خدایْ را بندگانند که
بِدو جنبند و بِدو روند و بِدو شنوند و بِدو گویند
و بِدو باشند، و از غيرِ او در سِتْرند،
و از عالمِ چگونگی بی‌خبر،
و در نظرشان جز حق نیست و از او باشند.

هیهات، هیهات! آن‌چه شد از برای من شد
و آن‌چه کرد از برایِ من کرد
و آنچه گذشت من بودم و آنچه هست منم
و آن‌چه آید من باشم.

من نخواستم که وی را ببینم،
وی بخواست که مرا بیند؛
پس او عاشقِ من است و من معشوقِ وی‌ام.
بی‌من وی کجا و بی‌او من چه‌ام؟
یعنی از غیب به عشقِ من در رؤیت آمد.

این همه سازها به ماست
و این همه رازها از بهرِ ماست.
پس به همه حال ما را در میان مبين؛
چون اوست همه او را دان و او را ببين.


#شرح_رساله_معرفت
#شیخ_نجم_الدین_کبری

اگر به خاطر آید که به کعبه می‌باید رفت،
جوابِ آن خاطر چنین می‌باید گفت که:
مرا در صدر، کعبه‌ای هست که آن را "دل" گویند

مقصود منم ز کعبه و بت‌خانه
محروم بُود ازین سخن بیگانه
درنِه قدمی در این میان مردانه
تا کشف شود حقیقت از افسانه



#نامه_ها
#شیخ_علاءالدوله_سمنانی

ای ز عشقت این دل دیوانه خوش
جان و دردت هر دو در یک خانه خوش

گر وصال است از تو قسمم گر فراق
هست هر دو بر من دیوانه خوش

#شیخ_عطار_نیشابوری

به حقیقت بِدان که:

هر چیزی را یک‌بار زادن است
الّا آدمی
که او را دو بار زادن است
تا به کمالِ خود رسد



#رساله_عشق_و_عقل
#شیخ_نجم‌الدین_رازی

استاد شهرام‌ناظری

        تمنای وصال

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه

حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو

هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

شعری زیبا از #شیخ_بهایی

خوشا آنکس که پیش از مرگ مرده است
حقیقت گوی او از پیش برده است

بمیر از خویش تا زنده بمانی
که چون مردی حقیقت جان جانی...

#شیخ_عطار

بی‌وفا نگار من
می‌کند به کار من
خنده‌های زیر لب،
عشوه‌های پنهانی

دین و دل به یک دیدن
باختیم و خرسندیم
در قمارِ عشق ای دل
کی بود پشیمانی؟

#شیخ_بهایی

چون نیست دلم را جز ازو دلجویی
سرگشته شدم گردِ جهان چون گویی

چه غصّه بدین رسد که از ملکِ دو کون
او رادارم وزو ندارم بویی

#شیخ_عطار_نیشابوری

چون نیست دلم را جز ازو دلجویی
سرگشته شدم گردِ جهان چون گویی

چه غصّه بدین رسد که از ملکِ دو کون
او رادارم وزو ندارم بویی

#شیخ_عطار_نیشابوری

دلی سوخته را گر زکرَم شاد کنی
به زصد مسجد ویرانه که آباد کنی
#شیخ _بهایی

«کوه را به موی کشیدن آسان تر از آنک از خود به خود بیرون آمدن».
. «هیچ تکلّف تو را بیش از تو ، بی تو نیست ، چون به خویشتن مشغول گشتی از او باز ماندی»

«بندۀ آنی که در بند آنی»

#شیخ ابوسعید ابوالخیر

#شیخ_عطار

گر مرد رهی ز  رهروان باش
در پردهٔ سر خون نهان باش
بنگر که  چگونه  ره سپردند
گر مرد رهی توآن چنان باش
خواهی که وصال دوست یابی
بادیده درآی و بی زبان باش

من عاشقِ زارِ روی یارم چکنم
از معتکفانِ کوی یارم چکنم

گر دیدهٔ من شوند ذرّات دو کون
نتوان نگریست سوی یارم چکنم


#شیخ_عطار_نیشابوری