СИРОЖИДДИН САЙЙИД – «МЕҲНАТ ШУҲРАТИ» ОРДЕНИ СОҲИБИ

Президент Шавкат Мирзиёев фармони билан Мустақилликнинг 30 йиллиги арафасида Ўзбекистон халқ шоири Сирожиддин Саййид «Меҳнат шуҳрати» одрени билан тақдирланди. Барча мухлислар номидан шоирни ушбу юксак мукофот билан муборакбод этамиз.

Она юртим, сен бир йилда топган нашъу намолар
Минг йилда ҳам бўлмаган дер юздан ошган момолар.

Ўзбекистон Республикаси Мустақиллигининг 30 йиллигига бағишланади

"Ватандир"

Сирожиддин Саййид,
Ўзбекистон халқ шоири, "Меҳнат шуҳрати" ордени соҳиби

УСТОЗ

Доим янграб турсин шеър ила ғазал,
Давру замонимдан қайирма, Худо.
Ҳамма ҳам яшасин, фақат энг аввал
Мени устозимдан айирма, Худо.

Махкам қил эзгулик чегараларин,
Ғамга чулғамагин теваракларин.
Асрагин гулдайин невараларин,
Мени устозимдан айирма, Худо.

У дилларда яшар, ўзи — дилпора,
Тоғдек улуғ, бироқ хасдан бечора.
Бу зорим сенга ҳам етсайди зора,
Мени устозимдан айирма, Худо

Бир буюк, дир даҳшат шоирчалар бор,
Бир-бирин қовуриб ейишга тайёр.
Уларга ҳеч кимни қилма гирифтор,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Эсиз шеър ёзолмай юрган пайтларим,
Сувга оқиб кетди қанча дардларим.
Ўтди не-не дўст-ёр, мард, номардларим,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Ҳасрат майи тўла бир пиёладир,
Бағри қизғиш, юзи сарғиш лоладир,
Етмиш ёшга бораётган боладир,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Менинг энг беғубор чоғларим кетган,
Яшил адирларим, боғларим кетган.
Қанчалар суянган тоғларим кетган,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Сўз қадрин, туз қадрин билиб юрдимми?
Бир зум имтиҳонсиз умр кўрдимми?
Паноҳингга олгин элим, юртимни,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Одамзот авзойи ўзингга маълум,
Бир умр яшаб ҳам олмагай таълим.
Отадан сўнг турар ахир муаллим,
Мени устозимдан айирма, Худо.

Сирожиддин Саййид

Каналга уланиш👇
https://t.me/joinchat/AAAAAFiMaw-QXpGzcw7f5g

ВАТАН МЕҲРИ

Гар одамлар сӯрашса мендан:
Бу дунёда истагинг недир?
Не истайсан, амал ё шуҳрат,
Ё ҳисобсиз бойликми, билдир.
Лол бӯлмасдан берурман жавоб:
Булар менга асло керакмас.
Ёлғиз истак қалбда ҳукмрон,
Ватан меҳри тарк этмаса бас.

1975

ОРЗУ
Орзуларинг жўшар қалбингда,
Орзу билан яшайсан ҳар он.
Кун келади орзунг ушалар,
Янги орзу бўлади меҳмон.
У кўкдаги Зуҳро сингари,
Жилва билан порлаб туради.
Тинчинг олиб, қалбга чўғ солиб,
Севгилингдай чорлаб туради
1975

ТИЛ ВА МИЛЛАТ МАҚОМИ
Сирожиддин САЙЙИД,
Ўзбекистон халқ шоири

Бу дунёда миллат бўлса — давлат яшар,
Давлат бўлса — бу дунёда миллат яшар.
Давлатинг бор — миллатинг бор агар билсанг,
Миллатинг бор — давлатинг бор асрай билсанг.
Ёфас боболардан ёдгор хилқатимсан,
Она тилим, миллатимсан, давлатимсан.

Тошбитиклар пойин ўпган Энасойлар,
Сойларингда кокил ювган Момо ойлар.
Кўнглим аро уч минг йиллик авжларинг бор,
Уч минг йиллик жавлонларинг, мавжларинг бор.
Уч минг йиллик қоялардай қудратимсан,
Миллатимсан, она тилим, давлатимсан.

