‏دربارهٔ کارنامهٔ ‎#محمد_علی_کشاورز - گفت‌‌و‌گوی اول، ‎#رادیو_فردا : اینجا از کارنامهٔ رشک‌انگیز آقای کشاورز، توجه او به اعتبار فیلم و نقش و گروه و اهمیت ندادن به طبقه‌بندی‌های اصلی و مکمل و نیز استفاده/سوءاستفاده از تصویر و صدایش در یک تیزر جشنواره‌ای گفتم
https://t.co/ruofGvoIPm‎


@amiropouria

‏دربارهٔ کارنامهٔ ‎#محمد_علی_کشاورز - گفت‌‌و‌گوی دوم، ‎#ایران_اینترنشنال: اینجا از این که حجم حضورش در تلویزیون بعد از انقلاب، استقلال و سابقهٔ هنری او را کمرنگ نکرد و به جلوه‌ای از «هنرمند صدا و سیما» بدل نشد. به این پرداختم که چگونه در «رگبار»، فیلم اول بهرام بیضایی، سرنمایندهٔ طیف حالا آشنایی از رفتارهای جامعهٔ ایرانی بود که کارشان تجسس در روابط عاطفی جوانان است و در «زیر درختان زیتون»، از معدود فیلم‌های عباس کیارستمی که یک بازیگر در آن دیده می‌شد، درست برعکس، کارگردانی بود که بیش از ساختن فیلمش، دغدغهٔ به‌هم‌رساندن دو جوان را داشت. این که تا زمان حضور جلوی دوربین، آمادگی تجربه‌های نو و نامعمول در او بود؛ مانند علی نصیریان که در «مسخره‌باز» همچنان شیطنت تجربه‌گری دارد و حالا باید حضور و حیات او را در جایگاه هنرمند حی و حاضر آن نسل، گرامی‌تر بداریم
.
پی‌نوشت: در این گفت‌وگو، اشاره به نخستین فیلم کارنامهٔ سینمایی زنده‌یاد کشاورز با خطایی از بنده همراه بود که به محض اتمام تماس، متوجهش شدم و هنوز جز خودم به‌عنوان بازبین اصلی کارهایم، کسی تذکری درباره‌اش نداده: «شب قوزی» بود؛ نه «خشت و آینه»


@amiropouria