Кўнгилга сиғмас қилни
Мен қирққа ёргим келар,
Қалдирғоч қанотида
Ёнингга боргим келар.

Йиллар мени етаклар,
Етолмасман ёнингга,
Жонимни қўшиб қўйгум,
Гулим, сенинг жонингга.

Дўланани дўл урса,
Тоғлар боши ёрилмас,
Қайрилиб камон бўлди,
Бевафо ёр қайрилмас.

Қўлларингни бўйнимга
Кел, бир бор сол, жоним,
Майли кейин бу жонни
Остонангда ол, жоним.

✍️ Маҳмуд Тоир

🎤 Аҳаджон Одилов

👉 @nazmiy

САВОЛ:
Аёл эрининг исмини айтиб чақирса бўладими?
.

ЖАВОБ:
Дуррул мухторда шундай дейилади:
"Аёл эрининг исмини айтиб чақириши макруҳ саналади".
Аллома Ибн Обидин ҳошиясида шуларни илова қилади:
"Улуғлаш ва ҳурматни ифодаловчи сўз бўлиши лозим, саййидим, бегим каби".

Тобеинлар саййиди деб ном олган Саид ибн Мусаййибнинг аёли шундай дейди:
"Биз эримизга сизлар амирларингизга хитоб қилгандек эҳтиром билан хитоб қилар эдик..".

Абу Дардо розияллоҳу анҳунинг аёли Умму Дардо эрини "саййидим (бегим)" деб тилга олар эди.

Имом Муслим Саҳиҳда келтирган бир ривоятда Талҳа ибн Убайдуллоҳ ибн Кариз шундай дейди:
"Мен Умму Дардодан эшитдим, у айтди:
Саййидим (бегим)нинг шундай деётганларини эшитдим.."

Имом Нававий унинг сўзига изоҳ бериб, "саййидим (бегим) деб эри Абу Дардо розияллоҳу анҳуни назарда тутмоқда", дейди.

Демак, момоларимиз ва онахонларимиз одат қилган эр исмини тилга олмаслик, эрга эҳтиром билан бошқа ном орқали хитоб қилиш хислати асл исломий одатлардан экан.

Буларни айтишдан мақсад - аёлнинг эрга эҳтиромини билдириб турувчи ном бўлса кифоя. Бу нарса ҳар ерда ҳар хил кўринишда бўлиши мумкин. Айрим ерларда бу юқоридагидек кўринишда - исмни тилга олмаслик орқали ифода этилади.
Айрим ерларда эса исмга "ака" сўзи қўшилиши орқали бўлиши мумкин.
Хулоса, эр тилга олинганда эҳтиром балқиб турса, шунда шариатга мос бўлган бўлади.

Сўз охирида шуни илова этиш ўринлики, бу тавсиялар фарз ёки вожиб тавсиялар эмас. Балки шундай қилинса, авло ва афзал бўлади.

(Ижтимоий тармокдан олинди)

👉 @nazmiy

#Қўрқув
Бекат ёнида турган ГАИни кўриб, юрагим “шув” этиб кетди. Яқинлашиб борсам, ГАИ эмас, оддий ёнғин хизмати ходими экан. Бирдан ўйлаб қолдим: нега қўрқиб кетдим? Қоидани бузган бўлмасам, ҳужжатларим жойида бўлса! Бу қўрқув қаердан келди?
Ишхонага киришим билан ходимлардан бири қўлимга хатжилд тутқазди.
– Нима бу?
– Солиқдан келди...
Юрагим “шув” этиб кетди. Шоша-пиша хатжилдни йиртдим. Хатда корхонамиз томонидан амалга ошириладиган ҳар қандай инновацион ғояни қўллаб-қувватлаб, амалий ёрдам бериши ёзилибди. Жуда яхши! Лекин... нега мен хатни кўриб қўрқиб кетдим? Давлатдан бир сўм қарзим бўлмаса, солиқни вақтида тўлаб турган бўлсам, нега юрагим “шув” этади?
Ўзимдан ўзим хафа бўлиб кетдим. Нега бунақа қўрқоқ бўлиб қолдим? Қўрқув қачон кириб улгурди? Ҳар нарсага “шув” этиб кетаверса, у муддатидан олдин тўхтаб қолади-ку!
Шу хаёллар билан оғриб ўтирган эканман, “ғийқ” этиб эшик очилди. Чўчиб тушдим. Қия эшикдан хатжилд берган ходимнинг боши кўринди. У кўзи билан кимнингдир келганини ишора қиларди. Юрагим “шув” этди.
– Ким келди?! – дедим ярим овозда... Нега бунақа гапирганимни ўзим ҳам билмайман.
Ходим ортга тисарилиб, остонада хотин пайдо бўлди. Қўлида одатдагидек сермазмун иккита сўмка...
– Бозордан қайтаётгандим, бирров мўралаб ўтгим келди, яхши ишлаяпсизми?
Хоним йўл-йўлакай ишхонамга бир кириб ўтай дебди. Бор-йўғи шу! Лекин... анави ходимнинг “келди” ишорасидан нега қўрқиб кетдим? Ўзимнинг ишхонамда, ўз жамоам ичида, ўз ватанимда ўтирган бўлсам, ўғирлик қилаётганим, бировдан пора олаётганим ёки давлатнинг пулини “туя” қилиб (амалдорманми мен?!) ўтирган бўлмасам, нега қўрқаман?
Қўлим ишга бормади. Ким биландир гаплашиб ўтиргим келди. Телефонимни титкилиб, дўстлардан бирига хабар жўнатдим: “Ўртоқ, ишингни йиғиштир, бир жойга борамиз?” Хабар етиб бориши билан телефоним жиринглади.
– Ҳа, тинчликми?!
– Тинчлик, сени тушликка олиб бормоқчи эдим.
– Ўртоқ, шуни айтмайсанми? Нима экан деб, юрагим “шув” этиб кетибди.

