#навіны #ТоЯ
Вітаю, даражэнькія! Давайце знаёміцца бліжэй 🌸
Я — Тоя. Хтосьці з вас мяне ведае як мастачку, хтосьці — як аўтарку перасьпеваў, таму сёньня я пазнаёмлю вас са старонкамі, на якіх квітнее мая творчасьць 🍒
1. Мой канал у тыктоку. Тут вы знойдзеце як перасьпевы й аўтарскія песьні, так і сьмешныя відэа
2. Тэлеграм-канал з пэрсанажамі й сусьветам. Коміксы, лор, канцэпт-арт, мэмы, цікавыя зьвесткі пра пэрсанажаў і замалёўкі
3. Суполка з малюнкамі. Яскравыя малюнкі, сьмешныя мэмы. Пляную яе таксама весьці па-беларуску
4. Суполка зь песьнямі. Аўтарскія, перасьпевы, калябарацыі. „Дэмкі“ й афіцыйныя рэлізы
5. Ужо больш за два гады я агучваю й перакладаю фільмы, сэрыялы й мультфільмы на беларускую мову. Некаторыя зь іх можна паглядзець на сайце праекту Лагодны Цмок www.la-cmok.me. Пазьней там зьявяцца й іншыя агучаныя відэа з маім удзелам
Вы можаце падтрымаць мяне грашыма празь Яндэкс Мані: 4100117230215207
Буду ўдзячная за ўсякую дапамогу!
Вітаю, даражэнькія! Давайце знаёміцца бліжэй 🌸
Я — Тоя. Хтосьці з вас мяне ведае як мастачку, хтосьці — як аўтарку перасьпеваў, таму сёньня я пазнаёмлю вас са старонкамі, на якіх квітнее мая творчасьць 🍒
1. Мой канал у тыктоку. Тут вы знойдзеце як перасьпевы й аўтарскія песьні, так і сьмешныя відэа
2. Тэлеграм-канал з пэрсанажамі й сусьветам. Коміксы, лор, канцэпт-арт, мэмы, цікавыя зьвесткі пра пэрсанажаў і замалёўкі
3. Суполка з малюнкамі. Яскравыя малюнкі, сьмешныя мэмы. Пляную яе таксама весьці па-беларуску
4. Суполка зь песьнямі. Аўтарскія, перасьпевы, калябарацыі. „Дэмкі“ й афіцыйныя рэлізы
5. Ужо больш за два гады я агучваю й перакладаю фільмы, сэрыялы й мультфільмы на беларускую мову. Некаторыя зь іх можна паглядзець на сайце праекту Лагодны Цмок www.la-cmok.me. Пазьней там зьявяцца й іншыя агучаныя відэа з маім удзелам
Вы можаце падтрымаць мяне грашыма празь Яндэкс Мані: 4100117230215207
Буду ўдзячная за ўсякую дапамогу!
TikTok
TikTok
#верш
#вікця_жытнік
маё жыццё прысвечана табе
я не магу яго не аддаць
ты лепш ведаеш што табе трэба
падкажы
сэрца нудзіць ад думак нядобрых
і ад самоты
як можна быць шчаслівым
не аддаўшы сябе
не зрабіўшы чагосці для цябе
мая любоў
маё адзінае шчасце
як мне цябе ашчаслівіць?
я толькі дзяўчо
я нават яшчэ не жанчына
непрачытаныя кніжкі
каханне - першае і апошняе
прапушчаныя урокі
усё здаецца звычайнае
а слёзы мае па табе
і боль у грудзях
і кіпень крыві
ты не самотная
я з табою
мы знойдзем выйсце
а не мы дык іншыя
не першыя і не апошнія
усю сваю любоў
спалім разам з сэрцам
каб асвяціць твой шлях
мы ўратуем цябе
беларусь
#вікця_жытнік
маё жыццё прысвечана табе
я не магу яго не аддаць
ты лепш ведаеш што табе трэба
падкажы
сэрца нудзіць ад думак нядобрых
і ад самоты
як можна быць шчаслівым
не аддаўшы сябе
не зрабіўшы чагосці для цябе
мая любоў
маё адзінае шчасце
як мне цябе ашчаслівіць?