Оқ фотиҳа сўраб бордим қошларига,
Оқ тоғларим ўхшар бобом Кошғарийга.
Ким дунёга келиб фақат дунё бузган,
Боболарим менинг сўздан дунё тузган.
Дунёларга далолатим, тилхатимсан,
Она тилим, тожу тахтим, давлатимсан.

Ҳеч бир авлод ўзи шундай бино бўлмас,
Ўз-ўзидан Беруний ё Сино бўлмас.
Ер юзига ҳикмат экдинг аробийда,
Қанча илму урфон бордир Форобийда.
Жаҳолатга қарши мангу даъватимсан,
Миллатимсан, она тилим, давлатимсан.

Сўз мулкида султонликни бола шерга —
Лутфий бўлиб лутф этган зот Алишерга.
Самарқандсан — буюкларга бешик бўлган,
Маънавият дунёсига эшик бўлган.
Олам аҳли аро ҳамон ҳайратимсан,
Она тилим, миллатимсан, давлатимсан.

Бобур Мирзо соғинган ул қовунлардай,
Қолиб кетдинг не-не довул қуюнларда.
“Бобурнома”нг жабрноманг бўлди сенинг,
Ҳар номанг бир сабрноманг бўлди сенинг.
Авлодларга мангу мерос дастхатимсан,
Миллатимсан, она тилим, давлатимсан.

Ёддан чиқмас Қодирий ҳам Чўлпонларинг,
Жонлар бериб тўлаб кетган ўлпонларинг.
Адабиёт яшаса гар — миллат яшар,
Миллат яшар — Адабиёт яшаса гар.
Авлонийсан, Беҳбудийсан, Фитратимсан,
Давлатимсан, она тилим, миллатимсан.

Янги давру давронимсан десам ҳақдир,
Бир юз ўттиз тўрт миллатга ўзинг тақдир.
Янграб кетди томирларим, жону дилим,
Олам узра янграганда она тилим.
Миллатларни бирлаштирган миллатимсан,
Давлатимсан, она тилим, давлатимсан.

Ҳар қизинг, ҳар болангни мен болам дедим,
Болам дедим, бағримдаги лолам дедим.
Ай боламай, қанду асал тилларингдан,
Тилларингдан айланайин, тилларингдан!
Бу дунёда қолар меҳру шафқатимсан,
Давлатимсан, она тилим, миллатимсан.

Давру замон шиддатлидир — ортга қайтмас,
Инсон умри меҳнатлидир — сайру гаштмас.
Ватан ватан бўлгайму биз жон чекмасак,
Жондан кечиб, заҳматин ҳар он чекмасак.
Янги азму шижоатим, шиддатимсан,
Давлатимсан, она тилим, миллатимсан.

Тасанно деб ёзган эдим, яна ёзай,
Ёниб ёзай, кеча-кундуз ёниб ёзай:
Шавкатли эл бу дунёда давлатлидир,
Давлатли эл олам аро шавкатлидир.
Олам узра юксак шаъну шавкатимсан,
Давлатимсан, она тилим, давлатимсан. https://t.me/sirojiddinsayyid

Ёмғирлар йиғлашиб сел бўлди, она,
Соғинчлар бирлашиб йил бўлди, она.
Тўпланиб-тўпланиб барча оғриқлар,
Менинг кўкрагимда дил бўлди, она.

Сирожиддин САЙЙИД,
Ўзбекистон халқ шоири
ВАТАН ҚОЛАР ЭКАН, ВАТАН АБАДИЙ

Баҳрайн сувларига чайдим юзимни,
Насимлар эсдилар илиқ, арабий.
Бир осмон тўлдириб келди кўксимни,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Не зотлар ўтдилар Ватандин айро,
Севинчи савдою соғинчи саҳро.
Кўксимни тўлдириб келди бир дарё,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Бобо қирлардаги бир хас ё тикан,
Шу ҳам кимларгадир зўр армон экан.
Кўп экан зар топиб, зор бўлиб юрган,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Ким ахир бу даҳри дундан ўтмагай?
Ким ахир бир куни асо тутмагай?
Тандан жон кетар, лек Ватан кетмагай,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Ҳар тепа, ҳар дўнглик турбат эмасдир,
Ҳар қандай айрилиқ ғурбат эмасдир.
Юртдан кетган ҳар зот Фурқат эмасдир,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Олмон тупроғида бир немис аёл,
Кўзда ёш, ўзбекча айлади савол.
Халқим, нону тузинг ҳамиша ҳалол,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Ҳар кекса, ҳар ёшнинг заҳматларида,
Азим чинорларнинг ҳикматларида,
Ҳазрат Яссавийнинг хилқатларида
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Айб эмас аввалий ва ё сониймиз,
Агарчи инсонмиз вале фониймиз.
Барчамиз ушбу кун Туркистониймиз,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