✍️ Алишер НАЗАР

👉 @nazmiy

ЖАННАТИ АЁЛИМ!
Қўнғироқ овози жиринглади. Аёлимнинг телефонидан чиқаётган овоз эди. Шубҳа аралаш қўлимга олсам, уйғотгич экан. "Таҳажжудда эрингни дуо қил" деган ёзувларни экранида кўрдим. Овозини ўчирдим. Аёлим сезмади. Чарчоқдан телефон овозини ҳам эшитмади бечора. Мириқиб ухлаябди.
Унга бироз тикилдим. Негадир раҳмим келди. У ота уйида беками-кўст улғайган, ўйнаб-кулиб ўсган бир муслима қиз эди.
Бечора қиз асло танимаган, билмаган инсони билан бир умр яшаш мақсадида ота уйидан чиқиб келган.
Умри давомида дегани деган, айтгани айтган ҳолда ўсган қиз энди бир эрнинг уйида, эрнинг дегани деган, айтгани айтган ҳолда яшайди.
Ҳамма кўнглига қараб катта бўлган қиз энди эрининг кўнглига қараб яшарди.
Эрининг барча аччиқ-чучук гаплари, кинояю-овозаларига сукут ила сабр қилар, асло гап қайтаришга ботинмасди.
Тун-у кун қайнона-қайнотанинг хизматида елиб-югурадиган аёл.
Камига эрининг қариндош-уруғларига ҳурмат-эҳтиром кўрсатиб, уларнинг кесатиқ гапларига парво қилмасликка интиладиган бир муслима аёл.
Кун давомида тинимсиз меҳнат қилиб, яна тун ярмида ўша жаҳлдор ва қўпол эри учун ширин уйқусидан кечиб, унинг учун Аллоҳга дуо қиладиган аёл.
Шунча қийинчилигу-машаққатларга сабр қиладиган аёл.
Уст-бошидан нолимайдиган, оч қолса сабр қиладиган, эри олиб келган бир луқмага севиниб, Аллоҳга шукурлар айтадиган аёл.
Эридан барвақт туриб, обдастага сув илитиб, эрини намозга уйғотадиган аёл.
Барча ишларини якунлаб, Қуръон ўқибгина ёстиққа бош қўядиган аёл...
Унга тикилганим сари ўзимдан нафратланиб кетардим. У эса бирон марта нолимаганди. Бу эса мени виждонимни янчарди. Нақадар жоҳил ва бепарво бўлган эканмана?
Расулоллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан аёлларга қандай муомалада бўлиш меросига амал қилмай, кундузи эса яқинларимни суннатга амал қилишга чорлаган мендайин нотавон бормикин? Яна ўзимни уммат дея керилиб ҳам юрардима?!
Аёлим ширин уйқуда ухларди. Уни безовта қилмадим. Таҳорат олдим ва Таҳажжуд ўқишни бошладим. Бироз вақт ўтмай хонада қадам товушлари эшитиларди. Шошилиб босилган қадамлар таҳоратхона томон борди. Бироздан сўнг эса аёлим орқамда турган ҳолда намозда менга иқтидо қилди.
Ҳўнграб йиғлаган ҳолда намозни аранг якунладим.
- Бегим, нега мени уйғотмадингиз?- деди у ҳижолат овозда.
Бу эса мени баттар қийин аҳволга солди. Уни бағримга босганча, етказган жабр-зулумларим учун кечирим сўрардим. Бечора аёлим менинг жабримга ўрганиб ҳам қолибди, менга ҳайратомуз боқарди. У нима бўлганини тушунмасди. Мен эса намланган кўзда ёшим билан:
- Менга қандай чидаябсан, билмадим?! Аллоҳ сендан рози бўлсин!- дедим...
Шу тундан бошлаб ҳаётим ўзгарди. Йўқ, ҳаётим эмас, мен ўзгардим. Аёлим ҳам аввалгиданда қувноқ ва бахтиёр бўлди.
- Хизматингизни қилиб тўймайман,- дерди табассум билан.
Ишонасизми, у қизлик уйидагиданда бахтиёр эди...
Уни кўриб эса менинг кўзларим қувнарди...
Ҳурматли эркаклар!
АЁЛИНГИЗНИ СЕВИНГ

Бирам ижтимоий бўлиб боряпман...
Бирам хаёлларим моддий, ҳуснсиз.
Йўқолиб кетяпти ўша ёсуман,
Пушти ёмғирларни орзулаган қиз...