я толькі дзяўчо
я нават яшчэ не жанчына
непрачытаныя кніжкі
каханне - першае і апошняе
прапушчаныя урокі
усё здаецца звычайнае
а слёзы мае па табе
і боль у грудзях
і кіпень крыві
ты не самотная
я з табою
мы знойдзем выйсце
а не мы дык іншыя
не першыя і не апошнія
усю сваю любоў
спалім разам з сэрцам
каб асвяціць твой шлях
мы ўратуем цябе
беларусь
#верш
#вікця_жытнік
16+
асенняй марознаю ноччу
пад небам натхнёна-высокім
лічу колькі зор за мной сочыць
лічу да цябе колькі крокаў
я хачу каб ты бачыў мяне
бачыў плечы мае і спіну
сцёгны грудзі і
вочы мае
і кранаў каб пяшчотна
адзіную
я хачу каб ты цалаваў
вусны шыю далоні гарачыя
толькі мроя дурная мая
больш нічога б не перайначыла
#вікця_жытнік
16+
асенняй марознаю ноччу
пад небам натхнёна-высокім
лічу колькі зор за мной сочыць
лічу да цябе колькі крокаў
я хачу каб ты бачыў мяне
бачыў плечы мае і спіну
сцёгны грудзі і
вочы мае
і кранаў каб пяшчотна
адзіную
я хачу каб ты цалаваў
вусны шыю далоні гарачыя
толькі мроя дурная мая
больш нічога б не перайначыла
#верш #Май_Верас_Цалаваў
з 39 па 41
прайшло ўсяго два гады.
два гады, якія
прапускаюцца ў школьных падручніках,
два гады, што цягнуцца ў адзін абзац,
два гады, якія нібыта не пра нас.
з д в а ц ц а ц ь ч а ц ь в ё р т а г а
па ш а с н а ц ц а т а г а
прайшло 112 дзён пра якія
ўжо пішуць кнігі
112 дзён якія
цягнуцца забранымі гарадамі
шыльдамі са зьмененай літарай "і"
скрадзенымі пралкамі
тысячамі галасоў якія насцярожана шэпчуць:
"нешта сьвісьціць"
і тысячамі галасоў якія ўжо нічога ня шэпчуць.
112 дзён гэта ня 10, ня 5
і нават ня два гады,
але што такое час,
калі гэты час пра нас.
16 чэрвеня 2022
тг-канал: https://t.me/mien_harbata
з 39 па 41
прайшло ўсяго два гады.
два гады, якія
прапускаюцца ў школьных падручніках,
два гады, што цягнуцца ў адзін абзац,
два гады, якія нібыта не пра нас.
з д в а ц ц а ц ь ч а ц ь в ё р т а г а
па ш а с н а ц ц а т а г а
прайшло 112 дзён пра якія
ўжо пішуць кнігі
112 дзён якія
цягнуцца забранымі гарадамі
шыльдамі са зьмененай літарай "і"
скрадзенымі пралкамі
тысячамі галасоў якія насцярожана шэпчуць:
"нешта сьвісьціць"
і тысячамі галасоў якія ўжо нічога ня шэпчуць.
112 дзён гэта ня 10, ня 5
і нават ня два гады,
але што такое час,
калі гэты час пра нас.
16 чэрвеня 2022
тг-канал: https://t.me/mien_harbata
#верш
#Nichto_Absalutna
Ваяўнічы эскапізм
Сталая дэпрывацыя жаданьняў ды патрэбаў,
У сьвет заніжаных чаканьняў скрозь пустэчы
У галовах і вачах. З абвіслых плечаў,
Упадзе твая туга ды стане мечам.
І няхай жыве vr, бухло ды грэчка.
Ты ўратуеш сябе сам ды не навечна...
За акно кінь позірк свой,
Там ліхтары даўно загасьлі.
Ты ня вернесься дамоў,
"Бо табе бракуе часу"
Вось адмаза.
Ты забыўся на свой дом і ня знойдзеш у гугл-мапах,
Ні наежджаных дарог, ні сну, ні мараў.
І хоць валісься ўжо з ног, верыш адразу
Усім сустрэчным, хто чакаў тваёй паразы.
Эскапізм зжарэ нас усіх бяз ценю жалю.
Бо мы ўсе яшчэ сьляпыя кацяняткі,
Невядома, скуль ідзем,
Невядома, ці прыдзем,
Але пэўна зьберажэм сваю бязважкасьць.
#Nichto_Absalutna
Ваяўнічы эскапізм
Сталая дэпрывацыя жаданьняў ды патрэбаў,
У сьвет заніжаных чаканьняў скрозь пустэчы
У галовах і вачах. З абвіслых плечаў,
Упадзе твая туга ды стане мечам.
