ўтириб, бор гапни айтиб бердим. У индамай гапларимни эшитди ва "Жоним, агар озгина бўлса ҳам мени фикримни билмоқчи бўлсангиз, яна қайтараман, улар айтганига рози бўлинг! Сиз бир умр шулар учун ишлаганман деяпсиз. Демак, топганингиз уларники! Айтганларини беринг! Бизга нима керак? Бошпанамиз бор. Еб-ичишга ойлигим етади. Сиз янги иш бошланг. Шунча ишни қилган одам, янги иш бошлашдан қўрқмаса керак? Энг мухими, кўнглингиз тинч, соғлигингиз ўзингизники бўлади"деди. Ўйлаб кўрсам, у ҳақ! Охирги пайит менга ҳам ҳеч нарса ёқмаётган, фақат тинчлик, хотиржамликни истаб қолган эдим.
" Ўша куни аёлим билан тонггача суҳбатлашиб ўтирдик. Бомдодга азон чақиргачгина тонг бўлганини билибмиз. Биргалашиб бомдод намозини ўқигач, "дам олинг"дейишига қарамай, енгил, тетик холда ишга кетдим. Ишхонада қоровулдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Ҳужжатларимни тартибга келтирдим. Керакли нарсаларимни машинага жойладим. Хуллас, фирмани топширишга тайёр қилдим. Катта ўғлимга телефон қилиб, онаси, ука-сингилларини соат 10 га Нотариусга олиб боришини тайинладим. Ўзим ҳам шунга ҳам руҳан, ҳам жисман, ҳам қонунан (ҳужжатлар билан) тайёрландим. Нотариал идорага келсам, аллақачон улар келиб бўлишибди. Адвокатим мени қарши олиб: "Ака, балки яна бир карра ўйлаб кўрарсиз" деган гапига "Сен айтган ишни қилавер, ҳаммаси яхши бўлади" дея ичкарига кирдим. Улар ортимдан юришди.
Биз барча ҳужжатларни расмийлаштириб ташқарига чиққанимизда, кичкина ўғлим;" буни ювиш керак" дея ўз қувончини беркитмади. Менга энг алам қилгани, ақллигим, суянч бўладиганим, ишонганим- катта ўғлим " Ресторан мендан!" деса бўладими...Шуниси алам қилди. Энг қизиғи, шу катта ўғлим менга машинага ўтираётсам "Дада, сиз бормайсизми?"деяпти. Юзига қарадим. Ҳеч нима бўлмаганде
к менга қараб турибди. Рости, биринчи марта шу боладан жирканиб кетдим. "Ресторанга ютганлар боради, ютқазганлар эмас. Бугун байрам сизларники БОЛАМ!.."дея машинани калитини бурадим. Хотиним лабини буриб нимадир деди. Аммо мен эшитмадим. Адвокат болани ҳам кутмай, кетвордим. Менда улар олдида туришга тўғриси на куч, на тоқат қолган эди...Йўлда кетар эканман, бўм-бўш бўшлиққа тушиб қолгандек эдим. Елкамдаги тоғдек босиб турган масъулият юкидан фориқ бўлиб, гўё ўз вазнимни ҳам йўқотиб қўйгандек енгил эдим. Йўлда кўзим бозорга тушди. Нимагадир мен ҳам бозор қилиб, ўзимга байрам қилгим келиб қолди. Анчадан бери бозорга тушмаган эканман. Мазза қилиб, талашиб-тортишиб харид қилдим. Кўзимга кўринган нарсани олдим-ов ўзиям. Бир машина бўлиб кетибди. Кичик ховлига келсам( энди шу уйдан бошқа уйим йўқ) Хотинимни қизлари (менинг ҳам фарзандларим бўлган) қизлар келишибди. Каттасини ширингина ўғилчаси бор. Мени кўриб "опоқ додам келдилар"дея югургилади. Биз ачомлашиб кўришаётсак, бошқалар ҳам югуриб, пешвоз чиқишди. (Мени ҳеч ким ҳеч қачон пешвоз чиқиб кутиб олишмаган) биз кўришиб, "машинадан нарсаларни туширинглар! Онаси столни яхшилаб безатинглар-чи. Бугун ўзим қўл бола чойхона палов қилиб бераман! Бир байрам қилайлик"дедим. Улар ҳам хурсанд бўлишди. Юз-кўзларида самимият балх уриб турган бу инсонларни кўриб, қувонмасликни иложиси йўқ. Ошни дамлаб бўлганимда, ортимдан адвокат болам ҳам кириб келди. Шўрлик сувга тушган мушукдек шумшайиб, нуқул "яхши бўлмади...бекор қилдингиз"дейди. "Қўй, укам, сиқилма! Ҳаммаси яхши бўлади. Хали сен билан янада яхшироқ иш қиламиз"дея тинчлантириб, ошга таклиф қилдим. Катта қизим менга уйга кийишга халат(шими билан) кичкинаси кўйлак галстуги билан олиб келишибди. Томоғимга бир нима тиқилиб қолди...Кўз ёшимни билдирмоқчи эмас эдим-у, киприк қурғурни ушлаб қолишга кучи етмай қолди...Йиғлаб туриб кулардим. Нуқул "ошдан олинглар"дея ҳаммани кўзини ошга қаратишга ҳаракат қилардим. Фалакнинг ўйинини қаранг, бир умр жонимни берган ўз пуштикамаримдан бўлган фарзандларим нима қилишди-ю, ўгай (энди эса ўз қизларим) бўлса-да ҳеч қандай манфаатсиз, самимият билан меҳр кўрсатишяпти...Биз кичик стол атрофида дили -дилига, сўзи -сўзига тўғри келадиган инсонлар ҳаёт ҳақида, адабиёт, мусиқа, фалсафа ҳақида анча суҳбатлашдик. Ширин бахслашиб ўтирдик. Мазза қилдим. Шукур дедим. Тундан кейин тонг келишини ана ўшанда билдим.