Гул дўконга бориб ҳидини эмас,
Нархини дидимга мослаштираман,
Ўзимга ўзимни сарфлагим келмас,
Ўзимни ўзимдан тежайман бирам.

Нишоллаб тўймасдим лаҳзаларимни,
Егулигим эди Лорканинг шеъри.
Режага тўлдириб қалб гавҳаримни,
Шеърлар ёзмай қўйдим анчадан бери.

Мажбуран ёдламоқ бировнинг тилин-
Адабиёт қолиб тутмоқ кимёни.
Аммо йиғлолмаслик баъзида қийин,
Баъзида азобли ҳислар исёни...

Бироқ эшикларни қоқар байрамлар,
Яна келаверар сўрамай баҳор.
Шарлар ҳарид қилмай қўйгани билан,
Ҳамон конфетларни севар бир аёл.

Ҳамон конфетларни севар бир аёл...

М.Н.

@nazmiy

#maktubot

АЛЬБЕРТ ЭЙНШТЕЙННИНГ ҚИЗИ ЛИЗЕРЛГА ЁЗГАН МАКТУБИ.

«...Мен, Нисбийлик Назариясини оммага таклиф этганимда, жуда хам кам инсон мени тушуниб, дастаклаган эди. Хозир эса, мен сенга, бутун инсониятгаетказиш учун берадиган баёнотимни ҳам ҳозирча, кўпчиликни тушуниш учун зеҳни етмаслиги ёки ҳулосасизликда бўлиши аниқ. Мен сендан бу ҳатимни узоқ йиллар сақлашингни сўрайман. Шунча узоқ вақт сақлагинки, зарурияти, шартлиги етган давргача, яъни йиллар, ўн йиллар давомида, қачонки жамият етарли даражада онги шакллансинки, мени куйида баён этганларимни «қабул қила олиш» даражасига етсин. Хозирги борлиғимизда бир улкан Куч мавжуд. Шу кунга қадар илм-фан хам расмий изох топа олмаган Куч. Бу Куч қоинотдаги барча фаолият-ходисаларни ўз ичига олади ва бошқаради. Бу мозийдан келган кучнинг номи-Севги!Олимлар бутун қоинотнинг ягона назариясини изларкан, улар энг кучли, кўзга кўринмас буюк кучни эсдан чиқаришди. Севги - бу шундай нурки, у фақат уни улашаётган ва уни қабул қилаётганларни порлатади. Севги - бу ўзига тортиш кучи мукаммал бўлган ҳодиса. Чунки у, айрим одамларни, бошқа одамларга нисбатан мойиллик сездириш, жалб этиш хусусиятига эгадир. Севги-бу куч! Шундай кучки, у бутун инсониятни кўр-кўрона ҳудбинлик қарига ғарқ бўлишдан асрайди, чунки у сендаги гўзалликни, бутун борлиғимизни, гўзал ҳислатларимизни қатлатади. Севги учун биз яшаймиз ва зарур бўлса жон берамиз. Севги бу Яратгандир (Аллоҳдир), Яратган (Аллоҳ) эса-айни ўша Севгидир! Айнан ўша севги бутун борлиқни тўғри англашга етаклайди ва ҳаётнинг асл маъноси ҳисобланади! Севги... балким бизни ички қўрқувимиз ҳисобига узоқ вақт инкор этиб, эътиборсиз бўлиб келган, ўзгарувчан туйғудир. Севги асли нима эканлигини тушуниш учун, мен ўзимни, барчага маълум булган тенгламамда, оддий бир ўзгаришкелтирдим. Агар Е = mc2 ўрнига, биз, дунёни дардига асосий малҳам, фақат севгидан олинган қувватга боғлиқлигини тан олсак ва уни ёруғлик тезлигини квадратига кўпайтирсак, Биз айнан «Севги» - буюк кучэканлигига иқрор бўламиз. Чунки у чегара билмас! Айнан севги орқали биз ҳаёт мазмунини тўлиқ англай олишимиз мумкин. Тинчликни ва барча онгли ёки ҳис этиш туйғусини англовчи мавжудотни сақлаб қолишимиз,бизнинг цивилизациямизни яшаб қолишига ёрдам бера оламиз. Балки биз ҳали кўролмаслик, ҳудбинлик ва очкўзлик каби, бутун борлиқни жаҳолатга етакловчи нуқсонлар, хислатларни яксон қила оладиган, буюк кувватли ускуна бўлган - «севги бомбаси»ни иҳтиро қилишга ҳануз қодир эмасдурмиз?! Вахоланки, ҳар бир алоҳида шахс, унинг ичидан чиқиб, қутилишни ҳохлаган, оз миқдорда бўлсада, лекин буюк қудратга эга бўлган энергияни ишлаб чиқарувчи- юксакқувватли «Севги генератори»ни ташийди. Қадрли қизим Лизерл, қачонки, биз бу оламнинг мазкур қувватини улашишни ва қабул қилишни ўрганар эканмиз - Биз, севги барча нарсадан устун ва ғолиб келишини тасдиқлай оламиз. Чунки Севги-бу бутун ҳаётимизнинг квинтэссенциясидир! Мен, сен учун бутун умр сокин уриб келган, юрагимдагиларни англата олмаганимдан чуқур афсусдаман. Балким, узр сўраш учун жуда ҳам кечдир, лекин вақт - Нисбийдир. Мен, сен туфайлигина якуний жавобга эришганлигимни тан олиб, Сени севаман деб қоламан...»