І няхай жыве vr, бухло ды грэчка.
Ты ўратуеш сябе сам ды не навечна...
За акно кінь позірк свой,
Там ліхтары даўно загасьлі.
Ты ня вернесься дамоў,
"Бо табе бракуе часу"
Вось адмаза.
Ты забыўся на свой дом і ня знойдзеш у гугл-мапах,
Ні наежджаных дарог, ні сну, ні мараў.
І хоць валісься ўжо з ног, верыш адразу
Усім сустрэчным, хто чакаў тваёй паразы.
Эскапізм зжарэ нас усіх бяз ценю жалю.
Бо мы ўсе яшчэ сьляпыя кацяняткі,
Невядома, скуль ідзем,
Невядома, ці прыдзем,
Але пэўна зьберажэм сваю бязважкасьць.
#верш
#госць
#ананімна
***
Колькі каштуе воля?
А колькі каштуе жыццё?
Кватэра, льготы і мора –
Вось кошт для народа твайго.
Колькі каштуюць слёзы,
Што матуля ноччу пралье,
Валадаркі каля, як у марозы,
Хоць не час яшчэ быць зіме?
Колькі каштуе краіна,
У якой мы зараз жывём?
Газ і нафта. Не крыўдна,
Што за гэта ўсё мы памром?
А колькі каштуюць вочы
Маленькага хлопчыка ў дзень,
Калі ён дазнаўся: ад бацькі
Застаўся яго толькі цень?
28.07.2020
#госць
#ананімна
***
Колькі каштуе воля?
А колькі каштуе жыццё?
Кватэра, льготы і мора –
Вось кошт для народа твайго.
Колькі каштуюць слёзы,
Што матуля ноччу пралье,
Валадаркі каля, як у марозы,
Хоць не час яшчэ быць зіме?
Колькі каштуе краіна,
У якой мы зараз жывём?
Газ і нафта. Не крыўдна,
Што за гэта ўсё мы памром?
А колькі каштуюць вочы
Маленькага хлопчыка ў дзень,
Калі ён дазнаўся: ад бацькі
Застаўся яго толькі цень?
28.07.2020
#верш
#госць
#таямніца
~
ты песня, што ўзносіць думкі
надзея, спазнаная ў болю
ты сэрца, што б’ецца хутка,
што не спыніць ніколі
ты мора без межаў, без меры
свабода стаяць нерухома
ты ў словах паэта, што верыць
у золак, не бачны нікому
ты сіняга неба бясконцасць
чароўнае, крохкае слова
ты ў зорках, ярчэйшых за сонца
у натхненні, у шчырай размове
ты сказы, што ўсе разумеюць
і сэнс якіх свет не спазнае
пачуцці, якія мацнеюць
у час, калі слоў не хапае
ты цуд, што схавалі ў скрынцы
кахання сапраўднага чары
жыццё, што вісіць на галінцы
ты мужнасць, і мудрасць, і мара
#госць
#таямніца
~
ты песня, што ўзносіць думкі
надзея, спазнаная ў болю
ты сэрца, што б’ецца хутка,
што не спыніць ніколі
ты мора без межаў, без меры
свабода стаяць нерухома
ты ў словах паэта, што верыць
у золак, не бачны нікому
ты сіняга неба бясконцасць
чароўнае, крохкае слова
ты ў зорках, ярчэйшых за сонца
у натхненні, у шчырай размове
ты сказы, што ўсе разумеюць
і сэнс якіх свет не спазнае
пачуцці, якія мацнеюць
у час, калі слоў не хапае
ты цуд, што схавалі ў скрынцы
кахання сапраўднага чары
жыццё, што вісіць на галінцы
ты мужнасць, і мудрасць, і мара
#верш
#вікця_жытнік
выгібы зямлі
быццам коўдра змятая на ложку
мне б між гэтых узгоркаў
схавацца
сагрэцца
каб забрала ў абдоймы зямля
прытуліцца да кожнай травінкі
і самой стаць травінкай
усміхнуцца ўвосень
адцвісці
калісь так стане
а пакуль я чакаю той вечар
каб з галавой залезці пад коўдру
#вікця_жытнік
выгібы зямлі
быццам коўдра змятая на ложку
мне б між гэтых узгоркаў
схавацца
сагрэцца
каб забрала ў абдоймы зямля
прытуліцца да кожнай травінкі
і самой стаць травінкай
усміхнуцца ўвосень
адцвісці
калісь так стане
а пакуль я чакаю той вечар
каб з галавой залезці пад коўдру
#верш
#госць
#Zhubleny_Lichtaryk
У срэбным сьвятле промняў цемры вечнай
Далёка на белай халоднай поўначы
Паўстаў горад страты і шчырай роспачы.