" Елкамдаги барча масъулиятлардан фориқ бўлгач, биринчи марта эрталаб ишга шошилмадим. Бемалол ухлаб, ўрнимдан турсам, хотиним ишга кетибди. Ошхонага кирсам, стол устида ҳамма нарса қўйилган, дастурхон билан ёпиб, бир парча қоғоз ҳам қўйилган эди. Ўқисам ;"Жоним, ҳайрли тонг! Мен ишга кетдим. Қозонда овқат тайёрлаб қўйдим. Еб олинг! Дориларингизни ичишни унутманг! Кўчага чиқсангиз, кийимларингиз стул устида. Алиштиринг! Кечаги кийимларингизни кийманг! Кўришгунча. Ишларингизга омад!"деб ёзилган экан. Кайфиятим кўтарилиб, иштаҳа билан овқат едим. Кийимларимни алиштириб "бисмиллоҳ" деб кўчага чиқдим. Энди йўналишим фақат битта туман четидаги кичкина ферма. Ҳа, айтмоқчи, мен хотиним номига катта ховлини (15 соток, 2 этаж, 17та хона, боғи билан), 2 та дом (2-3 хоналик) ишлаб турган фирма барча жихозлари билан, 2та юк машинаси, 3та кичкина мотороллерни, болаларимни машиналарини ўзини номига, катта қизим ўтирган уй ҳам мени номимда эди, ўзини номига ўтказиб бердим. Туман четидан (аҳолидан узоқда) бир 20 сотокли ховли олиб, 15 тача мол, 50та қўй-эчки, товуқ ташлаб қўйгандим. Яхшики, бу уйни хали расмийлаштирмаган эдим. Ҳеч ким билмасди. Шу ёққа қараб кетаётсам, йўлда уйимизда хизмат қиладиган қўшни аяни турганини кўрдим. Машинани тўхтатиб, саломлашдим ва ўтиришга таклиф қилдим. Ая мени кўриб хурсанд бўлиб кетди. Машинага ўтиргач, хол-аҳвол сўрашаётиб йиғлаб юбордилар. Қўшни туманга тўйга кетаётган экан. Бекорчилигим, вақтим борлиги боис, ўзим олиб бориб қўйишга қарор қилдим. Шўрлик нуқул дуо қилади. Суҳбат асносида ишдан кетганларини, энди бизни уйда ишламаётганини, кичик ўғлимга "отангдан кечирим сўра, оқпадар бўласан"деган экан хотиним урушиб хайдаб юборибди. У кичик ўғлига "онани оёғи тагида жаннат. Худой
" Елкамдаги барча масъулиятлардан фориқ бўлгач, биринчи марта эрталаб ишга шошилмадим. Бемалол ухлаб, ўрнимдан турсам, хотиним ишга кетибди. Ошхонага кирсам, стол устида ҳамма нарса қўйилган, дастурхон билан ёпиб, бир парча қоғоз ҳам қўйилган эди. Ўқисам ;"Жоним, ҳайрли тонг! Мен ишга кетдим. Қозонда овқат тайёрлаб қўйдим. Еб олинг! Дориларингизни ичишни унутманг! Кўчага чиқсангиз, кийимларингиз стул устида. Алиштиринг! Кечаги кийимларингизни кийманг! Кўришгунча. Ишларингизга омад!"деб ёзилган экан. Кайфиятим кўтарилиб, иштаҳа билан овқат едим. Кийимларимни алиштириб "бисмиллоҳ" деб кўчага чиқдим. Энди йўналишим фақат битта туман четидаги кичкина ферма. Ҳа, айтмоқчи, мен хотиним номига катта ховлини (15 соток, 2 этаж, 17та хона, боғи билан), 2 та дом (2-3 хоналик) ишлаб турган фирма барча жихозлари билан, 2та юк машинаси, 3та кичкина мотороллерни, болаларимни машиналарини ўзини номига, катта қизим ўтирган уй ҳам мени номимда эди, ўзини номига ўтказиб бердим. Туман четидан (аҳолидан узоқда) бир 20 сотокли ховли олиб, 15 тача мол, 50та қўй-эчки, товуқ ташлаб қўйгандим. Яхшики, бу уйни хали расмийлаштирмаган эдим. Ҳеч ким билмасди. Шу ёққа қараб кетаётсам, йўлда уйимизда хизмат қиладиган қўшни аяни турганини кўрдим. Машинани тўхтатиб, саломлашдим ва ўтиришга таклиф қилдим. Ая мени кўриб хурсанд бўлиб кетди. Машинага ўтиргач, хол-аҳвол сўрашаётиб йиғлаб юбордилар. Қўшни туманга тўйга кетаётган экан. Бекорчилигим, вақтим борлиги боис, ўзим олиб бориб қўйишга қарор қилдим. Шўрлик нуқул дуо қилади. Суҳбат асносида ишдан кетганларини, энди бизни уйда ишламаётганини, кичик ўғлимга "отангдан кечирим сўра, оқпадар бўласан"деган экан хотиним урушиб хайдаб юборибди. У кичик ўғлига "онани оёғи тагида жаннат. Худой
им онангга хизмат қил деган. Мени розилигимни олсанг, ҳамма гуноҳинг тўкилади"деганмуш...Шунинг учун бола ўзини айбдор хис қилмаётган экан-да. Биз ая билан гаплашиб, тўйхонага олиб бориб қўйгач, ҳайрлашиб ортимга қайтар эканман. "Майли, болам, онангни хизматини қилиб, дуосини олавер, мен сени кечирдим. Эй, Аллоҳим, сен ҳам кечир!" дедим ўзимга ўзим...
Фермага келсам, иккита ишчиларим энди овқатланишаётган экан. Мени кўриб югуриб келишди. Кўришиб, улар ёнига ўтирдим. Биз анча режалар туздик. Қилинадиган ишларни мустахкам, мухим лоиҳалари билан уйга қайтдим. Эртаси куни хотинимни паспорти билан ўзини нотариусга олиб бориб, шу фермани уни номига расмийлаштирдим ва яшаб турган уйимизни ҳам васиятномасини қилиб қўйдим. (Чунки ўзимдан қўрқиб қолдим. Мендан кейин бу шўрликни кўчага хайдамасликлари учун шу йўлни энг маъқули деб билдим) Шундай қилиб, фермани таъмирлаш ишлари билан икки ой қандай ўтиб кетганини ҳам билмай қолибман. Бу орада адвакатим кичик талаба қизимизга одам жўнатиб, тўйни тезлатиб юборди. Мени қидириб на ўғилларим, на қизларим келишди. Жигарларим билан тез-тез кўришадиган бўлдим. Катта опам нуқул йиғлаб дуо қилади. Қизимизни (хотинимни қизи) тўйини ихчам, чиройлик қилиб ўтказдик. Тўйда акам, опа-сингилларим, жиянларим елиб-югуриб хизмат қилишди. Рости, бунинг гашти бўлакча бўлар экан..

Ҳаётим бир маромда кечар. Ишларим ҳам анча йўлга тушиб қолганди. Аёлим мени саломатлигимга катта аҳамият берарди. Дориларимни ичган-ичмаганим қаттиқ назорат остига олингани учунми, анча ўзимга келиб қолдим. Ярим йил ҳам кўз очиб-юмгунча ўтиб кетди. Рости, катта ховлига боришга ҳеч юрагим бетламади. Улар эса, "отам бор эди"дейишмади. Бир куни Солиқ инспекциясидан бир йигит билан кўришиб қолдим. Ўғилларимни ишлари у даражада яхши эмаслиги ҳақида гапириб ўтди. У йигит кетгач, бари бир ота эканман, ўтира олмай қолдим. Фирмага борсам, бир-иккита хизматчидан ташқари ҳеч ким йўқ. Тўғри, катта ховлига бордим. Уйда кичик қизим билан онаси бор экан. Қизим салом бериб кўришди. Хотиним эса бирдан жазаваси қўзғаб ;" Ҳа, келардиз бирор йилдан кейин. Қ....зни ......га кириб кетдиз. Оилам бор эди, болаларим бор эди. Уйлантирмаган ўғлим, узатмаган қизим бор. Тўй қилишим керак...деган нарса ҳаёлингизда ҳам йўқ. Уни ўрнига хоромидан бўлган болани, қизим деб узатганига ўлайми...Ўзини болалари бу ёқда хор бўлиб юрса майли...Имонсиз. Хали Худо бор сизга!!!"дея шанғиллаб кетди. Тўғриси, зўрға ўзимни босдим. Бир оғиз калом қайтармадим. Қизимдан акаларини сўрасам, каттаси хотин, боласи билан Тошкентга кетгани, кичиги беш кундан бери қорасини кўрсатмаганини айтди. Уйдан чиқиб кетаётсам, қайним келаётган экан. Келиб кўришгач, "почча, яхши келибсиз! Ўғилларингизни йўлга солмасангиз бўлмайди. Катта ўғлингиз уйи, юк машиналарини сотиб Тошкентдан уй олиб кўчиб кетяпти. У ёқда яшармуш. Фирмани ҳам у ёққа кўчирармуш. Кичкинангиз ўзидан 15 ёш катта анави ф.....аникига кириб олган. Ҳар куни келиб онасидан уришиб пул олиб кетади. Пул бермаса, қўлига кирган нарсани олиб чиқиб сотяпти. Менимча анақага ҳам ўтириб қолган-ов..." яна нималар деди билмадим, бошимдан муздек сув қуйгандек, оёқ-қўлим қотиб қолди. Зўрға машинага ўтириб, участка нозирини олдига бордим. Посбон билан ўтиришган экан. Улар билан гаплашиб, биргаликда ўша аёлни уйига бордик. Гижинглаб олдимизга югуриб чиқди. Аввалига "ўғлингиз меникида эмас"деб алдади. Кириб текширишимизни айтганимиздан кейингина чақириб чиқди. Йигит шира кайф холда чиқиб келар экан "Ия, ким келиб қолибди? Ноди, қара, бизни ташлаб кетган отамиз келиб қолибди...салом бер қайнотангга..."дея ғудирана-ғудирана келиб кўришди. "Бу ерда нима қиляпсан?"десам, "Нима қиляпман...хотиним бу...никоҳлаб олганман...гапиз борми?"деди хиққиллаб. Унга гапириш бефойдалигини билиб, ортимга қайтдим. Ҳамма ишни участкавойни ихтиёрига топшириб, яна катта ховлига келдим. Ҳар тугул, хотинимни жағи тинган, укаси билан гаплашиб ўтирган экан. Катта ўғлимга телефон қилсам, умуман кўтармади.Ўлган устига тепган қилиб, кичик қизимни Туркияга ишга кетаётганини эшитиб, янада шокга тушдим. "Қиз болага Туркияда нима бор?"деганимни биламан, "сизни нима ишингиз бор!