Аста барг тўкмоқда зарҳал оғочлар,
Умр гўё тўлар божу хирожлар.
Келиб кетар экан қанча Сирожлар,
Ватан қолар экан, Ватан абадий.

ЭСКИ УЙ

Ўтган кунлар ҳидин соғиниб,
Манзилларда бўлиб ўткинчи.
Оғушингга келдим толиқиб
Мен йўлларда адашган йўлчи.
Чақинлардай ўтган болалаик
Энди бундай кўтармас сурон.
Мен бир пайтлар тебранган бешик
Сукунатда олмоқда ором.
Энди бундай янграмас алла-
Танглайимни кўтарган қўшиқ.
У дамларни қўмсадим яна
Деворинга ҳорғин бош қўйиб.
Болалик ҳам кетмиш раҳм қилмай,
Йиллар сени хароб этибди.
Сени, боланг ташлаб кетгандай,
Болалигинг ташлаб кетибди.

1975

Сирожиддин САЙЙИД,
Ўзбекистон халқ шоири

ВАТАННИ АНГЛАШ

Шабнам-шабнам тонгларда
жайронларга айланган,
Онанг сувлар сепганда
райҳонларга айланган,
Бир кечада соғинчинг
осмонларга айланган,
Соғинчларингдай зангор
осмонлари Ватандир.
Дерлар ҳусну малоҳат
вафо қилмас, арир у.
Сен ёр десанг, тушдаги
Лайлоларга арзир у,
Ҳарирдан ҳам ҳариру
паридан ҳам парирў,
Сойларга соя солган
мижгонлари Ватандир.
Бешикларда ўйнаган
оппоқ-оппоқ қўлчалар,
Кўзмунчоққа сўйлаган
кўзмунчоқдай кўзчалар,
Очилган гул-ғунчалар,
қанду асал кулчалар,
Момоларинг тўй қилган
айвонлари Ватандир.
Отанг солган уйлар бу —
синчлари — бардошларга,
Токлари ўхшаб кетар
мўйсафид элдошларга,
Томлар узра чўзилиб
кўклар, ой, қуёшларга
Узум узатиб турган
нарвонлари Ватандир.
Бир йигитга оламда
ҳам ёру ҳам ор керак,
Номуси баланд эрга
на сўз, на гуфтор керак,
Фарзандлари улғайса
шерюрак, арслонюрак,
Элнинг ҳар они, давру
давронлари Ватандир.
Оллоҳ ўзи буғдойинг —
тиллоларга еткизгай,
Қабоғингнинг остидан
балоларни кеткизгай.
Оқсарою Кўксарой
дунёларга еткизгай,
Ор-номусдан яралган
қўрғонлари Ватандир.

Фахрия

ЙЎЛБОШЧИ

Раҳнамосин танлаган эл бундан буён хор бўлмас,
Кўзларига икки дунё қафасдайин тор бўлмас.
Огоҳ бўлди бутун олам, огоҳ бўлди бутун халқ,
Эй қалб, сен ҳам шу халқ билан ғурурлангин, шодлан, балқ.
Кўксим тўла бўғзимгача боболарнинг армони —
Замон бўлди, эй ёронлар, эврилишлар замони.

Эй мамлакат, эй мамлакат, эй мамлакат, эй миллат,
Кўрганмисан ҳеч бир замон бундай қудрат ва шиддат.
Эй, ота юрт, она Ватан, бу юлдузли онларинг —
Олам аҳлин қаратолган шавкатларинг, шонларинг.
Ўзбек номи чулғаб олди бир фаслда дунёни,
Замон бўлди, эй ёронлар, шаъну шавкат замони.