Вялізны. І неяк натхняльна велічны.
Сыходзячы параю на марозе,
Гарачай крывёю цячэ рачулка.
Дарога зьвініць незвычайна гулка.
Нікога ня мае на той дарозе.
Дарога ідзе да палярнай зоркі,
Дзе зь белых сьнягоў ды ільдоў бязьмежных
У неба глядзяць паўпразрыстыя вежы,
Нібыта вартуючы гэты горад.
Тут цэгла нагадвае бляск рубінаў,
На бронзавых дрэвах смарагды-кроны.
Сьвяточна мігцяць крышталёвыя вокны
Будынкаў пустых і бясконца дзіўных.
У горадзе веры і зьніклых страхаў
Ня мае руінаў у пэўным сэнсе:
Калі апынесься на самым версе,
Пабачыш, паветра трымае дахі
Высока над белай раўнінай сьнегу.
Ў паветры застылі, замерзлі нібы,
Асобныя часткі муроў будынкаў,
Штогод павялічваючы памеры.
А збоку ўжо непрабачальна цэлыя,
З падмуркаў каменных да чарапіцы
Паўсталі разбураныя капліцы.
Паўсталі забытыя богам цэрквы.
А далей, на Пляцы Забытых Ведаў
Кнігарня ўзьнімаецца чорнай вежаю,
І шпілі пранізваюць неба сьнежнае,
На некалькі соцень умоўных мэтраў.
Там творы усіх, хто пазьбегнуў памяці,
Там вершы, узятые проста з розуму
Застрэляных, зьбітых, але няскораных,
Што могуць спакойна і годна спаці.
Там слоўнік даўно пазабытых слоў.
Там кнігі на згубленых мовах, зьнішчаных.
Над імі прывіднымі абліччамі
Карціны, якія ня ўбачаць зноў.
Я ведаю пэўна, прыйдзе аднойчы,
Той час, калі зьнікне усё навокал.
Я веру, схавана ад хцівых вокаў,
Зазьзяе яно на раўнінах поўначы.
#госць
#Zhubleny_Lichtaryk
У срэбным сьвятле промняў цемры вечнай
Далёка на белай халоднай поўначы
Паўстаў горад страты і шчырай роспачы.
Вялізны. І неяк натхняльна велічны.
Сыходзячы параю на марозе,
Гарачай крывёю цячэ рачулка.
Дарога зьвініць незвычайна гулка.
Нікога ня мае на той дарозе.
Дарога ідзе да палярнай зоркі,
Дзе зь белых сьнягоў ды ільдоў бязьмежных
У неба глядзяць паўпразрыстыя вежы,
Нібыта вартуючы гэты горад.
Тут цэгла нагадвае бляск рубінаў,
На бронзавых дрэвах смарагды-кроны.
Сьвяточна мігцяць крышталёвыя вокны
Будынкаў пустых і бясконца дзіўных.
У горадзе веры і зьніклых страхаў
Ня мае руінаў у пэўным сэнсе:
Калі апынесься на самым версе,
Пабачыш, паветра трымае дахі
Высока над белай раўнінай сьнегу.
Ў паветры застылі, замерзлі нібы,
Асобныя часткі муроў будынкаў,
Штогод павялічваючы памеры.
А збоку ўжо непрабачальна цэлыя,
З падмуркаў каменных да чарапіцы
Паўсталі разбураныя капліцы.
Паўсталі забытыя богам цэрквы.
А далей, на Пляцы Забытых Ведаў
Кнігарня ўзьнімаецца чорнай вежаю,
І шпілі пранізваюць неба сьнежнае,
На некалькі соцень умоўных мэтраў.
Там творы усіх, хто пазьбегнуў памяці,
Там вершы, узятые проста з розуму
Застрэляных, зьбітых, але няскораных,
Што могуць спакойна і годна спаці.
Там слоўнік даўно пазабытых слоў.
Там кнігі на згубленых мовах, зьнішчаных.