Сенинг отанг: Альберт Эйнштейн.

@nazmiy

А Л И Ф Б О

/“Қизимга дарслар” туркумидан/

“А” ҳарфини ўрганиш-чун, авваламбор,
“Ассалом”ни такрорлашинг зарур, қизим.
Бу дарс эмас, насиҳат ҳам эмас зинҳор,
Бу эътиқод, бу тарбия, ғурур, қизим!

Бир маҳаллар ўша ҳарфни ўргансин деб,
Қўлимизга айиқ расмин тутқазганлар.
Инсон эмас, махлуқ билан юзлаштириб,
Тарбияда бир нимадан ютқазганлар.

Кун келади – четга чиқиб ҳою ҳавас,
Ҳаммасини эзгуликка йўядилар;
Алифбонинг аввалида айиқ эмас,
Алла айтган аёл расмин қўядилар!..

✍️ Жўрабек Рамазон

👉 @nazmiy

Men qushimni g‘ozga solsam,
Kim solibdi qarg‘aga,
Kim solibdi qarg‘aga?
To‘nka ushlab o‘yga tolsam,
Olti qarg‘a archada,
Olti qarg‘a archada.


Qarg‘alar uchsa qaraylik
Marg‘ilonning yo‘liga,
Marg‘ilonning yo‘liga.
Hidi kelsa mast bo‘laylik,
Hidi kelsa mast bo‘laylik
Handalakning bo‘yiga,
Handalakning bo‘yiga.

Handalak bo‘ylikkinam,
Siz unda zor, biz bunda zor,
Siz unda zor, biz bunda zor.
To‘ti qushning bolasiday
Ikkalamiz intizor,
Ikkalamiz intizor.

Intizorlik torta-torta
Tanda toqat qolmadi,
Tanda toqat qolmadi.
Yo‘lchilikning holidan
Yurarga holat qolmadi,
Yurarga holat qolmadi.

Yo‘lchilikning holini
Yo‘lda yo‘lovchidan so‘rang,
Yo‘lda yo‘lovchidan so‘rang.
Biz g‘arib bechorani
Aqli raso yordan so‘rang,
Aqli raso yordan so‘rang.

Mardikor ovorani
Aqli raso yor bilmasa,
Aqli raso yor bilmasa,
Ko‘z yoshi daryo bo‘lib
Oqqan baliqlardan so‘rang,
Oqqan baliqlardan so‘rang.

Qarg‘alar, bedarg‘alar,
Qarg‘alar, bedarg‘alar,
Kunni to‘solmas pardalar,
Kunni to‘solmas pardalar,
Harjinib nonga to‘ymagan
Tomoq ostida zardalar,
Tomoq ostida zardalar.

Men g‘azalni kuyga solsam,
Ne yumushim qarg‘adir,
Ne yumushim qarg‘adir.
Olti qarg‘a bir sababki,
Xudoydi ko‘r bedarg‘ada,
Xudoydi ko‘r bedarg‘ada.

Qarg‘alar turna emas,
Qarg‘alar turna emas,
Parvozidan qishlar kelur,
Parvozidan qishlar kelur.
Biz g‘arib surgun chekib,
Barmog‘iga nishlar kelur,
Barmog‘iga nishlar kelur.

Qarg‘alar uchsa qaraylik
Marg‘ilonning yo‘liga,
Marg‘ilonning yo‘liga,
Iskobilu Garchakop,
Iskobilu Garchakop,
Andijonning yo‘liga,
Andijonning yo‘liga.

Men qushimni g‘ozga solsam,
Kim solibdi qarg‘aga,
Kim solibdi qarg‘aga...

@nazmiy

АЁЛ

Йигитлар мактубин битганда қондан,
Келинлар фироқдан чекканда ёҳу,
Унинг ҳам паноҳи қайтмади жангдан,
Ўн тўққиз ёшида бева қолди у.

Севгидан етиму умрдан ярим,
Қуриган кўксида ёлғиз беланчак.
Абадий фироқни, ҳайҳот, дўстларим,
Абадий висол деб билди келинчак.

Қақраган лабларда оловли нафас,
Кечалар кечмишин айлади кўмир.
Паришон сочлари ёр кўкси эмас,
Муздайин болишда қолди бир умр.

Йиллар ҳам ўтдилар, ҳамон у ёлғиз,
Мунғайиб термулар ботгувчи кунга.
Эй номард табиат, борми сенда ҳис,
Қайтадан бахт берсанг бўлмасми унга?!

Наҳот ишқ қисмати бунча бераҳм,
Бунчалар буюксан вафо шеваси.
Сенгадир ҳурматим, сенга шарафим,
Қаҳрамон жангчининг содиқ беваси.

