#проза #скатазаўра

Усім прывітанне! На сувязі скатазаўра. І я зноў прынесла вам крышачку шклянога фемслэшу.

Я аддам сябе да апошняга слова

"Чалавек, які не бачыў ніколі сапраўднага кахання, не здольны да спачування, сваімі рукамі разбурыў сусвет двух людзей, якія маглі б быць шчаслівымі, калі б не дурная выпадковасць у асобе гэтага чалавека"

Чытаць па спасылцы:
https://telegra.ph/YA-addam-syabe-da-aposhnyaga-slova-08-11

#верш
#госць
#ананімна

Беларусь

Колькі шчасця ў гэтым слове?
Колькі мар дзівосных у ім?
Колькі кветак блакітных у поле?
Колькі слоў, калі мы маўчым?

Колькі хлопцаў-асілкаў нязломных
І дзяўчын, разумнейшных за ўсіх?
Колькі нашых людзей тут лагодных?
Колькі вольных і колькі сівых?

Колькі смеха дзіцячага ў слове?
Колькі гульняў і доўгіх шляхоў?
Колькі словаў кахання ў мове,
Пацалункаў і першых размоў?

Колькі жыццяў і колькі любові
Ад бацькоў да дзіцяці свайго?
Колькі цацак прыгожых у пакое,
Што на кожнае свята дамо?

Колькі сонечных промняў у небе
І вяснушак на твары тваім?
Колькі коласаў жоўтых у хлебе?
Колькі працы схавана ў ім?

***

Колькі болю ў гэтым слове?
Колькі слёз і колькі крыві?
Колькі плача жаночага ў мове?
Колькі міра на нашай зямлі?

#музыка #пераклад
#дзяўчына_якая_марыць
#замежны_беларускамоўны_сьпеўнік
Учора зрабіла пераклад песьні Lady Gaga & Bradley Cooper «Shallow», а цяпер дзялюся ім

#ADM

❗Іспытваем новага бота. Будзем некаторы час публікаваць/выдаляць паведамленні

#малюнак
#госць
#lady_forest

#верш
#вікця_жытнік

пасля пакутаў і выпрабаванняў,
і пасля болю, што ты мне прынс,
я болей не шукаю апраўданняў
таму, які сабе абраў ты лёс.

мне твая здрада цалкам зразумела,
такім, як ты, іх можна дараваць,
бо, проста неразумная жывёла,
не ведаў ты, што можна не ілгаць.

не быць такім гнілым і брыдкім гадам
што карыстаўся шчыраю душой
(якая даравала б тую здраду)
і целам, бы манетаю прастой

ты асудзіў мяне у першую чаргу
а я ў цябе прасіла прабачэння
сябе я зараз зразумець магу
не разумею наша атачэнне

няўжо нікому справы не было
ды той бяды ў маім жыцці і лёсе
і зараз мяне радуе адно -
ўсё гэта на тваім сумленні засталося

я мару пра твае пакуты, мілы,
каб сам сябе ты ненавідзеў
болей з кожным мігам
і каб хлусня цябе звяла ў магілу
разам з сумленнем.

са шчырасцю,
больш не твая
вядзьмарка віка.

#скатазаўра #проза

На сувязі зноў скатазаўра. Зноў фемслэш. Але вялікі і крыху менш шкляны.

Скажу, што тут стасункі настаўнік/вучань, хёрт/камфорт і крыху псіхалагічных траўм.

Калі хочацца кахання, прыйдзецца прайсці праз боль

"Яны сустрэліся ля школы. Дар’я ў лёгкім паліто, штанах і чаравіках амаль дзелавога стылю і Насця ў берцах, штанах, запраўленых у абутак, талстоўцы і куртцы дастаткова нефармальнага выгляду, з кучай замкоў, нашывак і значкоў. Разам дзяўчыны выглядалі некалькі недарэчна — быццам былі з розных міроў"

Чытаць па спасылцы:

https://archiveofourown.org/works/38821905

Гэта сонгфік, таму эпілог чытайце пад песню, якая дададзена да паведамлення

#навіны
#дзяўчына_якая_марыць
Пакуль я пішу й перакладаю, вы можаце ўнесьці ўклад у маю йншую цікавасьць - агляд кніг.

#верш
#госць
#маленькі_чалавек

«дзіравы парасон»

дрэнна ўспрымаецца ўсё.
неяк дзіўна і немагчыма зразумець
калі я паламала парасон,
які хаваў мяне ад кіслага дажджу.

дарэчы, мне падаравалі
яго ў класе шостым, або пятым,
калі з'явіліся над галавою хмары,
што я, на жаль, прагнаць была не ў стане.

і год таму ён быў ужо дзіравы,
і з шнарамі вялізнымі паўсюль,
затое людзі, што круціліся вакол,
рацыю заўсёды і ўсюды малі.

а я ўжо не ведаю, дзе браць мне
новы і трывалы парасон...
але мне спадабаўся той. прыгожы,
і самае галоўнае, што мой!

#верш
#вікця_жытнік

дзесьці далей на поўдзень
зараз мая душа
зысынала я яшчэ мірна
прачнулася -
тры гадзіны ідзе вайна
сэрца маё разрываецца
выбухам - стогнам магіл.
страх запівае слёзамі
пякучыя боль і адчай.
я плачу крычу паміраю
разам з імі.
лёсаў аскепкі ўразаюцца
ў жывое цела зямлі.
яна галосіць сірэнамі
мне чутна
аж стыне кроў
да дрыжыкаў
да гістэрык
і нават
я больш не веру што свет
уратуе мая любоў

#навіны
#birdcherry

вітаю, шаноўнае спадарства, а вось і вынікі латарэі!!