Над імі прывіднымі абліччамі
Карціны, якія ня ўбачаць зноў.
Я ведаю пэўна, прыйдзе аднойчы,
Той час, калі зьнікне усё навокал.
Я веру, схавана ад хцівых вокаў,
Зазьзяе яно на раўнінах поўначы.
#проза #скатазаўра
Усім прывітанне! На сувязі скатазаўра. І я зноў прынесла вам крышачку шклянога фемслэшу.
Я аддам сябе да апошняга слова
"Чалавек, які не бачыў ніколі сапраўднага кахання, не здольны да спачування, сваімі рукамі разбурыў сусвет двух людзей, якія маглі б быць шчаслівымі, калі б не дурная выпадковасць у асобе гэтага чалавека"
Чытаць па спасылцы:
https://telegra.ph/YA-addam-syabe-da-aposhnyaga-slova-08-11
Усім прывітанне! На сувязі скатазаўра. І я зноў прынесла вам крышачку шклянога фемслэшу.
Я аддам сябе да апошняга слова
"Чалавек, які не бачыў ніколі сапраўднага кахання, не здольны да спачування, сваімі рукамі разбурыў сусвет двух людзей, якія маглі б быць шчаслівымі, калі б не дурная выпадковасць у асобе гэтага чалавека"
Чытаць па спасылцы:
https://telegra.ph/YA-addam-syabe-da-aposhnyaga-slova-08-11
Telegraph
Я аддам сябе да апошняга слова
«Я хачу ёй прызнацца... Толькі вось як? Як зрабіць усё так, каб не сапсаваць сяброўства? Як не нашкодзіць сабе і ёй? Як потым глядзець ёй у вочы, калі яна не адкажа ўзаемнасцю? Мне патрэбен штуршок, трыгер, падахвочванне да дзеяння...» - напісала школьніца…
#верш
#госць
#ананімна
Беларусь
Колькі шчасця ў гэтым слове?
Колькі мар дзівосных у ім?
Колькі кветак блакітных у поле?
Колькі слоў, калі мы маўчым?
Колькі хлопцаў-асілкаў нязломных
І дзяўчын, разумнейшных за ўсіх?
Колькі нашых людзей тут лагодных?
Колькі вольных і колькі сівых?
Колькі смеха дзіцячага ў слове?
Колькі гульняў і доўгіх шляхоў?
Колькі словаў кахання ў мове,
Пацалункаў і першых размоў?
Колькі жыццяў і колькі любові
Ад бацькоў да дзіцяці свайго?
Колькі цацак прыгожых у пакое,
Што на кожнае свята дамо?
Колькі сонечных промняў у небе
І вяснушак на твары тваім?
Колькі коласаў жоўтых у хлебе?
Колькі працы схавана ў ім?
***
Колькі болю ў гэтым слове?
Колькі слёз і колькі крыві?
Колькі плача жаночага ў мове?
Колькі міра на нашай зямлі?
#госць
#ананімна
Беларусь
Колькі шчасця ў гэтым слове?
Колькі мар дзівосных у ім?
Колькі кветак блакітных у поле?
Колькі слоў, калі мы маўчым?
Колькі хлопцаў-асілкаў нязломных
І дзяўчын, разумнейшных за ўсіх?
Колькі нашых людзей тут лагодных?
Колькі вольных і колькі сівых?
Колькі смеха дзіцячага ў слове?
Колькі гульняў і доўгіх шляхоў?
Колькі словаў кахання ў мове,
Пацалункаў і першых размоў?
Колькі жыццяў і колькі любові
Ад бацькоў да дзіцяці свайго?
Колькі цацак прыгожых у пакое,
Што на кожнае свята дамо?
Колькі сонечных промняў у небе
І вяснушак на твары тваім?
Колькі коласаў жоўтых у хлебе?
Колькі працы схавана ў ім?
***
Колькі болю ў гэтым слове?
Колькі слёз і колькі крыві?
Колькі плача жаночага ў мове?
Колькі міра на нашай зямлі?
#музыка #пераклад
#дзяўчына_якая_марыць
#замежны_беларускамоўны_сьпеўнік
Учора зрабіла пераклад песьні Lady Gaga & Bradley Cooper «Shallow», а цяпер дзялюся ім
#дзяўчына_якая_марыць
#замежны_беларускамоўны_сьпеўнік
Учора зрабіла пераклад песьні Lady Gaga & Bradley Cooper «Shallow», а цяпер дзялюся ім
#верш
#вікця_жытнік
пасля пакутаў і выпрабаванняў,
і пасля болю, што ты мне прынс,
я болей не шукаю апраўданняў
таму, які сабе абраў ты лёс.