Фермага келсам, иккита ишчиларим энди овқатланишаётган экан. Мени кўриб югуриб келишди. Кўришиб, улар ёнига ўтирдим. Биз анча режалар туздик. Қилинадиган ишларни мустахкам, мухим лоиҳалари билан уйга қайтдим. Эртаси куни хотинимни паспорти билан ўзини нотариусга олиб бориб, шу фермани уни номига расмийлаштирдим ва яшаб турган уйимизни ҳам васиятномасини қилиб қўйдим. (Чунки ўзимдан қўрқиб қолдим. Мендан кейин бу шўрликни кўчага хайдамасликлари учун шу йўлни энг маъқули деб билдим) Шундай қилиб, фермани таъмирлаш ишлари билан икки ой қандай ўтиб кетганини ҳам билмай қолибман. Бу орада адвакатим кичик талаба қизимизга одам жўнатиб, тўйни тезлатиб юборди. Мени қидириб на ўғилларим, на қизларим келишди. Жигарларим билан тез-тез кўришадиган бўлдим. Катта опам нуқул йиғлаб дуо қилади. Қизимизни (хотинимни қизи) тўйини ихчам, чиройлик қилиб ўтказдик. Тўйда акам, опа-сингилларим, жиянларим елиб-югуриб хизмат қилишди. Рости, бунинг гашти бўлакча бўлар экан..

Ҳаётим бир маромда кечар. Ишларим ҳам анча йўлга тушиб қолганди. Аёлим мени саломатлигимга катта аҳамият берарди. Дориларимни ичган-ичмаганим қаттиқ назорат остига олингани учунми, анча ўзимга келиб қолдим. Ярим йил ҳам кўз очиб-юмгунча ўтиб кетди. Рости, катта ховлига боришга ҳеч юрагим бетламади. Улар эса, "отам бор эди"дейишмади. Бир куни Солиқ инспекциясидан бир йигит билан кўришиб қолдим. Ўғилларимни ишлари у даражада яхши эмаслиги ҳақида гапириб ўтди. У йигит кетгач, бари бир ота эканман, ўтира олмай қолдим. Фирмага борсам, бир-иккита хизматчидан ташқари ҳеч ким йўқ. Тўғри, катта ховлига бордим. Уйда кичик қизим билан онаси бор экан. Қизим салом бериб кўришди. Хотиним эса бирдан жазаваси қўзғаб ;" Ҳа, келардиз бирор йилдан кейин. Қ....зни ......га кириб кетдиз. Оилам бор эди, болаларим бор эди. Уйлантирмаган ўғлим, узатмаган қизим бор. Тўй қилишим керак...деган нарса ҳаёлингизда ҳам йўқ. Уни ўрнига хоромидан бўлган болани, қизим деб узатганига ўлайми...Ўзини болалари бу ёқда хор бўлиб юрса майли...Имонсиз. Хали Худо бор сизга!!!"дея шанғиллаб кетди. Тўғриси, зўрға ўзимни босдим. Бир оғиз калом қайтармадим. Қизимдан акаларини сўрасам, каттаси хотин, боласи билан Тошкентга кетгани, кичиги беш кундан бери қорасини кўрсатмаганини айтди. Уйдан чиқиб кетаётсам, қайним келаётган экан. Келиб кўришгач, "почча, яхши келибсиз! Ўғилларингизни йўлга солмасангиз бўлмайди. Катта ўғлингиз уйи, юк машиналарини сотиб Тошкентдан уй олиб кўчиб кетяпти. У ёқда яшармуш. Фирмани ҳам у ёққа кўчирармуш. Кичкинангиз ўзидан 15 ёш катта анави ф.....аникига кириб олган. Ҳар куни келиб онасидан уришиб пул олиб кетади. Пул бермаса, қўлига кирган нарсани олиб чиқиб сотяпти. Менимча анақага ҳам ўтириб қолган-ов..." яна нималар деди билмадим, бошимдан муздек сув қуйгандек, оёқ-қўлим қотиб қолди. Зўрға машинага ўтириб, участка нозирини олдига бордим. Посбон билан ўтиришган экан. Улар билан гаплашиб, биргаликда ўша аёлни уйига бордик. Гижинглаб олдимизга югуриб чиқди. Аввалига "ўғлингиз меникида эмас"деб алдади. Кириб текширишимизни айтганимиздан кейингина чақириб чиқди. Йигит шира кайф холда чиқиб келар экан "Ия, ким келиб қолибди? Ноди, қара, бизни ташлаб кетган отамиз келиб қолибди...салом бер қайнотангга..."дея ғудирана-ғудирана келиб кўришди. "Бу ерда нима қиляпсан?"десам, "Нима қиляпман...хотиним бу...никоҳлаб олганман...гапиз борми?"деди хиққиллаб. Унга гапириш бефойдалигини билиб, ортимга қайтдим. Ҳамма ишни участкавойни ихтиёрига топшириб, яна катта ховлига келдим. Ҳар тугул, хотинимни жағи тинган, укаси билан гаплашиб ўтирган экан. Катта ўғлимга телефон қилсам, умуман кўтармади.Ўлган устига тепган қилиб, кичик қизимни Туркияга ишга кетаётганини эшитиб, янада шокга тушдим. "Қиз болага Туркияда нима бор?"деганимни биламан, "сизни нима ишингиз бор!
Душман бу қизим, ўз қизига яхшиликни раво кўрмаган душман! Мана отангни башараси. Ҳеч қачон сенларни бахтли бўлишингни хоҳламаган. Қачон қарама тирноқ орасидан кир қидириб юради...Аралашманг! Мени болаларим ишига аралашманг! Сиз аллақачон улар учун ўлгансиз!"яна нималар деди билмадим, фақат охирги сўзи бошимга гурзи бўлиб тушди..."Бор-э, билганларингни қил! Фақат эртага менга бурнингни оқизиб келсанг, кетингга тепаман!" дедим-да, қўл силтаб уйдан чиқиб кетдим. Асабийлашиб, қон босимим кўтарилдими миям ушлаб қолди. Зўрға ўз уйимга етиб келдим. Мазам бўлмай, ёстиққа бош қўйганимча, икки ярим ой деганда оёққа турдим.
Инсон умри у нима қилишидан қаттий назар ўтаверар экан. Бирор юмиш қиласанми, йўқми, улгурасанми, улгурмайсанми уни иши йўқ...Соат жимгина, айюханноссиз ўз вазифасини бажариб, тонгни тунга улаб ёшимизга бир кун қўшиб, бу дунёдаги умримиздан бир кун камайтириб ўтиб бораверар экан. Энг дахшати- ёшимиз улғайганини биламиз, нишонлаймиз лекин шу билан бирга умримиз қисқариб бораётганини эслаб ҳам қўймаймиз...Бошинг ёстиққа текканда, бетоб бўлиб, шифтга қараб ётганингда айнан шу нарсалар ҳақида ўйлар экан инсон.