Сиз-чи эй, садоқат сатридан нолиб,
Надомат комида қолганлар, айтинг.
Ўзини минг битта бозордан олиб,
Минг битта бозорга солганлар, айтинг.

Шу чўлпон кўзларнинг буюк ҳурмати,
Шу ақиқ лабларнинг рост сўзи дея,
Сўйланг-чи, вафонинг надир қиммати,
Сиз ҳам кутганмисиз бирор сония?!

Баъзида тирноқлар безаги учун
Саҳардан шомгача қилурсиз тоқат.
Бироқ ёрингизни кутгали нечун
Топилмас тирноқча сабру қаноат.

Назокат пайтимас, яқинроқ келинг,
Буюк зот қошида айлангиз салом.
Шу содиқ бевага саждалар қилинг,
Шу содиқ бевага айланг эҳтиром.

Ҳатто зеб-зийнатни юлқиб зиёда,
Ҳайкал ҳам қўйингиз бамисли хаёл.
Шундайлар бўлмаса агар дунёда,
Бу қадар муҳтарам бўлмасди аёл.

✍️ Абдулла Орипов, 1965 й.

👉 @nazmiy

Аёл. Кулгу. Ёлғон. Байрам. Бахт.
Қудрат. Қўрқув. Борлиқ ва Сароб.
Аёл. Йиғи. Исён. Итоат.
Олов. Арқон. Ўлим. Вассалом.

Эркак. Қусур. Қолгани ялло,
Аёл. Гуноҳ. Дўзахий мутлақ.
Аёл қулнинг қулидир илло,
Эркак –худо, худо доим ҳақ.

Аёл – оғир кўз ёш, улкан оҳ,
Ўзинг бас кел, ягона Аллоҳ...

Mehrinoz

👉 @abbosova_mehrinoz

ХИРГОЙИ

Ҳаммамиз қуёшда куйган жиззамиз,
қачон тиз чўкувдик, ҳамон иззамиз,
сирқираб оғрийди шишган тиззамиз,
ўриндан озгина турсак майлиму?

Ўтганлар бари бек, қолган жавдирар,
гардинда кўринмас ғуллар шалдирар,
меҳнатдан ёрилган қўллар қалтирар,
ўз беким ерида юрсак майлиму?

Насимлар гулламиш озод тоғларда,
озодлик муждаси сўлу соғларда,
боболар қийналиб тиккан боғларда
ағанаб бир хаёл сурсак майлиму?

Неча минг аллома, жўмардлар ўлган,
тафаккур сасиган,
руҳлари сўлган,
уруғлар айниган тап-тақир чўлда
ўз беким давлатин қурсак майлиму?

Юз эллик йилдирки мана шу ҳолат,
ҳануз давом этар маккор тижорат,
билмадим, қаердан ушбу жаҳолат,
нега сиз бўлмайсиз сира хижолат?
Нега мен сўрайман сиздан ижозат?!

Шавкат Раҳмон

👉 @nazmiy

Sen ham meni kutyapsanmi?

Men seni kutyapman. Ha, seni kutyapman, garchi senga loyiq bo‘lmasamda, kutyapman. Atrofda noshariy munosabatlar avj olgan kunlarning birida, Alloh meni sen bilan mukofotlashini kutyapman.

Kutar ekanman, qo‘rqyapman. “Hayosini saqlaganlar faqat sen o‘qiyotgan kitoblarda bo‘ladi. Hayot bu — boshqa”, degan xayollar miyamga sel kabi yog‘ib, aql-u xushimni olishidan qo‘rqyapman. Ochiq-sochiq kiyinishni — erkinlik, deyotganlarni ko‘rib qo‘rqyapman.

Sen ularga o‘xshama. Ularning yashashdan maqsadlari kiyimlarini har kuni har xil ko‘rinishda hafta kunlariga moslab kiyish, xolos. Nomahramlar bilan tunlari go‘yo yulduzli osmonni tomosha qilish uchun chiqishgandek yurish uchun yashayaptilar.

Ular buni “baxt” deb atashadi. Ular aldanganlardir. Itimos, sen aldanma. Barchasi sarob. Ular sarxushlar, balki, tush ko‘rishyapti. Ammo bu ko‘rayotgan tushlari uzoqqa cho‘zilmaydi. Zero, uyg‘onadigan “Kun” ga ham oz qoldi! Sen iffatingni saqla, soliham! Hayo ila o‘zingni beza.

Bir necha yillar oldin o‘zlarini dunyoning go‘zaliman, deb yurganlarning “go‘zal” tanalarini bugun eshakqurtlar kemirmoqda qabrda. Boshqalari esa, chiroyim bilan baxtli bo‘la olaman, deb o‘ylashardi. Achinarlisi, hali ham shunday fikrdalar, garchi, oltinchi marta omadlarini sinab ko‘rish uchun, balki endi baxtli yashab ketarman, degan niyatda turmushga chiqayotgan bo‘lsalar ham.

