#верш #łacinka
#Максім_Крывіч

Беларус?

Пакуль ты сядзіш за сняданкавай кавай,
Гартаючы зборнік паэмаў Купалы,
Здымаеш у "сторыз" бялявы абрус,
Упэўнены ты, быццам ты — беларус.

Ты пільна глядзіш, выкрываеш заганы,
У твітэры пішаш пра дрэннасць дзяржавы.
Глядзіш у акенца, чакаючы бус.
Чаму і навошта? Бо ты — беларус.

Ты ведаеш праўду і прагнеш свабоды;
Табе непатрэбныя нечыя згоды;
Не будзеш трываці гвалтоўны прымус,
А з гонарам крыкнеш, што ты — беларус!

Але ёсць праблема, падобная змове,
Што мовіць не хочаш на матчынай мове.
"Чужынская лепшая. Тая — на густ...".
Які ж ты тады, браце мой, беларус?

• • • • •

Biełarus?

Pakul ty siadziš za śniadankavaj kavaj,
Hartajučy zbornik paemaŭ Kupały,
Zdymaješ u ”storyz” bialavy abrus,
Upeŭnieny ty, byccam ty — biełarus.

Ty pilna hladziš, vykryvaješ zahany,
U tvitery pišaš pra drennaść dziaržavy.
Hladziš u akienca, čakajučy bus.
Čamu i navošta? Bo ty — biełarus.

Ty viedaješ praŭdu i prahnieš svabody;
Tabie niepatrebnyja niečyja zhody;
Nie budzieš tryvaci gvałtoŭny prymus,
A z honaram kryknieš, što ty — biełarus!

Ale jość prablema, padobnaja zmovie,
Što mović nie chočaš na matčynaj movie.
”Čužynskaja lepšaja. Taja — na hust...”.
Jaki ž ty tady, bracie moj, biełarus?

• • • • •
Telegram
Twitter
• • • • •

#верш #łacinka
#Максім_Крывіч

Паэт раскрываецца, як парасон,
Праз дажджы, і нягоды,
і радасць, і сон.
Нараджаецца ён і жыве ва ўнісон
З чалавечым жыццём і да скону часоў.

• • • • •

Paet raskryvajecca, jak parason,
Praz daždžy, i niahody,
i radaść, i son.
Naradžajecca jon i žyvie va ŭnison
Z čałaviečym žyćciom i da skonu časoŭ.

@masvet_by

• • •
Telegram
• • •

#верш
#Максім_Крывіч

Творцы
ёсць адбіткам чалавецтва,
Жыцця
і самае яго душы.
Без іх
народ губляе сваё сэрца,
Без іх
канае ў вусцішнай цішы.

Мы можам перажыць тыранаў, катаў,
Вайну і голад, ганьбу і таўро.
Але без Творцаў бескарысны латы.
Без іх памрэ народ усё адно.

• • • • •

Tvorcy
jość adbitkam čałaviectva,
Žyćcia
i samaje jaho dušy.
Biez ich
narod hublaje svajo serca,
Biez ich
kanaje ú vuścišnaj cišy.

My možam pieražyć tyranaŭ, kataŭ,
Vajnu i hoład, hańbu i taŭro.
Ale biez Tvorcaŭ bieskarysny łaty.
Biez ich pamre narod usio adno.
@masvet_by

• • •
Telegram
• • •

#пераклад (анонс)
#Максім_Крывіч

🌸 🌸 🌸
🌸

”Я не ведаю, як гэта: палюбіць.
Можа быць, што любоў я не здольна адчуваць?
Не магу сказаць: што праўда, што хлусня...
Але ведаю, як толькі выйду я
і вам спяю,
Вы мне адкажаце
"люблю".

🌸 🌸
🌸 🌸

• • •
Telegram
Twitter
• • •

#верш
#łacinka
#Максім_Крывіч

Маё рашэнне

Гэта — маё рашэнне,
Мой крыж і вянок цярновы.
Стаяці між пакаленняў,
Бакоў між краіны новай.

З аднымі — незразумелы,
З другімі — хаваць сакрэты,
З трэцімі — быць пацехай
І самым благім паэтам.

З нататнікам пад каштанам
Забыўся на паўімгнення,
Што гэта — МАЕ заганы
І цалкам МАЁ рашэнне.
• • •

Majo rašeńnie

Heta — majo rašeńnie,
Moj kryž i vianok ciarnovy.
Stajaci miž pakaleńniaŭ,
Bakoŭ miž krainy novaj.

Z adnymi — niezrazumieły,
Z druhimi — chavać sakrety,
Z trecimi — być paciechaj
I samym błahim paetam.

Z natatnikam pad kaštanam
Zabyŭsia na paŭimhnieńnia,
Što heta — MAJE zahany
I całkam MAJO rašeńnie.
• • •
Telegram
Twitter
• • •

#верш #łacinka
#Максім_Крывіч

Чым мовіць?

Чым з табою мовіць, браце?
Якой моваю казаці?
Той, якой вучыла маці,
Ці чужую выбіраці?

Думку выкажу не нову:
Чалавек — краіна — мова.
Дзе б я ні быў — зноў і знову
Сустракаю гэту змову!

Так, з ангельцам — па ангельску...
Так, з французам — па-французску...
З карэянцам — па-карэйску...
З беларусамі... Па-руску?

Штосьці ты наблытаў, браце,
Якой моваю казаці...

• • • • •

Čym mović?

Čym z taboju mović, bracie?
Jakoj movaju kazaci?
Toj, jakoj vučyła maci,
Ci čužuju vybiraci?

Dumku vykažu nie novu:
Čałaviek — kraina — mova.
Dzie b ja ni byŭ — znoŭ i znovu
Sustrakaju hetu zmovu!

Tak, z anhielcam — pa anhielsku...
Tak, z francuzam — pa-francuzsku...
Z karejancam — pa-karejsku...
Z biełarusami... Pa-rusku?

Štości ty nabłytaŭ, bracie,
Jakoj movaju kazaci...

• • •
Telegram
Twitter
TikTok
• • •

#верш
#łacinka
#Максім_Крывіч

Ты разумееш

Белыя плямы на чорнай, як смоль, прасціне.
Ты адчуваеш іх позірк на голай спіне.
Смутак а вусціш вакол — і не бачна надзеі.
Ты уцякаеш ад чорнага-чорнага звера.
Каму ты паверыў?
Нашто твая вера?
Ты любіш жыццё
і быццё чалавека.
Не звера,
не костак у пашчы сабачай.
Бяжыш праз смугу і праз попел...
Ты бачыш?
То дробкі надзеі тваёй,
тваёй веры,
любові...

Ты разумееш:
цяпер гэта — попел.

• • • • •

Ty razumieješ

Biełyja plamy na čornaj, jak smol, praścinie.
Ty adčuvaješ ich pozirk na hołaj śpinie.
Smutak a vuściš vakoł — i nie bačna nadziei.
Ty uciakaješ ad čornaha-čornaha źviera.
Kamu ty pavieryŭ?
Našto tvaja viera?
Ty lubiš žyćcio
i byćcio čałavieka.
Nie źviera,
nie kostak u paščy sabačaj.
Biažyš praz smuhu i praz popieł...
Ty bačyš?
To drobki nadziei tvajoj,
tvajoj viery,
lubovi...

Ty razumieješ:
ciapier heta — popieł.

• • •
Telegram
• • •