#پرواز_همای
#یار_مرا

بـاده تـویـے

جـام تـویـے..

نخستین اجرای #یار_دبستانی با صدای #فریدون_فروغی

#یار مرا

#شهرام ناظری

شاعر : مولانا
آهنگساز : جلال ذوالفنون

اے #اشک آهسته بریز غم زیاد است
اے شمع آهسته #بسوز شب دراز است

امروز ڪسے #محرم اسرار ڪسے نیست
ما تجربه ڪردیم ڪسے #یار ڪسے نیست

هر مرد شتر دار #اویس قرنے نیست
هر شیشۀ گلرنگ عقیق #یمنے نیست

هر سنگ و گلے گوهر #نایاب نگردد
هراحمد و محمود #رسول مدنے نیست

بر #مرده دلان پند مده خویش نیازار
زیرا ڪه #ابوجهل مسلمان شدنے نیست

خشنود نشو #دشمن اگر ڪرد محبت
خندیدن جلاد ز شیرین‌ #سخنے نیست

جایے ڪه برادر به برادر نڪند #رحم
بیگانه براے تو #برادر شدنے نیست

صد بار اگر دایه به طفل تو دهد #شیر
غافل مشو اے دوست ڪه #مادر شدنے نیست

دیوان شمس
#مولانا

#سماع ، از بهر جان ‌ ِ بی‌قرار است
سبُک برجِه ، چه جای #انتظار است

مشین این‌جا تو با #اندیشه ی خویش
اگر مردی ، برو آن‌جا که #یار است

#مولانا

اصلاحیه❌❌❌❌❌❌

🍃

گر #یار وفادار ، نداریم عجب نیست
ما یار ، بجز حضرت جبار ، نداریم
ما شاخ درختیم و پر از میوه ی توحید
هر رهگذری ، سنگ زند باک نداریم
#مولانا👌🌺


جعلی❌❌❌❌❌

این شعر از مولانا نیست❌❌❌❌❌❌

#خلوت
#یار
#اغیار

آن‌که بر خلوت نظر بَر‌دوخته‌‌ست
آخر آن را هم زِ یار آموخته‌‌ست

خلوت از اغیار باید، نه ز یار
پوستین بهرِ دِی آمد نه بهار

مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۴-۲۵

اَغیار [عربی، جمعِ غَیر]: بیگانگان.
پوستین: لباسی که از پوستِ حیوانات درست شده‌است.

ای عاقلان دیوانه‌ام زنجیر زلف #یار کو
بر شعلهای شوق دل پروانه‌ام دلدار کو

دل مست او جان مست او تن هم سرا پا مو بمو
در جملهٔ ذرات من یکذره هشیار کو

دل رفت جان هم میرود روح روان هم میرود‌
جانانه را آگه کنید آن دلبر غمخوار کو

دل بستم اندر زلف او واعظ ز دستم دست شو
کافر شدم کافر شدم زنار کو زنار کو

قربانیم قربانیم عید وصال او کجاست
مشتاق جانم افشانیم آن غمزهٔ خونخوار کو

گیرم بر اندازی نقاب بنمائی آنرخ بی‌حجاب
لیکن سرت گردم مرا یارائی دیدار کو

گفتم که چون بینم ترا شرح غم دل سر کنم
آندم که بینم روی او آن طاقت گفتار کو


#فیض_کاشانی

رسید کار به جایی که #یار بگذارد
زِ لطف بر دلِ من دستی، آسمان نگذاشت

#هاتف_اصفهانی

هزار آتش و دود و غمست و نامش: #عشق






هـــــزار درد و دریـغ و بلا و نامــــــــش: #یار




#مولانا_جانم

به پیغامی ز وصل #یار خوش بودم، چه دانستم
که از بخت سیاهم بر لب قاصد خبر سوزد

#قدسی‌مشهدی

گویند : ، هوایِ فصلِ آزار ، خوش است ،

بویِ گُل و ، بانگِ مرغِ گلزار ، خوش است ،





ابریشمِ زیر و ، نالهٔ زار ، خوش است ،

ای بیخبران ، این همه ،،، با #یار ، خوش است ،


‏( #آزار = ماهِ ترکی و آن مطابق است با نیمهٔ آخِرِ اسفند و نیمهٔ اولِ فروردین )


‏( #ابریشم = رُباب و تار و چنگ و هر سازی که با مضراب یا ناخن نواخته شود )