تا گرفتار بدان طره طرار شدم
بدو صد قافله دل، «قافله سالار» شدم
گفته بودم که بخوبان ندهم هرگز دل
باز چشمم بتو افتاد و گرفتار شدم
بامید گل روی تو نشستم چندان
تا که اندر نظر خلق جهان خوار شدم
خرقه من بیکی جام: کسی وام نکرد
من از این خرقه تهمت زده بیزار شدم
سرم از زانوی غم راست نگردد چکنم
حال چندیست که سرگرم بدینکار شدم
گاه در کوی خراباتم و گه دیر مغان
من در این عاقبت عمر چه بیعار شدم
نرگس اول بعصا تکیه زد آنگه برخاست
گفت آن چشم سیه دیدم و بیمار شدم
نقد جان در طلبش صرف نمودم صد شکر
راحت از طعنه و سرکوب طلبکار شدم
از کف پیر مغان دوش بهنگام سحر
بیکی جرعه می: عارف اسرار شدم
#عارف_قزوینی

#عارف_قزوینی
#شجریان

عارفا
گوشه‌ی عزلت
مده از کف که دگر

از همه
خلق جهان
صرف‌نظر باید کرد

#عارف_قزوینی

‌
ز من مپرس که چونی...
دلی نشسته به خونی
ز اشک پرس
که اِفشا نموده راز درونی...

#عارف_قزوینی

به هوش باش که مِی در قدح نمی ماند
پیاله گیر که فصل بهار می گذرد


#عارف‌_قزوینی

"صنم "
با صدای #ایرج_بسطامی
شعر: #عارف_قزوینی

دیدم صنمی سرو قد
و روی چو ماهی
الهی تو گواهی
خدایا تو پناهی
افکند به رخسار
چو مه زلف سیاهی
گر گویم سروش
نبود سرو خرامان
این قسم شتابان
چون کبک خرامان
ور گویم گل
پیش تو گل همچو گیاهی
الهی تو گواهی
خدایا تو پناهی
این نیست مگر آینۀ لطف الهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی
صد بار گدائیش به از منصب شاهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

اگر چه پیر مغانم پیاله داد به دست
به عشوه مغبچه ام کرد مست و باده پرست

ز شیخ و خانقه و حور و روضه ام فارغ
مرا که پیر و جوانی چنین میسر هست

ببین بلندی چرخ برین و پستی خاک
نگون شدن چو نخواهی بساز خود را پست

خوشم ز مستی جام فنا به شکر همین
که نیستم ز می عجب و خود پرستی مست

بهر شکست که در زلف دلکش افکندی
هزار دل که درو بسته بود یافت شکست

دلا در آتش می سوز نقش هستی خویش
که هر کسی که نکرد این عمل ز خویش نرست

مده به رند خرابات عهد می ای شیخ
که قسمت این شده از ساقیان عهد الست

بیار باده بی اختیاری ای ساقی
که اختیار درین کارگه به دل نه نشست

وصال بایدت از خویش بگسل ای فانی
که هر که او ز خودی شد جدا باو پیوست


#عارف_قزوینی

بربادرفته باد هر آن مجلسی که هست
خاکش وکیلِ خائن و دزد انتخاب‌کن!

#عارف قزوینی

خراب، مملکت از دست دزدِ خانگی اَست
ز دستِ غیر، چه نالیم؟ هرچه هست از ماست

#عارف قزوینی