Шифохонада, уйда анча ётдим. Хотиним ўз хисобидан таътил олдими ё дарсларини ҳамкасбларига бердими, ёнимдан бир қадам ҳам жилмай, мени парваришлади. Бир куни оёқларимни юваётган шўрликга қараб, ҳаётнинг бир антиқа "ўйини"га қойил қолдим: Бир умр елдим, югурдим, уй-жой, машина, пул топдим. Хотин-болаларимни оғзидан чиққанини муҳайё қилдим. Аммо бирор марта биринчи аёлим оёғимни ювиш тугул, ювиниб чиқсам қўлимга сочиқ тайёрлаб турмаган. Ўз қўли билан бермаган. Иккинчи аёлимга эса, хали мен ҳеч нарса қилганим йўқ. Шўрлик менга текканидан бери боши ғалвадан чиқмаяпти. Шунда ҳам бир оғиз эътирозли сўз эшитганим йўқ. Қачон қарама кулиб енгади. Хурматимни юксак қўяди...Рости, эгилиб оёқларимни юваётганида ғалати бўлиб, ўзимдан уялиб, ижирғаниб кетаман. Бу аёл олдида ўзимни айбдордек, қарздордек ҳис қиламан. У эса эътирозларимга қараб ҳам ўтирмайди. Гўё мен боласидек қаттий (оналарча хукм билан) дориларимни ичишга, овқатланишга ҳатто вақтида ухлашга ҳам мажбур қилади. Шундай меҳр булоғидан бахраманд бўлган ҳар қандай оғир касал оёққа туриши аниқ. Мен ҳам икки ярим-уч ойга яқин бир жойда ётиб, ҳаётимни ҳар куни, ҳар лаҳзаси кўз олдимдан кино тасмасидек ўтиб, ечими йўқ мулоҳаза, ўз-ўзим билан мунозарага сабаб бўла-бўла, ниҳоят тузалиб, кўчага чиқдим. Молхонага борсам, ишчи йигитлар барака топишсин, барча ишни кўнглимдагидан зиёда бажариб ўтиришган экан. Мени кўришиб хурсанд бўлиб кетишди. Битта шўх ишчим бор;" Эй, бой ота, тузалиб келганингизга битта хўрозни думалатайми? Паловхонтўрага босиб, эхсон қилиб юборамиз"деди кулиб. Шунақа енгил кайфият билан, хўроз сўйилиб, ош дамланди. Дастурхон устида ҳам аския, ҳазил-мутойиба билан "эхсон оши"ни едик. Қуръон тиловатлар қилиб, яхши кайфият билан уйга қайтдим. Ишларим бир маромда, ҳаётимиз сокин изига тушиб кетгандек. Аммо қалбимни бир чети ҳеч ёришмас, ота эканман, болаларимдан хавотирим кундан кун ошиб борарди. Катта эшикга боришга тўғриси, ҳеч юрагим бетламас, кўпроқ улар ҳақидаги маълумотларни кичик қайнимдан эшитиб турардим. Катта ўғлим бир оғиз маслаҳат қилмай, фирмани, уй-жойларини сотиб Тошкентга кўчиб кетибди. Кичик қизим эса Туркияга ҳаётини ўзгартириб, замонавий инсонлардек яшаш учун кетибди. На каттаси, на кичиги ота билан ҳайрлашиш, дуосини олишни ўзларига эп кўришмади...Ёлғон бўлмасин, катта қизим бир-икки қўнғироқ қилиб, "эрини ишлари юришмай қолганлиги боис, пул бериб туришимни" сўради. Кенжа ботирни онаси уйлантириш тараддудига тушиб, укасини жўнатиб, тўй учун пул сўратибди. Олдинига ҳайдаб юбордим. Кейин яна кўнглим бўлмай, 5 та молни сотиб, хотинимни ўзига қўнғироқ қилиб, келиб олиб кетишини айтдим. Бир соатга қолмай, мен ўтирган кафега етиб келди. Хол-аҳвол сўраган бўлиб пулни бердим. Бир оғизгина "отаси, тўйни бошида ўзингиз бўласиз"дейишини кутдим. Минг афсуски, бу сўз чиқмади...Уни ўрнига " Катта ўғлизга телефон қилиб айтиб қўйинг, хотинини кетига кириб, онасини, жигарларини унутиб юбормасин! Тўйга пул сўраганимдан бери телефонини олмаяпти" деди-да, т
Инсон умри у нима қилишидан қаттий назар ўтаверар экан. Бирор юмиш қиласанми, йўқми, улгурасанми, улгурмайсанми уни иши йўқ...Соат жимгина, айюханноссиз ўз вазифасини бажариб, тонгни тунга улаб ёшимизга бир кун қўшиб, бу дунёдаги умримиздан бир кун камайтириб ўтиб бораверар экан. Энг дахшати- ёшимиз улғайганини биламиз, нишонлаймиз лекин шу билан бирга умримиз қисқариб бораётганини эслаб ҳам қўймаймиз...Бошинг ёстиққа текканда, бетоб бўлиб, шифтга қараб ётганингда айнан шу нарсалар ҳақида ўйлар экан инсон.
Шифохонада, уйда анча ётдим. Хотиним ўз хисобидан таътил олдими ё дарсларини ҳамкасбларига бердими, ёнимдан бир қадам ҳам жилмай, мени парваришлади. Бир куни оёқларимни юваётган шўрликга қараб, ҳаётнинг бир антиқа "ўйини"га қойил қолдим: Бир умр елдим, югурдим, уй-жой, машина, пул топдим. Хотин-болаларимни оғзидан чиққанини муҳайё қилдим. Аммо бирор марта биринчи аёлим оёғимни ювиш тугул, ювиниб чиқсам қўлимга сочиқ тайёрлаб турмаган. Ўз қўли билан бермаган. Иккинчи аёлимга эса, хали мен ҳеч нарса қилганим йўқ. Шўрлик менга текканидан бери боши ғалвадан чиқмаяпти. Шунда ҳам бир оғиз эътирозли сўз эшитганим йўқ. Қачон қарама кулиб енгади. Хурматимни юксак қўяди...Рости, эгилиб оёқларимни юваётганида ғалати бўлиб, ўзимдан уялиб, ижирғаниб кетаман. Бу аёл олдида ўзимни айбдордек, қарздордек ҳис қиламан. У эса эътирозларимга қараб ҳам ўтирмайди. Гўё мен боласидек қаттий (оналарча хукм билан) дориларимни ичишга, овқатланишга ҳатто вақтида ухлашга ҳам мажбур қилади. Шундай меҳр булоғидан бахраманд бўлган ҳар қандай оғир касал оёққа туриши аниқ. Мен ҳам икки ярим-уч ойга яқин бир жойда ётиб, ҳаётимни ҳар куни, ҳар лаҳзаси кўз олдимдан кино тасмасидек ўтиб, ечими йўқ мулоҳаза, ўз-ўзим билан мунозарага сабаб бўла-бўла, ниҳоят тузалиб, кўчага чиқдим. Молхонага борсам, ишчи йигитлар барака топишсин, барча ишни кўнглимдагидан зиёда бажариб ўтиришган экан. Мени кўришиб хурсанд бўлиб кетишди. Битта шўх ишчим бор;" Эй, бой ота, тузалиб келганингизга битта хўрозни думалатайми? Паловхонтўрага босиб, эхсон қилиб юборамиз"деди кулиб. Шунақа енгил кайфият билан, хўроз сўйилиб, ош дамланди. Дастурхон устида ҳам аския, ҳазил-мутойиба билан "эхсон оши"ни едик. Қуръон тиловатлар қилиб, яхши кайфият билан уйга қайтдим. Ишларим бир маромда, ҳаётимиз сокин изига тушиб кетгандек. Аммо қалбимни бир чети ҳеч ёришмас, ота эканман, болаларимдан хавотирим кундан кун ошиб борарди. Катта эшикга боришга тўғриси, ҳеч юрагим бетламас, кўпроқ улар ҳақидаги маълумотларни кичик қайнимдан эшитиб турардим. Катта ўғлим бир оғиз маслаҳат қилмай, фирмани, уй-жойларини сотиб Тошкентга кўчиб кетибди. Кичик қизим эса Туркияга ҳаётини ўзгартириб, замонавий инсонлардек яшаш учун кетибди. На каттаси, на кичиги ота билан ҳайрлашиш, дуосини олишни ўзларига эп кўришмади...Ёлғон бўлмасин, катта қизим бир-икки қўнғироқ қилиб, "эрини ишлари юришмай қолганлиги боис, пул бериб туришимни" сўради. Кенжа ботирни онаси уйлантириш тараддудига тушиб, укасини жўнатиб, тўй учун пул сўратибди. Олдинига ҳайдаб юбордим. Кейин яна кўнглим бўлмай, 5 та молни сотиб, хотинимни ўзига қўнғироқ қилиб, келиб олиб кетишини айтдим. Бир соатга қолмай, мен ўтирган кафега етиб келди. Хол-аҳвол сўраган бўлиб пулни бердим. Бир оғизгина "отаси, тўйни бошида ўзингиз бўласиз"дейишини кутдим. Минг афсуски, бу сўз чиқмади...Уни ўрнига " Катта ўғлизга телефон қилиб айтиб қўйинг, хотинини кетига кириб, онасини, жигарларини унутиб юбормасин! Тўйга пул сўраганимдан бери телефонини олмаяпти" деди-да, т
урди кетди...Ҳайр-маъзур ҳам тилимда қолиб кетди...Тез кунда тўй бўлиб ўтибди. Аммо мен кейин эшитдим. Бир оғиз тўйга айтилмадим.