Sen aldanma, baxtni faqat Alloh beradi, O‘zi bilan birga bo‘lganlarga beradi. Shunday ekan, taqvola yashagin hayotda. Har kuni oz bo‘lsada ilm olgin. Iffat, hayo, va itoat kabi sifatlaringni saqla. Iltimos qilaman, dunyoga berilma, undan zohid bo‘lgin. Chunki rizqning egasi Allohdir!

Doim qalbingda Alloh bo‘lishini, diling islomga keng ochilgan bo‘lishini istayman. Modaga ergashma, modani o‘zing bilan ergashtirib yurgin. Xafa bo‘lgan paytlaring jannat haqida xayol surgin, chunki faqatgina u yerda biz hech qachon xafa bo‘lmaymiz.

Hozirgi kunda “qalbim toza”, deb bong urayotganlarning qalbining tozaligiga kim guvohlik berganini bilmaymanu, ammo sen ularga o‘xshab buni isbotlashga urinma. Seni faqat Alloh bilsin, soliham. Agar ular seni boshingdagi hijobing ila ranjitsalar, xotirjamlik va mayin tabassuming bilan “jazolagin” ularni.

Sabr qilgin, toki g‘amlar sabringdan charchaguncha! Sabr so‘zi lug‘atlardan o‘chib ketsa ham, sendan aslo o‘chmasin. Alloh meni sen bilan, seni esa men bilan mukofotlagunicha sabr qil. So‘zlarimni unutma! Tez orada U bizlarni chiroyli suratda jamlaydi, inshaalloh!

(Ijtimoiy tarmoqdan olindi)

Пайғомлар йўлладим, уйғон, ҳилолим,
Жунун оқшомлари очди жамолин,
Поялар урибман домингга сенинг,
Сен менинг,
Сен менинг,
Сен менинг.
Тийра гирёнларда отлиқ дард ҳоким,
Ки зулфи оташи аждарлар балким.
Боримни бахш этдим, ромингга сенинг,
Сен менинг,
Сен менинг,
Сен менинг.
Там-там малаксиймо чачвонин ташлар,
Яғмо шамларига ибодат бошлар,
Ризвон олмасида имонинг сенинг,
Сен менинг,
Сен менинг,
Сен менинг.
Ризо чайласида оҳунинг рози,
Жамбил хоҳишига монанд овози.
Дўззахий бўлса ҳам каломинг сенинг,
Сен менинг,
Сен менинг,
Сен менинг.

✍ Abduvali Qutbiddin

👉 @nazmiy

Манзура!
Бошимда яшайди осмон,
Тоғлар ўсиб ётар икки елкамда.
Мени тирикчилик банди этган пайт,
Сени олиб кетар алвон елканлар...

Манзура!
Қисматдан ортмайди кечмиш,
Ўнгга айланмайди ҳаёлий тушлар.
Менга азон айтиб уйғотса ташвиш,
Сени уйғотади чағалайқушлар...

Манзура!
Киприкдан тўкмагин қайғу,
Отмаган тонгларга тутмагин мотам.
Сенга дастрўмолни қайдан топаман
Мен ҳали ўзини топмаган одам!

Манзура!
Гулларни юзларидан ўп,
Қоронғу кунларга ёқиб боргин шам.
Сен бахтли бўласан ҳаммадан ҳам кўп,
Мен эса бир уюм шеърларим билан...

✍ Азиз Нур

👉 @nazmiy

Бобур ғазали билан...

