چه حدیث است؟ ،

کجا مرگ بُوَد عاشق را ؟ ،




این ، محال است ،

که در چشمهٔ حیوان ، میرم ،





#مولانا


چه حدیث است؟ = این چه حرفی است؟

چندان بگردم گرد دل
کز گردش بسیار من

نی تن کشاند بار من
نی جان کند پیکار من


#مولانا

من چه گویم؟
یک رگم
هُشیار نیست
شرح آن یاری که او را
يار نیست...!

#مولانا

#شجريان
دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای
آه که من دوش چسان بوده‌ام!
آه که تو دوش که را بوده‌ای!
#مولانا

تو ، چو من اگر بجویی ،،، به شمارِ خاک ، یابی ،

چوتویی اگر بجویَم ،،، به چراغها ،،، نیابم ،




نفسی وجود دارم ، که تُرا سجود آرَم ،

که سجودِ تُست جانا ،،، دَعَواتِ مستجابم ،

#دعوات = دعاها

#دعوات مستجابم = دعاهای اجابت‌شده‌ی من




صنما ، چومن کم آید ،،، به کمی و جانسپاری ،

که ز ، رَشکِ دل ، کبابم ،،، و به اشک ، چون سحابم ،
( که ز ، رَشک ، دل‌کبابم ،،، و به اشک ، چون سحابم )




به سَحَر ، تویی صبوحم ،،، به سفر ، تویی فتوحم ،

به بَدَل ، تویی بهشتم ،،، به عمل ، تویی ثوابم ،




تو ، نه آن شِکَرجوابی ،،، که جوابِ من ، نیابی ،

مگر احمقم گرفتی؟ ، که سکوت ، شد جوابم؟ ،





#مولانا

تو گواه باش خواجه ،،، که ز توبه ، توبه کردم ،

بشکست جامِ توبه ، چو شرابِ عشق خوردم ،




به جمالِ بی‌نظیرت ، به شرابِ شیرگیرت ،

که به گِردِ عهد و توبه ،،، نَرَوَم دگر ، نگردم ،




به لبِ شِکَرفشانت ، به ضمیرِ غیب‌دانت ،

که ، نه سخرۂ جهانم ،،، نه ، زبونِ سرخ و زردم ،




به رُخِ چو آفتابت ،،، به حلاوتِ خطابت ،

که هزارساله رَه ،،، من ، ز وِرایِ گرم و سردم ،




به هوایِ همچو رَخشت ،،، به لوایِ روح‌بخشت ،

که بجر تو ، کس نداند ،،، که کی‌اَم؟ ، چگونه مَردَم؟ ،




به سعادتِ صباحت ، به قیامتِ صبوحت ،

که ، سِجِلّ آسمان را ،،، به فَرِ تو ، درنَوَردَم ،


درنَوَردَم = طی کنم - بگذرم - پشت سر بگذارم




هِلِه ، ای شهِ مخلّد ، تو بگو بساقیِ خود ،

چو کسی تُرُش درآید ،،، دِهَدَش ز دُرد در دَم ،
در دَم = فوری




هِلِه ، تا دوی نباشد ، کهن و نوی نباشد ،

که درین مقامِ عشرت ، من از آن جمع ، فردم ،




بدهش از آن رحیقی ، که شود خوشی ، عشیقی ،

که ز مستی و خرابی ، برهد ز عکس و طردم ،




نه ، در او حسد بماند ، نه ، غمِ جسد بماند ،

خوش و پاک ،،، باز آید ، به سویِ بساطِ نردم ،
( خوش و پاکباز آید ، به‌سویِ بساطِ نردم ، )




به صفا ، مثالِ زُهره ،،، به رضا ، مثالِ مُهره ،

نه ، نصیبه‌جو ، نه ، بهره ،،، که بِبُردم و نَبُردم ،




بپریده از زمانه ، ز هوایِ دام و دانه ،

که درین قمارخانه ، چو گواه بی نَبَردم ،




پس ازین ، خموش باشم ،،، همه ؛ گوش و هوش باشم ،

که ، نه بلبلم ، نه طوطی ،،، همه ، قند و ،، شاخِ وَردَم ،





#مولانا

ما ، عاشق و بیدل و فقیریم ،

هم کودک و هم جوان و پیریم ،




چون کبریتیم و ، هیزمِ خشک ،

ما ، آتشِ عشق ، زو پذیریم ،




از آتشِ عشق ، برفروزیم ،

امّا ، چو برق ، زو نمیریم ،




ما ، خونِ جگر خوریم ، چون شیر ،

چون یوز ، نه عاشقِ پنیریم ،




گویند : شما چه دست گیرید؟ ،

کو دست ترا؟ ، که دست گیریم ،




بر خویش‌پرست ، همچو خاریم ،

بر دوست‌پرست ، چون حریریم ،




عاشق که چوشمع می‌بسوزد ،

او را ، چوفتیله ناگزیریم ،




از ما مگریز ، زآنکه باتو ،

آمیخته ،،، همچو شهد و شیریم ،




تو ، میرشکارِ بی‌نظیری ،

ما نیز ، شکارِ بی‌نظیریم ،




در حُسن ،،، ترا تنور گرم است ،

ما را بربند ،،، ما ، فطیریم ،




ما را ، به قُدَومِ خویش ، درباف ،

زیرِ قَدَمِ تو ، چون حصیریم ،





#مولانا

الهی





من از عالَم ، ترا تنها گزینم ،

روا داری که من غمگین نشینم؟ ،




دلِ من چون قلم ، اندر کفِ تُست ،

ز تُست ، ار شادمان و ، گر حزینم ،




بجز آنچه تو خواهی ، من چه باشم؟ ،

بجز آنچه نمایی ، من چه بینم؟ ،




گه ، از من خار رویانی ،،، گهی ، گُل ،

گهی ، گُل بویَم و ،،، گه ، خار چینم ،




مرا ، تو چون چنان داری ، چنانم ،

مرا ، تو چو چنین خواهی ، چنینم ،




در آن خُمی که دلرا ، رنگ بخشی ،

چه باشم من؟ ، چه باشد مِهر و کینم؟ ،




تو بودی اول و ، آخر تو باشی ،

تو ، بِه کن آخرم ، از اولینم ،




چو ، تو پنهان شَوی ،،، از اهلِ کفرم ،

چو ، تو پیدا شَوی ، از اهلِ دینم ،




بجز چیزی که دادی ، من چه دارم؟ ،

چه میجویی ز جیب و آستینم؟ ،





#مولانا
الهی شُکر

در جشن طلوع صبح در باغ وجود ،

آن گل ڪہ بہ روے صبح خندید تویے !


#مولانا