‌
بنازم به صلابت و سکوت تیم فوتبال ساحلی ایران که سرود جمهوری اسلامی رو امشب نخوندند.
صبر و تماشا کنید تا برسیم به بخش باشکوه اواخر ویدئو که چکیده‌ی ۴۰ و چند سال حقارت سازمان صدا و سیما به عنوان مهم‌ترین عمله‌ی تبلیغات این حکومت رو به نمایش می‌ذاره. چه تفریح سطح بالا و درجه یک و لذتبخشیه که اواخر این سرود بدترکیب و بدون همخوانی بر روی تصاویر بی‌ربط بازی‌های قبلی میاد؛ و بعد هم وصل شدنش به قیافه‌ی بهوت و مبهوت گوینده در استودیوی این تلویزیون مفلوک.
امیدوارم با تمام تهدیدها و کنترل‌های پیشاپیش، بازیکنای تیم ملی فوتبال در جام جهانی، کاری نکنند که ناچار بشیم بگیم درد و بلای بچه‌های تیم فوتبال ساحلی بخوره تو سسسر اونها. جالبه که فقط دو هفته تا شروع جام مونده و مثل هر چیز دیگری غیر از خیزش مردم، برامون بی‌اهميت شده...

@amiropouria

#زن_زندگی_آزادی
#تیم_ملی واقعی
#جام_جهانی_قطر

ساعتی پیش از بازی انگلستان‌ و جمهوری اسلامی ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، ‌این جمله‌ای‌ست در پاسخ به دیدگاهی که می‌گوید "می‌خوایم دل مردمو شاد کنیم"؛ و نمی‌فهمد که مسئله‌ی مردم ایران فقط داغداری و سوگواری بابت چند صد مرگ نیست که با "تسلیت" گفتن ادعا کنیم همراه‌شان شده‌ایم،
فقط چند ده هزار اسارت نیست که با درخواست آزادی زندانیان تصور کنیم کنش آزادی‌خواهانه از ما سر زده،
حتی منحصر به هزاران هزار ضربه و زخم و درد و ستم و تحمیل و ... هر روز فقیرتر شدن با وجود همان قدر کار هم نیست که بپنداریم با "درخواست رسیدگی از سوی مسئولین" برای مردم قدمی برداشته‌ایم.
با هیچ کدام از اینها برای مردم غلطی نکرده‌ایم؛ چون مسئله‌ی مردم خود همین مسئولین، وجودشان، هیبت و هیأت ظاهری‌شان، لجنزار متعفن اعتقادات و تعصبات و درونیات‌شان و... نه‌ فقط تداوم حکومت، که ادامه‌ی حیات‌شان است.
حالا و با این رنج‌نامه، چه حجمی از بلاهت یا "خود را به کوچه‌ی علی‌ چپ زدن" لازم است تا بازیکن و مربی و طرفدار و تیم، توهم بزنند که با گل یا نتیجه‌ی آبرومند یا اصلاً تو بگو با بردشان، حال کسی سرسوزنی بهتر می‌شود؟

فردوسی انگار در وصف احوال امروز مردم ایران سروده بود که:
اگر برشمارد کسی رنج تو /
به گیتی فزون آید از گنج تو

@amiropouria

#تیم_ملی #جمهوری_اسلامی
#جام_جهانی_قطر
#زن_زندگی_آزادی

اصل ماجرا این است که "فوتبال ۳۶۰" یک برنامه‌ی اینترنتی بی‌نیاز از مجوز نیست. اصلاً فقط یک برنامه نیست. یک وبسایت ورزشی در
domain
رسمی و داخلی ایران یعنی
.ir
است، چَنِل یوتوبی، اپلیکیشن و صفحه‌ی رسمی در پلتفرم‌های مختلف دارد‌.

بنابراین بدیهی است که باید با مجوز و تحت نظر "سازمان‌های مربوطه" کار کند. این که دقیقاً از ساترا مجوز می‌‌گیرد، بازبین‌های نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد باید تأییدش کنند یا چی، نه باخبرم و نه فرقی می‌کند. چون نتیجه، همین است که در گفتگوی اخیر عادل فردوسی‌پور با عليرضا جهانبخش - بعد از ۷ ماه پخش نشدن- می‌بینید و می‌شنویم:

از همه چیز با اشاره و به طور غیرمستقیم صحبت می‌شود، به طور مسلم حتی یک بار هم کلماتی مانند "اعتراض"، "تجمع"، "نارضایتی"، "آزادی" یا "آزادی‌خواهی"، "حجاب" یا حتی "پوشش"، "سرکوب"، "خشونت" و هر واژه‌ی خفیف‌تری در آن به کار نمی‌رود و البته سانسورهای خنده‌آوری مثل این که در اسلاید دوم می‌بینید، در آن اتفاق می‌افتد:

اسلاید اول را ببینید. نشان می‌دهد که قرار بوده در اسلاید دوم تصویرهایی از دلداری دادن بازیکنان تیم ملی آمریکا به فوتبالیست‌های ایرانی در پسزمینه نشان داده شود و مجری و مهمان برنامه، آشکارا به آنها نگاه کنند. اما در تدوین یا بهتر است بگویم در مرحله‌ی "نظارت"، تصاویر حذف می‌شوند.
عکس‌هایی که همه دیده‌اند. طرفین گفت‌وگو درباره‌ی آنها با لحن و کلمات ستایش‌آمیز حرف می‌زنند. اما حضرات بس شجاع‌دل، تصور می‌کنند نمایش آنها در برنامه، زیادی‌ است و باعث همدلی با "آمریکایی‌ها" خواهد شد!
این نوع ِ زحمت کشیدن مسئولینی‌ است که در اسلاید اول، خود را لایق پاداش می‌دانند. چه فرقی می‌کند در کدام نهاد دولتی یا حکومتی کار کنند؟ این روشی است که این سیستم بر آن استوار بوده و می‌پندارد با همین الگو خواهد توانست سرجایش بماند.

@amiropouria
#عادل_فردوسی_پور
#علیرضا_جهانبخش
#فوتبال
#فوتبال۳۶۰
#تیم_ملی
#جام_جهانی_قطر
#سانسور
#مجوز
#نظارت
#زن_زندگی_آزادی
#اعتراضات۱۴۰۱
#انقلاب۱۴۰۱