Инсон ҳамма нарсага чидар экан-у, аммо боласи, дилбанди томонидан қилинган ишга, беэътиборликга, вафосизликга чидамас экан. Мен ҳам тўғриси чидолмадим...Ёндим...Алам қилди...Аламнинг аччиқ зардоби бўғзимни куйдирар, нима билан босишни билмас, фақатгина (қарғашдан) ўзимни тийиб "астаҳфириллоҳ"дердим...Хотиним-ку майли, ўғлимни ўзи келса "дада уйланяпман"деса ва ёки катта ўғил-қизим-чи, биргина "дадамни тўйга айтайлик"дейишга ярашмадимикан?..Айб ўзимда! Аммо илдизи қачон пайдо бўлиб, томир отиб кетганини, кўрмаганим, сезмаганимни ҳеч бир қолипга сиғдиролмай қийналар эдим...Бир куни Халқаро рақам билан қўнғироқ бўлиб қолди. Телефонни олсам, таниш, ёқимли, (бир пайитлар) жонимни ҳузури бўлган бир овоз- кичкина қизим;" Дада, ассалому алайкум! Қалайсиз, тузикмисиз?"дея сўрашиб кетди. Бўғзимга бир нима тиқилиб қолди..."Болам...болажоним...ўзингмисан?"дея олдим холос...Кўз ёшларимни тия олмас, қурғур босиб турилган ўкрик, овозимни ҳам чиқармас, тўлиб-тўлиб йиғлардим..."Дада, йиғламанг, мен яхшиман! Турмушга чиқяпман. Келаси ойга тўй! Келасизми?"деди. Бошимдан совуқ сув қуйилиб кетди. Ана сенга замонавий ҳаёт!..Биз узуқ-юлуқ бир оз гаплашдик. Маълум бўлишича куёв бўлмиш ўзига тўқ йигит экан. "Ота-онанг билан таништир"дебди. Совға салом билан Туркияга боришимиз керак экан. Виза жўнатармишми-эй...Хуллас, чўнтакни бақувват қилиб, боришим шартлигини билдим. Гўшакни қўйгач, бир жахлим чиқади, бир раҳмим келади. Аёлимга айтсам, " Нега жахлингиз чиқади? Мана тўйдан олдин ота-онаси билан таништирмоқчи йигитни. Демак, сизни розилигингизсиз ҳеч қанақа тўй бўлмайди. Хафа бўлманг, яхшиси дуо қилинг! Кўнглидагидек йигитни топибдими, бахтли бўлсин!" дегач, биринчи хотинимга қўнғироқ қилдим. У бамайлихотир, ҳамма гапдан хабари борлиги, яқинда у йигит билан учрашиб, розилигини айтгани (Туркияга бориб келишга улгурганини ҳам билмайман) хотиржам айтди. Тўйёнани каттароқ қилишимни ҳам унутмай, алоҳида такидлаб, трубкани қўйди. Шундай қилиб, мен қизимни Туркияда тўйини ўтказишга тайёргарлик кўра бошладим. Қизим айтганидек менга таклифнома келди. Онаси билан Истанбулга етиб борганимизда қизим билан бир ёшлари мендан 4-5 ёш кичикроқ эркак бизни кутиб олишди. "Дада, танишинг, куёвингиз"деган сўздан кўзим кўр, қулоғим кар бўлиб, анграйиб қолдим. Хотиним айтган куёв йигит -50га борган киши эди..."Вой дод!!! Фалак, яна нима ўйинларинг бор?.."Ўша ерда зўрға ўзимни босдим." Оғзи-бурни аралаш муштла"дейди шайтон. "Нима анграясиз, бу одам жуда яхши, бой одам, қизингизни бахтини ўйласангиз-чи"деди одам қиёфасидаги шайтон хотин...Қаерга бордик. Нималар бўлди. Қандай тўйлар ўтказдик...Гўё туш кўргандек уйга қайтдим. Онаси яна 3-4 кундан кейин қайтишини айтганида рости хурсанд бўлиб кетдим. У билан битта самалётда келишни ўзи азоб эди мен учун...Бир -икки даханаки жангимизда "сиз ўтган замонда қолиб кетган пўстаксиз"деганди бир тарсаки еди. Яхшики севимли "куёви" келиб қолди. Бўлмаса, ерга ётиб дод дермиди...Шундай қилиб, минг бир алам, билмадим яна нималар билан уйга қайтиб келдим. Иккинчи хотинимга рости, "куёвимиз ўзим тенқур экан"дейишга уялдим. Оғир, жуда оғир юк елкамни босиб қўйгандек, эгилиб қолдим...Ҳеч кимсани, душманимни ҳам бошига тушмасин бу холат...Яна ҳаёт оқимига шунғиб кетдим. "Ойни ўн беши ёруқ бўлса, ўн беши қоронғу" дейишганидек ҳаётим Худога шукур хавас қилгудек эди. Ҳеч қайси болам шунчаки, холим сўраб қўнғироқ қилишмас, қачонки, бирор нарса керак бўлиб қолгандагина мени эслашар эди. Ўгай қизларим бўлса, ҳар тонг менга қўнғироқ қилишиб саломлашишар, сўнг онасини сўрашар эди. Уларни тарбиясига ҳақиқатан гап йўқ. Шу зайлда кунлар ўтиб, йилларга уланди. Кўз очиб юмгунча, икки йил ўтди. Бир куни тунда қаттиқ телефон қўнғироғидан уйғониб кетдим. Трубкани олсам,"Ассалому алайкум, мен Наманган Аэропортидан палончиев бўламан! ......хон ......ева сизни аёлингиз бўладими?"деди....