Минг-минг кузатувчи келмиш ҳар иқлим, ҳар томондан,
Бири Русиядан бўлса, яна бири Олмондан.
Ҳайрон бўлма Юра дўстим, ҳайрон бўлма сен ҳам Ганс:
Бу — Учинчи Ренессансдир, бу — Учинчи Ренессанс.
Кезинг, кўринг янги кўрку янги нашъу намони,
Замон бўлди, эй ёронлар, бу Уйғониш замони.

Миллий боғ бу, яъни ўзбек миллатининг боғидир,
Адабиёт шу миллатнинг уйғоқ юрак-бағридир.
Беҳбудий ҳам ҳозиргина дарсдан туриб келгандай,
Давраларга гўё ҳозир Чўлпон кириб келгандай.
Бор эдими шу пайтгача “Адиблар хиёбони”?
Замон бўлди, эй ёронлар, Адабиёт замони.

Марказий бу Осиёнинг алпларин бедор этиб,
Қанча халқу эл-улуснинг қалбларин бедор этиб.
Қондош, жондош элатларнинг низосин тўхтатолган,
Кўнгилларга меҳру шафқат ҳам умид уйғотолган.
Бағри кенгу меҳр тўла уйлари ҳам айвони,
Замон бўлди, эй ёронлар, меҳру шафқат замони.

Бешикдаги боланггача толеи белгиланган,
Ўйларинг ҳам фикру онгинг бутунлай янгиланган.
Қизларингнинг ёноқлари нақш олмадай қирмизий,
Ҳар боланг бир Бухорийдир, ҳар ўғлинг бир Термизий.
Сенга бўлсин боболарнинг маърифати, ирфони,
Замон бўлди, эй ёронлар, илму ҳикмат замони.

Опамдирсан, синглимдирсан, ёримдирсан, қизимсан,
Сен Тўмарис момолардан менинг қолар изимсан.
Элу юртда равнақ бўлсин, турмуш бўлсин фаровон,
Юрт эгаси омон бўлсин, дуо айланг онажон.
Дуо толе калитидир — элнинг балогардони,
Замон бўлди, эй ёронлар, қадрдонлар замони.

Янги Ўзбекистон бугун уйғоқ Ўзбекистондир,
Олам узра янгроқ номи порлоқ Ўзбекистондир.
Бул Ватаннинг Меъморидир — бедорларнинг бедори,
Бедорларнинг бедоридир — бул Ватаннинг Меъмори.
Дунё тургунча турсин то яшнаб давру даврони,
Замон бўлди, эй ёронлар, боғу бўстон замони.
Замон бўлди, эй ёронлар, Ўзбекистон замони.

Сирожиддин Саййид,
Ўзбекистон халқ шоири

https://t.me/sirojiddinsayyid

ТАЛАБАЛИК ОЧЛИК ДАВРИМ
Сирожиддин Саййид

Уч кундир оч яшайман
Термулиб қотган нонга.
Чўнтакнинг ҳам “қорни оч”,
Мадад беролмас менга.

Девордан жилмаяди
“Олтин талабалигим”.
Қарайман, хўрсинаман,
Хўрсиниб қўяр қорним.

Стипендиянинг “қотили”
Ана, қирқ сўмлик туфли,
Бақрайганча қарайди
Менга даҳлиздан туриб.

Ял-ял ёниб курсдош қиз
— Кинога, — дейди, — юринг!
Кинога бало борми,
Қорни тўқ-да, аблаҳнинг!

Отам берган пулларнинг
Китоб олдим барига.
Кулбам мени сир тутар,
Яширгандай бағрига.

Суратимга қарайман,
Бир нарса деб бўлмайди.
Китоб — дўстдир, валекин
Китобни еб бўлмайди.

Таниш шоир келади,
Кўзойнаги ялтирар.
Баччағарнинг қорни оч,
Мени ғам босар баттар.

У ҳам кириб ўлтирар,
Англагандай ноламни.
Тор кулбада шеър ўқиб,
Сайр этгаймиз оламни.

Шеърият қанотида
Тоғлар, сойлар кечамиз.
Қотган нонни бўктириб,
Бирга чойлар ичамиз.