Видо

Поезднинг охирги вагонидаман,
Охирги вагоннинг энг охирида.
Мен ёлғиз кетяпман ёлғизлар билан,
Билмайман сен ҳозир қайси бирида?
Бу йўлларда ким бахт, ким армон топар,
Товоним куйдирар ҳаёт чўғлари.
Юрак урушини эслатиб чопар
Темир ғилдиракнинг тақа-туқлари.
Кетиб кетолмайман, қолиб қолмайман,
Термуламан поезд ойнасидан жим.
Кўз олдимда турар, эслаёлмайман
Ортимдан қўл силкиб чопган бола ким?
Ким у сен ҳақингда хаёллар суриб
Оқшомлар ҳилолга термулиб ётган?
Ким у қулоч ёза уфққа юз буриб
Саҳарларни исминг билан уйғотган?
Менку эслолмайман, сен эслайсанми
Унинг севги тўла пок кўзларини?
Мажнунтол остида ичган қасами
Ҳамда титраб айтган дил сўзларини?
Ёдингдами кўкси оловга тўлиб,
Суйкалмасин дея бирор дайди ит,
Ёмғирлар остида шалоббо бўлиб
Кўчангни итлардан қўриган йигит?
Уни алдаганинг ёдингда борми,
Ёдингдами ошиқ кўксин тилганинг?
Номусни ер қилиб, ер қилиб орни
Ўзингни итларга кўз-кўз қилганинг?
Мен эса барини эсдан чиқардим,
Унутдим жон олар нигоҳларингни.
Унутдим... бўғзимга қадалди дардим,
Унутдим ит теккан дудоқларингни.
Фақат бир нарсага куярман бу кун,
Севилдим, севиндим, сотилдим, тўйдим.
Ва охир сен дея беозор, бе ун,
Оқкўнгил болани йўқотиб қўйдим.
Мен уни сендан кўп яхши кўрардим,
Босган ҳар қадами ор эди унинг.
Гарчи турса ҳамки кулибгина, жим,
Юрак оғриқлари бор эди унинг.
Бор эди кўксида зилзилалари,
Оламни пок кўрган қалби бор эди.
Шукрона айтарди ўртанган сари,
Бардоши бор эди, сабри бор эди.
Мардга мард, номардга номард бу дунё,
Аммо у ҳаммага мардлик қиларди.
Саҳарлар кафтига тўлдириб дуо
Дўсту-душманига омад тиларди.
Унга рафиқ эди неки тирик жон,
Тонглар чумчуқларга ушоқ сочарди.
Дайди кучукларда тутар эди нон,
Емагин берарди, бағрин очарди.
Дўстлари кўп эди, суярди ҳамма,
Барчани ёнига йиғар эди у.
Кулишни ҳаммага ўргатарди ва
Ҳаммадан пинҳона йиғлар эди у.
Етим болаларни кўрса йиғларди,
Йиғларди кўрганда фарзандсизларни.
Аёлларга она дея қарарди,
Сингил деб биларди барча қизларни.
Кўзлари пок эди, сўзи пок эди
Ва покиза эди хаёллари ҳам.
Нопокларга боқиб кўкси чок эди,
Покиза бир севги кутганди сендан.
Ҳаёт шундай экан – қул қулни талар,
Жуда қиммат тушди нусратинг унга.
Эй, ўйноқи дилбар, дунё қанчалар
Нопок эканлигин кўрсатдинг унга.
Юзингга туфлашга кучи етмади,
Балки ўтолмади ишқнинг юзидан.
Аммо кўксидаги алам кетмади,
Аввал сендан кечди, кейин ўзидан.
Энди у олдинги болакай эмас,
Борган сари тугаб битаяпти у.
Ҳеч кимга қарамай, ҳеч нарса демай
Охирги вагонда кетаяпти у.
Поезднинг охирги вагонидаман,
Охирги вагоннинг энг охирида.
Мен ёлғиз кетяпман ёлғизлар билан,
Билмайман сен ҳозир қайси бирида.
Билмайман қаерда айларсан хиром,
Балки энг олдинги вагондадирсан.
Балки хирсга ботган киборлар аро
Ортга йўл тополмай армондадирсан.
Менга эса энди ётсан батамом,
Шунаки кўнглимни бузгувчи ёдсан.
Жонқушим, парвоз эт дил тортган томон,
Севгимдан озодсан, ишқдан озодсан.
Не бўлса ҳам раҳмат ҳаммаси учун,
Мен яқинлашяпман манзилим сари.
Юрак уришидек тўхтайди бир кун
Темир ғилдиракнинг тақа-туқлари.
Хайр пок туйғулар, ложувард ҳислар,
Шамолдек елмоқда бу пўлат саман.
Бир куни ҳеч кимга бермасдан хабар
Ҳеч ким йўқ бекатда тушиб қоламан.

5-март, 2022й

✍Ифтихор Хонхўжаев

"– Гул берайми ёки Бахт?
– Гул..
– Нега Бахт эмас)
– Чунки Бахтли қилмоқчи бўлган инсон танлаш имконини бермаган бўларди."

Ijtimoiy tarmoqdan uxlatildi🙃

@nazmiy

Радиодаги амаки

– Мана шундай ёқимли таронадан кейин аъло кайфиятни сақлаб қолган ҳолда дастурларимизни давом эттирамиз…

Радиобошловчи шундай деб орага бир неча сониялик мусиқа қўшди ва бу орада боя тутатган сигаретасидан яна бир тортиб олди.

– Демак, бизда яқинларига салом йўллашни ният қилган яна бир тингловчимиз бор, – давом этди унга қўнғироқ борлигини ишора қилган операторга бош чайқаб. – Улар билан танишамиз. Ассалому алайкум!

– Ассалому алайкум, радиодаги амаки…

Саломига қўнғироқдек ёқимли, чамаси тўрт-беш ёшлардаги қиз боланинг овози шундай алик олди. Бошловчи шу заҳоти унга илжайиб турган операторга қаради-ю, қўлларини икки ёнга чўзиб: “Бу нимаси?” дегандек ишора қилди. Оператор иккала қўлини “тўппонча” қилди-да, бир кўзини қисиб гўё бошловчига бир неча марта ўқ узгандек қилиб: “Бопладимми?” дегандек таассурот уйғотди.

– Алло, амаки?

Қизчанинг овози бошловчини сергаклантирди.

– Алло, алло, қизалоқ, ён-атрофда каттароқ кишилар борми? Ака-опанг, ота-онанг?

– Йўқ, уйда ҳеч ким йўқ. Қўшнимиз менга қараб тургандилар уйларига чиқиб кетдилар. Мен уларнинг телефонларидан қўнғироқ қиляпман…

– Ҳа, майли, – энсаси қотган бўлди бошловчининг. – Кимга салом йўлламоқчисан?

– Ойимга.

– Яхши, ойинг қаердалар?

– Менга ука олиб келгани кетгандилар. Ҳалиям қайтмадилар.

Бошловчининг юзига табассум югурди.