мне твая здрада цалкам зразумела,
такім, як ты, іх можна дараваць,
бо, проста неразумная жывёла,
не ведаў ты, што можна не ілгаць.
не быць такім гнілым і брыдкім гадам
што карыстаўся шчыраю душой
(якая даравала б тую здраду)
і целам, бы манетаю прастой
ты асудзіў мяне у першую чаргу
а я ў цябе прасіла прабачэння
сябе я зараз зразумець магу
не разумею наша атачэнне
няўжо нікому справы не было
ды той бяды ў маім жыцці і лёсе
і зараз мяне радуе адно -
ўсё гэта на тваім сумленні засталося
я мару пра твае пакуты, мілы,
каб сам сябе ты ненавідзеў
болей з кожным мігам
і каб хлусня цябе звяла ў магілу
разам з сумленнем.
са шчырасцю,
больш не твая
вядзьмарка віка.
#вікця_жытнік
пасля пакутаў і выпрабаванняў,
і пасля болю, што ты мне прынс,
я болей не шукаю апраўданняў
таму, які сабе абраў ты лёс.
мне твая здрада цалкам зразумела,
такім, як ты, іх можна дараваць,
бо, проста неразумная жывёла,
не ведаў ты, што можна не ілгаць.
не быць такім гнілым і брыдкім гадам
што карыстаўся шчыраю душой
(якая даравала б тую здраду)
і целам, бы манетаю прастой
ты асудзіў мяне у першую чаргу
а я ў цябе прасіла прабачэння
сябе я зараз зразумець магу
не разумею наша атачэнне
няўжо нікому справы не было
ды той бяды ў маім жыцці і лёсе
і зараз мяне радуе адно -
ўсё гэта на тваім сумленні засталося
я мару пра твае пакуты, мілы,
каб сам сябе ты ненавідзеў
болей з кожным мігам
і каб хлусня цябе звяла ў магілу
разам з сумленнем.
са шчырасцю,
больш не твая
вядзьмарка віка.
If You Want Love
NF
#скатазаўра #проза
На сувязі зноў скатазаўра. Зноў фемслэш. Але вялікі і крыху менш шкляны.
Скажу, што тут стасункі настаўнік/вучань, хёрт/камфорт і крыху псіхалагічных траўм.
Калі хочацца кахання, прыйдзецца прайсці праз боль
"Яны сустрэліся ля школы. Дар’я ў лёгкім паліто, штанах і чаравіках амаль дзелавога стылю і Насця ў берцах, штанах, запраўленых у абутак, талстоўцы і куртцы дастаткова нефармальнага выгляду, з кучай замкоў, нашывак і значкоў. Разам дзяўчыны выглядалі некалькі недарэчна — быццам былі з розных міроў"
Чытаць па спасылцы:
https://archiveofourown.org/works/38821905
Гэта сонгфік, таму эпілог чытайце пад песню, якая дададзена да паведамлення
На сувязі зноў скатазаўра. Зноў фемслэш. Але вялікі і крыху менш шкляны.
Скажу, што тут стасункі настаўнік/вучань, хёрт/камфорт і крыху псіхалагічных траўм.
Калі хочацца кахання, прыйдзецца прайсці праз боль
"Яны сустрэліся ля школы. Дар’я ў лёгкім паліто, штанах і чаравіках амаль дзелавога стылю і Насця ў берцах, штанах, запраўленых у абутак, талстоўцы і куртцы дастаткова нефармальнага выгляду, з кучай замкоў, нашывак і значкоў. Разам дзяўчыны выглядалі некалькі недарэчна — быццам былі з розных міроў"
Чытаць па спасылцы:
https://archiveofourown.org/works/38821905
Гэта сонгфік, таму эпілог чытайце пад песню, якая дададзена да паведамлення
#навіны
#дзяўчына_якая_марыць
Пакуль я пішу й перакладаю, вы можаце ўнесьці ўклад у маю йншую цікавасьць - агляд кніг.
#дзяўчына_якая_марыць
Пакуль я пішу й перакладаю, вы можаце ўнесьці ўклад у маю йншую цікавасьць - агляд кніг.