.
   کم کن طمع از جهان و می‌زی خرسند
        از نیک و بد زمانه بگسل پیوند

   می در کف و زلف دلبری گیر که زود
     هم بگذرد و نماند این روزی چند

             #خیام رباعی ۸۳

.
   شادی بطلب که حاصل عمر دمی است
    هر ذره ز خاک کیقبادی و جمی است

احوال جهان و اصل این عمر که هست
خوابی و خیالی و فریبی و دمی است

           #خیام رباعی ۱۰۹

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد

هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد

#خیام
- رباعی شمارهٔ ۹۳

ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نئی غمان بیهوده مخور

چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش غم بوده و نابوده مخور

#خیام

* چون درگذرم به باده شویید مرا،
تلقین ز شرابِ ناب گویید مرا،

خواهید به روز حَشْر یابید مرا؟
از خاکِ درِ میکده جویید مرا.

#خیام
- رباعی ۷۹

قومی متفکرند اندر رهِ دین
قومی به گمان فتاده در راهِ یقین

می ترسم از آنکه بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آن است و نه این


شعر جاودان از: #خیام
با اجرای بسیار تماشایی از: #پرواز_همای

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت

چون آب به جویبار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت

روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

#خیام

هر صبح که روی لاله شبنم گیرد
بالای بنفشه در چمن خم گیرد

انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید
کو دامن خویشتن فراهم گیرد

#خیام

 گر باده خوری تو با خردمندان خور
یا با صنمی لاله رخی خندان خور

بسیار مخور ورد مکن فاش مساز
اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور

#خیام

می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد
و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد

پرهیز مکن ز کیمیایی که از او
یک جرعه خوری هزار علت ببرد

#خیام_نیشابوری