– Ҳали ука тополмагандир-да.

– Йўқ! – қатъий оҳангда гапирди қизалоқ. – Укам кеча келди. Аммо ойим келмадилар…

Бошловчининг юзидаги табассум аста йўқолиб, қошлари ҳам чимирила бошлади. Қизалоқ эса сўзида давом этди:

– Укамни дадам олиб келдилар. Улар қайдан топганларини сўрай олмадим. Мени дадамнинг олдига киритишмаяпти. “Безовта қилма, ўзи аҳволи оғир!” дейишади. Ойимни сўрасам ҳам ҳеч ким жавоб бермайди, мени қучоқлаб олишади. Йиғлаб ҳам беришади.

Бошловчи креслога суяниб олди, у кўзларини бир нуқтага тикканча, қошлари чимирилган ҳолда қизчанинг гапларини диққат билан тингларди.

– Сиз доим ҳамманинг саломини бошқаларга етказасиз. Менинг ҳам ойимга саломимни етказинг! Укам келганини айтинг! Улар ҳали ҳам қидириб юрибдилар, шекилли.

Бошловчи жавоб бермади. У ҳамон ўша ҳолатда ўтирарди.

– Алло, амаки. Саломимни етказасизми?

– Қизалоқ, – овози кутилмаганда титраб кетди бошловчининг. – Мен сенинг гапларингни ойингга етказа олмайман. Кечир!

– Нега? – йиғламсираб сўради қизча. – Нега энди етказа олмайсиз?

– Чунки бизнинг радиотўлқинлар ойинг кетган жойларгача етиб бормайди. Аммо… – бошловчи йигит бўғзига тиқилган йиғи сабабми, гапиришга қийнала бошлади. – Аммо сен ўзинг етказишинг мумкин. Ўргатайми?

– Ўргатинг! Ўргатинг! – қувнаб кетди қизча.

Бошловчи худди сирдошига гапираётгандек тараддудланиб, паст овозда гапира кетди:

– Ҳар куни ухлашга ётганингда, хонада сендан бошқа ҳеч ким қолмаганида, яхшилаб ўрнашиб олгин-да: “Эй Худо, ҳозир ойим сен билан, илтимос, бу гапларимни ойижонимга етказ!” деб ҳамма гапларингни айт! Ишонавер, ойинг сени албатта эшитади.

– Ростданми? Жавоб ҳам қайтарадиларми?

– Йўқ, аммо астойдил гаплашсанг, тушингга киришлари мумкин.

Қизалоқнинг шодон ҳайқириғи эшитилди. Бошловчи товуш чиқармай йиғлай бошлади.

– Қойил, раҳмат сизга амаки, раҳмат. Бугуноқ ойимга шундай қилиб хабар жўнатаман. Раҳмат сизга…

– Қизалоқ… – бўғиқ овозда яна гап бошлади бошловчи. – Энди мен ҳам сендан бир нарса илтимос қилмоқчиман.

– Майли, илтимос қилинг! – қувноқ овозда жавоб берди қизча.

– Ойинг билан гаплашиб бўлгач… Ойинг билан гаплашиб бўлгач, радиодаги амакингнинг ўғлига ҳам икки оғиз гапни етказиб қўясанми? У ҳам ойинг кетган ёқда ҳозир.

– Ҳа, албатта етказаман. У ҳам ўзига ука олгани кетганмиди?

– Йўқ… У шунчаки музқаймоққа кетганди…

Бошловчини яна йиғи тута бошлади.

– Музқаймоққа? Ҳа майли, унга нима деб қўяй?

– Унга… – борган сари гапиришга қийнала бошлади бошловчи. – Унга “даданг билан ойинг сени жудаям яхши кўришади” де. Жуда соғинганимизни ҳам. Кейин… Тушимизга ҳам тез-тез кириб турсин. “Даданг ўша куни уйга музқаймоқ олиб келишни унутгани учун ҳалиям афсус чекяпти”, деб айт…

@nazmiy

ГЕНДЕР ТАНГЛИК

Хотин акам, гендер, дейди,
Ҳуқуқимиз тенгдир, дейди.
Кўнгилни сал кенгроқ тутинг,
Кенгга дунё кенгдир, дейди.

Мен ғижиниб, гендер, дейман,
Ўйлаб топган сендир, дейман.
Мана, сенга қора ўчоқ,
Мана, сенга тандир, дейман.

Хотин кулиб, гендер, дейди,
Кимдадир бет – чандир, дейди.
Аравани тенг тортамиз,
Сиз ёқа, мен енгдир, дейди.

Мен бўғилиб, гендер, дейман,
Уйда эркак мендир, дейман.
Супургини ҳўллаб супир,
Тошкўмирни синдир, дейман.

Хотин яна, гендер, дейди,
Хотин-бўй, эр эндир, дейди.
Қизингиз бор, ўйланг бирров,
Ёмон эркак “сен” дер, дейди.

Мен бўшашиб, гендер, дейман,
Қизим – жоним, чиндир, дейман.
Жон жойимдан ушладинг-ку,
Ҳа, энангни эмгир, дейман.

✍️ Иқбол МИРЗО