جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است

خود معدن کیمیاست خاک از کف تو
هرچند که ناخوشست آن با تو خوش است


#حضرت_مولانا

سرو از قدت اندازهٔ بالا بُردست
بحر از دهنت لؤلؤ لالا بُردست

هرجا که بنفشه‌ای ببینم گویم
مویی ز سرت باد به صحرا بُردست

#حضرت_سعدی

بی‌ تو همه هیچ نیست در ملک وجود

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست


#حضرت_سعدی

هشیار سری بود ز سودای تو مست

خوش آنکه ز روی تو دلش رفت ز دست


#حضرت_سعدی

قطعه پریشانی
#محسن_چاووشی


آن دوست که من دارم وان یار که من دانم
شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم

بخت این نکند با من کان شاخ صنوبر را
بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم

ای روی دلارایت مجموعه زیبایی
مجموع چه غم دارد از من که پریشانم

دریاب که نقشی ماند از طرح وجود من
چون یاد تو می‌آرم خود هیچ نمی‌مانم

با وصل نمی‌پیچم وز هجر نمی‌نالم
حکم آن چه تو فرمایی من بنده فرمانم

ای خوبتر از لیلی بیم است که چون مجنون
عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم

یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم

در دام تو محبوسم در دست تو مغلوبم
وز ذوق تو مدهوشم در وصف تو حیرانم

دستی ز غمت بر دل پایی ز پیت در گل
با این همه صبرم هست وز روی تو نتوانم

در خفیه همی‌نالم وین طرفه که در عالم
عشاق نمی‌خسبند از ناله پنهانم

بینی که چه گرم آتش در سوخته می‌گیرد
تو گرمتری ز آتش من سوخته تر ز آنم

گویند مکن سعدی جان در سر این سودا
گر جان برود شاید من زنده به جانانم

#حضرت _سعدی

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحب‌نظران تشنه و وصل تو سراب

مانند تو آدمی در آباد و خراب
باشد که در آیینه توان دید و در آب

#حضرت_سعدی

تو جانان مایی تو خاصان مایی
ز هر جا برنجی از این جا نرنجی

تویی شب فروزم تویی بخت و روزم
که امشب بخندی و فردا نرنجی


#حضرت_مولانا

#حضرت_مولانا

                هر ذره
               که بر بالا
              می‌نوشد و
                پا کوبد
خورشید ازل بیند وز عشق خدا کوبد
‌‌

جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است

خود معدن کیمیاست خاک از کف تو
هرچند که ناخوشست آن با تو خوش است


#حضرت_مولانا

خلوت گُزیده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا
کآخِر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

#حضرت_حافظ