пераможцам стаў(-ла) @rasplyvajezza! калі ласка, напішыце мне(@birdcherryblin), калі вы хочаце атрымаць малюнак, максіму (@m_kryvich) — калі хаціце атрымаць верш. у гэтым выпадку прыз усяго адзін, і вы выбіраеце альбо першае, альбо другое. :)

дзякуем усіх за ўдзел! 💌

#верш
#Nichto_Absalutna

Другі інтэрбэлюм

Амаль дзьве хвіліны да суднага дня,
Стрэлка дрыжыць, ірвецца ўгору
Павязка на вочы, меч, шаляў няма.
Пад глінянымі ступнямі тысячны жораў.

Другі інтэрбэлюм, халодны як лёд, растане пад промнямі Шостага Сонца.
Мы скончым часы - спалім ядзерны кнот,
Нібы мост,
Седзячы ў правэрбіяльнае бочцы,
Бы ў лодцы.
Па кім б’юць званы каторы ўжо год, рэвэрбэруючы вечнасьці громам?
Другі інтэрбэлюм - прадоньня парог.

Пральлюцца сьлязьмі набрынялыя хмары,
Удараць маланкай - пад крыльлем пажару
Словы зьмяняюцца - войны ніколі.
Прамежак між імі - атрутная мгла.
Алівы галінка ў дзюбачцы голуба,
Што ўзьлятае па-над ацалелым.
Вокал лапкі,
Барвовым па шэрым,
Каардынаты для ўдару:
"Плянэта Зямля".

20.11.2021

#верш
#вікця_жытнік
вітаю, я не рабіла пост для знаёмства адразу, то ж зраблю зараз
мяне завуць вікця і вы ўжо крыху знаёмыя з маёй творчасцю
мае вершы можна знайсці па хэштэгу
вышэй альбо ў тг канале @vikciazytnik
буду вельмі ўдзячная пачуць водгукі 🤲

____

мы згубілі вялікія літары
усе коскі працяжнікі кропкі
мо каб не затрымліваць у сабе тых
хто не зазірне глыбей
і не згубіцца сам
сярод радкоў
без сэнсу

#верш #Май_Верас_Цалаваў
на станцыі "Крыжоўка"
я быў укрыжованы
ейныя сьцёгны
трымалі мяне абцугом
відаць не знайшлося
цьвікоў
яна шаптала
што так будзе гуманней —
самая салодкая
ў маім жыцці
няпраўда
рукі шукалі ўратавання
прагнулі выкрыць забойцу
кожную дробязь
на раніцу мяне аплакалі
цярновымі пацалункамі
ўвянчалі грудзі шыю
плечы
праз тры дні
адбылася наша новая
сустрэча

тг: https://t.me/mien_harbata

#верш
#вікця_жытнік
16+

дотыкі
скурай да скуры
пяшчотна
вільготна
ад спёкі? наўрад ці
подыхі
шэпт і усмешкі
аддацца?
юру майму
і табе
дрыжыкі
зноў усмешкі
я ўяўляю
і адчуваю бясспрэчна
блізкасць і цеплыню
твае рукі на сваім целе
і часам
амаль нячутныя
вусны
на плечах і смочках
я жадаю тваіх пацалункаў
так, каб
зацінала дыханне
каб зямля з-пад ног
усім целам адчуць
маю прагу
жаданне
цябе
твае пальцы
на вуснах
на губах
мне прыемна быць паслухмянай
адзін
два
ці тры
колькі палічыш патрэбным
я хачу адчуваць
мне твой шэпт не казыча
раскажы мне на вушка
якая я шлёндра
я хачу стаяць на каленях
я хачу забыцца на сорам
ўсё пяшчотна
з любоўю
я ведаю
я ўяўляю
і адчуваю
бясспрэчна

#песня
#пераклад
#Максім_Крывіч

«Крылы» (Науцілус Пампіліус), пер. М. Крывіча

Ты зняла вечарову сукенку, нібы няма мяне.
І я бачу свежыя шнары на гладкай, як шоўк, спіне.
Мне хочацца плакаць ад болю — і раптам забыцца у сне...
Дзе твае белыя крылы, што так падабаліся мне?

Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?

Калісьці ня ведалі смутку, цяпер толькі справа адна:
Даказваць, што сільны жрэ слабых,
Даказваць, што паліць вада.
Мы ўсе пакідалі нешта на гэтай шалёнай вайне...
Дарэчы, дзе твае крылы, што так падабаліся мне?

Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?

Я не пытаю цябе ні пра грошы, ні нават пра колькасць мужоў.
Я бачу, ты баішся адчыненых вокнаў, як фіялка вятроў.
А калі заўтра пачнецца пажар — і паверх увесь будзе ў агні —
Мы загінем без гэтых крылаў, што так падабаліся мне...

Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы, што так падабаліся мне?

https://twitter.com/m_kryvich

#верш
#госць
#ананімна

«Надзея»

З усіх бакоў крычаць:"Ганьба!"
І падыходзіць люд сюда.
Тут воля, тут свабода – цуд!
Збярэм і вынесем увесь бруд.

Няма у нас страху, ёсць – сумленне,
Ёсць моц, ёсць боль, агонь ў вачах,
У жыццях нашых ёсць значэнне.
Забылісь мы пра гэта як?

Мы бачым сонца, бачым зоры,
Але не бачым глыбіні.
Жывём мы быццам усе ў няволі,
І нашы думкі адвялі.

Але зруйнуем сёння краты,
Пакажам сутнасць усю сваю,
Што мы народ, мы беларусы!
У вольным будзем жыць краю!