Мен кутилмаган бундай сўровдан қўрқиб кетдим. "Тинчликми? Нима гап"дея бақириб юбордим. Овозимдан хотиним ҳам уйғониб кетди. У ёқдаги овоз хот
Инсон ҳамма нарсага чидар экан-у, аммо боласи, дилбанди томонидан қилинган ишга, беэътиборликга, вафосизликга чидамас экан. Мен ҳам тўғриси чидолмадим...Ёндим...Алам қилди...Аламнинг аччиқ зардоби бўғзимни куйдирар, нима билан босишни билмас, фақатгина (қарғашдан) ўзимни тийиб "астаҳфириллоҳ"дердим...Хотиним-ку майли, ўғлимни ўзи келса "дада уйланяпман"деса ва ёки катта ўғил-қизим-чи, биргина "дадамни тўйга айтайлик"дейишга ярашмадимикан?..Айб ўзимда! Аммо илдизи қачон пайдо бўлиб, томир отиб кетганини, кўрмаганим, сезмаганимни ҳеч бир қолипга сиғдиролмай қийналар эдим...Бир куни Халқаро рақам билан қўнғироқ бўлиб қолди. Телефонни олсам, таниш, ёқимли, (бир пайитлар) жонимни ҳузури бўлган бир овоз- кичкина қизим;" Дада, ассалому алайкум! Қалайсиз, тузикмисиз?"дея сўрашиб кетди. Бўғзимга бир нима тиқилиб қолди..."Болам...болажоним...ўзингмисан?"дея олдим холос...Кўз ёшларимни тия олмас, қурғур босиб турилган ўкрик, овозимни ҳам чиқармас, тўлиб-тўлиб йиғлардим..."Дада, йиғламанг, мен яхшиман! Турмушга чиқяпман. Келаси ойга тўй! Келасизми?"деди. Бошимдан совуқ сув қуйилиб кетди. Ана сенга замонавий ҳаёт!..Биз узуқ-юлуқ бир оз гаплашдик. Маълум бўлишича куёв бўлмиш ўзига тўқ йигит экан. "Ота-онанг билан таништир"дебди. Совға салом билан Туркияга боришимиз керак экан. Виза жўнатармишми-эй...Хуллас, чўнтакни бақувват қилиб, боришим шартлигини билдим. Гўшакни қўйгач, бир жахлим чиқади, бир раҳмим келади. Аёлимга айтсам, " Нега жахлингиз чиқади? Мана тўйдан олдин ота-онаси билан таништирмоқчи йигитни. Демак, сизни розилигингизсиз ҳеч қанақа тўй бўлмайди. Хафа бўлманг, яхшиси дуо қилинг! Кўнглидагидек йигитни топибдими, бахтли бўлсин!" дегач, биринчи хотинимга қўнғироқ қилдим. У бамайлихотир, ҳамма гапдан хабари борлиги, яқинда у йигит билан учрашиб, розилигини айтгани (Туркияга бориб келишга улгурганини ҳам билмайман) хотиржам айтди. Тўйёнани каттароқ қилишимни ҳам унутмай, алоҳида такидлаб, трубкани қўйди. Шундай қилиб, мен қизимни Туркияда тўйини ўтказишга тайёргарлик кўра бошладим. Қизим айтганидек менга таклифнома келди. Онаси билан Истанбулга етиб борганимизда қизим билан бир ёшлари мендан 4-5 ёш кичикроқ эркак бизни кутиб олишди. "Дада, танишинг, куёвингиз"деган сўздан кўзим кўр, қулоғим кар бўлиб, анграйиб қолдим. Хотиним айтган куёв йигит -50га борган киши эди..."Вой дод!!! Фалак, яна нима ўйинларинг бор?.."Ўша ерда зўрға ўзимни босдим." Оғзи-бурни аралаш муштла"дейди шайтон. "Нима анграясиз, бу одам жуда яхши, бой одам, қизингизни бахтини ўйласангиз-чи"деди одам қиёфасидаги шайтон хотин...Қаерга бордик. Нималар бўлди. Қандай тўйлар ўтказдик...Гўё туш кўргандек уйга қайтдим. Онаси яна 3-4 кундан кейин қайтишини айтганида рости хурсанд бўлиб кетдим. У билан битта самалётда келишни ўзи азоб эди мен учун...Бир -икки даханаки жангимизда "сиз ўтган замонда қолиб кетган пўстаксиз"деганди бир тарсаки еди. Яхшики севимли "куёви" келиб қолди. Бўлмаса, ерга ётиб дод дермиди...Шундай қилиб, минг бир алам, билмадим яна нималар билан уйга қайтиб келдим. Иккинчи хотинимга рости, "куёвимиз ўзим тенқур экан"дейишга уялдим. Оғир, жуда оғир юк елкамни босиб қўйгандек, эгилиб қолдим...Ҳеч кимсани, душманимни ҳам бошига тушмасин бу холат...Яна ҳаёт оқимига шунғиб кетдим. "Ойни ўн беши ёруқ бўлса, ўн беши қоронғу" дейишганидек ҳаётим Худога шукур хавас қилгудек эди. Ҳеч қайси болам шунчаки, холим сўраб қўнғироқ қилишмас, қачонки, бирор нарса керак бўлиб қолгандагина мени эслашар эди. Ўгай қизларим бўлса, ҳар тонг менга қўнғироқ қилишиб саломлашишар, сўнг онасини сўрашар эди. Уларни тарбиясига ҳақиқатан гап йўқ. Шу зайлда кунлар ўтиб, йилларга уланди. Кўз очиб юмгунча, икки йил ўтди. Бир куни тунда қаттиқ телефон қўнғироғидан уйғониб кетдим. Трубкани олсам,"Ассалому алайкум, мен Наманган Аэропортидан палончиев бўламан! ......хон ......ева сизни аёлингиз бўладими?"деди....

Мен кутилмаган бундай сўровдан қўрқиб кетдим. "Тинчликми? Нима гап"дея бақириб юбордим. Овозимдан хотиним ҳам уйғониб кетди. У ёқдаги овоз хот
иржам холда "Ака, ўзингизни босинг, хотинингиз Россиядан келяпти экан. Анча мазаси йўқ. Ўғлингиз "кутишга чиқаман" деб чиқмабди. Ўзлари ҳаракат қилолмас экан. 5 соатдан бери медпункда ётибдилар. Телефон қилсак ҳеч бир болангиз олмаябди. Укасига телефон қилгандик "мени пулим йўқ, эрига телефон қилинглар" деб сизни рақамингизни берди"деди. Мен бирор нарсага тушуниб, тушунмай " яхши ҳозир йўлга чиқаман! Тонгача етиб бораман" дедим. Хотиним тинчликми охангида менга тикилиб турибди, мен елка қисиб, кийина бошладим. "Мен ҳам борсам майлими?" деди охиста. Менга айнан шу керак эди. Бир ўзимдан кўра, ёнимда далда бўлиб туриши айни муддаолиги учун, " яхши бўларди"дедим. Биз кийиниб, машинага ўтириб йўлга тушганимизда соат тунги икки-ю эллик беш эди. Хотинимни бир одатини яхши кўраман. Хадеб ўринли-ўринсиз савол беравермайди. Кайфиятингга қараб, муомала қилишни билади. Иккимиз ҳам ўз ҳаёлларимиз билан Наманган Аэропортига етиб борганимизда аллақачон тонг ёришиб қолди. Медпунктини қидириб кириб борсак, хотинимни кушеткага ётқизиб қўйишибди. Ухлаётган экан. Навбатчи билан гаплашиб, уйғонишини кутишимизни айтиб, ўша ердаги тамаддихонага кириб, биттадан кофе ичиб ўтирсак, кичик қайним телефон қилди. Шундагина ҳамма гапдан воқиф бўлдим...
Кичик ўғлимга катта тўй қилиб, қариндошини қизини олиб берган хотиним, бир қайноналик қилмоқчи бўлиб, келинига гапирса, йиғлаб эрига айтибди. Эркатой ўғил онасини танобини тортиш учун, бир итарган экан, ўзини ушалмай зинадан йиқилиб тушган она умртқа поғонаси синиб, хушидан кетади. Тез ёрдам чақириб шифохонага олиб боришади. Онасини шифохонага кўргани ҳам боришмайди. Катта ўғлим, қизим навбат билан қарашади. Бир куни кичкинаси опаси билан урушиб, онасини катта эшикга олиб келади. Уч-тўрт кун яхши қараб, алдаб-сулдаб уйни номига ўтказиб олади. Шу (ака, опа-синглисидан розилик олиб) уйга эгалик ҳуқуқини қўлга киритгач, онаси керак бўлмай қолади. Уч-тўрт кунлаб оч-наҳор қолиб кетган онасини гоҳ акасига, гоҳ опа-синглисига олиб кет деб жўнатади. Ҳаммаси навбат билан қарашиб, Туркиядаги синглисига оширишади. Самалиётга ётқизишиб, жўнатиб юборишади. Кенжатой у ёқда онасига яхши қарайди ва Масквада яхши доктор ҳақида хабар топиб, ўша ерга олиб боради. Уртқа поғонасини операция қилиш мумкин-у, аммо онасида қандли диабетнинг юқори босқичи борлиги сабаб операция мумкин эмаслигини эшитиб, хафсаласи пир бўлади. Туркияга қайтариб олиб кетолмай, акалари билан гаплашиб, уйга қайтаради. Акалар Наманганда кутиб олишга ваъда беришади. Минг афсуски, каттаси кичигига, кичиги каттасига ишонишиб (опасини ҳам ишонтиришиб) ҳеч бири Аэропортга чиқишмайди...