...Ярим тун, қўзғалару
— Яхши қол, — деб жўнайди.
Кўзойнаги ялтирар,
Осмон юлдуз ўйнайди.

Ўша кеча, тор ҳужра,
Фақиргина кўйлакда,
Шоирлик, талабалик
Тутинди ака-ука......

ХОЛУ ХАТИНГ ХАЁЛИДИН,
ЭЙ САРВИ ГУЛЪУЗОР

Мир Алишер Навоий ғазалига мухаммас

Қошу кўзинг саволидин дил ичра оҳу зор,
Зулфи кажинг шамолидин бағрим аро баҳор,
Белу қўлинг висолидин йўқ менда бир қарор,
Холу хатинг хаёлидин, эй сарви гулъузор,
Гоҳи кўзумга хол тушубтур, гаҳи ғубор.

Қотилларингки айламиш жону таним яро,
Минг булбул оҳи ёширин ҳар бир ярам аро,
Сочингмидур жаҳонга ё тушмиш қаро бало,
Юзингда хол сафҳада томғон киби қаро,
Холинг малоҳати туз* эрурким, қарода бор.

Лаб ғунчасида асраган болингни билмасанг,
Ҳолимни билмаган, эй гул, ҳолингни билмасанг,
Кўнглим аро неча қилу қолингни* билмасанг,
Жонимни ўртаган юзу холингни билмасанг,
Ўт шуъласида айла гумон бир ўчук шарор*.

Саволмидур самода ё қошинг ҳилолидур,
Ҳилолмидур ёки бори умрим саволидур?
Тонгнинг сабосиму ва ё сочинг шамолидур?
Билмон, кўнгулда холларингнинг хаёлидур,
Ё кипригинг тиконларин айлабсан устувор.

Жону таним ҳар лаҳза андуҳ бирла тўлмоғин,
Ҳар лаҳза зору нотовону маҳжур* ўлмоғин,
Дил очилиб ҳар лаҳзаю ҳар дамда сўлмоғин,
Ҳар дам кўнгул ҳалоку кўзум тийра бўлмоғин,
Билгай бировки, ёри эрур шўхи холдор.

Гулдан ясабмиш бош-оёқ кўшк бирла тахтини,
Хол бирла нуқта айламиш ё кимни бахтини?
Кўргил назокату ҳусну бу қадду бастини,
Машшотайи қазо* безамиш холу хаттини,
Беихтиёрликда борму манга ихтиёр?

Олам санамлари малоҳатингга ён берур,
Бир хол шунчаларму кўп оҳу фиғон берур,
Эй ёр, келиб ҳолимни кўр, рангим аён берур,
Мискин Навоий холи лабинг кўрса жон берур.
Боқсанг на бўлди сурати ҳолига, эй нигор.

Сирожиддин САЙЙИД,
Ўзбекистон халқ шоири

1. Туз – рост, келишган. 2. Қилу қол (араб.) – гап-сўз. 3. Шарор (араб.)– учқун олов. 4. Маҳжур (араб.) – айрилиқ, ҳажр. 5.Машшотайи қазо (араб.) – пардозчи, оро берувчи. Бу ўринда Яратган маъносида.

#Абдулла_Орипов_таваллудининг_80_йиллигига

Бу йил Ўзбекистон Қаҳрамони, Ўзбекистон халқ шоири Абдулла Орипов таваллудининг 80 йиллиги юртимиз бўйлаб кенг нишонланмоқда. Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси адабиёт мухлисларини шоир шеърларини ўқишга чорлайди. Чорловни Ўзбекистон халқ шоири Сирожиддин Саййид бошлаб берди. Лойиҳада сиз ҳам иштирок этиб, устоз ижодкорнинг шеърларидан ўқинг ҳамда #Абдулла_Орипов_таваллудининг_80_йиллигига
ҳэштеги билан ижтимоий тармоқдаги саҳифангизга жойлаштиринг.

Худойим, шукрким, қошу кўз бердинг,
Яна тилларимга равон сўз бердинг.
Пушту паноҳ бердинг менга ўзингдан,
Яна ўз дилимдай содиқ дўст бердинг.

Бу дунё, у дунё -
Икки айри боғ,
Келиб кетгусимиз
Айлаб сайрибоғ.