Ҳатто телефонларини ҳам ўчириб олишибди. Катта қизимни эри "Онангни ана, акаларинг қарасин" дебди. Қайнимни хотини билан уришиб, борди-келди қилишмай қўйганлиги боис (шўрлик келинни узук ўғриси қилишган) укаси юрак ютиб опасини уйига олиб кетолмабди...Хуллас, узуқ-юлуқ гаплардан шу воқеалардан воқиф бўлдим. Аввалига мен ҳам нима қилишни билмай хотинимга қарадим. Рости, эркак кишини хотинига мутелигини ўшанда биринчи марта ич-ичимдан сездим. Бор гапни айтиб бердим. У индамай тинглаб, узоқ жим бўлиб қолди. Шу сониялар мен учун гўё хукмини кутиб турган махбусдек ўтди десам, муболаға бўлмайди...Бу орада бизни ичкарига чақириб қолишди. Катта аёлим мени кўриб йиғлаб юборди. "Бўлди, бўлди, ҳаммаси яхши бўлади!"дейман-у, ичимда қандай бўлишини билмайман...Хотинимни ғилдиракли каравот (каталка)га ётқизиб, кўчага, машина томон олиб кетар эканман, орқага кичик хотинимга қараб-қараб қўяр эдим. У эса ҳеч нарса бўлмагандай нарсаларни аравага солдириб олиб келяпти. Машина орқасига ётқизиб "энди нима қиламиз?" дегандай кичик аёлимга қарадим. У "уйга олиб кетаверамиз, кейин бир гап бўлар" деди. Елкамдан тоғ шундай ағдарилди. Шу сонияда шу аёлни шунақа яхши кўриб кетдим. Қучоқлаб ўпиб олгим келди...Машинага ўтираётганимизда "дадаси, мени қизингизникига олиб бориб қўйинг"деди. "Кўрамиз...з"дедим-у, машина калитини бурадим. Қандай қилиб "куёвинг, сен боришингни хоҳламаяпти"деб айтардим...Биз уйга етиб келганимизда, кичик хотиним уйга чопиб кириб кетди. Машинани уйга олиб кириб, эшикларини очдим
Кичик ўғлимга катта тўй қилиб, қариндошини қизини олиб берган хотиним, бир қайноналик қилмоқчи бўлиб, келинига гапирса, йиғлаб эрига айтибди. Эркатой ўғил онасини танобини тортиш учун, бир итарган экан, ўзини ушалмай зинадан йиқилиб тушган она умртқа поғонаси синиб, хушидан кетади. Тез ёрдам чақириб шифохонага олиб боришади. Онасини шифохонага кўргани ҳам боришмайди. Катта ўғлим, қизим навбат билан қарашади. Бир куни кичкинаси опаси билан урушиб, онасини катта эшикга олиб келади. Уч-тўрт кун яхши қараб, алдаб-сулдаб уйни номига ўтказиб олади. Шу (ака, опа-синглисидан розилик олиб) уйга эгалик ҳуқуқини қўлга киритгач, онаси керак бўлмай қолади. Уч-тўрт кунлаб оч-наҳор қолиб кетган онасини гоҳ акасига, гоҳ опа-синглисига олиб кет деб жўнатади. Ҳаммаси навбат билан қарашиб, Туркиядаги синглисига оширишади. Самалиётга ётқизишиб, жўнатиб юборишади. Кенжатой у ёқда онасига яхши қарайди ва Масквада яхши доктор ҳақида хабар топиб, ўша ерга олиб боради. Уртқа поғонасини операция қилиш мумкин-у, аммо онасида қандли диабетнинг юқори босқичи борлиги сабаб операция мумкин эмаслигини эшитиб, хафсаласи пир бўлади. Туркияга қайтариб олиб кетолмай, акалари билан гаплашиб, уйга қайтаради. Акалар Наманганда кутиб олишга ваъда беришади. Минг афсуски, каттаси кичигига, кичиги каттасига ишонишиб (опасини ҳам ишонтиришиб) ҳеч бири Аэропортга чиқишмайди...Ҳатто телефонларини ҳам ўчириб олишибди. Катта қизимни эри "Онангни ана, акаларинг қарасин" дебди. Қайнимни хотини билан уришиб, борди-келди қилишмай қўйганлиги боис (шўрлик келинни узук ўғриси қилишган) укаси юрак ютиб опасини уйига олиб кетолмабди...Хуллас, узуқ-юлуқ гаплардан шу воқеалардан воқиф бўлдим. Аввалига мен ҳам нима қилишни билмай хотинимга қарадим. Рости, эркак кишини хотинига мутелигини ўшанда биринчи марта ич-ичимдан сездим. Бор гапни айтиб бердим. У индамай тинглаб, узоқ жим бўлиб қолди. Шу сониялар мен учун гўё хукмини кутиб турган махбусдек ўтди десам, муболаға бўлмайди...Бу орада бизни ичкарига чақириб қолишди. Катта аёлим мени кўриб йиғлаб юборди. "Бўлди, бўлди, ҳаммаси яхши бўлади!"дейман-у, ичимда қандай бўлишини билмайман...Хотинимни ғилдиракли каравот (каталка)га ётқизиб, кўчага, машина томон олиб кетар эканман, орқага кичик хотинимга қараб-қараб қўяр эдим. У эса ҳеч нарса бўлмагандай нарсаларни аравага солдириб олиб келяпти. Машина орқасига ётқизиб "энди нима қиламиз?" дегандай кичик аёлимга қарадим. У "уйга олиб кетаверамиз, кейин бир гап бўлар" деди. Елкамдан тоғ шундай ағдарилди. Шу сонияда шу аёлни шунақа яхши кўриб кетдим. Қучоқлаб ўпиб олгим келди...Машинага ўтираётганимизда "дадаси, мени қизингизникига олиб бориб қўйинг"деди. "Кўрамиз...з"дедим-у, машина калитини бурадим. Қандай қилиб "куёвинг, сен боришингни хоҳламаяпти"деб айтардим...Биз уйга етиб келганимизда, кичик хотиним уйга чопиб кириб кетди. Машинани уйга олиб кириб, эшикларини очдим
. Шунда кўзини юмиб олган болаларим онаси;" дадаси, мени нега бу ерга олиб келдингиз? Болаларингиз ҳеч қайсиси хоҳлашмадими?..Бу ерда қандай яшайман?..Шунча ҳаётингизни заҳарлаб, яна сизникида яшайманми?..Мени кечиринг...Бирорта қариялар уйига олиб бориб қўя қолинг..."деди йиғлаб. Мен хали бирор нарса деб улгурмай, кичик хотиним "Опа, бу уй ҳам сизники! Эр қаерда бўлса хотин ҳам ўша ерда бўлади-да! Беҳижолат, бемалол кираверинг"деди кулиб (қачон уйдан чиқиб келганини ҳам билмай қолибман) Мен кўтариб ичкари уйга олиб кирдим. Уйга югуриб кирганида кундошига жой тайёрлаган экан. Ётқизиб, нарсаларини ҳам олиб кириб жойладик. Юз-қўлини ювиб, биргаликда овқатландик. Катта хотинимни таниёлмай қолдим. Бошқача бўлиб қолибди. Мулойим, дуогўй...Нуқул, рахмат, барака топинглар, Аллоҳдан қайтсин, мени кечиринглар"дейди йиғлаб..
" Биз кўпинча, ҳамиша ўзимизни ақлли, жуда ақлли деб биламиз. Аммо ҳаётни биз билмаган синовлари, ўқилмаган, ўқий олмаган саҳифалари жуда кўп экан. Мен ҳам ўша ўқий олмаган, ўқисам-да тушуна олмаган саҳифаларидан гоҳи лол, гоҳи ҳайрат ила яшай бошладик.
Ўғилларимга телефон қилсам, каттаси кичигига ишонганини айтиб, қутилди. Кичиги эса, бемалол "Хотинингизми, бўйнингиздаги вазифангиз қараш! Хотиним билан чиқишмай, жонимга тегдилар. Кун бермай қўйди бечорага. Яхши уйингизга олиб келибсиз! Мендан умид қилманглар! Ўзи зўрға тирикчилигим ўтяпти! Больницага сарф қиладиган ортиқча пулим йўқ"деди-ю, мендан жавоб ҳам кутмай трубкани қўйди...Қизлар бировнинг ҳасми...Телефон қилиб, хол сўраганига ҳам хурсандмиз. Иккинчи аёлим ҳеч нарса демаган бўлса ҳам, уй хизматчи олдим. Бари бир иш, уй иши билан қийналиб қолиши аниқ эди. Тез орада икки кундош иноқлашиб кетишди. Баъзан мени эсларидан чиқариб ҳам қўйишарди. Онаси баҳона болалар ҳам келиб кетишадиган бўлишди(кичкинасидан ташқари) Иккинчи аёлимни қизлари эса катта аёлимни "катта буви" дейишиб тез-тез келиб, йўқлаб, Онасига ёрдамлашиб, баъзан ювинтиришиб ҳам кетишади. Аёлим йиғлаб-йиғлаб дуо қилади.
Бир куни эшик тақиллаб, бир аёл чақириб келди. Эшикни очиб қарасам, қўлида боласи билан бир жувон турибди. Салом бериб, "мен сизни келинингизман, бу наварангиз"дегач, саломлашиб, болани қўлидан олиб, уйга таклиф қилдим. (Кенжамни хотинини кўрмаган эдим) У остонадан ўтибоқ йиғлаб юборди. Билсам, кенжа ботир ичиб олиб машина ҳайдаган ва тўхтаб турган машинани бориб урган. Яхшики, ичида одам бўлмаган. "Мол аччиғи, жон аччиғи"деб бир гуруҳ йигитлар ўласи қилиб дўппослабди. Ҳозирда туман касалхонасида эмуш..."Бу гапни қайнонангизга билдирманг"деб ичкари уйга таклиф қилдим. Улар йиғлаб кўришишди. Дуо қилиб, анча гаплашиб ўтиришди. Мен "ишим бор"деб, машинага ўтириб тўғри касалхонага бордим. Реанимация бўлимида экан. Доктор билан гаплашиб, ичкарига кирдим. Не кўз билан кўрайки, боламни соғ жойи қолмаган, башара йўқ бўлиб кетган, системалар илиб ташлашибди...Мени овозимни эшитиб, нимадир дейишга уринди аммо овози чиқмади, шишиб кетган юз кўзидан думалаб икки томчи ёш оқиб тушди...
Қўл, оёқ синиб кетган гипслаб қўйишибди. Шу ётишда олти ярим ой шифохонада ётди. Сал ўзига келганида "дадажон, мени кечиринг! Мен оқпадар ўғлингизни кечиринг"дея қучоқлаб йиғлади. Биргалашиб йиғладик...Ҳар куни шифохонага қатнайман. Баъзан ёнида қоламан. Уйда онасини аёлим қарайди, шифохонада боласини мен парваришлаб, анча оёққа тургазиб олдик. Онаси юролмаса ҳам ўтирадиган, ўғлимиз эса оқсоқланиб юрадиган бўлди...Шундай қилиб, иккита ногиронни қараб, ердан ташқарида юрибман. Фақат бир нарсага ҳеч тушунмайман. Инсон бир-бирини қадрига етиши учун шунча синовлардан ўтиши шартмикан?..
Мана Севдорахон, мени тўлиб кетган қалбимни ҳам, ҳаётимни ҳам сабр билан эшитдингиз. Сизни Водийга келганингизни эшитиб, рости жуда хурсанд бўлиб кетдим. Чунки бу гапларимни сиздан бошқаси бундай сабр билан эшитолмайди. Ҳеч ким сизчалик тингл
ашни билмайди. Ҳеч йўқ ўртада савол бериб, одамни ниқобга солиб қўяди. Қалбингни тўлиқ тўкиб сололмайсан. Синглим, бу гапларимни сизга айтишимга яна бир сабаб, сиз уни ёзинг! Шундай ёзингки, қандай бўлса шундай, бўямасдан, тўғирламасдан ёзинг...фақат исмимни, манзилимни бермасдан ёзинг...ток
" Биз кўпинча, ҳамиша ўзимизни ақлли, жуда ақлли деб биламиз. Аммо ҳаётни биз билмаган синовлари, ўқилмаган, ўқий олмаган саҳифалари жуда кўп экан. Мен ҳам ўша ўқий олмаган, ўқисам-да тушуна олмаган саҳифаларидан гоҳи лол, гоҳи ҳайрат ила яшай бошладик.
Ўғилларимга телефон қилсам, каттаси кичигига ишонганини айтиб, қутилди. Кичиги эса, бемалол "Хотинингизми, бўйнингиздаги вазифангиз қараш! Хотиним билан чиқишмай, жонимга тегдилар. Кун бермай қўйди бечорага. Яхши уйингизга олиб келибсиз! Мендан умид қилманглар! Ўзи зўрға тирикчилигим ўтяпти! Больницага сарф қиладиган ортиқча пулим йўқ"деди-ю, мендан жавоб ҳам кутмай трубкани қўйди...Қизлар бировнинг ҳасми...Телефон қилиб, хол сўраганига ҳам хурсандмиз. Иккинчи аёлим ҳеч нарса демаган бўлса ҳам, уй хизматчи олдим. Бари бир иш, уй иши билан қийналиб қолиши аниқ эди. Тез орада икки кундош иноқлашиб кетишди. Баъзан мени эсларидан чиқариб ҳам қўйишарди. Онаси баҳона болалар ҳам келиб кетишадиган бўлишди(кичкинасидан ташқари) Иккинчи аёлимни қизлари эса катта аёлимни "катта буви" дейишиб тез-тез келиб, йўқлаб, Онасига ёрдамлашиб, баъзан ювинтиришиб ҳам кетишади. Аёлим йиғлаб-йиғлаб дуо қилади.
Бир куни эшик тақиллаб, бир аёл чақириб келди. Эшикни очиб қарасам, қўлида боласи билан бир жувон турибди. Салом бериб, "мен сизни келинингизман, бу наварангиз"дегач, саломлашиб, болани қўлидан олиб, уйга таклиф қилдим. (Кенжамни хотинини кўрмаган эдим) У остонадан ўтибоқ йиғлаб юборди. Билсам, кенжа ботир ичиб олиб машина ҳайдаган ва тўхтаб турган машинани бориб урган. Яхшики, ичида одам бўлмаган. "Мол аччиғи, жон аччиғи"деб бир гуруҳ йигитлар ўласи қилиб дўппослабди. Ҳозирда туман касалхонасида эмуш..."Бу гапни қайнонангизга билдирманг"деб ичкари уйга таклиф қилдим. Улар йиғлаб кўришишди. Дуо қилиб, анча гаплашиб ўтиришди. Мен "ишим бор"деб, машинага ўтириб тўғри касалхонага бордим. Реанимация бўлимида экан. Доктор билан гаплашиб, ичкарига кирдим. Не кўз билан кўрайки, боламни соғ жойи қолмаган, башара йўқ бўлиб кетган, системалар илиб ташлашибди...Мени овозимни эшитиб, нимадир дейишга уринди аммо овози чиқмади, шишиб кетган юз кўзидан думалаб икки томчи ёш оқиб тушди...
Қўл, оёқ синиб кетган гипслаб қўйишибди. Шу ётишда олти ярим ой шифохонада ётди. Сал ўзига келганида "дадажон, мени кечиринг! Мен оқпадар ўғлингизни кечиринг"дея қучоқлаб йиғлади. Биргалашиб йиғладик...Ҳар куни шифохонага қатнайман. Баъзан ёнида қоламан. Уйда онасини аёлим қарайди, шифохонада боласини мен парваришлаб, анча оёққа тургазиб олдик. Онаси юролмаса ҳам ўтирадиган, ўғлимиз эса оқсоқланиб юрадиган бўлди...Шундай қилиб, иккита ногиронни қараб, ердан ташқарида юрибман. Фақат бир нарсага ҳеч тушунмайман. Инсон бир-бирини қадрига етиши учун шунча синовлардан ўтиши шартмикан?..
Мана Севдорахон, мени тўлиб кетган қалбимни ҳам, ҳаётимни ҳам сабр билан эшитдингиз. Сизни Водийга келганингизни эшитиб, рости жуда хурсанд бўлиб кетдим. Чунки бу гапларимни сиздан бошқаси бундай сабр билан эшитолмайди. Ҳеч ким сизчалик тингл
ашни билмайди. Ҳеч йўқ ўртада савол бериб, одамни ниқобга солиб қўяди. Қалбингни тўлиқ тўкиб сололмайсан. Синглим, бу гапларимни сизга айтишимга яна бир сабаб, сиз уни ёзинг! Шундай ёзингки, қандай бўлса шундай, бўямасдан, тўғирламасдан ёзинг...фақат исмимни, манзилимни бермасдан ёзинг...ток